Versiering te Amsterdam - Brand te Arum - Bliksem in schoorsteen
LEfDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
78sfe Jaargang
FEUILLETON
Het Mysterie rondom
Larissa
HET VOORMALIGE IIOFEL „DE GOLDEN LEEUW" TE ARUM (FRIESLAND), waarin
thans drie huisgezinnen waren gehuisvest, is door brand geheel vernield.
Het uitgebrande gebouw.
DE BOUW VAN DEN ONDERDOORGANG AAN DEN KRISPIJNSUHEN WEG TE DOR
DRECHT, die een einde zal maken aan de overweg- misère ter pi a atsea Binnenkort zal het
geheel voor het verkeer opengesteld worden.
HET AANSTAAND VORSTELIJK BEZOEK AAN AM
STERDAM. In de hoofdstad worden reeds de noodige
maatregelen getroffen. De versiering van het Damrak
in wording.
DE VERKENNER-JAGER, de Fokker C
W. 5 IV, bestemd voor Jen flottieljeleider
..Tromp", maakt proefvluchten bij
Schellingwoude.
IN DEN HAAG sloeg in den nacht van Zondag
op Maandag de bliksem in een hoogen fabrieks
schoorsteen, die zwaar werd beschadigd- Groots stuk
ken werden er af geslagen.
HET WINTERCOSTUU M UIT! Nu het zomersche weer is aangebroken, worden de scha
pen, dio den afsluitdijk tusschen Medembiik en Wieringen bevolken, van hun warme vacht ont
daan. Het scheren der schapen.
DE NIEUWE AMERIKAANSCHE BOMMENWERPER BOEING B 17.
Het enorme gevechtsvliegtuig vliegend boven Washington.
Roman van WERNER SCHEET.
111)
Larissa en haar man kwamen het laatst.
I -ichen hen en het gezelschap lag al een
1 flitand van ongeveer veertig meter. De
■teren waren niet erg galant. Zij vertraag-
Jtn hun stap niet om de dame een kans
I Seven het verloren terrein in te halen.
I «ïehien herinnerde de advocaat zich, dat
1 'tt Russische prins hem verzekerd had,
u'- zijn vrouw dergelijke touren. reeds
I Vermalen met de beste skiloopers van
I tJ« gemaakt had. Hij geloofde dan ook,
I de man en zijn vrouw met opzet aeh-
I «'Weven.
I .Larissa klemde haar tanden op elkaar en
I 'ttd haar best Peter bij te houden. Maar
I k ''oeide al gauw, dat hij zonder eenige
[write het gezelschap had kunnen inha-
I maar dat hij ter wille van haar lang-
lfritr hep dan gewoonlijk. Dat krenkte
I ?ar en zij had er al eenige malen aan
I ™acht om terug te keeren.
I Het weer ontwikkelde zich niet zooais
I - Prins in zijn optimisme gemeend had.
I jwds begonnen een half uur later de eer-
1? sneeuwvlokken te vallen. De wolken
I ',fn de bergen werden dichter en van de
I'ttwas nauwelijks iets meer te zien.
I Larissa Buradiewa beging de fout van
I 'J,rie menschen om niet op het juiste
moment, iets wat onuitvoerbaar blijkt, op
te geven. Het eenvoudigste zou het zijn ge
weest, als zij op dat moment er op ge
staan had, dat zij en haar man den tocht
niet zouden voortzetten. Maar zij aarzelde
tusschen twee verschillende gevoelens, tus
schen het verdriet dat deze tocht haar ver
oorzaakte en het geruststellende gevoel,
dat Peter bij haar was en niet met Irene
en dr. Streubel in de omgeving rondzwierf,
terwijl zij op de ijsbaan van het hotel met
een gehuurden en haar onverschilligen
trainer nieuwe figuren probeerde. Vaak
had haar dit gehinderd en waarom zou zij
nu Peter uit zichzelf een gezamenlijk
tochtje voorbereid had, haar en zijn genoe
gen bederven.
Dus hield zij vol. Het gaf haar troost te
denken, dat men spoedig bij de hut zou
zijn. Voor een poos liep men langs de hel
ling zonder te stijgen. Daarna moest de
advocaat voor een diep ravijn uit den koers
gaan en zelfs een eind afdalen.
Toen Larissa en haar man hetzelfde wil
den doen, viel de danseres.
Bijna gelijktijdig kwam van de bergkam
een zware wolk, die als een lawine naar het
dal afdaalde, en het suizen van den wind
groeide plotseling tot een gehuil aan, zoo
dat Hadjieff's stem, waarmede hij trachtte
de voorhoede te bereiken in het geraas
verloren ging. Hij boog zich voorover om
haar te helpen. Maar toen verlieten haar
de zoo met moeite verzamelde krachten.
„Peter, ik wil graag even uitrusten", zei
ze, zoodra ze de ski's parallel aan de hel
ling gebracht had. „Ik ben doodmoe."
.Larissa, dat kan niet, wij zullen hel
contact met de anderen verliezen."
„Twee minuten maar", bedelde Larissa
Zij omklemde de hand van haar man, also,
ze hem niet meer wilde loslaten.
„Dan is het het beste, dat ik de anderen
inhaal en hen vraag ook even te wachten",
stelde hij voor.
„Neen, blijf, blijf hier bij mij, laat me
niet alleen, ik ben bang!"
„Maar, Larissa, waar ben je nu bang
voor, wij zijn maar twee uur van het
hotel af."
„Zou het niet het beste zijn, als wij om
keerden?"
„Maar tot aan de hut is het nog maar
een uurtje", ging Peter voort. „Het zou
beter zijn, als wij dat probeerden."
Zij knikte. Toen trachtte zij zich aan zijn
hand omhoog te trekken, hetgeen haar na
eenige pogingen gelukte, maar zij stond
erg onvast op haar ski's.
„Ik geloof, dat een van de riemen van
het linker zeehondenvel losgeraakt is, en
dat ik daardoor gevallen ben."
Peter knielde neer en trok de riem weer
vast aan.
„Zoo, nu ls het weer in orde en laten
we nu gaan; wij zijn nog niet te veel ach
tergeraakt en zelfs wanneer het nog har
der gaat sneeuwen zullen wij nog 'steeds
het spoor van de anderen kunnen vinden.
Trouwens, ik hoop, dat zij ons achterblij
ven gemerkt hebben Zij kunnen toch niet
doen, alsof wij niet bestaan."
Larissa Buradiewa maakte zich klaar om
verder te gaan en spoedig stapte zij naast
haar man in de dichte nevels. En steeds
dichter viel de sneeuw en steeds luider
gierde de storm om hen heen. De wind be
nam hun beiden den adem. Van boven
klonk een langgerekte roep, 't signaal van
de anderen, dat zij den prins en zijn vrouw
remist hadden. Het scheen Laris$a toe.
dat- zij nog nooit zulk een welkom geluid
gehoord had als dit gillend „hallo" van de
ongeduldige studenten.
In den loop van den dag groeide de
storm aan tot een orkaan en de sneeuwval
werd, wat men in de Vereenigde Staten een
blizzard noemt. Zulke plotselinge weersver
anderingen komen in de Alpen niet zelden
voor. zoolang er in de lagere vlakten en
dalen warme hiehtstroomingen zijn, die met
de dalende koude lucht, die van de bergen
afstroomt woedende gevechten houden,
hetgeen dan een snelle ijs- en sneeuwfor-
matie met zich brengt. Men kent in de
bergen zulke grillen van de natuur en past
goed op om niet. onnoodig op hun pad te
treden.
Het Post Hotel in Suit am Hang was
door zulk een dicht sneeuwgordijn om
ringd, dat men het niet waagde zich ver
van de deur te verwijderen. Men zat in de
groote hal en in de prachtige gezelschaps
zalen en verheugde zich al vast op den af
loop van het noodweer, dat zeker zeer
gunstige sportmogelijkheden met zich
brengen zou.
Irene Waiion was daags te voren bij een
gewaagden sprong verkeerd komen te val
len. Zij had tegenover prins Peter, door
wien zij op deze oefentour natuurlijk weer
begeleid was. gedaan alsof zij zich niet be
zeerd had. Maar 's avonds was zij al spoe
dig tot de conclusie gekomen, dat zij een
pees verrekt had, en toen zij den volgenden
morgen trachtte op te staan kon zij haar
rechterbeen slechts onder groote pijn be
wegen en besloot zij tot de lunch in bed
te blijven. Buiten zag het er trouwens wei
nig aanlokkelijk uit en men kon geen
beteren dag uitgekozen hebben om eens
goed uit te rusten.
Felix Streubel had de laatste week in
een toestand van de grootste misère door
gebracht. Hij voelde, dat zijn zenuwen het
spoedig zoudsn moeten opgeven. Als deze
toestand van constante ergernis, woede en
vertwijfeling nog langer moest duren, dan
ware het misschien het beste dat hij Suit
am Hang zoo spoedig mogelijk verbet.
Wat bond hem dan aan dit Hotel, waarin
nij vaak zooveel ergernis beleefde, dat het
httilen hem nader stond dan het lachen?
Waarom joeg hij deze droom na, offerde
hij voor een meisje, dat hem niets dan een
beetje vriendschap gunde zijn tijd, zijn
kracht en zijn rust, die zij hem alleen ver
gold door hem steeds maar weer uit den
weg te gaan.
Irene had Peter Hadjieff lief en met ze
kere slaafsche gevoelens, die echter in het
geheel niet strookten met haar rein jong-
meisje's karakter. Hij oefende een ongun-
stigen invloed op haar uit, beheerschte
haar, besliste wat zij zou doen en scheidde
haar van haar vader, die zich in de laatste
maanden sterk verwonderd had over het
vreemde gedrag van zijn dochter. Het was
alsof Irene het vaderlijk huls vermeed en
zich liever door Hadjieff liet voorschrijven
om daar te komen, waar het hem beliefde
te zijn.
Slechts zijn consideratie voor Irene ver
hinderde Dr. Streubel om de oogen van
madame Buradiewa te openen met betrek
king tot de verhouding tusschen Irene en
Hadjieff. Ook had hij medelijden met de
danseres voor wie hij een groote genegen
heid ondervond. Waarom zou hij haar pa
radijs vernietigen, dat trouwens toch maar
alleen op haar fantasie en goedgeloovig-
heid berustte. Zij zou zich niet eens kun
nen verweren tegen de jeugd van Irene en
bet zou alleen voeren tot de grootste con
flicten tusschen haar en haar man.
(Nadruk verboden!(Wordt vervolgd).
