LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON
Het Mysterie rondom
Larissa
I ó'T"i U das terwllle van Larissa en mij
I een beetje minder nadrukkelijk
I "»wn?" vroeg de Rus nog eens met
18ste Jaargang
Roman van WERNER SCHEFF.
113)
••Die mogelijkheid bestond gisteravond
P°|i voor u mij naar uw huis ontboden
prins Peter. Jammer, dat u er pas zoo
'Ut achtergekomen bent, wie het was, die
vrouw en u het leven bemoeilijkte."
■Zoudt u niet, om ons een genoegen te
I «oen.
I lii een hitzondering kunnen maken en
I '"cnael de kans geven een nieuw leven te
1 "tanen? Als hij wat later berouwvol bij
■h terugkomt, zou ik hem onopvallend
I J? 3e}ü kunnen geven, zoodat hij naar
I buitenland zou kunnen gaan en daar
I B anders vinden."
I ^nt werkelijk een edelmoedig
I cn, .prins Peter," zei de commissaris.
I n,.s a vis merkte het daarin opgesloten
■ueasme niet eens.
'"allerinnemendste glimlachje.
I touw maar 'n het belang van u en uw
I i v z°u ik toch vanmorgen nog eens
I,?.?nier willen onderzoeken."
I ™ln slaapkamer?"
I tonnè nail,utlijk. Ziet u, wij criminalisten
I ïaal no°it genoeg leeren, en ik zou
I utó,ee?iS dcnzellden weg gaan en onder-
- uien uw voormalige chauffeur ge-
heeft, om mij er van te overtuigen,
wat voor sporen hij heeft achtergelaten
Nu ik weet, wie het geweest is, zal ik zulke
sporen beslist ontdekken." Hadjieff beet op
zijn onderlip. „Dat is fataal," stiet hij uit.
„Wat?"
„Nu, zoodra ik Ossipow's briefje had,
dacht ik het recht te hebben de kamer
weer te openen en in orde te laten bren
gen. En dat was omstreeks een uur ge
leden."
„Jammer, erg jammer," meende de com
missaris in antwoord op deze mededeeling,
die hem onder andere omstandigheden
woedend gemaakt zou hebben. „Nu, dan
heeft het geen doel, dat-ik nog eens bij
u kom."
„Uw bezoek is ons steeds welkom!" ver
zekerde de echtgenoot van madame Bura-
diewa. terwijl hij opstond. „Maar u be
hoeft toch niet altijd officieel als commis
saris te komen. O ja, bijna had ik vergeten
u nog iets te zeggen, dat u misschien ln-
teresseeren kan. Larissa heeft na al deze
opwinding besloten om reeds vanavond
naar München te reizen en vandaar uit on
middellijk naar Suit am Hang te gaan."
Eigenaardig, dit nieuwtje maakte een
dieperen indruk op Lombach, dan al het
andere dat Prins Peter hem tot nu toe
meegedeeld had. Hij kon zijn verbazing
niet verbergen.
„En ik dacht, dat u nog minstens een
week in Berlijn wilde blijven?" merkte
hij op.
„Daarin is verandering gekomen. Be
grijpt u niet. waarde Dr. Lombach, dat
momenteel mijn vrouw een hekel aan dat
huis heeft? Zij heeft in de laatste uren
zooveel pijnlijks ondervonden, daarbij zulk
een teleurstelling gehad, dat zij a tout prix
een onmiddellijke verandering van om
geving wenscht. Wij blijven misschien een
paar dagen in München, totdat het weer
wat opklaart. Maar dan gaan wij direct
door naar Suit am Hang, waar de sneeuw
reeds drie voet hoog moet liggen."
„Dan zal ik uw vrouw voor haar ver
trek waarschijnlijk niet meer zien, prins
Peter."
„Dat zal Larissa ten zeerste spijten. U
weet, dat zij u zeer genegen is. Wat dunkt
u er van om bij ons Kerstmis te komen
vieren?"
„Dat is geen slecht idee! Ik liep al met
een plannetje rond om er eens voor een
dag of veertien uit te knijpen."
„Nu, als ik dat aan Larissa zeggen mag,
dan zou zij zeker erg verheugd zijn. Kunt
u ski-loopen?"
„Ja, een jaar of vier geleden was ik nog
een tamelijk goede ski-looper,"
„Nu, in Suit zult u een helling vinden,
zooals er weinig in Europa zijn. Ik weet
niet, of u de snelle ontwikkeling van dit
plaatsje gevolgd hebt."
„Voor het laatst was ik in Suit, zes,
zeven jaar geleden en toen was het nog
een eenzaam dorp in het hooggebergte,
niet ver van Garmisch-Partenkirchen, en
slechts af en toe bezocht door enkele ge
harde skiërs. Maar tegenwoordig moet het
al een geduchte concurrent zijn voor Gar-
misch, ja zelfs voor de Zwitsersche sport
centra. Het hotel Post moet een zeer mooi
en modern hotel zijn"
„Absoluut, men leeft er zooals men in
St. Moritz of Pontresina gewend is. En de
natuur is schitterend. De Zugspitze ge
kroond met witte wolken kijkt op Suit
neer."
„U schijnt een liefhebber van natuur
schoon te zijn!"
„Ja, Suit trekt mij geweldig aan met
haar door sneeuw bedekte bergen. En voor
al nu, na al dezebuitensporigheden."
„Nu, wat dat betreft, zullen wij het daar
maar bij laten. Michael Ossipow krijgt een
kans om aan de recherche te ontsnappen,"
zei de commissaris op zijn besten officieelen
toon, „stelt u nu maar uw vrouw gerust.
Mocht hij hier in Berlijn onverwachts op
duiken, dan zal ik mij tot u wenden, prins
Peter, opdat hij de middelen verkrijgen
kan om naar Amerika te gaan. Ik behoor
tot hen, die gelooven, dat de eerste mis
stap van een mensch niet altijd beteekenen
moet, dat zijn toekomst verloren is."
„Een heel fatsoenlijke manier van den
ken, Dr. Lombach. Ik had trouwens van u
niet anders verwacht," verzekerde Had
jieff. Zelfs iemand, die minder menschen-
kennis had dan de commissaris zou het
opgevallen zijn, hoeveel interesse prins
Peter voor het lot van zijn chauffeur toon
de en hoezeer hij opgelucht was, door de
belofte van den commissaris om Ossipow
een kans van ontglippen te geven.
Hoe verbaasd zou prins Peter echter ge
weest zijn, als hij na zijn afscheid van Dr.
Lombach, dezen had kunnen gadeslaan.
Want van de voordeur, waar hij den prins
goede reis gewenscht had, met het ver
zoek zijn complimenten aan madame Bu-
radiewa over te brengen, rende de commis
saris terug naar zijn kamer, haakte de
telefoonhoorn af en liet zich onmiddellijk
met het Berlijnsche hoofdbureau van poli
tie verbinden. Toen de Alexanderplatz zich
gemeld had, liet hij zich met de kamer
verbinden waar zijn assistent Heinke reeds
aan het werk was
„Goeden morgen. Heinke!"
„Goeden morgen, commissaris."
„Ben je aan het geval Iirollman bezig?
„Jawel, commissaris."
„Daar is voorloopig geen haast bij. Luis
ter nu eens aandachtig en maak de noo-
dige aanteekeningen. Wanneer ik straks op
het bureau kom, moet hiermede reeds een
begin gemaakt zijn. Potlood en papier bij
de hand?"
„Natuurlijk, commissaris!"
„Nu, luister. Je moet nagaan of wij een
man kennen, die zich baron Hohenberg
noemt en die waarschijnlijk niet zoo lang
geleden in een tuchthuis gezeten heeft; of
hij een Duitsch tuchthuis met zijn aan
wezigheid vereerd heeft, weet ik niet."
„Waar moet hij vandaan gekomen zijn,
chef?"
„Uit de Vereenigde Staten, of Canada!"
„O. K. en verder commissaris?"
„Probeer onzen ouden vriend Negrelli bij
zijn kraag te krijgen. Ze zult je hem wel
herinneren. Twee of drie jaar geleden heb
ben wij hem achter slot en grendel gezet."
„Ik heb het al, commissaris, dat was
immers die Italiaan, die tot de bende van
Morszynski behoorde?"
„Je hebt een prachtig geheugen, Heinke.
Ik zou er een lief ding voor over hebben,
als wij dien Negrelli vandaag nog te pak
ken kregen. Tot vanmorgen was hij mixer
in de Britannia Bar in de Fasanenstrasse.
Laat het naspeuren daar een aanvang
nemen."
„In orde chef, heeft u nog iets?"
„En of. Het belangrijkste komt nog.
Schrijf den naam op van Michael Ossipow.
Met een w."
„O, natuurlijk een Rus."
„Schrijf het volgende signalement op:
meer dan middelmatig groot, pootig, stroo-
blond, stijf haar, goedmoedig boerengezicht
met veel puistjes er op. Zoover als ik mij
;an herinneren, heeft hij lichtblauwe
oogen. Hij is zeer onbehouwen, ziet er
goedmoedig en naïef uit. Als speciaal ken
merk kan je noteeren, dat hij een littee-
ken van een schotwond door de rechter
hand heeft; een souVenirtje uit den
oorlog."
(Nadruk verboden). (Wordt vervoledl,
DE H O LLA NDI A-ROEI WE D S TRIJ DEN OP DEN OUDEN RIJN.
Eindwedslrijd vierriemsgieken juniores B. Van voor naar achter
1. Laga, 2. Argo en 3 Njord.
DE EXGELSCHE KONING BEZICHTIGT HET VLAGGESCHIP VAN ZIJN VLOOT
IN AANSLUITING OP DE GROOTE VLOOTREVUE TE SPITHEAD.
Koning George aan boord van do "Nelson".
NOODLANDING VAN DUITSCH VLIEGTUIG TE ZIJLDIJK (Gr.). - De vleugel van het vliegtuig raakte eerst de voorruit van
«en auto (rechts). Met kruisje de plaats waar de heer Schoonveld stond, die bij de landing werd geraakt en op slag werd gedood. Na
de botsing draaide de madhine een heelen slag om.
MAANDAG A.S. ZAL DOOR H>M. DE KONINGIN op de werf van de Ne-
derlandsche Scheepsbouw Maatschappij te Amsterdam de flottieljeleider
Tromp" te water worden gelaten. Het schip op de werf.
ERNSTIGE BOTSING TE AMSTERDAMtusschen een vracht
auto en een wagen van lijn 14. De chauffeur werd zwaar gewond.
De geheel vernielde cabine der auto.
DE 1IOLLA N DIA-ROEI WEDSTRIJDEN OP DEN 01 DEN RUN BIJ ALPHEN.
^-> Stijlroeien vierriemsgieken juniores. Op den voorgrond ,,Laak"y
daarachter „Nereus".
