Voor de vlootschouu) bij Spithead - Proefüakken in den afsluitdijk
LEIDSCH DAGBWD
Tweede Blad
78sfe Jaarnanq
FEUILLETON
Het Mysterie rondom
Larissa
Roman van WERNER SCHEEF.
111)
Het was dan ook de hoogste tijd. Dr.
I wmbach dook weer op en keerde in een
1 ftdige stemming naar zijn observatiepost
■dbg. Hoe graag zou hij Negrelli niet on-
pjdelüjk uitgehoord hebben, hoe die tele-
■oiusche boodschap eigenlijk in elkaar zat.
;«r het was onmogelijk, om den mixer te
»tten te krijgen. Toen hij aan het toestel
shomen was, had de stem van een vrouw
I gevraagd: „Bent u Dr. Lombach van
J recherche?" en zoodra hij dit beaamd
I had zij gezegd: „Bijt maar niet te
1°P uw nagels, commissaris u behoor-
J lang in bed te zijn en niet in de Bri-
I "'üa Bar."
J1'°P had de dame het gesprek afge-
I '2«n door den hoorn op te hangen,
i Lombach kon zich maar niet inden-
,wat voor nut dit telefonisch onder-
I v°or zijn tegenpartij had kunnen
'woen.
een poosje zag hij, hoe Dr. Streubel
Portefeuille voor den dag haalde en
Paron Hohenberg een aantal bankbil-
overhandigde. Deze stak het geld
2 j ant ln zün zak, sprong plotseling
I tot krulc al en lieP naar den uitgang,
bi hem volgde Felix Streubel en zoo
I 'haakten deze twee zich uit de voeten,
dat Dr. Lombach later moest toegeven,
kostbare seconden verloren te hebben, door
hen verbluft na te blijven staren.
Toen hij de mannen wilde volgen, stond
opeens Negrelli voor de deur van het kan
toor en versperde hem den weg.
„Zij zijn weg, mijnheer de commissaris!"
was zijn overbodige mededeeling.
„Ja, dat zie ik zelf ook wel, Negrelli,
welbedankt voor je hulp. Iemand hier in
deze zaal heeft mij herkend en heeft zich
de grap veroorloofd mij aan de telefoon te
laten roepen. Wou je nog iets?" voegde
de commissaris er aan toe, toen Negrelli
geen aanstalten maakte om uit den weg
te gaan.
„Ik wou u iets vragen."
„Vooruit vlug, wat is het?"
„Kan men niet een vroegere straf uit de
registers krijgen door goed gedrag of zoo
iets?" vroeg de Italiaan langzaam en na
denkend, om de beide vluchtelingen, een
voldoenden voorsprong te geven. „Ziet u,
mijnheer de commissaris, zooiets hangt als
een blok aan je been Het geeft je een ge
voel van minderwaardigheid."
„Wanneer je daaraan zooveel gelegen
ligt, dan moet je me maar eens op de
Alexanderplatz komen opzoeken. Nu heb ik
geen tijd, houd me dus niet langer op."
Hij duwde Negrelli opzij en werkte zich
door het gedrang, dat nog steeds in de bar
heerschtc, tot hij zich in de vestibule be
vond en zijn garderobe liet halen.
Toen hij op straat kwam, zag hij de ca
briolet van Dr. Streubel. waarin ook zon
der twijfel Hohenberg zat, juist om den
hoek verdwijnen. Hij was vast besloten
die twee verdachte personen niet meer uit
het oog te verliezen en speciaal niet Hohen
berg. Hij moest weten, waar die zooge
naamde baron woonde. Eigenaardig, zoo
handig als die twee kerels hem ontsnapt
waren, hoe zij juist op tijd de bar verlaten
hadden.
Hij sprong in zijn wagen en zette de star
ter aan De wagen gleed weg; na een paar
meter sloeg de motor af. Lombach had het
gevoel, dat er iets niet pluis was. Hij stap
te weer uit en ontdekte al spoedig, dat er
door de carburator geen benzine meer
vloeide. Toen was het een kleinigheid om
vast te stellen, dat het benzinekraantje ge
sloten was. Iemand had gedurende zijn
aanwezigheid in de bar er voor gezorgd,
dat zijn wagen minstens voor een paar
minuten onbruikbaar zou zijn. Nu meende
Lombach er niet meer aan te moeten twij
felen, dat Hohenberg hem ontdekt had. Hij
bracht dit ln verband met zijn eerste on
voorzichtigheid om aan de bar te gaan
zitten. Waarschijnlijk had Hohenberg in
het geheel niet geslapen en had door den
spiegel gezien, dat hij, Lombach, gearri
veerd was. Op onverklaarbare wijze had de
man toen kans gezien om een boodschap
naar medeplichtigen te sturen, die ook in
de bar aanwezig waren.
Toen werd het Lombach ineens klaar
helder: Negrelli! Sapristi, waarom had hij
daar niet eerder aan gedacht. De man was
van zeer verdacht allooi. De Italiaan was
ook in het laatste half uur niet steeds aan
de bar gebleven, maar had allerlei bood
schappen ln de zaal gedaan. En speciaal
viel hem nu het vreemde gedrag van dien
kerel op gedurende de laatste minuten. Hij
had opzettelijk getracht, den terugtocht
van Dr. Streubel en Baron Hohenberg te
dekken.
Thans twijfelde Lombach er niet meer
aan en hij besloot de vervolging van de
cabriolet op te geven. Trouwens de wagen
van Streubel zou toch al in het verkeer van
de Kurfiirstendamm, dat, trots het late uur
nog vrij druk was, verdwenen zijn. Ook
zou Streubel de een of andere zijstraat ge
nomen kunnen hebben. Lombach bracht
zijn wagen weer in orde en keerde naar
de bar terug.
Hij verloor een paar kostbare minuten,
omdat hij niet in zijn overjas het lokaal
wilde binnengaan. Toen hij de bar naderde
zag hij Negrelli niet. Lombach, die niets
opvallends wilde doen, besloot even te
wachten. Maar na tien minuten verloor hij
zijn geduld. Hij wendde zich tot den an
deren mixer. „Ik zou uw collega even wil
len spreken."
„Dan komt u te laat, die is naar huis."
„Wanneer is hij weggegaan?"
„Omstreeks een kwartier geleden. Hij
voelde zich plotseling niet erg lekker."
Ook Lombach voelde zich niet erg lek
ker. Hij had het gevoel, alsof hij bij zijn
neus werd rondgeleid. Deze plotselinge
ziekte van Negrelli verklaarde toch alles.
Lombach was de domme Jongen geweest.
Daar hij noch zichzelf, noch zijn collega's
vergeleek met Sherlock Holmes, bekende
hij zijn fouten onmiddellijk. Maar nu kon
hij werkelijk geen actueele fouten in zijn
optreden ontdekken. Noch Hohenberg.
noch Negrelli, noch Dr. Streubel had hij
zonder meer mogen arresteeren. Men leefde
immers niet in een wereld, waar men
iedereen, die men verdacht in zijn kraag
kon grijpen.
Wat betreft dit drietal, vermoedde Lom
bach, dat hij slechts een er van in den loop
van den morgen te zien zou krijgen, Dr.
Streubel. Die zou zeker niet voornemens
zijn nog verder een misdadige rol te spelen.
Slechts bleef de vraag open, hoe de jonge
chemiker het klaar zou spelen om een aan
nemelijke verkiarmg voor zijn gedrag van
vannacht te geven.
V.
Dr, Lombach was vrijgezel en dat had
zijn reden. Meer dan eens hadden vrouwen
zijn weg gekruist voor wie hij iets die
pers gevoeld had, maar steeds had hij deze
vrouwen vergeleken met een vrouw aan
wie zijn heele wezen hing; met zijn moe
der. En dan viel het meestal ten ongunste
van de jongere vrouw uit en besloot hij
maar weer vrijgezel te blijven, en af te
wachten, tot hij de vrouw van zijn droo-
men ontmoeten zou.
Moeder en zoon waren juist in den erker
gaan zitten, waar de ontbijttafel stond. Dr.
Lombach was nog niet ver gevorderd met
zijn verhaal van wat er in madame Bura-
diewa's huis gebeurd was, of hij hoorde de
voordeurbel en het meisje kwam zeggen,
dat een heer den commissaris dringend
wenschte te spreken.
Toen Lombach in het zijkamertje trad
vond hij daar prins Peter Hadjieff, elegant
en verzorgd, zooals altijd, maar met een
slaperig en moe gezicht.
Hij begroette Lombach met een geveinsd
glimlachje. „Ik ben maar dadelijk in de
auto gestapt en hierheen gejakkerd om u
nog thuis te treffen, Lombach!" riep hij
uit. „Ik geloof, dat het het beste is, dat u
maar geen verdere stappen doet en ui zich
moeite en tijdverlies bespaart."
„Om te beginnen, komt u mee naar bin
nen, dan kunt u met mijn moeder kennis
maken. Prins Peter," verzocht de commis
saris. terwijl hij de deur van de kamer
opende.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
DE VLOOTSCHOUW RIJ SPITHEAD. Een boot, die rondvaart in de wateren van
Portsmouth ter bezichtiging van de daar liggende oorlogsschepen, passeert de ..Hood"
DE DUTSCUE MINISTER VAN OORLOG, veldmaarschalk von
Blomberg, die in verband met de kroningsfeesten in Engeland ver
toeft, bezichtigt het Royal Air-Force-station te Andover.
De inspectie der troepen.
WERKZAAMHEDEN AAN HET WEGDEK VAN DEN AFSLUITDIJK. - Ter weers
zijden van het monument worden vier proefvakken, elk van een lengte van ongeveer 700
meter aangelegd. De bestrating zal in elk vak verschillend zijn.
DE HEER J. C- BAUM iNN, burgemeester van
Overschie, oud-burgemeester van Woubrugge, viert
24 Mei zijn zilveren ambtsjubileum en tevens zijn
zé-jarig huwelijksfeest.
HET NIEUWE PANTSERWAGEN-GEBOUW op de Vughtsche
heide te Vught is officieel in gebruik genomen. Het eskadron pant
serwagens, opgesteld voor het nieuwe gebouw tijdens de inspectie.
EINDELIJK! De Amsterdamsche schooljeugd werd gisteren in de gelegenheid gesteld
volop van de zwemsport te genieten in het
Amstelparkbad. De eerste schreden.
DE GROOTE VLOOTSCHOUW BIJ SPITHEAD.
Een imposanten aanblik boden bij de generale repetitie de verlichte kruisers, die hun schijnwerpers
omhoog richtten.
