Het Prinselijk paar op weg naar de Engelsche kroningsfeesten
78ste Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Btefl
FEUILLETON
Het Mysterie rondom
Larissa
PROEFBRANDEN VAS DE VERLICHTING OP DE WERELDTEN
TOONSTELLING TE PARIJS. Een gedeelte van den verlichten
Eiffeitoren en van het Belgische paviljoen.
OM HET KAMPIOENSCHAP VAN NEDERLAND. De voetbalwedstrijd
Go Ahead—Be Quick te Deventer door Be Quick met 2—1 gewonnen. „Dan
sende" spelers voor het Go Ahead-doel.
MET PINKSTEREN HOLLANDSERE NIEUWE? - De nieuwe haring is bin
nenkort te verwachten. In den afgeloopen nacht zijn de Scheveningsdhe loggers
ter haringvangst uitgevaren. De belangstelling der Scheveningsche bevolking was
groot. Het uitvaren van een der schepen.
MINISTER VAN LIDTH DE JEUDE stelt het
nieuwe stoomgemaal van het watersdhap „Delf
land" te Schiedam in werking.
Roman van WERNER SCHEEF.
3)
Peter Hadjieff schudde zijn hoofd ont
kennend. „Ik heb de kamer slechts vluch-
"8 onderzocht om vooral geen sporen te
J'ernletigen maar ik geloof niet dat de
"breker veel voor zijn moeite gekregen
heeft."
.Bet Ls het beste, dat wij nu naar uw
"Ster gaan. Ik verzoek de overige dames
heeren om hier te mijner beschikking
•e willen blijven. Het is voldoende als u,
jjadame en u, prins Peter, mij willen bij
staan."
II.
Den korten weg, de trap op naar de eer-
®e galerij, maakte Dr. Lombach zoo lang
maar mogelijk was. Op een merkwaar
de sleepende manier ging hij de treden
op, zonder op het gepraat van Larissa te
En' Iieze had Daar gewone opgewekt-
',la, teruggevonden en herhaalde haar
overtuiging, dat haar personeel boven
■"es betrouwbaar was. en dat het niets
™gelaten zou hebben om zulk een voor-
te verhinderen. De commissaris keek
In, Jj? den wintertuin. Hij had hier wil-
blijven staan, om de vier achtergeble
ven gade te kunnen slaan. Jammer, dat
"J net. onderzoek alleen voort moest zet-
1 hij verweet zichzelf, zijn assistent niet
medegenomen te hebben. Die vier daar be
neden interesseerden hem meer dan de
plaats van het misdrijf, waarheen hij zich
nu begaf Hij zou gaarne hebben willen
weten, wrat zoo juist de blonde Irene Wal-
lon zoo vlug met Dl. Streubel te fluiste
ren had, terwijl baron Hohenberg, met de
duimen in de zakken van zijn vest er
schijnbaar verveeld bij stond.
„Wie is deze baron Hohenberg eigen
lijk?" vroeg Lombach.
„Een vriend van dr. Streubel," ant
woordde madame Buradiewa, „Dr. Streu
bel telefoneerde vanmiddag om te vragen,
of hij hem mee mocht brengen.
Baron Hohenberg moet zich zeer inte
resseeren voor Russische volksdansen."
„Dus kent u hem pas deze laatste paar
uren?"
„Natuurlijk, maar u weet wel, dat ik het
prettig vind menschen om me heen te zien
en speciaal menschen, op wie ik mijn psy
chologische studies kan maken."
„Vindt u de baron zoo interessant?"
„Hij moet een buitengewoon iemand
zijn, niet waar. Peter? Hij heeft ons aan
het diner spannende avonturen uit de
Vereenigde Staten verteld. Hij is namelijk
juist daar vandaan teruggekeerd."
„Heeft hij een bezigheid?'"
„Neen, hij is een rijke vrijgezel, die veel
reist en slechts zijn grillen en ingevingen
volgt." „Daar Ik nu eenmaal aan het vra
gen ben, kunt u mij misschien zeggen wat
zijn relatie met Dr. Streubel is?" zei Lom
bach. terwijl hij aan de balustrade van de
galerij bleef staan en voortging met
nieuwsgierig naar beneden te kijken
„Zijn naam heeft u zeker wel eens in
mijn huis gehoord lachte madame Bura
diewa.
„Zeer zeker, hij ls toch de zoon van een
fabrikant in München?"
„Hij is de zoon en toekomstige erfge
naam vair Johannes Streubel Co., Pa
sing bij München. Zijn vader is als apo
theker begonnen, maar de familie is al zoo
oud als München zelf."
.En wat doet Dr. Steubel hier in Ber
lijn?"
„Hij is in Berlijn sinds Irene Wallon hier
is. Zij is ook uit München. Feitelijk moest
u haar naam ook kennen."
„Is zij misschien de dochter van den ma
chinefabrikant Wallon in Nürnberg?"
„Dt. Lombach, nu gaat u langzamer
hand een licht op," spotte Larissa. „Deze
jonge man is tot over zijn ooren verliefd
op Irene. Wij hebben Irene door hem lee-
ren kennen in Suit am Hang, waar wij
dezen zomer een vrij langen tijd hebben
doorgebracht. Wij vieren waren toen on
afscheidelijk. U weet, hoe graag ik jeugd
om mij heen heb. Dan word ik zelf weer
jong. En Irene is het ideaal, waarnaar al
de vrouwen van mijn leeftijd terugver
langen."
„U moet niet met uw leeftijd kokettee-
ren, mevrouw," plaagde de commissaris,
terwijl hij zijn blik van den wintertuin los
maakte.
De kamers, die men nu binnenging, wa
ren Lombach niet bekend. Hij had ze nog
nooit betreden, maar hij speurde er den
voornamen smaak van madame Bura
diewa. Hij herinnerde zich, hoe zij twee
jaren geleden de geheele villa door een
modem architect volgens haar aan
wijzingen had laten veranderen. Men
kwam het eerst in haar slaapkamer, pas
seerde dan een luxueuze badkamer en be
trad vervolgens de kamer van Prins
Hadjieff Op den drempel bleven Larissa
en haar man staan, terwijl Lombach tot
het midden van het vertrek ging. Hij stel
de onmiddellijk vast, dat de warwinkel
van geopende laden, doorwoelde kasten,
neergesmeten kleedingstukken en voor
werpen zich in geen enkel detail onder
scheidde van wat hij al bij zoo menige
andere inbraak gezien had. Een juiste
conclusie daaruit te trekken over den dief
was niet mogelijk.
„Men zou zoo zeggen 't werk van een ge
wonen insluiper," riep hij den beiden men
schen op den drempel toe. Toen liep hij in
de kamer voorzichtig rond en bekeek alles
met zijn vakkundige oogen.
„U heeft dus inderdaad nog niets ver
mist?" vroeg hij Hadjieff.
Deze haalde de schouders op. „Ik geloof
niet eens, dat ik hier eenige kostbaarhe
den bewaar. Beneden, in mijn studeerka
mer, zou de inbreker een betere buit heb
ben kunnen halen. In mijn schrijfbureau
ligt een tamelijk groot bedrag in contan
ten. „Dat is toch curieus", liet Dr. Lom
bach zich na een poosje ontvallen. „Saar
heeft hij de lade van uw nachttafeltje een
voudig er uit gerukt en op den grond
geworpen. En kijk eens naar uw linnen
kast. Die man moet de overtuiging gehad
hebben, dat hem slechts eên paar minuten
gegund waren."
Niemand gaf antwoord en de commissa
ris concentreerde nu zijn aandacht op
eenige voorwerpen, waarvan hij aannam,
dat de inbreker ze aangeraakt zou of
moest hebben. Hij zocht naar vingerafdruk
ken. Met een vergrootglas onderzocht hij
ze, maar legde de een na de ander hoofd
schuddend weer terug. „Die man moet
handschoenen aangehad hebben. Het is
dus een gewiekste kerel geweest"
Plotseling liep hij snel voorbij madame
Buradiewa en haar man. door de badka
mer, dwars door Larissa's slaapkamer en
ging naar het venster, dat hij, door de
een of andere idee gele!4, openrukte. Op
het zelfde oogenblik sloegen de waakhon
den woedend aan.
Toen Dr. Lombach de blikken van La
rissa en den prins daarop vragend op zich
gericht zag, zei hij op een toon van groote
beslistheid:
„Het staat voor mij vast, dat de dader
zich hedenavond hier in huis bevond,
waarschijnlijk reeds geruimen tijd, voor hij
uw kamer zijn liefdevolle attentie gaf. Ik
zie niet, hoe hij kort van te voren bin
nengedrongen kan zijn. Vanuit de gang
moet hij zich tot een der twee kamers toe
gang verschaft hebben en het is natuurlijk
2eer opvallend, dat hij niet onmiddellijk
begonnen is om zich met de cassette te be
moeien. Als ik het mi] juist herinner, ver
telde u mij, dat de cassette bij het bed
staat?"
De danseres knikte. „Ja, daar bevindt
zich de cassette, maar, beste Dr. Lombach,
hoe kunt u zulk een verdenking op mijn
personeel werpen? Vergeet u niet, Manja
is vijftien jaar bij mij, Pierre negen en de
kok, de chauffeur, het kamermeisje en de
tüinman zijn allen betrouwbare menschen.
Op het gezicht van den commissaris ver
scheen een niet zoo vriendelijke grijns.
„En uw gasten, lieve Larissa, zijn die
ook zulke betrouwbare menschen?"
„Mijn gasten?" vroeg zij verrast en hef
tig, „die staan toch boven alle verden
king! U vergeet, dat wij een goede drie
kwartier vóór de onderbreking allen aan
het kleine tafeltje in den wintertuin zaten,
en de een raakte de hand van den ander
aan Anders kan men toch geen tafeldans
met succes doen. Hoe kan dan iemand
weggegaan zijn om Peter's kamer een be
zoek te brengen, en trouwens, wat voor in
teresse zou iemand daarin hebben?"
(Nadriü; verboder^. (Wordt vervolgd).
HET VERTREK VAN' Il.K.H PRINSES JULIANA EN Z.K.II. PRINS BERN I1AR1) N AAR LONDEN
TER GELEGENHEID VAN DE KRONINGSFEESTEN. Het Prinselijke paar ging scheep aan boord van
Hr. Ms. „Gelderland" te Hoek van Holland. De eerewacht wordt geïnspecteerd.
Geheel links: Prins Bernhard.
PRINS EN PRINSES BEGEVEN ZICH AAN BOORD VAN DE „GEL
DERLAND". Z.K.H. Prins Bernhard was gekleed in de uniform van
luitenant ter zee, 1ste kl. Luide werd het Prinselijke paar door duizenden
toegejuicht.
OFFICIEELE OPENING VAN HET COMEM U S
MAUSOLEUM TE NAARDEN. - Tijdens de
rede van den Tsjechischen gezant Z-Exc. dr. Krno,
in de Comenius-kapel.
