Comenius Mausoleum - De 'hertog van Windsor te Verneuil
78sn jaargangLEIPSCH DAGBLAD Tweede Blad
HET ROODE KENTEEKEN
FEUILLETON
SPECIALE FOTO van het Engelsche ko
ningspaar, gemaakt in verband met de kro
ningsfeesten. De koning draagt' de admiraals
uniform.
liET JlAltliSE-VLitii i HU iS 15 op weg
van Gilze Reyen naar de Kooy, maakte een
noodlanding tusschen Saheveningen en Wasse-
naarsoheslag, waarbij de propeller brak.
HET OUDE ,,PESTHl_ VS" op de terreinen van het
Wilhelminagasthuis te Amsterdam zal binnenkort ge
sloopt worden. De pittoreske binnenplaats van het
,,Pesthuys".
TE VOORBURG werd het huwelijk voltrokken tus
schen den Iheer W. v. d. Pol, vaandrig der Haagsche-
padvinders en mej. M. de Roo, akela der welpen.
Het paar tusschen een eerehaag van padvinders."
OTTWELL BINNS.
67)
Toen de waarheid hiervan tot Miss
Wakinshaw doordrong, liet zij. zich gaan
in een ongedwongen taaltje, grootendeels
samengesteld uit het gemeene slang van
naar geliefkoosde verblijfplaatsen uit de
onderwereld en veel te schilderachtig en
krachtdadig om weergegeven te worden,
"aar kapitein A-mos de grootste helft van
verstond, terwijl het geheel hem verstomd
deed staan.. Er was geen fantasie-woord,
dat in de sloppen van New-York, Chicago
en San Francisco uitgevonden was. om een
dwaas of een achterlijken idioot aan te
duiden, dat niet op hem van toepassing
Betracht werd, met een nadruk, die hem
de waarheid van alles deed inzien en toen
ze daarmee klaar was, zei Miss Wakinshaw
atBBne waar het eigenlijk op aan kwam.
..Ik heb van dit heeie vervloekte zaakje
Benoeg. Als je dat jochie nog wil hebben,
Sa hem dan maar halen. Misschien kun
J.™01 tegen het schip uitwisselen. Mis-
<™ien ook niet. Morgen kunnen die kerels
™*t hun geweren met ons doen wat ze
wt'ien. Het is best mogelijk, dat ze Kee
s™ en het ionS weghalen en er van-
™j>r gaan en jou en mij hier achter laten
"m ons te goed te doen aan krabben en
poften!Denk eens aan!"
,,ue logger Is er nog begon de schip
lui lamlendig.
war?011} ^e' zulke stommelingen
krn 1 K daar niet 330 zouden den-
ah io zl^n niet 200 onoozel als jij en
je nog een beetje lef hebt dan sta je
on ,2?en tegen die kerels, dat je het
Dacco°rd-je wal gooien
Hei ?al no® a' eenvoudig gaan!
6iarv,!.'1!se waar WÜ m6e zouden kunnen
iJWheren zou Kee Song zijn en Plot
seling hield schipper Amos op en snakte
van pure verbazing naar adem.
„Waarom sta je zoo stom te gapen," zei
Janey, weinig meevoelend.
„Allemachtig!Kijk!Kijk!"
Vast ervan overtuigd, dat er inderdaad
iets te zien was, waagde Janey Wakinshaw
het haar gouden hoofd in het maanlicht
op te heffen en naar de reden van Amos
Smith's verbazing te kijken. Achter de
verste zijde van de atol zag ze. nog geen
mijl ervan verwijderd, de lichten van een
schip, dat heel langzaam voortging.
„Uch!" zei ze, „Een - schip, wat zou
dat nou?"
„Wat dat zou?'. Schipper Amos sprak
zeer sarcastisch. „Niks. Alleen maar dat
we nou heelemaal opgelaten zijn. Ik wil
er de Dusty Miller" tegen een dollar om
verwedden, dat het de „Kestrel" is."
„Ik hoop waarachtig, dat je gelijk hebt,
ouwe sufferd. De kerels daar aan boord
zullen de Ohineezen er misschien van
weerhouden ons aan het mes te rijgen. En
dat is het eeïiige wat me op het oogen-
bliik nog interesseert; Ik word al koud, als
ik alleen maar aan zoo' mes denk. Ohan
heeft me laten zien, hoe zooiets gedaan
wordt -bahAls dat de „Kestrel" is
en die sloome Domville 'haalt me 'hier van
daan, dan word ik braaf". En tegelijk met
de aankondiging van dit besluit, liet de
lier van de „Dusty Miller" een snorrend
geluid hooren, toen de ankerketting weer
gevierd werd.
Het schip was inderdaad de „Kestrel".
In het eerste morgenlicht voer zij de
lagune binnen en nauwelijks had haar
ankerketting opgehouden te rammelen, of
een boot verliet de „Dusty Miller" geroeid
door vier Kanaka's en met een blanken
man aan het stuur. Nog voordat de boot
de ..Kestrel" bereikt had, uitte Norma, die
over de railing geleund stond, een kreet.
„Maurice!.... Maurice!"
„Ahoy. Norma!" riep de man aan het
roer.
Het meisje had geen geduld om te
wachten. „En het kleintje", riep ze uit.
„Het kleintje.... is hij veilig?"
Maurice Chariton lachte en wees naar
de bungalow, waar Kee Song met. het kind
naast zich stond en achter zich een groote
Chinees.
„Goddank 1" riep het meisje uit en
draaide zich toen naar Terry om en gaf
hem een geheel overbodigen uitleg. „Dit
is mijn broer."
„Ja," antwoordde Terry opgewekt. „Maar
wat voert die hier in godsnaam uit."
Dit was slechts de eerste verrassing. Toen
Maurice Charlton met zijn zuster en haar
vrienden aan wal gegaan was, leidde Moy
Song het geheele gezelschap plechtig naar
een achterkamer, waar ze, netjes opge
bonden, alsof het een paar kippen waren,
den schipper van de „Dusty Miller" en
Janey Wakinshaw vonden. Kapitein Amos
was totaal versuft van wanhoop, maar
Miss Wakinshaw had nog fut genoeg om
vrijuit te spreken.
„U hebt gewonnen, Mr. Domville, maar
u zult dien gelen kerel ons toch niet laten
afmaken? Dat zou niet christelijk zijn!"
„Christelijk!" Terry Domville had wei
kunnen lachen, toen hij dat woord uit haar
baby-mondje hoorde komen, maai' in plaats
daarvan zei hij kort: „We zullen wel
zienEerst willen we in ieder geval
alles over dien Mr. Kelsey van Houten we
ten, begrepen?"
„Zoo! Dus u weet hoe ie heetNou
wat mij betreft kan ie naar de maan loo-
penU zult wel niet veel meer van hem
afweten en Amos en ik kunnen u heel wat
meer vertellen dan Kelsey, zooals hij zich
zelf noemt, denkt. Hij is een neef van den
ouwen Cornelius van Houten en hij zou de
millioenen krijgen als 't kind niet binnen
twee jaar gevonden of aan zijn aangewe
zen voogden uitgeleverd wasHij heeft
dit zaakje met den vertrouwensman van
den ouden Sarony op touw gezet, nadat hij
hem eerst goed gestopt had. Die heeft
alles aan mij verteld, toen hij een keer
dronken was en wij zijn ermee doorgegaan
met de bedoeling Cornelius geld af te per
sen, zoodra de tijd gekomen was
„En wat zou die tijd geweest zijn?" beet
Terry haar toe.
„Als ie de centen had."
„Als het kind dood was?" vroeg Terry
streng.
,J>roote Goden neel.Dat zou niks ge
holpen hebben. We zouden het jochie ge
houden hebben, totdat Cornelius met zijn
miHioenen was gaan strijken en dan zou
den we hem op een goeie dag op zijn gaan
zoeken met de blijde tijding en misschien
met den vertrouwensman van den ouwen
Sarony om ons met zijn deel van het ver
haal te ondersteunen. Een kerel, die zich
eenmaal om heeft laten koopen, is aan
iedereen overgeleverdHet zou dood
gemakkelijk gegaan zijnNou is het
een fiasco geworden".
„Je weet dat Chan dood is".
„Had ik al gedacht. Het is zonde, dat die
Kee Song met een Chinees getrouwd is
dat is gewoon verspilling
„Ze is niet met een Chinees getrouwd",
viel Maurice Charlton in.
„Dan hebben ze ons in Broome voorgelo
gen". mengde Amos Smith zich in het ge
sprek.
„Ze hebben ons verteld, dat Moy Song
haar met een kerel had laten trouwen,
waar hij zelf mee samen ging werken
„Ik ben die kerel", viel Maurice Charl
ton hem in de rede. „En het was mijn
vrouw, die over mijn zoontje gewaakt
beeft".
„Wel allemachtig!" riep Miss Wakin
shaw uit en voegde er toen aan toe: „Nou,
ik zal om Chan geen tranen vergieten. En
ik zal ook niet naar zijn begrafenis gaan,
tenzij ik erheen gedragen word. Maar nou
weten jullie alles van A tot Z en ik
hoop dat jullie nu tevreden zijn en ons
laat vertrekken. Dan zijn jullie van ons af
en hebt geen last meer van ons".
Dat scheen wel de beste oplossing van
ren moeilijke situatie. En na eenige be
raadslagingen werden de gevangenen
naar de .Jïusty Miller" gebracht, waar ze
r enigszins somber door Parry, den gewe
zen stuurman ontvangen werden. De ge
wonde Kanaka en zijn metgezel werden
ook aan boord gebracht en in den middag
voer de „Dusty Miller" de lagune uit en
zette koers naar het Noorden, naar Ho
nolulu.
„Wat ben je van plan, Janey?" vroeg de
schipper, terwijl hij zwichtte voor haar
dringenden eisch om daarheen te gaan.
„Cornelius! Die zal moeten dokken. HU
zit In Honolulu op bericht te wachten en
hij heeft zelf ook nog heel wat geld
Dat dynamietzaakje is er ook nog, om van
de rest niet eens te spreken. En betalen
zal hij en niet zoo'n klein beetje ook, HU
zal het er graag voor over hebben om te
verhinderen, dat wij het door de radio .om
laten roepen. We zullen hem wel bang
maken".
Met dat schoone doel ging Janey Wa
kinshaw op weg, terwUl op de naamlooze
atol, Kee Song 't verhaal van haar nacht
wake vertelde en trotsch besloot*
„Ik het kleintje veilig gehouden en na
een tijdje heb ik gemaakt, dat lhj slapen en
niet weten wat gebeult, zoodat hU heele
maal niet bang."
„Maar hoe heb je dat in 's hemelsnaam
klaargespeeld, Kee Song?" vroeg Norma.
„Ik hem geven klein opiumpil! Dat veel
betel, dan dat hU schlikt als hij me ziet,
die gebochelde man doodschieten."
En Norma zette al haar Westersche voor-
oordeelen opzU, want zij bedacht zich wat
voor een vreeselUk effect zoo'n schok op
een kleine kinderziel had kunnen hebben
en antwoordde ernstig:
„Veel beter".
Toen keek ze Terry aan en samen gin
gen zU naar buiten.
„We hebben het einde van onzen langen
tocht bereikt", zei Norma peinzend, ter-
wyi ze uitkeek over de stille lagune. „Ik
nad het nooit gedacht".
„Maar we zijn er nog niet", lachte Terry.
„Maar
„We moeten nog naar Japan, met Bab-
bage. Er is vast wel een Engelsche kerk in
Yokohama
„O!"
„En dat zal het werkelijke einde van den
iocht zijn voor jou en rmj."
„Nee!" fluisterde Norma glimlachend.
,Het begin van een nieuwe!"
EINDE.
BE AANKOMST VAN DEN HERTOG VAN WIND
SOR IN VERNEUIL BIJ TOURS. De hertog bij
het verlaten van den trein. Van hier reed hij per
auto naar Chateau de Condé.
NIEUW RECORD AUSTRALIË—ENGELAND SOLO-
VLIEGEN. De Australiër Broadbent vloog in 6 dagen
en 11 uur van Australië naar Engeland en verbeterde
daardoor het bestaande record.
DE LAATSTE HAND WORDT GELEGD AAN HET COMENIUS MAUSOLEUM TE NAAI!
DEN, dat. Zaterdag a.s geopend zal worden. De laatste werkzaamheden. Op den aehtergror
het stalen hek met prachtige bronzen beeldjes.
