7Ssfe Jaarlang LEfDSCH DAGBLAD Tweede Blad
HET ROODE KENTEKEN
FEUILLETON
IN HET KONINKLIJK PALEIS TE ROME werd aan Koningin Helena van
Italië de hoogste onderscheiding van de Paus voor een vrouw overhandigd,
in verband met haar 40-jarig huw© lijk. Koning Victor Emanuel en Koningin
Helena begeven zich naar de plechtigheid.
J EAN ETT L MACDONALD, de bekend
filmster, met haar verloofde Gene Raymond,
op een bal van de filnikolonie te Hollywood.
BEZOEK VAN DEN TSJECHISCHE* PRESIDENT AAN BELGRADO, - waar
hij stormachtig werd begroet. Op de foto van links naar rechtsprinses Olga van
Zuid-Slavië, dr. Benesj, Koningin Maria van Zuid-Slavië, de echtgenoot© van dr.
Benesj en prins-regent Paul.
OTTWELL BINNS.
44)
„Hm! Dat weet Ik nog zoo net niet. Ik
heb dien vriend van je al eens eerder ge
zien, weet je en hem daarnet wel herkend."
De triomfantelijke uitdrukking verdween
van het babygezicht en een oogenblik ver
scheen er een blik van groote ontsteltenis
in de blauwe oogen. Toen herstelde ze zich
en lachte weer.
„Bluf! Dat gaat toch niet op."
„Dat gaat het wel," zei Terry opgewekt,
„want het is geen bluf. Ik heb dien heer
met het roofvogelgezicht in Kowloon ge
zien in gezelschap van ons beider vriend
kapitein Amos en dien gebochelden adder,
Chan."
De lach verstierf op Miss Wakinshaw's
lippen toen Terry's woorden haar ervan
overtuigden, dat hij inderdaad niet gebluft
had en Terry ging op denzelfden opgewek-
ten toon verder:
„Ze vormden een vreemdsoortig trio, Men
moest ze wel opmerken, zelfs al wist men,
evenals ik, toen ik ze voor het eerst zag,
niets van ze af. Amos en Chan waren een
eigenaardig span, maar dat elegante heer
schap paste er wel heelemaal niet bij. Ik
vroeg me toen al af, wat hij met dat kost
bare stel te maken had, maar nu. na alle'
wat er gebeurd is en door de inlichtingen
die ik gekregen heb, weet ik het."
„Je vindt jezelf zeker nogal een snuggere
Piet. nietwaar?hoonde Miss Wa-
kinshaw.
„Dat nu niet direct," lachte Terry. „Maar
ja, zie je, ik kan wel twee en twee bij elkaar
optellen."
„Wat een knappe kop! En wat krijg je
eruit?"
„Wel, ik wil je wel vertellen, dat het in
de millioenen loopt."
„Mülioenen
,De Van Houten millioenen, die de man
met den scherpen neus in de wacht hoopt
te slepen, zoodra de kleine erfgenaam ver
dwenen isIk zie, dat je me begrijpt,
Janey."
Dat viel niet te betwijfelen. Haar geheele
houding drukte dat uit en vertelde Terry,
dat het schot, dat hij op goed geluk gelost
had, zijn doel geraakt had. Het bleek nu,
dat, zooals hij meer dan eens vermoed had,
de man, dien hij te Kowloon gezien had
en die zich zoo snel bij de waarschuwende
kreet van de vrouw terug getrokken had,
de leider was van de samenzwering tegen
den kiemen erfgenaam van de Van Houten
millioenen.
„O, ik begrijp je best." antwoordde Miss
Wakinshaw met een stem waar alle uitda
ging uit verdwenen was. „En waarschijnlijk
weet je ook precies zijn naam en toenaam."
„Nee," zei Terry opgewekt. „Dat weet ik
niet. Maar ik denk niet, dat het moeilijk
is daar achter te komen. Op een kopie van
het testament van den ouden Van Houten
of een lijst van zijn bloedverwanten in
de Staten zal den naam van het heerschaD
1 voorkomen."
Weer bleek uit Miss Wakinshaw's hou-
Jing, dat hij gelijk had en hij stond net op
het punt daar iets van te zeggen, toen in
een kamer, die uitkwam op die waar zjj
tegenover elkaar stonden, het luide gerin
kel van een telefoonschel weerklonk. Het
dametje keek om.
„Ik word opgebeld," zei ze. „Excuseer me
een oogenblik!"
Terry had geen keus. Miss Wakinshaw
liep de kamer door, wierp een deur open
van wat blijkbaar haar slaapvertrek was,
ging naar binnen, en sloeg de deur met
een smak achter zich dicht. Hij keek ge
amuseerd naar de gesloten deur en toen
kwam er een peinzende uitdrukking in zijn
oogen. Hij wierp een blik op het fantasie
klokje op de tafel en zag dat het zeven
minuten voor middernacht was en de
vraag schoot hem te binnen, wie ter wereld
Miss Janey Wakinshaw op dit uur van den
nacht op kon bellen?
Hij trachtte te raden. De man met het
roofvogelgezicht, die zich zoo haastig uit de
voeten gemaakt had? Dat leek hem zeer
waarschijnlijk. De kerel was natuurlijk be
nieuwd wat Janey's korte doch dringende
waarschuwing te beteekenen had. En de
telefoon was het gemakkelijkste middel om
daar achter te komen. Zoodoende kon hij
vanuit het volgende hotel, of zelfs vanuit
een verdieping lager, met het meisje in
aanraking komen. Overtuigd dat dit de ver
klaring van het geval was, sloop Terry op
zijn teenen naar de deur van de slaap
kamer. Hij had geen gewetensbezwaren om
onder de omstandigheden, waar hij zich in
bevond, luistervinkje te spelen.
Hij was hier om zooveel mogelijk te we
ten te komen en nu zijn maandenoude ver
denking eindelijk bewaarheid geworden
was, moest hij, wat hij maar kon, van dien
geheimzinnigen samenzweerder zien uit te
vinden. Tot zijn groote ergernis hoorde hij
echter weinig of niets. Miss Wakinshaw
sprak vlug, eentonig en grootendeels on
verstaanbaar. Slechts twee keer verhief ze
haar stem zoo dat hij iets kon verstaan.
Eenmaal hoorde hij een energiek uitge
sproken „Ja!" en daarna een deel van een
zin, „Maak je maar niet bezorgd. Ik zal
den kerel wel vasthouden tot
Hij twijfelde er niet aan, of hij was de
„kerel" die vastgehouden moest worden en
zijn geest hield zich bezig met de moge
lijkheden, die er achter dat „tot" lagen.
Moest hij in de kamer opgesloten blijven
totdat de man die zich zoo haastig uit de
voeten gemaakt had zichzelf voor ontdek
king gevrijwaard had? Misschien, maar er
waren duisterder mogelijkheden, zooals hij
wel wist. Hij had met gewetenlooze men-
schen te maken mannen en zeker één
vrouw, die een menschenleven niet veel
waard achten. Was het de bedoeling hem
vast te houden totdat de man die verdwe
nen was, toebereidselen gemaakt had om
met hem af te rekenen? Dit was even waar
schijnlijk als de andere mogelijkheid en
bij die gedachte keek hij de kamer rond
of hij op een andere wijze uit het elegan
te vertrek kon ontsnappen dan door de
deur, daar die immers afgesloten was. Hij
vond niets. Er waren wel ramen, maar,
tenzij men zoo lenig was als een inbreker,
was het niet practisch een raam op de
derde verdieping als nooduitgang te ge
bruiken. Hij liep langs de ramen in de hoop
dat aan één een brandladder zou zijn,
maar zag er geen. Tenzij hij haar de sleu
tel met geweld afhandig maakte, was hij
gedwongen Janey Wakinshaw's gezelschap
ie deelen totdat ze de deur verkoos open
te sluiten.
Achter de deur hoorde l)ij geluiden, die?
erop wezen, dat ze de telefoon verlaten
had en hij liep naar den divan waar ze
gezeten had op het oogenblik, dat hij
binnenkwam. Toen hij ging zitten, kwam
zijn hand met iets hards en kouds in aan
raking, Hij tilde het op en lachte zachtjes
in zichzelf, toen hij bemerkte, dat het het
pistool was, waar hij een paar minuten
geleden mee bedreigd was. Hij stopte het
ding in den zak van zijn witte jasje, ver
huisde naar een stoel en wachtte gelaten,
totdat Miss Wakinshaw uit haar slaapka
mer te voorschijn zou komen. Hij moest
langer wachten dan hij gedacht had en
toen ze tenslotte weer verscheen, begreep
hij de reden van het lange uitstel. Ze was
gekleed opi uit te gaan.
„Hm!" zei Terry opgewekt. „Je ziet er
piekfijn uit. Je gaat zeker op een bankje
in de maneschijn zitten.^Ik hoop, dat ik
met je mee mag gaan
Nog niet", viel Miss Wakinshaw hem
bits in de rede. „Je bent hier ongevraagd
binnen komen vallen en je gaat hier niet
eerder weg dan ik klaar ben".
Ze liep gewild onverschillig naar den di
van, ofschoon Terry er zeker van was, dat
ze iets bepaalds in den zin had. Toen ze
het meubel bereikt had, keek ze om zich
heen, draaide zich toen met een ruk om
en wierp hem een achterdochtigen blik
loe. Terry lachte uitbundig.
„Ja", zei hij. „Ik heb het. Het is verkeerd
cm vuurwapens achter je te laten slinge
ren. De een of andere dwaas zou zich eens
kunnen bezeeren".
Miss Wakinshaw toonde geen teekenen
'van waardeering voor zijn bezorgdheid.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
MINISTER DECKERS IN LONDEN.
De minister bij een bezoek aarv Smithfield Market.
SNAPSHOT VAN PRINS BERNIIARD, - toen hij zich naar het secretariaat
van het Kroondomein aan het Noordeinde in dc residentie begaf. De Prins
heeft gebeld, maar kreeg niet direct gehoor. Haar eens even kijken
of er iemand is.
IN AFWACHTING VAN DE KOMST VAN HET PRIN
SELIJKE PAAR. Soestdijk en Soest zullen op groot-
sche wijze worden versierd. De honderden palen, welke
voor dit doel gebezigd worden, voor transport gereed.
KERKELIJKE KUNST OP OE WERELDTENTOONSTELLING TE
PARIJS. De Nederlandsche kunstschilder van Eyck bezig met
het vervaardigen van fresco's.
