Terugkomst van de O. 16 te Nieuwediep - De „Nieuw-Amsterdam
HET ROODE KENTEEKEN
78sie JaarganglEIDSCH DAGBLADTweede Blad
FEUILLETON
OTTWELL BINNS.
43)
Terry lachte vriendelijk. Hoewel het da
metje woedend was, was ze toch blijkbaar
niet op haar gemak en het deed hem ple
zier dat op te merken.
„Moet ik misschien liever June zeg
gen begon hij, maar werd onmiddellijk
in de rede gevallen.
„Er is iets anders dat je maar liever
moest zeggen en vlug een beetje ook, voor
dat ik op de bel druk, en dat is goeien-
nacht."
„Nog niet," zei Terry kalm. „De nacht is
nog jong, Janey June en als ik jou was
zou ik niet op dat knopje drukken."
„Waarom niet?" vroeg Miss Wakinshaw.
„Och. ik kon eens een paar dingen van
je aan de directie vertellen en dan zouden
ze je wel eens kunnen verzoeken heen te
gaan, weet je."
Miss Wakinshaw lachte minachtend en
knipte met haar duim en wijsvinger.
„Dat!" zei ze. „Dollars, dat is het eenige
waar ze naar kijken."
„Dat kan wel zijn." gaf Terry toe. „De
wereld is nu eenmaal roofzuchtig. Maar de
c'irectie van een hotel kan het zich niet
permitteeren zijn clientèle te beleedigen
door aan dieven onderdak te verschaffen."
Het dametje glimlachte venijnig tegen
hem. „o, mijn geloofsbrieven zijn best in
orde. Maak je daar maar niet bezorgd, over.
Zeg nou maar op wat je van me wilt, voor
dat ik je d'r uit laat trappen."
„Is het noodig, dat ik dat uitleg?" vroeg
Terry.
„Natuurlijk." antwoordde Miss Wa
kinshaw. „Ik ben geen gedachtenlezer."
,Dan zal ik je zeggen, dat ik dat ivoren
kenteeken van je wil hebben dat je op de
„Dusty Miller" gestolen hebt van Miss
Charlton."
Hierop begon het dametje uitbundig te
lachen.
„Hoor hem!" bracht ze met moeite uit.
„Die zit te huilen om de maan!"
„En ik zal het krijgen ook." zei Terry op
vastberaden toon, minder met de bedoeling
het haar afhandig te maken, dan wel er
achter te komen of ze het nog in haar be
zit had.
„Dat zou je wel willen!" Miss Wakinshaw
maakte een vlugge beweging, waarbij de
nogal smaakvolle kimono, die ze aan had,
los ging en haar ondergoed te zien kwam.
terwijl als bij tooverslag een klein pistool
in haar hand verscheen. „Kom het dan
maar halen."
Terry gaf geen gehoor aan de vriende
lijke uitnoodiging. Inplaats daarvan begon
hij te lachen. „Zoo," zei hij, „dus je hebt
het nog. Uitstekend! Dat wou ik alleen
maar weten. Zeer verplicht voor de inlich
tingen, Janey!"
„Wel verdraaid!" Haar stem evenals haar
poppengezicht drukte ergernis uit en toen
beet ze hem toe: „Is er soms nog iets waar
Ik mijnheer mee van dienst kan zijn?"
Terry knikte. „Het zal wel te veel ge
vraagd zijn," zei hij vriendelijk, „maar ik
zou erg graag van je willen weten of je van
plan bent met dit zaakje door te gaan?"
„Je kan op antwoord wachten tot je
blauw ziet."
„Ik was er al bang voor," zei Terry treu
rig. „Je behoort niet tot de wijze maagden,
Janey. Diefstal, ontvoering, kinderroof,
moord en chantage zijn ernstige misdaden
om mee gemoeid te zijn
„O zeg, schei daar maar mee uit!" viel
Miss Wakinshaw hem onbeleefd in de rede.
„Je kan mij niet bang maken met schrik
beelden waar een kleine jongen om zou
lachen. Als dat alles is wat je me te zeggen
had, maak dan nou maar dat je wegkomt."
Terwijl ze sprak dwaalden haar blauwe
oogen naar een klein klokje op de tafel en
een ondeelbaar oogenblik werden ze door
iets als bezorgdheid overschaduwd. Terry
zag die schaduw en ofschoon hij geen idee
had wat de oorzaak ervan kon zijn, besloot
hij nog wat langer te blijven.
„Werkelijk," protesteerde hij. „Ik vind
niet, dat je me zoo moet jachten, nadat ik
zoo'n eind heb moeten komen om je te vin
den. Dat is niet lief van je Janey. Echt
niet. Ik had niet gedacht dat je
„Hou je kop en ruk uit, anders laat ik je
eruit smijten
Haar sierlijk duimpje ging naar den bel
knop maar drukte er niet op. Buiten de
deur was het geluid van stemmen en ze
leunde voorover, terwijl op haar gezicht de
uitdrukking lag van iemand, die ingespan
nen luisterde. Terry deed hetzelfde en ving
het geluid op van een beschaafde Ameri-
kaansche stem.
„Zoo is het in orde, jongen, ik zal me zelf
wel aandienen."
Een seconde later was Miss Wakinshaw
opgesprongen en rende op de deur af. Maar
Terry stond tusschen haar en de deur en
bewoog zich niet.
„Nee," zei hij glimlachend. „Laat de heer
zich zelf aandienen. Ik ben er zeker van
Het slot van de deur klikte toen iemajld
de knop omdraaide en Terry keerde zich
om. De deur begon open te gaan en hij had
net een gedeelte van het gezicht daar
achter gezien, toen Janey Wakinshaw een
scherpe waarschuwende kreet slaakte:
„Pas op! Maak dat je weg komt!"
De deur smakte weer dicht en Terry, die
het gezicht herkend had van den man die
op het punt gestaan had binnen te komen
en zich toen weer haastig teruggetrokken
had. sprong erop af, met de bedoeling hem
te volgen. Maar hij had niet op Janey Wa
kinshaw gerekend. Ze liet haar pistool op
den divan vallen en het kleine figuurtje
wierp zich op hem met een vaart alsof ze
uit een catapult geschoten werd. Een
seconde later had hij zijn armen vol met
een woedend vrouwspersoontje, terwijl
buigzame, jonge armen zich bijna verstik
kend om zijn hals slingerden en lenige bee-
nen de zijne op zulk een wijze omsloten,
dat hij geen stap vooruit had kunnen doen
zonder te struikelen. Tegelijkertijd barstte
ze nijdig uit:
„Nee. dat zul je niet, ellendeling. Je blijft
hier, totdat ik je permissie geef weg te
gaan. Je bent hier ongevraagd binnengeko
men en zoolang ik het helpen kan, ga je
niet maar weer weg wanneer je daar zin in
hebt."
Terry, die zich als Laocoon voelde met de
slangen om hem heengekronkeld, deed een
wanhopige poging en struikelde in de rich
ting van de deur, maar eindigde met een
schouder tegen den muur om niet te vallen
en Miss Wakinshaw bracht hijgend haar
ultimatum uit:
„Als jij gaat, ga ik ook.Snap je?
Ik klem me aan je vast als klimop.tegen
een muur.En als we buiten zijn ga ik
gillen.Fijn zal je d'r uit zienals de
politie lspjnt. ik ie mijn oaderfcieere» en
jij als de aanrander. Dat zal ik volhouden!"
Terry had een visioen' van zichzelf in den
hotelgang met deze popperige schoonheid,
„een eerbare dame, die groot onrecht aan
gedaan is," als een klis aan zljn'üjf, ge-
meene beschuldigingen uitgillend, die ze
met tranen zou ondersteunen. Het leek hem
verre van aangenaam. Bovendien h'ad hij
de bureauliste omgekocht hem zonder dat
hij zijn naam op behoefde te geven, naar
boven te laten gaan. Het vooruitzicht was
genoeg om een fatsoenlijk man te doen
huiveren. Waarom zou hij aan de zaak
ruchtbaarheid geven? Hij had het gezicht
dat hij achter de deur gezien had, herkend
en de kerel was nu toch in ieder geval ver
weg. Dus koos hij den wij sten weg en gaf
zich over.
„In orde, Janey," hijgde hij. „Je kunt op
houden met me te liefkoozen. Ik zal wel
hier blijven."
De gespannen ledematen verslapten
plotseling en met de snelheid van een vogel
sprong de vrouw naar de deur, draaide dén
sleutel om en haalde hem uit het slot. Tpen
keek ze hem aan met een triomphante-
lijken blik in haar blauwe oogen. Haar
borst ging hijgend op en neer. Haar pop-
pegezicht was donkerrood van inspanning,
haar rozeroode lipjes lachten uitdagend en
ze stond naar hem te kijken, terwijl ze
weer op adem trachtte te komen.
,Dat zat je niet glad, hè?"
Het kleine vrouwje borrelde over van
triomf en Terry kreeg zin daar een einde
aan te maken.
„Dacht je nu werkelijk, dat je het spel
voor me bedorven had, Janey," vroeg hij
Timlachend.
„En of," antwoordde zij.
(Nadruk verboden). iWqpit vervolgd)..
MET I 00(; OP DE TEWATERLATING VAN DE „NIEliW AMSTERDAM"
wordt op de terreinen van de Rotte rdamsche Droogdok Maatschappij met
man en macht gewerkt, om met alles gereed te zijn voor de plechtigheid van
Zaterdag a.s.
Hr. Ms. ONEERZEEèR O. 16 IN DE HAVEN VANNIEUWEDIEP TERUGGEKEERD.
Vice-admiraal T. E. Kruys begroet den commandant van den onderzeeier, luitenant ter zee eeiste-klasse
van Waning.
PRINS EN PRINSES IN DE FRANSCHE
HOOFDSTAD. H.K H. Prinses Juliana en
Prins Bernhard in de Rue Royale te rarijs.
DE IN AANLEG ZIJNDE AUTO-WEG AMSTERDAM—DEN HAAG ln de
omgeving va-n Sassenheim. De gehrele weg wordt aangestampt met den machi-
nalen stamper, die bij iedere ontsteking met een gewicht van 4i ton
per 20 c-H3. neerkomt.
MR. DR. J. IN 'T VELD werd tot burge
meester van Zaandam geïnstalleerd. De bur
gemeester slaat het défilé der
vcreenigingen gade
DE KONINGIN VAN ITALIË HEEFT VAN DEN PAUS DE GOUDEN ROOS
ONTVANGEN. Deze onderscheiding, de hoogste, die het Vatjcaam aan een
vrouw kan verleenen, ontving de Koningin ter gelegenheid van haar veertigjarige
echtverbintenis.
