Ongeluk op onbewaakten overweg - Zendmasten neergehaald
HET ROODE KENTEEKEN
78lfe Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
OTTWELL BINNS.
oaaaBisaBaBBSSHBBgBHaBaBBaBSËsaBis^BsssaB^BsaaBasBi^SBaBBBBaEasai^assssa^saasi^^aai
(lien tusschentijd een vuurtje aan en kijk
of ik wat voor het eten kan vinden."
Toen hfj met een armvol stokken terug
kwam, bemerkte hij, dat zij niet alleen haar
voeten, maar ook haar hals, gezicht en
armen gebaad had en dat ze in een veel
betere conditie was, dan een uur tevoren.
„Ik zal je helpen begon zij.
„Nee!" lachte hij. „Als het vuur aange
maakt is, is er niets meer te doen, voordat
liet eten er is en vanaf het begin van
de wereld is dat het werk geweest van den
man. Als de stokken branden, zorg je dat
het vuurtje aanblijft, totdat ik terug
kom."
Tien minuten later ging hij weg en volg
de den loop van het riviertje, om zeker te
zijn dat hij niet verdwaalde. Hij zocht in
de poelen naar visch, maar was niet zoo
gelukkig als dien ochtend. Hij zag zelfs
geen vin en was toen genoodzaakt het
struikgewas af te zoeken of hij daar ook
wat vinden kon. Langen tijd vond hij niets,
er was geen spoor van vogels of noten te
bekennen en met een.grijns van teleurstel
ling draaide hij zich om met de bedoeling
weer langs den stroom naar het strand
terug te loopen, waar hij misschien een
schaaldier of een zeester kon verschalken,
hoewel ze hem geen van beide aanlokkelijk
toeleken. Op hetzelfde oogenblik dat hij
zich omdraaide, hoorde hij een geluid dat
hem onmiddellijk stil deed staan een
geluid, alsof er iets tusschen de naburige
rotsen rondsprong. Hij luisterde ingespan
nen. Daar hoorde hij het weer en daar hij
niet het flauwste idee had. wat het geluid
kon veroorzaken, haalde hij zijn pistool te
voorschijn. In een land, waar de inboorlin
gen dikwijls vijandig tegenover het blanke
'ras staan, kon men beter op het ergste
voorbereid zijn. Het volgende oogenblik
sprong het wezen, dat hij gehoord had. uit
het struikgewas te voorschijn en bleek
een half volwassen kangeroe te zijn.
Terry was even stom verbaasd als het
beest zelf, maar herstelde zich even vlug en
toen de kangeroe wegvluchtte, schoot hij
zijn pistool af en velde het dier midden in
een sprong neer. Een oogenblik trok het
nog met zijn pooten en lag toen stil en ter
wijl hij ernaar keek, hoorde hij van het
strand de verschrikte kreet van 't meisje,
die zich ongetwijfeld afyroag, wat het
schot wel te beteekenen zjju hebben. Hij
schreeuwde geruststellend terug, raapte het
doode buideldier op, wiefjj'Tiët over zijn
schouder en liep naar de monding van het
riviertje terug. Daar liet jMb§«ti(joode beest
liggen en ging naar Jiet strand, waar Norma
op hem stond te wachten.
„Een geschenk van de goden" legde hij
uit. „Por het vuur wat op, dan snijd ik
in dien tusschentijd het vleesch in lapjes".
„Vleesch", riep het meisje uit.
„Ja! Vleesch van een kleine kangeroe.
Een malsch hapje, dat verzeker ik je. Het
wild van AustraliëWe zullen een feest
maaltijd hebben".
Het bereiden van de lapjes werd buiten
het gezicht van het meisje gedaan, want
een pennemes is nu eenmaal niet het meest
geschikte gereedschap voor een dergelijke
taak. Maar, ondanks het gebrek aan zout,
smaakte het vleesch, toen het voor een
rood gloeiend vuurtje geroosterd was, hun
hongerige magen best en toen zij hun maal
tijd beëindigd hadden en de tropische nacht
inviel, sliep Norma, als een klein kind in
het zand opgerold, bijna dadelijk in. Maar-
twee uur daarna was Terry nog bezig
stukjes kangeroe-vleesch voor den volgen
den dag klaar te maken, ze langzaam roos
terend, totdat het leek, alsof ze in de zon
gedroogd waren, want versch vleesch zou
binnen een paar uur verrot zijn.
Hij beëindigde zijn taak en stak, warm
en vermoeid, een van zijn cigaretten aan,
ging een eindje van het vuur op een rots
zitten en staarde nadenkend over de on
metelijke duisternis van de zee.
„De dag zit er op", mompelde hij in zich
zelf. „Maar morgen komt er weer een en
die zal erger zijn".
Daar was hij absoluut zeker van. De in
spanning van een tocht door de wildernis
onder zulke condities zou steeds grooter
worden. De hitte en het zand en de ruwe
manier van reizen hadden vandaag hun
tol geëischt en zouden morgen hetzelfde
doen. En elke dag weer opnieuw, zoolang
hun reis duurde eiken dag, zelfs al zou
den ze zoo gelukkig zijn om voedsel en wa
ter te vinden, zouden de krachten van het
meisje minder zijn, haar zenuwen een
beetje meer gespannen, de veerkracht van
haar geest een beetje meer geknauwd. Dat
was onvermijdelijk en als de reis vele dagen
duurde zou haar weerstand misschien ge
broken worden en
Hier werden zijn sombere overpeinzingen
onverwachts afgebroken, want plotseling
ontdekte hij in de duisternis voor hem, op
geen grooten afstand van de kust, twee op
op en neer dansende lichtjes een wit en
een groen. Hij staarde er ongeloovig naar,
wreef zijn oogen uit en keek opnieuw. De
lichten waren even werkelijk als het don
kere oppervlak van de zee zelf. Toen drong
de verbluffende waarheid ineens tot hem
door. Daar buiten was een klein schip,
hoogstwaarschijnlijk een van de parellog-
gers van Broome. De wacht moest zijn vuur
op het strand opgemerkt hebben en als hij
de aandacht kon trekken
Het volgende oogenblik was hij opgevlo
gen. Hij graaide een paar brandende stok
ken van het vuur en rende het strand af
tot aan de rand van de zee. Onderwijl
zwaaide hij de brandende stokken heen en
weer, schreeuwde zoo hard als hij maar
kon, zonder er bij te denken, dat zijn stem
in het eeuwige geruisch van de zee ver
loren moest gaan. Hij bereikte het water,
bleef staan en sloeg met de roodgloeiende
stokken tegen elkaar, zoodat er een fon
tein van vonken als een schitterend vuur
werk uit opspatte.
Tenzij de wacht te slapen lag, moest hij
dit wel zien en Terry begon met een van
de gloeiende stokken morse-teekens te ge
ven. Toen gebeurde er iets vreemds. Het
schip gierde plotseling, wat hij uit de ver
anderde positie van de lantaarns op kon
maken. Een seconde later schoten licht
flitsen over het dek, flitsen die hem een
oogenblik van de wijs brachten. Daarna
begreep hij ineens wat ze beteekenden.
„Een pistool!"
Was het een sein voor hemzelf? Hij
hoopte van wel, maar in zijn hart wist hij,
dat het niet zoo was. De logger, als het dat
tenminste was, gedroeg zich op de meest
eigenaardige manier, alsof de stuurman
zijn post verlaten had en het schip aan de
genade van zee en wind overliet Toen
schoten er nog twee lichtflitsen door de
duisternis. Een van de lichten ging uit en
vijf seconden later doofde, voorafgegaan
door nog een flits, het overblijvende licht
uit en werd alles volkomen donker.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
..O, als je dat werkelijk gelooft," Het
•eisje zwaaide onverwachts heen 'en weer,
jaar knieën begaven zich en ze zakte op
het zand in elkaar. Terry Domville zei niets.
Jaar handelde. Het laatste halve uur had
"ij een groote, schotel vorm ige schelp met
z'ch mee gedragen, die hij van het strand
cPgeraapt had. Hij ging naar het stroompje
l°e. maakte de schelp schoon, proefde het
*ater en merkte, dat het niet al te brak
was. Daarna vulde hij de schelp en bracht
jie naar het meisje dat. beschaamd over
jaar zwakte in elkaar gedoken zat. met
Paar gezicht in haar handen verborgen.
•Drink dit eens allemaal op," zei hij
vriendelijk.
Het meisje dronk gulzig en hij vulde de
^help opnieuw en bracht haar weer terug.
»En dit bij heele kleine beetjes," zei hij
Öimlachend. „Je zult zien, dat je daar weer
van opknapt."
Norma gehoorzaamde, ofschoon het haar
Jed wat moeite kostte zichzelf in bedwang
te houden. Toen de schelp voor de tweede
^aal leeg was, keek hij haar glimlachend
aan.
..Voel je je nu wat beter?"
••Veel beter!" antwoordde zij.
.Goed zoo!Laat dan nu even je voe-
«n in het water hangen, dan maak ik in
01» DEN ONBEWAAKTEN OVERWEG - te Uithuizen word
een auto, bestuurd door dr. Nanning uit Leppersum, door ecu
trein gegrepen. Dr. Nanning kreeg lichte verwondingen. De
auto werd vernield en de locomotief sloeg om.
HERVALLEN GLORIE. De oude zendmasten te Huizen,
welke elk 60 meter hoog zijn, zijn omver gehaald. De genie
verleende assistentie. Een vallende mast.
GRAAF DE CHAM BR UN,
oud-Frausch gezant te
Rome, op wien in Parijs een
aahslag \ferd gepleegd
HUWELIJK IN DE HAAGKCHE SOCTÉTV. In de residentie werden in den echt
verbonden jhr. M. A. Beelaerts van Blokland en freule V. R. van Tuyll van Seroos-
kerken. Dc vader van den bruidegom, jhr. mr. Beelaerts van Blokland, vice-presi
dent van den Raad van State, feliciteert de jonggehuwden.
«k..
DE NEGUS
(rechts) woonde een dienst bij in de St. George Church te Londen voor de
in den strijd gesneuvelde Ethiopiërs en voor Ras Desta.
DE STRIJD OM HET WERELDKAMPIOENSCHAP
CADRE 45-2 BILJARTEN.
Dommering in actie in 2,ijn partij tegen van Vliet.
MUSSOLINI IN LIBYE.
De Diuce in Agedabia door boeren enthousiast
begroet.
