'Luchtbeschermingsoefening in Gelderland - Jan Kiepura te Amsterdam
78sfe Jaarqang
LEIDSCH DAGBUD
Tweede Blad
HET ROODE KENTEEKEN
FEUILLETON
Nikt'WE VOLKU A bt) AD ö-CUsli .UlS SA-
RIS IN DANZIG, prof. Burckhardt (links)
bracht een officieel bezoek aan den Poolschen
staatspresident Moscicki.
HET UITZETTEVAN KARPER EN BAARS IN BROEK IN
WATERLANDDe risschen werden. ter controle of zij in 4®
omgeving blijven van een loodje voorzien. De burgemeester
bevestigt aan een der visschen het eerste loodje.
EEN RIJ IJZEREN PAARDEN" VAN HET 4c ENGJGL-
SCHE HUZAREN-REGIMENT, dat geheel gemotori
seerd is. Deze tractors, die door 1 man bediend worden,
kunnen een vrij groote hoev eelheid munitie meevoeren.
TENTOONSTELLING VAN DEUT
SCHE HERDERSHONDEN - in
Londen. ,,Peg of Thornbury" met
een van zijn prijzen.
'ËNGELSCHE MATROZEN IN TRAINING VOOR DE AANSTAANDE OLYMPIA EN VOOR DE
VLOOTWEEK TE PLYMOUTH.
Langs lange touwen trekken zij zioh voort. Oefeningen, die de spieree stalee.
OTTWELL BINNS.
81
-Dusty Miller" heeft in de duisternis een
unva'ring gehad met een jonk en daar je
"ooit kunt weten wat de gevolgen van een
Un va ring kunnen zijn en ik wist dat Miss
ï'akinshaw niet in uw hut was, ben ik er
taar toe gerend om u te waarschuwen. Ik
'ond de deur gesloten en toen ik geen ant-
•oord kreeg, heb ik haar met geweld open-
ptroken. U sliep als een doode en het was
«taal onmogelijk om u wakker te krijgen,
was juist bezig voorbereidingen te ma-
ju om u zoo noodig aan dek te dragen,
'"n dat meisje verscheen. Ze was deugd-
>aam verontwaardigd en hield me een
jjstool voor, terwijl ik mijn aanwezigheid
3 de hut verklaarde Daarna met het
Pistool nog steeds op mij gericht, dreef ze
ff aan dek om een onderhoud met kapi-
Amos te hebben, want ik werd ver-
jMersteld in mijn hut opgesloten te zijn en
Beloof, dat ze mij ervan verdachten een
geheim gesprek afgeluisterd te hebben,
iuist in de kajuit gevoerd werd toen de
M?varing plaats vond."
was "dat waar?"
jerry keek om zich heen voordat hij
•«woord gaf en lachte toen.
-inderdaad. Maar dat dametje is er niet
ï«r van. Ik heb een heeleboel gehoord.
jjiar later zijn er ernstiger moeilijkheden
i!weest, toen ik den gebochelden Chan
erop betrapte, dat hij een grendel aan den
buitenkant van mijn deur aan het vast
maken was. Hij smeet een schroevedraaier
naar mijn hoofd en trok toen zijn mes en
uit zelfverdediging was ik genoodzaakt op
hem te schieten
„U. u hebt hem toch nie't gedood?"
„Nee. Ik heb alleen maar zijn rechter arm
kapot geschoten. Maar daarmee was ik er
nog niet en ais ik hem niet een trap gege
ven had en de kapitein er niet bij gekomen
was, had ik hem misschien wel moeten
dooden om mezelf te redden
„En ik wist niets van dat alles af! Heb
niets gehoord zelfs!"
„Zooals ik u al zei, u was bedwelmd.
Daarom was ik er zoo zeker van dat het
kenteeken verdwenen zou zijn. Ze kunnen
u dat bedwelmende middel alleen maar
gegeven hebben om dat meisje de gelegen
heid te geven ernaar te zoeken."
„Ze heeft het niet gevonden!"
„Bent u daar wel heel zeker van?" vroeg
Terry. „Ik zou toch zeggen dat Janey, zoo
als de schipper haar noemt, weet waar ze
aan toe is. als ze de kleeren van een andere
vrouw aan het fouilleeren slaat."
„Maar het zit nog op de plek, waar ik het
opgeborgen had!" protesteert het meisje.
Terry keek nadenkend een oogenblik over
de verschansing toen kreeg hij een idee en
zijn oogen gingen naar haar terug.
„Zoudt u het erg vinden om u er abso
luut van te overtuigen?" zei hij nadenkend.
„Het is mogelijk dat het kenteeken gesto
len is en dat er iets dergelijks voor in de
plaats is gesteld. Janey Wakinshaw, om
met haar soortgenooten te spreken is uit
geslapen genoeg voor zoo iets."
Een bezorgde blik kwam op Norma Charl
ton's gezicht.
„Ik hoop, dat u het bij het verkeerde eind
heeft," zei ze vlug. „Maar zoo gauw ik de
hut voor mezelf kan hebben, zal ik doen
wat u gezegd hebt. Op het oogenblik is dat
meisje beneden
„Nee, ze gaat juist de brug op om den
kapitein goedenmorgen te zeggen. U kunt
haar zien, wanneer u zich omdraait."
Norma Charlton draaide zich om, zag
haar en zei toen vlug:
„Wacht even. Ik ben in een paar minuten
terug."
Ze ging weg en Terry wachtte en staarde
onderwijl afwezig in de zee. Hij twijfelde er
geen oogenblik aan, of hij wist wat ze hem
zou vertellen, als ze terugkwam. Dat meisje
uit de onderwereld, dat nu zoo levendig
met den schipper te praten stond, zag er
niet naar uit alsof ze iets bij een onder
zoek over het hoofd zou zien en ze was
snugger genoeg om iets anders voor in de
plaats te stellen om zoodoende bij de eige
naresse van het kenteeken een volkomen
misplaatst vertrouwen te wekken. De paar
minuten gingen langzaam voorbij; toen
hoorde hij Norma Charlton's vlugge voet
stappen achter zich. Bewust van het feit,
da t de twee op de brug op hen letten, draai
de hij zich niet om, maar wachtte totdat
Norma bij hem was en toen waarschuwde
hij haar vlug:
„Kijk vooral niet of u me iets belangrijks
vertelt. De schipper en Janey letten op
ons. En?"
„U had geen gelijk. Het teeken is veilig.
Ik heb de steken losgemaakt om te
kijken."
„Daar ben ik blij om." zei hij. „Maar ik
begrijp er niets van
„Waarom niet?"
„Er kon toch maar een reden zijn, waar
om zij u zouden bedwelmen en dat was,
dat ze een grondig onderzoek naar het
kenteeken in konden stellen. Daar ben ik
vast van overtuigd. En ik ben er even vast
van overtuigd, dat Janey Wakinsbaw het
kenteeken niet over het hoofd gezien zou
hebben."
„Dat kan toch best."
„U kent haar soort niet. Zij behoort tot
een slag menschen dat gewoon is dingen te
verbergen en er evenzeer aan gewend is
om ze uit allerlei mogelijke en onmogelijke
hoekjes op te snuffelen. En toch als ze het
gevonden heeft, waar ik zeker van ben,
heeft ze het niet weggenomen. Ik ben be
nieuwd waarom?"
„Ik kan me niet indenken, dat ze het ge
vonden heeft."
„En ik kan me niet indenken, dat ze het
niet gevondep heeft en nog minder waar
om ze het niet weggenomen heeft."
„Misschien was het voldoende, dat ze wist
dat ik het zeker had."
Hij schudde zijn hoofd. „Nee. het stel
letje waar zij toe behoort, wist dat al dien
tijd al net zooals ze een heeleboel weten,
waar u geen idee van heeft."
„Hoe weet u dat?" vroeg het meisje vlug.
„Dat heb ik gisterenavond gehoord. Zoo
als ik u al gezegd heb, heb ik een consult
in de kajuit afgeluisterd. Ik ben tot de ont
dekking gekomen dat kapitein Amos
Smith, Chan en Parry de mannen zijn, die
uw broer met reden vreest."
„O," fluisterde het meisje bang, „Bent u
daar zeker van?"
„Ja! Maar dat is niet alles. Ze willen uw
broer opsporen om met hem af te rekenen,
maar ze hebben het op het kind gemunt,
omdat ze ervoor betaald worden om het te
pakken te krijgen en nog meer zullen krij
gen, wanneer de onderneming gelukt is
Ik weet niet. wie hun betaalt. Maar Mr.
Sarony zou h,et waarscJajj&Uilt wel kupnep
raden, want wie de man ook is, hij hoopt
door van het kind af te komen de mil-
lioenen-erfenis in handen te krijgen. U
hebt zeker nooit de voorwaarden van het
testament van Van Houten gezien?
Het meisje schudde het hoofd. „Nee."
„Wel, in ieder geval is het zeker, als onze
vrienden tenminste niet liegen, dat, zooals
we wel dachten, er iemand achter zit, die
ontzettend verlangend is, om het kind van
uw broer in zijn bezit te krijgen
„Waarom?" vroeg het meisje gespannen.
„Och, het leven van een kind is niet veel
waard als het tusschen een gewetenloozen
schurk en millioenen staat."
„Groote genade! U bedoelt toch niet
dat.dat
„De hebzucht is de wortel van al het
kwaad. Dat is een oud gezegde en het is
waai-, zelfs vanvan moord. Er zijn.
wed ik. honderden mannen, die de meest
verschrikkelijke misdaden zouden begaan
voor heel wat minder dan het fortuin van
den ouden Van Houten."
„Maar we moeten het kind redden." fluis
terde het meisje ontzet. „Dat moeten we.
Dat moeten we!"
„Kalm, Miss Charlton! Vergeet niet, dat er
op ons gelet wordtU hebt natuurlijk
gelijk. Dat moeten we doen en we zullen
het ook maar de taak is met eenvoudig.
Er staat een groote prijs op deze misdaad
en die onbekende man is niet. de eenige, die
er belang bij heeft. Hij heeft Amos Smith
en zijn kornuiten gecharterd om het kind
voor hem in handen te krijgen waar
schijnlijk omdat hij wist dat zij iets tegen
uw broer hadden, maar er is best kans, dat
hem dat nog eens zal berouwen."
„Wat bedoelt u?"
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
LUCHTBESCHERMINGSOEFENINGEN IN GELDERLAND.
Roode Kruds-helpers, van gasmaskers voorzien, in Nijmegen bezig met transport
van gewonden.
JAN KIEPURA bezocht in Am
sterdam de beurs van de Dameskro
niek in het R.A.I.-gebouw. Storm
achtig werd de zanger toegejuicht-
