0e zware sneeuwval - Drie dooden bij auto-ongeluk te Schardam
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
HET ROODE KENTEEKEN
78sfe Jaargang
FEUILLETON
OP DEN WESTFRIE8CHEX DIJK TE SCHARDAM is een auto, waarin
vijf Voieüdanuner vïsschers waren gezeten, in de Ringvaart gereden door de glad
heid. TVee inzittenden konden zich redden, de anderen verdronken. Met een
stok wordt in het water naar de gezonken auto gezocht.
OEFENINGEN VAX HET REGIMENT WIELRIJDERS UIT DEX BOSCH IX
MIDDEN- EX WEST-BRABAXT. Het geschut wordt met man en macht tegen
de gladde dijken omhoog getrokken.
IX DE OXDERAARDSCHE VLUCHTGANG
VAX HET KASTEEL VAX VALKENBURG
dezer dagen ontdekt, wordt gezocht naar
de verbinding met de Fluweelen Grot
SNEEUW IN SCH'ËVENINGEN
Op de terrassen vond men de tafeltjes gedekt en de stoelen van ei n
zacht kussen voorzien.
DE HEVIGE SNEEUWVAL.
Een nieuwe lente, een nieuw geluid.
TER GELEGENHEID VAN DE 369TE JAARBEURS,
welke tot 18 Maart te Utrecht wordt gehouden, is de
Domtoren feestelijk verlicht.
DE PRINSES SEX FAWZIA EX FAEZA, de beide
zusters van koning Faroek van Egypte, bij het verlaten
van hun hotel te St. Moritz. Het is hun eerste bezoek
aan Europa.
OTTWELL BINNS.
21)
Terry was echter op dien sprong voor
bereid. Op het juiste moment deed hij een
aalven stap vooruit en zijn rechter voet
rehoot omhoog. Het was de verschrikkelijke
schop van den Parijschen Apache, die leder
Jegenstander buiten gevecht stelt en de
°°chel ontving hem met volle kracht. Het
homme mes vloog uit zijn hand, hij viel
den grond, waar hij zich in allerlei
bochten wrong en kreunde van de pijn en
wn seconde later dreunden de zware stap-
Wa door de gang en hielden voor de
opfn deur van de hut stil. Terry zette zijn
;°ct vastberaden op het gevallen mes en
boorde de bulderende stem van den
kapitein.
AVat is hier aan de hand?"
■Terry keek naar het mes onder zijn voet,
*we zijn volle gewicht erop en hoorde zoo-
"l als voelde het kromme staal knappen.
»Dat!" zei hij. ,JDat!" En hij keek den
rjuctn van de .Dusty Miller" met woe-
rgjjje blikken aan en hield het automa
te pistool vooruit gestoken in zijn hand.
■«eem dien moordenaar weg!"
toe ??are kaak van den zeeman viel open.
wn zyn 00g 0p pistool viel en vandaar
het gebroken mes dwaalde,
on» i de€d 6811 stap vooruit, greep den
""selukkigen Chan bij zijn kraag en smeet
hem in de gang, alsof hü niet meer dan
een hoop oude kleeren geweest was.
Toen. voordat hij verder kon spreken,
kwam Miss Waldnshaw, licht als een fee,
aangehuppeld, met een werkelijk schitte
rende, bedrukte zijden pyjama aan. Haar
kleine voetjes waren bloot. Haar gouden
haar was in de war, alsof ze net uit bed
kwam, haar babygezicht drukte verwonde
ring uit en haar blauwe oogen waren wijd
van verbazing. Ze keek naar den schipper,
toen naar Terry en wierp daarna een blik
op den nog krimpenden Chan en drukte
zich toen krachtdadig uit.
„Wat een fijn zootje is me dat hier!"
HOOFDSTUK VI,
Gissingen.
Een paar oogenblikken nadat Miss Wa-
kinshaw aan haar overtuiging uiting gege
ven had, was er een opschorting van ge
beurtenissen. Niemand oewoog, niemand
sprak en zelfs de gemartelde Chan lag stil
met zijn eene bruikbare hand op een pijn
lijke plek gedrukt, die nog pijnlijker ge
maakt was door de practische demonstra
tie, die Terry van de „savate" gegeven had.
De schipper zijn gezicht donkerrood, zag
eruit als een man, die aan congestie lijdt
en elk oogenblik kan barsten. Miss Wa-
kinshaw, die zoo kort en bondig gezegd had
wat, ze op haar hart had, schenen verdere
woorden te ontbreken en Terry Domville,
die zijn pistool nog steeds gericht hield in
een hand, die rotsvast was. wachtte inge
spannen op de dingen, die komen zouden.
Toen kwam er een einde aan de opschor
ting van gebeurtenissen. De kapitein van
de „Dusty Miller" snoof luidruchtig de
lucht in en barstte toen woedend los:
„Je bent aan het schieten geweest."
„Die man daar zal u wel vertellen waar
om," antwoordde Terry scherp.
De schipper keek naar zijn gevallen
bondgenoot en van hem naar het gebro
ken mes aan Terry's voeten. Het was dui
delijk, dat hij niet wist, wat hij doen moest
en dat hij heen en weer geslingerd werd
tusschen de opwelling om tot uiterste
maatregelen over te gaan en het verlangen
naar veiligheid. Tenslotte richtten zijn
woedende blikken zich op het pistool in
Terry's hand en een glans van herkenning
verscheen in zijn oogen.
„Waar heb je die revolver vandaan?"
vroeg hij.
„Uit de kist in de kajuit," zei Terry en
hij lachte kort. „Ik heb mezelf ook aan
ammunitie geholpen!"
„Dus je geeft toe, dat je behalve een
vervloekte moordenaar ook nog een dief
bent," bulderde de zeeman.
„Die kleine gele rat is niet dood. Ik heb
hem gespaard, ofschoon ik er genoeg aan
leiding toe had. Hij heeft alleen maar een
kapotte arm en pijn
„Je moest in boeien gesloten worden!"
tierde de schipper.
„Nee! Dat moest uw vriend Chan!"
„En ik zal het doen ook!" schreeuwde
kapitein Amos en trachtte op die manier
zich moed in te blazen voor die vermetele
daad.
„Dat zult u niet! Als IK het niet goed
vind," antwoordde Terpi kalm. „En als u
het toch probeert Hij bewoog veelbetee-
kenend zijn pistool. „Een man heeft het
recht zichzelf te verdedigen, weet u." Toen
gooide hij het ineens over een andere boeg.
„Hebt u de boodschap gekregen, die ik
Miss Waklnshaw naar u toe liet brengen?"
Die vraag bracht den zeeman duidelijk
van zijn stuk. Een onrustige blik verscheen
in zijn oogen en zijn verweerd gezicht ver
ried. dat hij weer aan het weifelen sloeg.
Terry, die heel goed wist, dat zijn positie
niet sterk was, wanneer ze met geweld be
gonnen, ging door van zijn kleinen voor
sprong gebruik te maken.
„U doet niet erg verstandig, kapitein, met
steeds weer slapende honden wakker te
maken. Wanneer u daar mee doorgaat, zul
len ze hard te keer gaan in de haven van
Broome, U hebt toegegeven dat ik per onge
luk geronseld ben en daar ik niet in het
een of andere gat aan wal gezet wil wor
den. waar lk niet in aanraking kan komen
met mijn vriend, wiens jacht nu voor ons
uitvaart, behoorde u toch zoo verstandig te
zijn u aan de afspraak te houden, die we
min of meer gemaakt hebben.Ik kan
me niet voorstellen, waarom u een kerel
als die bochel op me los liet en ook is het
me niet erg duidelijk, waarom u me in mijn
hut op wilde sluitenMaar tot nu toe
is er niets gebeurd, behalve dat Chan een
paar gebroken botten heeft en dat hin
dert niet
„Ik geloof, dat je nog beter op den staart
van een ratelslang had kunnen trappen!"
kwam Miss Waklnshaw tusschenbeide.
„Dank u voor de waarschuwing," zei
Terry zoetsappig. „Het is echt vriendelijk
van u om me dat te vertellenMaar nu
is de beurt aan den schipper, en ik zou
graag weten, wat hij van plan is te doen."
„De schipper komt eerst met mij en Chan
een praatje maken," zei het dametje bru
taal. ,,Ik heb hem iets te zeggen, dat niet
voor jouw ooren geschikt is, hoewel ze
waarschijnlijk jeuken om het te hooren."
Bij deze woorden keerde kapitein Amos
zich met een ruk om en er lag een vraag in
zijn oogen. Terry zag dat en ook de haast
onmerkbare knik van het goudblonde hoofd
die haar beantwoordde. Toen wendde de
zeeman zich weer tot Terry. De vraag was
uit zijn oogen verdwenen en ze hadden een
opgewekte uitdrukking.
„Steek die revolver maar weer op," zei
hij. „Niemand op het schip zal je iets doen,
zoolang ik het kan helpen. Broome is de
haven waar je naar verlangt en ik zal er
voor zorgen, dat je er komt. Maar ais ik je
nog eenmaal met dat pistool bezig zie, sluit
ik je in de boeien. Begrepen?"
„Ja," antwoordde Terry, „en als ik nog
eenmaal iemand met een mes op me af zie
komen, schiet ik hem' dood. Ik hoop, dat u
dat Chan aan zijn verstand brengt."
„Je zou waarachtig denken, dat jij de
baas van het schip was," riep de zee
man uit.
„O, schei nou uit met dat geklets, Amos,"
viel het meisje hem in de rede. „De kerel is
het niet waard, dat je tegen hem spreekt
en bovendien kom je er niets verder mee.
Neem Chan met je mee en kom hooren
naar wat ik je te vertellen heb." Ze ver
dween door de deur van de hut en trippelde
op bloote voeten in de richting van de ka
juit en met een grommende waarschuwing
aan Terry's adres, draaide de kapitein zich
om en hielp Chan opstaan. Het gewoonlijk
gele gezicht van den bochel was nu grijs
groen, er lag een pijnlijke blik in zijn
oogen. maar daarachter blonk een tijger
achtige gloed en toen hij, geholpen door
den schipper, wegliep, wierp hij een blik
achterom een blik van de grootste
kwaadwilligheid.
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
