Cross-country bij Breda - Auto tegen pui gereden - Fileer-cursus
HET ROODE KENTEEKEN
FEUILLETON
Jgiie LE1DSCH DAGBLAD Tweede Blad
OTTWELL BINNS.
Voorzichtig sloop hij de gang door en
wam binnen een minuut in het gezicht
hn de kajuitsdeur. Tusschen de deur en
ieri deurpost was een een paar centimeter
keede spleet waardoor het licht stroomde
kt, ten deeïe weerkaatst door de smerige
"d, het schijnsel veroorzaakte dat hij op-
IRnerkt had. In de donkere schaduwen
hn den gang stond hij stil om te luiste-
Hij hoorde niets behalve het gedreun
'hl de machine en het onveranderlijke
Ijhiisch van de zee. Toen deed hij voor-
flflltig een stap vooruit, liep de gang uit
stond even voorbij de kajuitsdeur stil,
achter de lichtstreep, die door de
Wet tusschen de deur en den deurpost
har buiten viel. Vandaar kon hij, als hij
fl'1 hoofd een beetje scheef hield in de
■ajuit zien.
Voorzichtig wierp hij een blik naar bin-
f® en zag twee menschen die aan de ka-
IMstafel zaten de gebochelde Chinees
J" Chan en Miss June Wakinshaw, met
Jaar gouden haar in kruipennen en haar
pehtgoed voor niet meer dan de helft ver-
~'?en onder een met figuren bedekte, Ja-
™sche kimono, die als kamerjapon dienst
pd- Ze zat op een stoei, met een sigarette
pwiien haar lippen en vormde met haar
oogen en babygezicht en een glas
in haar hand zoo'n beeld van tegen-
"hjdige elementen, dat Terry Domville
bijna in den lach schoot, toen hij zich haar
„strikte" opvoeding herinnerde.
Het paar, dat hij kon zien vormde een
vreemdsoortige combinatie, maar hij dacht
wel, dat ze niet alleen waren en even daar
na kreeg hij daarvan een bewijs, want of
schoon de man zelf niet zichtbaar was,
kwam uit de kajuit het grommend geluid
van de stem van kapitein Amos Smith.
„Het is vervloekt lastig. Nou hebben we
waarlijk het meisje op de oude „Miller",
net zooals we dat wilden en zonder noe
menswaardige moeite en net als we den
ken, dat alles op rolletjes gaat, komt me
daar dat jacht ons over de zee achterna,
terwijl de eigenaar alles afweet van Dom
ville en het meisje en de haven waar we
heen gaan."
„Maar ben je er wel zeker van, Amos, dat
hij niet opsnijdt?"
Het was Miss Wakinshaw. die sprak en
haar stem was hard en zakelijk, zonder een
zweem van het onschuldige meisje erin.
„Absoluut zeker! Parry hier heeft ge
zien, dat hij die whiskyflesch overboord
smeet en wat kan er anders ingezeten heb
ben dan een briefje? En waarom zou hij in
vredesnaam de moeite genomen hebben om
het ding overboord te gooien?"
„Het is inderdaad lastig," zei Miss Wa
kinshaw, terwijl ze voorover leunde. „Maar
er moet toch wel een uitweg te vinden zijn.
Is het noodig om die Domville en de deugd
zame Norma mee naar Broome te nemen?"
„Als ik het niet doe en die „Kestrel" in
de haven op me te wachten ligt, dan moet
ik toch wel de een of andere aannemelijke
verklaring kunnen geven, niet?"
„Natuurlijk, maar het is toch doodeen
voudig om een leugen te bedenken."
„De meeste verzinsels zijn zoo lek als een
zeef. zoodra iemand er een beetje dieper
op Ingaat. Maar ik heb iets bedacht, dat
best zal gaan en dan hoeven we dien Dom
ville geen haar op zijn hoofd te kren
ken
„Voor mijn part scalpeer je hem!" zei
Miss Wakinshaw vernijnig. „Als je gehoord
had, hoe hij mij voor den gek hield. Maar
kom op met je plan."
„O, het is doodeenvoudig. Maar we moe
ten eerst dat kenteeken te pakken heb
ben
„Maak je daar maar niet over bezorgd.
Daar zal ik wel voor zorgen. Om te begin
nen heb ik vanmiddag haar koffers nage
snuffeld. Daar zat het niet in. Dus moet
het
Een plotselinge beweging van het schip
en een golf, die over het dek spoelde, ver
hinderde Terry de rest te hooren en terwijl
hij wachtte, hoorde hij kapitein Amos
Smith lachen.
„Ik geloof dat jij het horloge van Roose
velt onder den neus van zijn privé recher
cheurs weg zoudt kapen met die vingertjes
van je, Janey."
„Ik heet niet Janey. Mijn naam is June,
zorg er voor, dat je dat niet vergeet, Amos.
Maar mijn vingers zijn nogal handig
„Heel elge mooie vingels." zei de gebo
chelde Chan bewonderend. 1)
„En die zullen het zaakje wel voor elkaar
brengen. Maken jullie kerels je daar maar
niet bezorgd over. Maar je plan moet slui
ten als een bus anders krijgt Domville het
in de gaten. Ik wil liever niet de kast in
draaien in Broome en zonder mij kunnen
jullie dat jochie toch niet in handen krij
gen, dat weten jullie ook wel
„Die smeerlap van een Charlton wil ik te
pakken krijgen," gromde de stem van den
kapitein. „Die heeft mij en Parry en Chan
1) Een Chinees kan de r niet zeggen en
vervangt die door een 1.
beetgenomen ons vuil behandeld heeft ie
en opdokken zal ie
„Poe. kapitein, je weet niet waar het
groote geld zit," Miss Wakinshaw lachte,
terwijl ze dat zei. „Charlton heeft jou be
stolen, maar wat hij jou ontnomen heeft is
een vlooienbeet vergeleken bij wat je uit
dit. zaakje kunt halen. Dat schijnt nog niet
tot je onschuldig brein te zijn doorge
drongen."
„Hoe dan?"
„Dat zal ik je vertellen. Die rijke kerel,
die ons voor dit baantje aangenomen heeft,
betaalt goed, niet?"
„De helft nu en de andere helft als we
het zaakje voor eikaar hebben."
„Hij is nogal erg verlangend om Maurice
Charlton's zoontje te pakken te krijgen?"
„Te oordeelen naar wat hij betaalt,
wel
„Juist! En als hij het jochie eenmaal
heeft, wat gaat hij er dan mee doen?"
„Dat weet ik niet. Dat zijn zijn zaken."
M|ss Wakinshaw's blauwe oogen glim
lachten medelijdend. „Amos. als ik niet
beter wist. zou ik denken dat je een reuze
sufferd was. Luister nu eens
Ze leunde onder het spreken voorover
en Chan deed hetzelfde. Dat kapitein Smith
en zijn stuurman dezelfde houding aan
namen, zoodat de vier bijna met de hoof
den tegen elkaar zaten, werd bewezen,
doordat ze even later in Terry's gezichts-
lijn kwamen. Toen begon Miss Wakinshaw
te spreken en haar babygezicht werd gea
nimeerd, toen ze haar plannen ontvouwde.
Maar naar de oeroude gewoonte van sa
menzweerders, die hun booze plannen be
praten, dempte zij haar stem en kon Terry
geen woord verstaan. Hij durfde niet dich
ter bij de kajuitsdeur te komen uit angst
dat het licht hem zou verraden als een van
hen toevallig opkeek en pas toen het
meisje aan het einde van haar verhaal
kwam en met een stralend gezicht achter
over leunde, hoorde hij iets van belang.
Toen, alle voorzichtigheid opzij zettend,
barstte de stem van kapitein Amos Smith
in luide bewondering uit:
„Verdraaid Janey, jij bent nog eens een
verstandig kind! Daar kunnen we hoopen
geld mee verdienen. We zullen die fijne
meneer gelijk op laten deelen."
„En dan zullen we hem de andere helft
afzetten als het kind verdwijnt wat
zeker gebeuren zal. Het zal even gemakke
lijk zijn als het kussen van
Terry Domville had niet het privilege om
de kuische vergelijking te hooren, die Miss
Wakinshaw gebruikte. Bovenaan de gang
trap, in het licht van een van de deklam-
pen, verscheen de gestalte van een man,
die op het punt stond naar beneden te
komen. Als hij bleef waar hij was, zou hij
zeker ontdekt worden. Er bleef hem niets
anders over dan zich terug te trekken en
in stilte den man vervloekend, die deze
daad noodig maakte, gleed hij in het duis
ter van de gang terug. Het zou nutteloos
zijn om daar te blijven en hij besloot maar
weer naar zijn hut te gaan. Nauwelijks
echter had hij de deur bereikt, toen een
plotseling, wild geschreeuw op het dek los
brak geschreeuw, waaruit onmiskenbaar
een bijna waanzinnige angst klonk. Toen
kwam er een krakend geluid als van ver
splinterend en scheurend hout, een ver
schrikkelijke stoot, die hem van de been
wierp en door de duistere gang deed
rollen en voor hij weer op kon staan, voel
de hij het schip als een verschrikt paard
onder zich trillen. Bijna tegelijkertijd werd
de kajuitsdeur wijd opengeschoven en
hoorde hij de stem van den kapitein in
woede en ontsteltenis uitbulderen:
„Een van die vervloekte jonken!"
tNadruk verboden).
(Wordt vervolgd).
ClRSl'S IN I1ET FILEEREN VAN VISCll TE IJ MEIDEN, - gehouden op initiatiel DE LAATSTE OEFENINGEN VOOR DE GROOTE BOOTRACE TUSSCHEN OXFORD
van de Nederlandsche Visscherij Centrale. EN CAMBRIDGE.
Het snijden van kabeljauw. Een cluse-u,p van de Oxford-ploeg tijdens de training.
DE BEcEDIGING VAN' DEN XIEl WDKNOEM DEN LUI
TENANT BIJ 1IET CORPS MARINIERS, H. A. GER-
RITSEN, op het Schuttersveld te Rotterdam. Kolonel
Borren neemt den eed af.
CROSS-COliNTRY VOOR NIEUWELINGEN NABIJ BREDA, - georganiseerd dóór de
Koninklijke Militaire Sportvereeniging. Generaal W. Röell, die. den militairen dienst gaat
verlaten, woonde den cross bij. Tijdens een sprong van luitenant
J. Moorrees op ,,Annemetant".
DE EERSTE VOORBODEN VAN DE LENTE TE SCHEVENINGEN. - De ban
k>n op de Pier, hebben aan de zijde, waar de wind niet op staat, reeds aftrek.
Men koestert zich in de nog niet erg warme stralen der zon.
DE „KERTOSONO" TE ROTTERDAM. - Na aanva
ring met de Malaya" werd de ,#,Kertosono" door
een betond wand weer zeewaardig gemaakt. Het ver
wijderen van de vernielde staalplaten.
WELKOM VREEMDELING Te Orthen bij 's-Herto-
genbosch botste een zware verhuiswagen tegen een hiïis.
De gevel werd vernield en de auto verscheen plotseling
in de woonkamer der ontstelde bewoners.
