De weg Zutfen-Doetinchem overstroomd - St. David's day parade
Bile JaargangLEIPSCH DAGBLADTweede Blad
HET ROODE KENTEEKEN
FEUILLETON
AUTO TE HEER IlUGOWAARD TEGEN BOOR GEBOTST. In de auto zaten vijl
visschers. Door het uithalen voor fietsers botste de auto tegen eeji boom. Vier inzit
tenden werden zwaar gewond. De auto werd geheel vernield en n?oest met den
kraanwagen worden weggehaald.
PERSFOTOGRAFEN ENT FILM-OPERATEURS MET „GASMASKERS". - Alleen
op deze wijze de reukorganen beschermend, was het mogelijk van het transport van
den bij Breskens gestranden potvisch opnamen te maken. Het vleesch wordt door het
destructiebedrijf Oversohie vernietigd.
DE KLOK VAN DE ST. PAUL'S KATHE
DRAAL TE LONDEN wordt voor schoon
maak en inspectie onder handen genomen.
Werklieden bij dit gevaarlijk karweitje.
ANGSTIG AFWACHTEND, kijken de hoeren naar het steeds stijgende
water. De hooischelven staan reeds in het water. Alleen rond de boerderij i»
nog een stukje grond vrij.
DE BAAKSCHE OVERLAAT WERKT - tenge
volge waarvan de weg ZutphenDoetinchem geheel
onder water staat. Het verkeer is
volkomen gestremd.
KONINGIN MARY woonde de St. Davids day-parade te Londen bij
en deelde aan de officieren van de Welsh Guards leeks het nationale
Welsche embleem, uit.
GRONDVERSCHUIVING TE DIEMEN, waardoor een huis aan de Oude
Diemerlaan ongeveer twee meter werd verplaatst. De grondverschuiving was
een gevolg van het opspuiten van d en spoordijk. Links van 't huis was een twee
meter breede sloot, welke dichtged rukt is. Op den voorgrond de gescheurde weg
OTTWELL BINNS.
Hl
HOOFDSTUK IV.
Een lief, onschuldig meisje.
Hij liep naar een van de kisten, die er
let meest belovend uitzag. Er zat een
hangslot op dat gesloten leek te zijn, maar
toet een ruk viel het open. daar het óf
kpot óf niet voldoende dichtgeknipt was.
Hij haalde het uit de kram en opende de
&t. Deze was gedeeltelijk gevuld met klee-
ttn en persoonlijke eigendommen, waar-
tosschen hij als een beroepsvisiteur met
%i handen graaide, totdat hij gevonden
wat hij zocht en het te voorschijn
Ualde een automatisch pistool, het
!:?en wapen van kapitein Amos Smith. De
Ihroonhouder was gevuld, maar voor alle
Verheid graaide hij opnieuw, totdat hij
-o doosje ammunitie vond, dat hij zich
Neigende en met het pistool in zijn zak
piptc. Daarna streek hij de omgehaalde
I Siderobe weer glad, deed de kist dicht, liet
hangslot, zooals hij het gevonden had
I "Sing opgewekt fluitend naar het dek.
I Bovenaan de kajuitstrap werd hij door
I tegen van stekende waterdruppels ont-
I :'P?en, die door een krachtigen windstoot
I geworpen werd en hem voor een oogen-
I «k half verblinde. Hij grijnsde over het
"geval, veegde het zout uit zijn pijnlijke
I ^«1 en keek om zich heep. De „Dusty Mi-
Ier" baande zich met moeite een weg door
huizenhooge, woeste tegenzeeën. Nu en dan
spoelde het water over het dek en stroomde
de spuigaten uit. Kapitein Smith stond op
de brug, de gebochelde Chinees was aan
het stuur en verschillende andere leden van
de bemanning waren op de dekken bezig,
maar noch van Norma Charlton noch van
Miss Wakinshaw was een spoor te be
kennen.
Hij was teleurgesteld, dat Miss Charlton
niet aan dek was, maar toch verbaasde hem
dit nauwelijks. Met een bries, die tot een
halven storm aangewakkerd was en gol
ven, die zich met witte schuimkoppen be
dekt voor het schip verhieven, was het dek
van de .Dusty Miller" nu niet bepaald een
paradijs voor dames. Nadat hij opgemerkt
had, dat het schip in zuidelijke richting
voer en dat de gebochelde Chan hem gade
sloeg, keerde hij naar de kajuit terug, waar
hij het zich gemakkelijk maakte en in een
draaistoel een van zijn laatste drie clga-
retten op ging zitten rooken. Daar was hij
nog mee bezig, toen iemand aan de deur
morrelde. Een oogenblik later werd zij
haastig opengeschoven. Hij keek om en zag
Norma Charlton. Er lag een vreemde blik
op haar gezicht en een booze glans in de
bruine oogen.
„Wat is er aan de hand?" vroeg hij vlug
toen het meisje de deur achter zich sloot.
„Dat meisje," zei ze op harden toon, „dat
is een spionne of een dievegge!"
„Ah!" zei hij en vroeg „Wat is er ge
beurd?"
„Ik ging aan dek, maar het weer was zoo
verschrikkelijk ruw. dat ik daar niet bleef,
maar naar de hut ging. die Miss Wa
kinshaw en ik samen hebben. De deur was
gesloten en ik moest kloppen om binnen
gelaten te worden. Ik hoorde het geluid
van een koffer, die vlug op slot gedaan
werd, toen een geluid alsof de koffer haas
tig over den vloer van de hut geschoven
werd. Ik vond dat doodgewoon, totdat ik
binnenkwam. Toen zag ik een glacé
schoentje op den grond liggen zoo'n
ding dat je in je slaapkamer draagt. Het
was van mij. Ik herkende het onmiddellijk
en terwijl ik er nog over stond te denken
hoe het daar gekomen was. want ik had de
koffer waar het in zat, niet open gehad,
viel mijn oog op het baby gezichtje vair dat
meisje. Het was vuurrood. Toen wist ik, dat
ze in mijn bagage aan het snuffelen was
geweest
„U hebt toch hoop ik niets gezegd," zei
Terry vlug.
„Geen woord! Ik was te verrast, toen ik
de waarheid begreep, om iets te zeggen en
bovendien dacht ik dat het beter was om
niet te laten merken, dat ik iets ongewoons
gezien had."
„Dat is uitstekend," antwoordde Terry
goedkeurend. „Het zal haar wel om dat
teeken te doen geweest zijn."
„Dat moet wel, tenzij ze natuurlijk een
gewone dievegge is."
„Misschien is ze dat ook wel. evenals een
jager op kenteekens," merkte Terry op.
„Ik geloof heelemaal niet in die Miss
Wakinshaw en het lijkt me vrij twijfel
achtig, of ze een broer in Broome heeft. In
werkelijkheid maakt ze deze zeereis alleen
om in ons gezelschap te zijn en dat ken-
teeken op de een of andere manier in haar
bezit te krijgen. Ik hoop dat u het veilig
opgeborgen hebt."
„Dat is best in orde," was het ant
woord.
„Waar?" vroeg hij.
„Hier!" zij legde een vinger op den cein
tuur, dien ze droeg, ,,'t Zit in den ceintuur
van mijn rok genaaid voorloopig ten
minste."
„Dat klinkt veilig genoeg," merkte hij
lachend op. „Maar u moet op uw hoede
blijven. Ik twijfel er niet aan, of dat meisje
is er aan gewend menschen te fouilleeren."
„Werkelijk?"
„Zeker. En daar het voor de vijanden
van uw broer noodzakelijk is het kenteeken
te bezitten, geloof ik vast. dat ze het nog
eens zal probeeren. U moet ontzettend op
uw hoede blijven."
„Nu ik het werkelijke karakter van het
meisje ken, hoeft u niet bang te zijn, dat
ik in waakzaamheid te kort zal schieten...
Maar het is hinderlijk. Ik heb nooit gewe
ten dat er zulke menschen bestonden."
„O," lachte Terry. „Er zijn er hoopen. Ik
ben benieuwd of we vanmiddag van het
gezelschap van het dametje zullen ge
nieten."
„Ik hoop het niet. Ik kan me niet inden
ken, dat ze de brutaliteit zal hebben bij
ons te komen zitten."
Terry lachte. „Het zou gelijk staan met
uw zakken te rollen als ik er met u om
wedde. U kent Miss Wakinshaw's type niet.
Achter dat babygezichtje schuilt een ijze
ren kern en ik twijfel er niet aan. of
ergens tusschen dat luchtige tussor jurkje,
dat ze aan heeft, zit .een zak, die zwaar
hangt van het gewicht van een automa
tische revolver. Ze komt zoo zeker als twee
keer twee vier is en ik geloof dat we de
deur wijd open moeten zetten om haar te
ontvangen. Een wijd openstaande deur
brengt een luistervink in moeilijkheden,
omdat hij zich dan nergens kan ver
bergen."
Hij opende de deur en terwijl ze op de
komst van Miss Wakinshaw wachtten,
leidde hij het gesprek terug op den verra
derlijken schoen.
„Ik wed dat hij, als u in uw hut terug
komt, er niet meer ligt."
„Gelooft u dat zij hem weggeruimd zal
hebben?"
„Zeker. U hebt haar den indruk gegeven,
dat u niets gemerkt had. En u kunt er vast
op rekenen, dat zij van uw afwezigheid ge
bruik zal maken en hem of in den koffer
terug doen, of het patrijspoortje uit
gooien."
„Ik heb er ontzettend veel zin in om
terug te gaan. Als ik haar kon verras
sen
„Nee," zei Terry gebiedend, „dat moet u
niet doen. U moet een list met een tegen-
list beantwoorden. Wanneer zij er onwe
tend van blijft, dat u van haar geheime
handelingen op de hoogte bent, dan bent u
in het voordeel. En u moet één ding w»l
bedenken."
„En dat is?" vroeg het meisje.
„Dat er nog andere middelen zijn dan
achterbaksche, weet uIk wil u niet
bang maken, maar ik ben er vrij zeker van
dat om hun doel te bereiken menschen
van een dergelijk slag niet voor geweld te
rug zullen deinzen
„O," fluisterde Miss Charlton.
„Maar wanneer de mogelijkheid bestaat,
dat ze op slinksche wijze kunnen krijgen
wat ze hebben willen, dan zullen ze die
manier prefereeren. Dat is veel gemakke
lijker en kan hun bovendien geen moei
lijkheden in Broome veroorzakenWan
neer ze zouden slagen, weet u, dan zoudt
u toch niet de geheele bemanning kunnen
laten arresteeren voor het stelen van een
ivoren cirkeltje, dat op zijn hoogst een
paar shilling waard is."
(Nadruk verboden). (Wordt vervolgd).
