De F. I. S.-wereldkampioenschappen te Chamonix - IJshockey-wedstrijd
LEiDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
NET ROODE KENTEEKEN
77sie jaargang
FEUILLETON
OP, DE TERREINEN VAN KASTEEL „MARQUETTE" TE HEEMS
KERK wordt 13 Maart een groote bloemententoonstelling geopend. Een
gedeelte van de tentoonstelling in aanleg, in het midden de fontein.
RE KONING VAN DE WOESTIJN PER AUTO OP REIS. Deze 5-jarige
Afrikaansche leeuw schijnt een reisje met de auto, 'vergezeld van zijn
dompteuse, uitstekend, te bevallen. Zijn omvang en gewicht maken het
noodzakelijk, boven op te moeten plaats nemen.
11 ET PORTRET VAN DE DOCHTER VAN DEN
MANGKOE NEG 0110, geschilderd door Jan
Poortenaar. Het is momenteel tentoongesteld bij den
kunsthandel Buffa te Amsterdam.
DE IJSHOCKEY-WEDSTRIJD HOLLAND—BELGIE, gespeeld op de
kunstijsbaan te Amsterdam en gewonnen door onze landgenooten- De heer Sa-
veur. van de Haarlemsche IJshockeyclub reikt de winnende Orapje-ploeg de
medailles uit.
OTTWELL BINNS.
4)
..Dat kan ik me indenken. Ik zal
natuurlijk alles doen wat u maar wilt.
Miss eh
..Charlton. zei het meisje blozend,
.Norma Charlton."
Terry glimlachte ten teeken, dat hij haar
naam verstaan had en bleef toen met zijn
hoofd opzij gebogen een oogenblik naar de
teluiden buiten luisteren. Toen glimlachte
"11 weer.
„We boffen," zei hij. „De storm trekt ver-
?er weg. Nog maar even geduld en dan
Kunnen we hier weggaan en ik zal er wel
voor zorgen, dat u niet lastig gevallen
wordt. We kunnen altijd een politie-agent
aanroepen, wanneer die mannen hinderlijk
™Sinnen te worden. Maar ik geloof niet,
jat u daarvoor bang behoeft te zijn. Die
«eman en die ander zullen er wel voor
■"Ben, dat de gebochelde geen gekke dln-
svn doet.""
Norma Chariton's gezicht verheiderde.
.Daar ben ik blij omik ben niet aan
'wmde landen en gewoonten gewend. Dit
i, ,e®erste keer, dat ik uit Europa weg ben.
"ebt zeker veel gereisd?"
«ny. die wel begreep, dat ze niet meer
„„J zichzelf wenschte te spreken, drong
verder aan.
ben een echte Wandelende Jood,"
ken a hij. „Ik heb alle zeeën bevaren en
de meeste van hun havens. Hong Kong
is bekend gebied voor me, want ik heb hier
twee jaren gediend, voor een groot gedeelte
op een van de kanonneerbooten, die de zee-
roovers uit de Bias Baai moeten houden."
„Zeeroovers!"
Norma Charlton keek hem zoo stom ver
baasd aan, dat Terry moest lachen.
„Ja. Die zwerven hier nog rond en een
stelletje woestelingen, dat het is! Ik her
inner me een geval in de buurt van
Macao.
Hierop volgde een verhaal van de gevan
genneming van zeeroovers, die ze op hee-
terdaad betrapt hadden, dat het meisje met
afschuw vervulde, maar tegelijkertijd zoo
boeide, dat ze voor een oogenblik haar eigen
zorgen geheel vergat en toen hij zijn ver
haal beëindigd had, was de eigenaar van
het theehuis bezig de luiken wagenwijd
open te zetten.
„Zullen we nu maar opstappen naar de
veerpont," zei Terry opgewekt. „En maakt
u zich maar niet bezorgd over Jan Chinees
en zijn metgezellen. Die zal ik wel in de
gaten houden."
Ze verlieten samen het theehuls en toen
ze langs een scherm liepen, wierp Terry
snel een blik achterom. De zeeman en de
blanke zaten nog. maar de gebochelde Chi
nees was opgestaan.
„Hm!" dacht Terry. „Dus dat is onze
achtervolger."
Ze kwamen bij de deur. De eigenaar stond
er en maakte een diepe buiging, toen Miss
Charlton naar buiten ging. Daarna keek hij
met een vreemdsoortigen blik Terry aan en
stak tegelijkertijd een gesloten vuist uit.
Eenigszins verbaasd hield Terry zijn ge
opende hand op. De ander liet er iets in
vallen en haastte zich toen naar buiten,
terwij] Terry met zijn hand gesloten om
het ding wat hem gegeven was, achter
Norma Charlton de straat in stapte. Het
meisje ging den kant van de pont op en
Terry deed hetzelfde terwijl hij tegelijker
tijd een Verholen blik wierp op het ding,
dat hem op zulk een geheimzinnige wijze
door den eigenaar toegestopt was.
Het was een verfrommeld stukje dun,
rood papier, van het soort dat in China zoo
veel gebruikt wordt. Dat het de een of
andere boodschap inhield, betwijfelde hij
geen oogenblik, maar de omstandigheden
beletten hem het onmiddellijk te lezen en
daarom stopte hij het papier maar in zijn
zak en liep naast het meisje verder, terwijl
hij af en toe omkeek om te zien. of ze ook
achtervolgd werden. Hij zag niemand en
hoewel hij scherp bleef uitkijken, terwijl ze
op de pont stonden te wachten, kon hij
geen spoor va nden gebochelde of zijn twee
metgezellen ontdekken.
Op de boot waren ze evenmin. Terry be
keek iederen passagier, die aan boord ging
nauwkeurig, maar geen van het drietal was
er onder. Hij haalde verlicht adem en toen
ze het hotel bereikt hadden, was hij er
absoluut zeker van, dat ze niet achtervolgd
geweest waren en toch, toen hij van het
meisje afscheid genomen had, nadat hij
met haar afgesproken had dien avond met
haar in het hotel te dineeren, was bijna de
eerste persoon dien hij zag, den gebochel
den Chinees.
Het zien van den man, die met korte
vlugge passen de straat uitliep, was een
onaangename gewaarwording voor Terry.
Het was duidelijk, dat de man hen toch
naar hun hotel gevolgd had en Terry vond,
dat dit feit niet veel goeds voorspelde.
Ongetwijfeld was de man van Kowloon in
een sampan overgestoken, was waarschijn
lijk al onder weg geweest, terwijl zij nog op
de pont stonden te wachten en was hier
door in de gelegenheid geweest hen te zien
landen en den heuvel op te volgen. En nu
hij wist, waar het meisje zich ophield, kon
hij rustig teruggaan, zonder zich verder om
haar geleider te bekommeren.
Terry vond dit feit verontrustend. Het
scheen wel bijna zeker, dat zij iets kwaads
tegen Norma Charlton in den zin hadden;
want waarom hadden zij haar anders naar
het hotel gevolgd? Hij keek naar den vlug
voortstappenden bochel en een vlaag van
woede stak in hem op. Toen bedacht hij
zich, dat het misschien wel goed zou zijn
als hij eens wat meer van den man en zijn
twee metgezellen te weten kon komen. De
man had Norma Charlton en hem achter
volgd en nu had hij het volste recht om op
zijn beurt de gangen van den man na te
gaan.
Die taak bracht weinig moeilijkheden
met zich mee, want de bochel liep recht
door in de richting van het water, wat juist
de kant was, dien Terry ook op moest.
Slechts eenmaal keek de man om en Terry
zou gezworen hebben, dat hij onopgemerkt
bleef. De duisternis begon te vallen, voor
dat zij het water bereikt hadden en toen
de lichten op den heuvel, in de baai en aan
den overkant in Kawloon begonnen te
branden, zag hij zich genoodzaakt den
afstand tussehen zichzelf en zijn prooi te
verminderen Schijnbaar nog steeds onbe
wust van het feit, dat hij gevolgd werd,
bereikte de bochel het water en stond daar
eenige minuten met een sampan-eigenaar
te onderhandelen, terwijl Terry in de scha
duw wachtte. Toen stapte de man in een
sampan, die onmiddellijk van wal stak en
den overtocht begon.
„Dus weer terug naar Kowloon." mom
pelde Terry „Goed! Dan zal ik de jacht
voortzetten."
Er waren sampans genoeg beschikbaar
en zonder tijd te verspillen met afdingen,
koos Terry eep reusachtigen koelie uit.
Terwijl hij naar het licht van de verdwij
nende sampan wees, gaf hij den koelie
bevel er voorbij te varen en hem in ieder
geval het eerst aan de landingsplaats af te
zetten. De sampan-eigenaar grijnsde be
grijpend. beweerde snoevend, dat hij ge
makkelijk kon doen, wat er van hem ver
langd werd en bewees dit ook inderdaad,
door zijn passagier driekwart minuut voor
het andere bootje aan land te zetten. Teriy
overhandigde den man haastig vier Mexi-
kaansche dollars en verdween in de scha
duw van de landingsplaats. Van uit de
beschutting van een klein gebouwtje zag
hij den bochel uitstappen en volgde hem
toen door de duisternis, totdat de man een
huis binnenging, dat niet veel meer was
dat een zeemanskroeg, alhoewel het zich
zelf met een weidscher naam betitelde.
Terry bleef buiten staan en vroeg zich af
of het eigenlijk wel de moeite waard was
om binnen te gaan. In zoo'n plaats ruzie te
krijgen met een man, die, zooals al een keer
gebleken was. gauw geneigd was naar zijn
mes te grijpen, was niet geheel en al vaji
gevaar ontbloot. En een dergelijk gevaar
zonder noodzaak te riskeeren, was natuur
lijk dwaasheid. Een luidruchtig gezang, dat
binnen opsteeg, verkondigde de aanwezig
heid van Engelsche matrozen en dit stelde
hem gerust. Hij ging naar binnen en kwam
m een bar, die, een paar flesschen vreemde
sterke drank uitgezonderd, er net zoo uit
zag als iedere andere bar ten westen van
Suez, met tafeltjes, stoelen, banken, een
walm van zware tabaksrook en een on-
frissche dranklucht, met een stel drinkende
matrozen en een paar Engelsche soldaten
in uniform. Achter de bar stond een man,
die een Envelschman kon zijn, maar zeker
van Jcodsche afkomst was. met een reus
achtig dik oor. waaruit bleek, dat hij in
vroeger dagen bokser geweest was.
(Wordt vervolgd).
INTERNATIONALE SKI-WEDSTRIJDEN TE CHAMONIX.
Tot besluit van de kampioenschappen ski-en, welke onder de auspiciën van de F.I.S. te Chamonix werden gehouden,
werden slalom-wedstrijden gehouden. Op den voorgrond een Amerikaansche deelnemer.
