De beschadigde Kertosono- Hangstelling op bouwwerk neergestort
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
HEI ROODE KENIEEKEN
77ste Jaargang
FEUILLETON
lippen waren ln een gemeene grijns terug
getrokken, zoodat zijn smerige tanden te
zien waren. Uit zijn geheele houding bleek,
dat deze zoon van het Hemelsche Rijk in
een toestand van groote razernij verkeerde.
Een paar seconden bleven ze zoo tegenover
elkaar staan, terwijl de Engelschman zijn
voet op het cirkeltje hield. Toen ging de
hand van den gebochelde naar zijn middel,
waar het heft van een mes zichtbaar was.
Toen zijn vingers zich om het wapen sloten,
glinsterden zijn oogen tijgerachtig, zijn
misvormde lichaam dook in elkaar alsof hij
zich voor een sprong gereed maakte en in
stinctief balde Terry zijn vuist om direct
toe te kunnen slaan. Maar voor het mes
getrokken, of de slag gegeven kon worden,
kwam een heesche stem woedend tusschen-
beiden
„Chan! Jij vervloekte idioo^!"
De spreker was de zeeman, die bij den
bochel hoorde en onmiddellijk liet dê Chi
nees zijn mes los, draaide zich om en droop
af als een hond, die ruw tot de orde wordt
geroepen Terry bleef een paar seconden
wachten, totdat hij er zeker van was, dat
de man werkelijk wegging, toen lichtte hij
zijn voet op, bukte zich snel en raapte het
100de cirkeltje op. Zonder het trio met een
blik te verwaardigen, ging hij met het ding
in zijn hand terug naar het tafeltje waar
het meisje op hem stond te wachten. Ze
had haar taschje opgeraapt en stond
zenuwachtig haar handschoenen aan te
trekken, alsof ze weg wilde gaan, terwijl de
angst nu duidelijk uit haar bruine oogen
sprak. Ze stak haar hand uit, toen hij bij
haar kwam er. zonder een woord te zeggen
overhandigde hij haar het roode cirkeltje,
waarbij hij bemerkte, dat de bovenkant
met zwarte Chineesche hiëroglyphen be
schilderd was.
De hand van het meisje sloot zich er gre
tig om heen en ze rommelde in haar
taschje, alsof ze een veilig plaatsje voor het
ding zocht, maar haar hand was gesloten,
toen ze hem terugtrok en Terry zou er een
koninkrijk om hebben willen verwedden,
dat ze het teeken er nog in geklemd hield
en dat al dat rommelen maar valsche
schijn geweest was.
„Nu moet ik weg," fluisterde het meisje
opgewonden. „Ik moet direct weg."
Terry hoorde het kreunen van den wind,
het slaan van de luiken en hl] zei kort:
„Dat gaat onmogelijk! U zou wegwaaien
Gaat u weer zitten. We zullen nog wat
nieuwe thee laten komen."
„Maar u begrijpt niet fluisterde het
meisje wanhopig.
„Neen! Maar ik begrijp wel dat u niet in
dien helschen storm naar buiten kunt
gaan. Dat zou onverantwoordelijk zijn.
Kiezelsteen en al dergelijk soort dingen
vliegen in het rond. En u kunt onmogelijk
de haven oversteken op het oogenblik. De
sampan bestuurders zijn vrij roekeloos,
maar u zult er geen een kunnen vinden,
die u over de woeste zee, die er nu staat,
naar Hong Kong zal varen."
Nog aarzelde het meisje en Terry zag de
bruine oogen in de richting van het trio
gaan en zich met een uitdrukking van
angst weer afwenden.
„Gaat u weer zitten," zei hij rustig.
„Wanneer u bang bent voor die mannen,
of voor dien kleinen gelen rat, dan bent u
hier veel veiliger dan in de verlaten
straat.Hier zullen ze u niets doen met
al die Engelsche menschen aan de andere
tafeltjes."
Het meisje zag in. dat hij gelijk had en
ging met haar rug naar het trio toege
keerd zitten, dat, zooals een snelle blik
Terry vertelde, nu in een levendig gesprek
gewikkeld was. Hij riep den eigenaar van
het theehuis en bestelde versche thee. Ter
wijl hij dat deed, was hij er zich van be
wust, dat de hand van het meisje naar
haar borst gegaan was en nu verborgen
was in de plooien van-haar japon, waar zij
waarschijnlijk een veilig plaatsje gaf aan
het roode teeken met zijn zwarte hiërogly
phen. Hij wachtte, tot zij haar hand weer
teruggetrokken had, voor hij ging zitten
en terwijl hij dat deed, lachte hij even.
„Dat was me even wat.Ik heb toch
gelijk gekregen. Die mannen zijn in u ge
ïnteresseerd, of in dat stukje beschilderd
ivoor."
„Ja," zei het meisje, slikte even en ging
toen vlug verder. „Maar ik begrijp niet!
Ik begrijp werkelijk niet, hoe zij dat kon
den weten."
Er waren wel meer dingen, die Terry niet
begreep en omdat hij niet graag haar ver
trouwen wou af dwingen, aarzelde hij een
oogenblik, voor hij haar vroeg: „Dat tee
ken. heeft dat ehveel waarde?"
„Op zichzelf niet," antwoordde het meisje.
„Op zichzelf is het niets meer waard dan
ieder gewoon stukje beschilderd ivoor."
Hij wachtte, terwijl zijn geheele houding
één vraag was en door zijn geest vlogen
allerlei fantastische verklaringen, zonder
dat hij ook maar van een wist of zij de
juiste was. Het stukje ivoor met de hiëro
glyphen kon de sleutel tot iets anders zijn.
Misschien behoorde het teeken aan de een
of andere Tong en had de gebochelde Chi
nees het herkend en wilde hij niet. dat het
meisje het in haar bezit had. Misschien
ook was het een „Open Sesam" tot het
een of ander verborgen geheim, of een op
zichzelf waardeloos ding, dat echter een
som of een voorwerp van groote waarde
vertegenwoordigde. Hij was nog steeds
bezig nieuwe verklaringen te zoeken, toen
het meisje weer begon te spreken.
„Gelooft u dat de gebochelde man het
teeken herkend heeft??"
„Ik weet het niet," antwoordde hij. „Maar
ik weet wel, dat hij het wilde hebben. Is het
waarschijnlijk dat hij het herkend heeft?"
„Datdat weet ik niet," antwoordde
het meisje op bezorgden toon. „Het teeken
heeft iets met een privé-aangelegenheid te
maken. Ik kan me niet voorstellen, dat
hij er iets van af zou kunnen weten. Ik ben
er zeker van. dat hij niet weet waarvoor het
dient en zelfs al zou dat wel het geval zijn,
dan geloof ik nog niet, dat het hem zou
interesseeren."
„Maar hij is zeker in het teeken geïnte
resseerd. Hij weet waarschijnlijk meer dan
u denkt. Toen hij het zag, uitte hij een
kreet van verbazing en om het ln zijn bezit
te krijgen, zou hij er zelfs niet voor gestaan
hebben mij overhoop te stekenDeze
feiten spreken toch voor zichzelf."
„Ja," zei het meisje en weer vloog die
uitdrukking van angst over haar gezicht.
„Kunt, u me niet alles vertellen," vroeg
Terry rustig. „Misschien kan ik u helpen."
Het meisje schudde haar hoofd. „Neen,"
zei ze half fluisterend. „U kunt me niet
helpen. Ik mag hierop niet verder door
gaan. U hoeft u werkelijk niet ongerust te
maken. Zooals ik u al gezegd heb, verlaat
ik Hong Kong morgenochtend en ik kom
hier nooit terug. Wanneer u me nu
even naar mijn hotel zoudt willen brengen,"
zoudt u me daarmee een groot plezier doen.
Na alles wat er gebeurd is. ben ik een
beetje zenuwachtig geworden."
.(Wordt vervolgd).
DE BOKS WED STRIJ1) DOÏLE—HARRY STAAL TE LONDEN. - De Hollander
in do touwen, bijna uitgeteld in
de vijfde ronde.
ZEVENTIG JAAR DONA U-WA 1,S. Weenen huldigt Johann Strauss.
De plechtigheid bij het Johann Strauss-monument in het Stadtpark.
DE SNELTREIN VAN NOOBD-ENGELAND
NAAR HARWICH ontspoorde bij Sleaford.
Vier personen werden -.gedood en velen gewond.
De vernielde wagons.
I)E BESCHADIGING VAN DE „KERTOSONO". Op onze foto ziet men duidelijk
den omvang van de schade, welke het vrachtschip Kertosono" aan den voorste
ven opliep bij de botsing met het Engelsche slagschip Malaya".
DE NIEUWE WERELDKAMPIOEN KUNST
SCHAATSENRIJDEN. Felix Caspar (links)
met den Engelschman Sharp, die de tweede
plaats bezette.
ERNSTIG ONGELUK BIJ DEN BOUW VAN
HET „BOSBAD" IN DEN HAAG- Zes arbei
ders stortten, met 'n stelling omlaag. Een hunner
is overleden. De anderen werden ernstig gewond.
OTTWELL BINNS.
3)
Het meisje gaf een scherpen kreet van
jehrik en sprong van haar stoel op, kenne
lijk met de bedoeling om het voorwerp, wat
net dan ook was. terug te halen, maar
Terry Domville was haar voor. Twee secon
den vlugger dan zij, schoot hij op het ding
af, dat plotseling in zijn vaart geremd werd
door een oneffenheid in den vloer, omviel
en als een rood cirkeltje op de gele mat
weef liggen. In de opwinding vergat Terry
neelemaal om op de drie mannen aan de
j«el te letten, totdat hij den Chinees een
™et van verbazing hoorde uiten en het
™lgende oogenblik zag hij den gebochelden
™an met ongelooflijke vaart de kamer
eoorstuiven in de richting van het kleine
I0°de cirkeltje.
Terry, die niet begreep wat dit alles te
"oieekenen had, bereikte het voorwerp van
"on beider achtervolging het eerst, maar
5™ geen tijd om het op te rapen voor de
"inees de plaats bereikt had. Hij zette
'■J'bet op het cirkeltje en staarde den
w^en man woedend aan.
•■wat deksels begon hij, maar hield
if'.™" hij het gezicht van den Chinees
t=r. Dcht van de dichtstbijzijnde lan
den zag.
gevaarlijke schittering blonk in de
drilt? van ^en baan. Zijn gerimpeld gezicht
woede uit en teleurstelling, zijn
BOTSING TUSSCHEN BEN TAXI EN EEN 'BESTELA LTD'TJE op de Apollo-
laan te Amsterdam. De taxi sloeg om. Het kleine wagentje werd slechts aan de
voorzijde beschadigd.
