H\4"H"YYri
Zeven wonderen
der oudheid
Een gelukskind
!en merkwaardig
steenblok
VoorMoeder's handwerk
D
>e vuurtoren op het eiland Pharos.
hebben hier reeds eerder iets verteld
een treurende koningin, die als ber
ing aan haar gestorven koning een
ment liet oprichten van onvergelijke-
schoonheid. Ook aan het vierde won
ier oudheid: de vuurtoren op het
Pharos tevens de allereerste
oren die ooit werd gebouwd lag
roote liefde en een groot verdriet ten
islag
Iieel oude tijden woonde op het eiland
0 l>s, behoorende tot Griekenland, een
jongeling, Sostratus geheeten. Deze
erloofd met een meisje uit Athene en
de dag van het huwelijk was aange-
n, zou het bruidje met haar familie
ai rienden op een schip naar Pharos
teken om met Sostratus te trouwen,
stak echter een hevige storm op en de
egom wachtte tevergeefs urenlang op
de aankomst van het schip. Zijn onrust en
wanhoop werden hoe langer hoe grooter:
er moest een ongeluk zijn gebeurd! De dag
ging voorbij en de nacht brak aan en hier
na werd het weer licht; nog altijd geen
schip te zien. Doch in den loop van den
tweeden dag vernamen Sostratus en zijn
vrienden de vreeselijke tijding, dat de bruid
met haar heele gezelschap in de golven
was omgekomen. Het schip was tijdens den
storm tegen de rotsen te pletter geslagen!
Sostratus was zóó gebroken van verdriet,
dat hij zijn werk neerlegde en zijn tijd door
bracht met zuchten en klagen. Doch een
paar maanden later wist Dinocrates, zijn
leermeester, die een zeer verstandig man
was, Sostratus uit zijn gebrokenheid op te
wekken. Hij stelde hem n.l. voor, een hooge
witte toren te laten bouwep op het eiiand
Pharos vlak bij de kust, een toren, waar
in altijd licht zou branden. Hij zou hier
mee een schitterend monument scheppen
ter nagedachtenis van zijn bruid en tege
lijkertijd zou de toren een waarschuwing
vormen voor alle schepen, die met storm
op zee waren.
Koning Ptolomeus, die in dien tijd over
Griekenland regeerde, hoorde van het plan
en deed Sostratus weten, dat hij den toren
zoo schitterend mogelijk moest laten uit
voeren; de koning wilde zelf de kosten be
talen. De toren, die je hier op de tecke-
ning ziet afgebeeld, verrees aan de Oost
kust van Pharos, vlak bij de haven. Hij
was opgetrokken van sneeuwwitte steen en
vierhonderd voet hoog. Uit alle ramen
brandden 's nachts groote fakkels en in
het bovenste topje van den toren was in
een ijzeren korf een groot vuur aangelegd.
Het heele bouwwerk, dat een waar kunst
stuk was, heeft bijna twee millioen gulden
gekost; reeds voor onzen tijd een groote
som gelds. maar voor dien tijd een haast
ongelooflijk bedrag! De eerste vuurtoren
bleek groot nut te hebben voor de zeelui
en daarom werd dit idee al heel gauw door
alle volken overgenomen.
Maar de toren op Pharos was toch dc al
lereerste, vandaar ook. dat „pharos" het
Grieksche woord voor vuurtoren werd en
men in het Fransch en het Engelsch nog
het woord „phare" terugvindt.
Felix Mendelssohn Barthoidy.
Een prettig kunstwerkje, dat bovendien
een leuk cadeautje vormt!!
Broer en Zus helpen allebei mee!
u
dat blok steen zien wil, moet nogal
n huis, want het ligt in de republiek
inië, in Zuid-Amerika dus. Maar de
aardigheid van dezen reuzensteen
groot, dat men er haast de reis voor
aken. Reeds op een afstand gezien
hij een wonderlijken indruk, zooals
ar ligt, 8 M. lang en 6 M. hoog. in
irm van een driehoek en rustend op
elling van een rots. Men begrijpt
at hij niet verder rolt. Doch dat is
et merkwaardigste Wie zich de
geeft de rotsen te beklimmen, kan
en enkelen druk van de hand den
die zeker wel een paar honderd
d kilo moet wegen, in duidelijk zicht
hommeling brengen. Meestal is zulk
■uk niet noodlg: de steen slingert al
en wind. En toch valt hij niet; hij
>p zijn plaats. President Rosas, die
begin van de vorige eeuw een ty-
t bewind voerde in Argentinië, en
at menschen naar zijn pijpen liet
heeft geprobeerd ook de beweeg-
52 leenrots van Tandil neer te halen,
".lat mislukte hem. De steen werd met
omspannen en duizend flinke paar-
e%rden in het gareel gezet, en deden
best. De steen, hoe beweeglijk ook,
v. Ie echter van zijn plaats te gaan.
We hebben nu al van alles met elkaar
geknutseld. Maar deze week gaan we eens
iets echt nuttigs maken, n.l. een hand
werkzak vooi Moeder!
Wij hebben ervoor noodig: vier vierkante
latjes, twee dunne plankjes van triplex en
een lapje stevig katoen. Een fleurig geruit
of gebloemd stukje lijkt mij het leukste!
De latjes worden precies op maat ge
zaagd en met een figuurzaag van een ovale
opening voorzien. Dat is om de tasch goed
vast te kunnen houden bij het dragen. De
vierkantje latjes krijgen ieder aan den bo
venkant een gleufje, waarin de plankjes
precies passen. Dan worden de latjes kruis
lings met een schroefje aan elkaar ver
bonden, waarbij we zorgen, dat het onder
ste gedeelte ongeveer één derde van de
geheelc hoogte is
Dit geraamte kan de groote broer, die
een figuurzaag heeft, heel gemakkelijk
maken. Doch daarna komt Zus aan de
beurt. Zij boort in de plankjes een rij
kleine gaatjes, naait de zak en bevestigt die
met stevig garen aan de plankjes. De tasch
staat tijdens het gebruik uitgeklapt en kan
dichtgeklapt en door Moeder meegenomen
worden als zij soms een heelen middag op
bezoek gaat en een handwerkje mee wil
nemen. Ook voor 's zomers, als Moeder
(3 Febr. 1809—1847).
Bijna iederen Zondagavond werden er
zulke kleine concerten gegeven
Een van de weinige kunstenaars, die het
geluk hadden in een fijnbeschaafde en
welgestelde familie te worden opgevoed,
was Felix MendelssohnBarthoidy. Hij
was de kleinzoon van den beroemden Jood-
sclien filosoof Moses Mendelssohn. Felix
werd 3 Febr. 1809 in Hamburg geboren,
maar een paar jaar later verhuisde zijn
vader, een rijk bankier, naar Berlijn. Als
jong kind ontmoette hij te Weimar Goe
the, en reeds toen bezat hij zulke groote
muzikale gaven, dab de beroemde dichter
hem een „wonderknaap" noemde. In Bei-
lijn kreeg de jonge Feiix de beste welen-
schappelijke en muzikale opleiding. Op
negenjarigen leeftijd trad hij al openlijk
als klavierspeler op. Felix was in ieder ou-
zich, wat men noemt een gelukskind HU
groeide op in een harmonieuze omgeving:
geldgebrek was er niet en ook de verhou
ding tusschen ouders en kindcrer ws"
buitengewoon gelukkig. Als knaap van tien
jaar begon begon hij kleine composities te
maken en deze werden dan in den hui-
selijken kring voorgedragen. Zijn zusje
Fanny, aan wie hij bijzonder gehecht was
en die zelf ook componeerde, bespeelue de
piano, zijn zusje Rebecca zong er bij en
zijn broer Paul bespeelde de cello. Hij zelf
trad op als dirigent. Dat waren gc-.eilige
avondjes! Bijna iederen Zondagavond -.•.■pr
eien er zulke kleine concerten in 't ouder
lijk huis gegeven Geen wonder dus, dat
Mendelssohn sterk gehecht was ran zijn
ouders en overige familieleden, en deze
liefelijke atmosfeer grooten invloed uit
oefende op het werk van den kunstenaar.
Lieflijkheid, fijnheid en eenvoud kenmer
ken dan ook zijn composities. Je kunt zijn
werk niet bestudeeren zonder een gevoel
van geluk en tevredenheid; zijn muziek is
even zonnig als zijn levensomstp-'!iche-
den dil waren
Op zeventienjarigen leeftijd con.- ui,eer
de Felix de Sommernachtstraum-ouveriure
een onovertroffen meesterwerk. In de vol
gende jaren maakte hij lange reizer. naar
Engeland, Frankrijk en Italië, waart;,-; de
indrukken grooten invloed hadden o- zijn
werk. In 1835 werd hij te Leipzig aange
steld als directeur der „Gewandhavtcon-
eerte", die door hem een EuropeescLe ver
maardheid kregen. Mendelssohn hoeft nr.s
een groot aantal composities naw-rinten
Voor het klavier schreef hij zijn ..Lieder
ohne Worte". Deze liederen verwierven
door hun fijnheid, sierlijkheid en inner
lijke waarde zóó grooten bijval, dat daar
door als 't ware een nieuwe kunstzin werd
geschapen, en velen na hem in du eenre
werkten. Dan schreef hij veie, vel-: Laaie
liederen. Heel bekend is zijn: .,F be-
stimmt in Gottes Rat", dat ook bij ge
heid is. Veel heeft Mendelssohn gedaan
voor de soms bijna vergeten muz'ek van de
klassieke meester, vooral die var. Bach,
wiens „Mattheus-Passion" hij voor het
eerst na diens dood te Berlijn in 'I or,en-
baar opvoerde In zijn oratoria Pau-
lus" en „Elias" is de invloed der klas
sieke meesters duidelijk merkbaar. Hij
heeft de orgelliteratuur verrijkt l'ker
kelijke gezangen en geestelijke 1 deren.
Op zeer jeugdigen leeftijd, nog slechts
38 jaar oud. stierf onze Mendelssohn Zel
den is een kunstenaar tijdens zijn '.even
en van het begin van zijn loopbaan af. zóó
gevierd als hij. Men heeft Mendelssohn in
zijn tijd ten deele overschat en later in be
paalde kringen miskend. Eerst in onzen
tijd geniet zijn muziek de waardccring,
waarop zij recht heeft.
weer in den tuin zit te handwerken is deze
tasch bijzondei geschikt!
En vind je 't ook niet leuk, dat broer en
zus er allebei aan kunnen meewerken?
