Uitvaren van Scheveningsche logger bij ruw weer - Felle brand te Winkel
LEID5CH DAGBLAD
Twaede Blad
77ste Jaargang
FEUILLETON
Het huis der mysteries
DB KAPITALE BOERDERIJ VAN DEN HEER K. KISTEMAKER TB WINKEL (N.-H.),
in den Groetpolder, is door brand verwoest. Niets kon worden gered.
De brandende puinhoopen.
HET VERGROOTE RESTAURANT OP HET VLIEGVELD WAALHAVEN,
dat heden in gebruik is genomen. Het gebouw is bijna tweemaal zoo-
groot geworden.
Uit het Engelsch door
H. A. C. 3.
63)
Ik onderdrukte een impuls, om haar te
vragen, of het louter toeval was. dat zij zoo
vroeg opstond den morgen na Bayard's
dood, en naar het kerkhof ging.
Nita Thatcher is jaren geleden gestor
ven", zei Hilary. „Zij heeft hier niets mee
te maken, zuster Keate, als dat het is, waar
uheen wilt."
•bit beteekent heelemaal niets voor mij,
ar. Thatcher", zei ik, eenigszins opgewon
den. „Als ik geweten had, waarin ik be
trokken zou worden, toen ik hier kwam,
denkt u dan, dat ik een voet in dit huis
8ezet zou hebben? Maar ik heb oogen en
J°ren, en kan niet helpen, dat ik zie en
hoor
«Hebt u erg geprobeerd het niet te doen?"
hel Hilary mij, ruw, in de rede, en Adela
vlug: „U moet mijn broer vergeven, zus-
■€r Keate. Dit is een te groote spanning
v°°r hem geweest, en hij is zichzelf niet
®eer. 't Spijt mij. dat ik u niets van Nita's
«taf vertellen kan, ofschoon het. mij lijkt,
uat dit niet, een bepaald belangrijk punt is.
ij..in. dat ik fout deed. door dit on-
ojticieele onderzoek op touw te zetten,
maar ik dacht, dat wij tenminste tot een
wnciusie konden konten, met het oog op
"yard's dood. Zooals Allen zegt; 't begint
er hopeloos uit te zien. Maar kunt u nog
iets bedenken, zuster Keate, waarvan u
denkt, dat het de waarheid aan het licht
kan brengen?"
Ik kon. Er was nog één ding, dat be
antwoord moest worden, en ik was over
tuigd, dat één van hen het beantwoor
den kon.
Maar ik wachtte een lang oogenblik, voor
ik sprak. De inspanning van het steeds
langer gerekte gesprek werd door ieder ge
voeld. Zelfs Evelyn zag er moe en angstig
uit. Allen stond naast Janice alsof hij haar
niet durfde verlaten, en Janice, moe en be
droefd wier schoonheid toch nog, ondanks
alles, schitterde, zat ineengedoken in
een stoel. Dr. Bouligny wreef zijn kin met
zijn zware hand, keek naar mij, naar Adela,
naar ons allen. Adela zag er ouder uit,
maar was nog waardig, ongenaakbaar,
beslist
„Wei, wat is het, zuster?" vroeg Hilary
ongeduldig.
Ik nam den tijd om naar elk hunner te
kijken, misschien zou mijn vraag tenmin
ste eenige sprekende verandering brengen
in hun gelaatsuitdrukking.
„Wie, zei ik. „sloot Bayards oogen?"
Het was volmaakt stil. Dr. Bouligny hield
op, zijn kin te wrijven, en niemand be
woog. En niemand sprak.
„U begrijpt"', ging ik door, nadat ik deze
stille, gemaskerde gezichten vruchteloos
onderzocht had, „een inbreker of een bui
tenstaander zou niet den tijd genomen
hebben, om zijn oogen te sluiten, 't Moet
iemand van de familie geweest zijn."
„Wees voorzichtig, zuster", zei Hilary.
„Ga niet te ver."
„Wees niet dom, Hilary", zei Evelyn.
„Zuster Keate weet heel goed, dat jullie
allemaal gelooven, dat Dave het was. Zij
gelooft dat ook, ongetwijfeld. En daar nie
mand van ons hier Bayard's oogen sloot,
moet het Dave geweest zijn, die het deed."
Weer was het stil in die groote kamer.
Ik was in een volmaakte impasse. Ik kon
natuurlijk de zaak zooals ze thans was,
aan de autoriteiten voorleggen, maar dat
zou slechts Janice in moeilijkheden bren
gen. Haar blootstellen aan een arrestatie,
voor den moord op Bayard Thatcher. Haar
door de schande van een onderzoek heéh
sleepen. Publiek maken, en voor goed be
zoedelen haar liefde voor Allen. Het zou
haar leven ruiïneeren, en er was geen
reden te gelooven, dat het het bewijs zou
brengen, dat iemand anders Bayard ver
moord had.
Ieder onderzoek, dat ik begonnen was,
had eigenlijk tot niets geleid, dat het
mysterie van Bayard's dood oploste. Het
was niet een kwestie van overgave aan mijn
kant: het was eenvoudig, dat ik niet ver
der kon gaan.
Zij hadden bewezen, dat Dave niet dat
stille, donkere huis binnengekomen was, op
den middag van Bayard's dood. En zeer on
logisch. meer door hun instinct dan door
hun rede gedreven, geloofden zij toch, dat
Dave Bayard gedood had.
Nu, laten zij het gelooven. En indien
iemand van hen ooit twijfelen zou. zou nie
mand het weten. Bij slot van rekening heb
ben de meeste families hun geheimen.
„Ik ben maar al te bereid dit te ver
geten". zei ik. langzaam, „ik ben een ver
pleegster. en ik ben gewend mijn mond te
houden. Ik wil mijn dag en mijn nacht ten
einde brengen, en weggaan En ik beloof
u". ik hield even op, terwijl ik mij Hilary's
vurige ep toch sceptische oogen bewust
was, „ik beloof u, dat de geheele geschie
denis een geheim zal blijven, wat mij aan
gaat."
Het scheen een paar seconden te duren
vóór het tot hen doordrong, dat ik werke
lijk meende, wat ik gezegd had. Evelyn en
Adela kwamen naar mij toe, en grepen
mijn hand, en dr. Bouligny mompelde iets
van waardeering, en Janice's donkere
oogen keken dankbaar in de mijne. Allen
zei kort weg, dat zij bij mij in de schuld
stonden. Alleen Hilary bleef op den achter
grond, zijn oogen keken nog, alsof hij op
zijn hoede bleef.
Het Thatcher-geval was dus afgedaan.
Morgen zou ik weg zijn, en waarschijnlijk
nooit meer iets van de Thatchers terug
zien. En de moord zou een onopgelost
mysterie blijven. Ik herinner mij, dat toen
ik hun handen aanraakte, iets in mij zei:
„Welke hand? Welke hand? Ieder van
jullie had een motief om Bayard's dood te
wenschen."
Eindelijk ontsnapte ik naar mijn kamer.
Mijn laatste dag in het Thafoher-huis
sleepte zich voort. Ik zag weinig van de
familie.
Het was dien dag warm en erg rustig Er
schenen maar een paar bezoekers te ko
men. In den middag bracht Florrie, die er
stil en bleek uitzag, tengevolge van wat ze
had doorgemaakt, maar volkomen gezond
was en weer in staat om in 't huis haar
gang te gaan. mij een brief van Adela. Er
zat een cheque in. en een kort formeel
woord van dank was er bij geschreven. De
cheque, ik was blij dit te bemerken, was
geen stuiver hooger dan het tarief
Ik at mijn laatsten maaltijd in die def
tige eetkamer. Ik luisterde naar Adela's ge
legenheidswoorden en naar Evelyn, die zich
inspande, dat de maaltijd niet een spook
achtig zwijgend iets zou zijn. Hoe goed her
inner ik mij, zelfs nu nog, de mooie glinste
ring van de groote kandelaars, den zwaren
geur van de rozen en Janice's gezicht bo
ven de zachte witte kant van haar japon,
en de manier, waarop haar oogen steeds
naar Allen toe gingen.
Want de Thatchers hielden tot het laatst
den schijn op. Tot het laatst waren zij
hoe goed herinner ik mij Bayard's bittere
woord aristocraten.
Ik ging direct na den maaltijd naar mijn
eigen kamer. Ik weet niet precies, wanneer
Hilary zijn schitterend idee ontwikkelde. Ik
was aan het plakken, toen Emmeline mij
weer naar de bibliotheek ontbood. Zij
waren er allen, toen ik binnen kwam, blijk
baar in afwachting van mij. Hilary had
Dave's revolver in zijn hand.
„Zuster Keate", zei Evelyn opeens. „Hi
lary gelooft, dat hij bewijzen kan, dat het
niet Dave's revolver was, waarmee Bayard
gedood werd, ondanks de omstandigheden,
die het schijnen te bewijzen. Hij zegt, dat
deze van een zóó groot kaliber is, dat zij
zelfs niet in een kamer, die geluidvrij ge
maakt is, kan worden afgeschoten, zonder
gehoord te worden. Hij heeft ons gevraagd,
hier in de bibliotheek te blijven, terwijl hij
in Dave's studeerkamer gaan zal en, met
de deur dicht, de revolver zal afschieten.
Hij gelooft, dat wij het heel duidelijk zullen
hooren."
„Dat niet alleen, Evelyn Ik geloof, dat
je het buiten op het grasveld kunt hooren.
ISlot volgt).
RIJ RUW WEER VERLATEN Ï)E SCHEVENINGSCHE LOGGERS DE HAVEN. De
hooge zee ten spijt, verlaat de Soh. 341 de haven. Het ranke scheepje in de branding. Een
en ander leverde een iinppsanten aanblik op.
WEDEROU EEN HUWELIJK IN DE FAMILIE VAN DEN ITALIAAN.
SCHEN DICTATOR. Thans trouwde een neef van den Duce met signorina'
Silvia Tardini. Tijdens de plechtigheid in de St. Guiseppekerk in Rome.
Links van de zuil, Mussolini
DRIJFHS IN HET IJSSELMEER. Door den wind aangedreven, hoopt bij den afsluit
dijk het ijs zich op om geleidelijk door de spui-sluizen te worden afgevoerd. De eene zijde
van den dijk levert een Noordpoolaanblik, aan de andere zijde
is geen spoor meer van het ijs te bekennen.
PAARLEN OP DEN HOED,
een nieuw idee van de film
actrice Colby Waers uit
Hollywood.
EEN HERINNERING AAN HET PRINSELIJKE HUWELIJK- Te Castricum is
door de Oranjevereeniging naast het Gemeentehuis een bank geplaatst. Er voor
wordt een vijver aangelegd. Negenhonderd kinderen brachten voor
deze bank steenen aan.
