Ernstig auto-ongeluk bij den Deyl - De overstrooming in Amerika
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
77ste Jurgmj
fiifilSi
FEUILLETON
Het huis der mysteries
BOTSING TUSSCIIEN VETO EN MOTORRIJWIEL 01' DEN RIJKSSTRAATWEG
BIJ DEN I)EIJIj. - De motorrijders, twee studenten, woonachtig in de residentie,
kwamen bij dit ongeluk om het leven. Het totaal vernielde motorrijwiel en de auto,
welke aan den voorkant beschadigd werd.
FpfQÊ f? v>>
HET OOSTERSCH INSTITUUT ALHIER. Het oude huis van professor Snouck
Hurgronje, aan het Rapenburg* 61, waar hét Oostersch instituut
zijn zetel zal vestigen.
RIJKSWEG No. 13 NADERT ZIJN VOLTOOIING. - De hand wordt gelegd aan de
laatste stukken in den weg den Haag—Rotterdam. Het gedeelte beoosten Delft met
het viaduct over de Pijnackervaart.
REDDING BIJ DE 0VERSTR00M1NGSRAMP IN DE VEREENIGDE STATEN. Een bewoner, die door het water ig af
gedreven en ziclh vastklampt aan een boom, wordt met behulp van een touw uit
zijn benarde positie gered.
Uit het Engelsch door
H. A. C. S.
57)
Hilary was nauwelijks tot bedaren ge-
temen, toen het noemen van zijn naam
fn de mogelijkheid van zijn schuld als een
inciter bij kruit werkte.
■.Ik ben niet bang voor de waarheid",
schreeuwde hij. „Ik heb toegegeven, dat ik
oayard dood vond. Jullie weten waar
schijnlijk allemaal, waarom ik zei, dat hij
nbleven was, toen ik hem het laatst zag.
net was, omdat ik wist, dat de menschen
mij van zijn dood zouden beschuldigen,
gilden zeggen, dat ik hem gedood heb. Ik
Beloofde, dat Dave hem gedood heeft, en
"eg geloof ik het. Ik geloof, dat Dave's
doodde^11 k^entenis ls' da,; Bayard
..Dave was geen zelfmoordenaar", zei
hu "Ik wil nlet' dat ie dat a**-"
b? Haalde zijn schouders op.
■■boem het, zooals je wilt, Adela. Wij
da' hij veronal nam. Niemand
ï™crs kan het hem gegeven hebben. Hij
,i ™c de waarde ervan, hij raakte er veT-
aaid aan. Dan heeft dat alles uitgelegd,
een Semakkelijk voor Dave, met opzet
v.., A® groote dosis te nemen. Vooral, daar
kan h gelijk ons gesprek in de bibliotheek
stun. en afgeluisterd, door de deur der
aeerkamer een kiertje te hebben open
gezet het onderzoek, waar jij, Adela, op
stond en hij heeft geweten, dat wij allen
tot de overtuiging waren gekomen, dat hij
Bayard gedood moet hebben. Maar ik ge
loof ook, dat het beter is de geheele ge
schiedenis te vergeten."
„Dat is heelemaal in jouw lijn, Hilary",
zei Adela. „Jij houdt er nooit van iets, dat
onaangenaam is, onder de oogen te zien.
Maar ik wil, wat ik begonnen ben, tot een
eind brengen. Zuster Keate heeft de kwes
tie van de revolver te berde gebracht. Ik
vind, dat alle vragen, die zij wil stel
len, beantwoord moeten worden. Zuster
Keate.
Haar stem was vragend. Het was vol
maakt stil in de bibliotheek. Het was er
koel en donker. Iemand had den bleek
groenen stapel badzout opgeruimd, de tafel
was we$r op orde, in de kom waren frissche
roode rozen. Dr Bouligny was er niet, en
ook Emmeline niet. Maar de anderen waren
er, vooral ook Allen, die nu een soort van
autoriteit over zich had; het was, alsof hij
voelde, dat hij een recht had Janice open
lijk te beschermen.
Hilary bewoog zich ongeduldig, en het
drong tot mij door, dat zij wachtten op wat
ik zeggen zou.
„Was Dave's revolver de eenige in huis?"
vroeg ik.
„Ja", zei Adela beslist. „Wij weten dat
allemaal. Zelfs Hilary heeft nu geen
revolver."
Evelyn glimlachte flauwtjes. „Niet meer,
sinds de jongens den laatsten keer weg
gingen, naar school", legde zij uit. „Zij be
schouwen Hilary's revolver als hun eigen
dom. Hij kocht geen andere ervoor in de
plaats. Wij weten in C. niet, wat wij met
revolvers moeten doen."
Ik onderdrukte den wensch, te zeggen,
dat zij nu toch wel schenen ontdekt te heb
ben, wat zij er mee moesten doen, en in
plaats daarvan:
„Het lijkt mij, dat het bezit van de revol
ver een nogal belangrijk bewijs is."
Ik veronderstel, dat niemand lust had te
zeggen: „Janice, leg uit. Leg uit, waar de
revolver was, toen Adela Bayard dood vond.
Waar zij was, toen Evelyn en Hilary dat
verbrijzelde lichaam zagen. Wanneer stopte
jij het wapen in het eiermandje?" Maar zij
keken haar allen aan. Zelfs ik. die zóó
zeker ervan was, dat zij onschuldig was aan
Bayard's moord zóó zeker, dat ik naar
de revolver onderzoek durfde doen. terwijl,
wanneer ik het aan de Thatcher's had
overgelaten, er waarschijnlijk nooit meer
melding van gemaakt zou zijn geworden
zelfs ik had een onaangenaam gevoel van
twijfel, toen wij op haar antwoord wacht
ten. En op datzelfde oogenblik kwam, tot
vermeerdering van mijn angst, in mijn ge
dachten, wat zij gezegd had, toen zij mij
vertelde van de kibbelpartij tusschen Dave
en Bayard, waarbij Bayard gewond werd,
en zij en Adela bijtijds tusschenbeide ge
komen waren, en Bayard's leven gered
hadden.
Janice had toe gezegd: „Het gelukte mij,
de revolver uit zijn handen te halen, en
haar te doen verdwijnen." Was zij toen in
haar bezit gebleven?
„Zeg niets. Janice", zei Allen weer. „Het
is niet noodig. Zij kunnen jou niet tot spre
ken dwingen."
„Maar ik ben volkomen bereid te spre
ken", zei Janice. Haar donkere, ontstelde
oogen ontmoetten onzen gemeenscfiappe-
lijken blik. volkomen rustig. „Ik verlang
precies te vertellen, wat ik ervan weet."
„Doe het dan, lieve", zei Adela, op nogal
flinken toon. Zij zat erg stijf en rechtop,
haar stompe witte vingers werkten zenuw
achtig met haar lorgnet.
„Waar was de revolver, toen jij haar op
raapte Janice?" vroeg Allen.
„Zij lag op het kleed. Op het Perzisohe
kleedje in Dave's studeerkamer."
De lijnen om Allen's oogen werden een
beetje strak getrokken.
„Maar, Adela, Evelyn en Hilary zeggen
allen, dat er geen revolver was, toen zij de
studeerkamer 's middags binnenkwamen.
En jij vond de revolver, herinner je je dat.
Iaat in den middag, nadat zij alle drie in de
studeerkamer geweest waren."
Allen sprak erg bedaard, alsof hij Janice
tijd wilde geven om haar antwoord zorg
vuldig te overdenken. Ik vermoed, dat hij.
na haar gewaarschuwd te hebben, om niet
te spreken, en toen hij zag, dat zij het, on
danks zijn waarschuwing, toch wiide doen,
toen vlug het besluit nam, haar zelf te
ondervragen, en haar zoo eenigszins te be-
60hermen.
Een oogenblik van hoorbare stilte volgde
op zijn vraag. Wij keken allemaal naar
Janice, en wachtten bijna ademloos op
haar antwoord. Pas toen, geloof ik, wist zij,
dat zij in een strik zat. Want ik zag den
angst in haar oogen komen. Zij sprong uit
haar stoel op.
„O, ik begrijp het", riep zij met iets van
een snik. „Het mandje! Dat is het, wat
jullie bedoelt, het mandje! Ik neb de revol
ver uit huis mee kunnen nemen in het
mandje, is het niet? Ik heb zelf Bayard
kunnen doodschieten met Dave's revolver
en Bayard's lijk daar in de studeerkamer
achterlaten. Het daar achterlaten voor
Adela, die het kon vinden, toen zij een paar
minuten later beneden kwam. Ik weet nu,
waarom jullie allemaal zoo vreemd naar
mij kijkt. Wat was ik stom, om het niet
opeens te begrijpen! O, hoe kunnen jullie!
Hoe kunnen jullie dat van mij denken!"
Een snik bleef ln haar keel steken, én
Allen stak zijn hand uit, maar zij duwde
die weg en met haar blanke kinnetje om
hoog, schreeuwde ze: „Ik deed het niet!
Ik schoot niet op Bayard. Ik doodde hem
niet. Toen ik dien middag het huis uit
ging, was Bayard nog in leven. Ik sprak
met hem. Maar ik heb hem niet gedood, en
toen de revolver in het mandje verborgen
en ben er mee weggegaan. Het gebeurde
alles precies, zooals ik jullie vertelde. Ik
had geen flauw vermoeden, dat Bayard
dood was, vóór ik van de boerderij kwam
en het huis Inging, vlak vóór Adela. en
Bayard dood vond. En ik sleepte hem weg.
Ik sleepte hem weg, dat weten jullie. Ik
sleepte hem van de studeerkamer in de
bibliotheek."
Hilary schreeuwde iets onsamenhan
gends, maar Adela sprak niet. En Evélyn
zei onmiddellijk:
„Maar de revolver, Janice. Wanneer
stopte je de revolver weg?"
Janice's oogen dwaalden langzaam den
kring rond, keken hen een voor een, kalm
en doordringend, aan, voordat zij, bevallig,
uit den strik stapte.
„De revolver", zei ze, rustig, „lag onder
Bayard's lichaam."
Het was, natuurlijk, Hilary, die nu los
barstte.
..Onder Bayard's. En jij sleepte hem
weg, Janice? Jij sleepte hem weg?"
(Wordt vervolgd).
EEN REUZE HAGEDIS.— Dit prae-historisch dier 25-JAHIG TOONEELJUBILEJUM VAN PIERRE MOLS. Tijdens de
zal Zondag a.s. in den traditioneelen CarnavalSop- Pauze van de voorstelling van gisteravond te Amsterdam in deu stads-
schouwburg is de tooneelspeler door den Franschen Consul L. Judas ge-
tocht te Maastricht worden meegevoerd. decoreerd met de Officier de l'Academie". Rechts Enny Mols-de Leeuw»
MEJ. VAN DER MEV, - de oud-
ste inwoonster van Wijk aan Zèe,
is in den leeftijd van 103 jaar
overleden.
HELLEVOETSLUIS TE KOOP! Nu de marine uit Hellevoetsluis
weg is, staan vele huizen leeg. Dienovereenkomstig dalen zij in waarde.
Heele wijken vallen onder sloopershanden. Voor ongeveer 100 worden
de perceelen verkocht.
