Bemanning van Noorsch stoomschip gehuldigd - Carnaval in Nice
11ste Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
Het huis der mysteries
Uit het Engelsch door
H. A. C. S.
55)
Of liever, het beteekende, dat Bayard
Jood was, vóór Adela het huis uitging.
Voordat Adela, in haar keurige, zacht-lila
lork, met haar lorgnet, dat aan zijn lint
Jengelde, en met haar parasol boven haar
noofd, om haar toch vooral tegen de zon
beschermen, kalm langs het pad van
jraszoden was gestapt, op weg naar de
vereeniging voor Hulpbehoevenden.
Het was niet mogelijk. Het was, ik her-
M llet in mÜzelf, "let mogelijk.
Moor, als 't waar was, moesten wij de
tyneele geschiedenis van den misdaad op
nieuw reconstrueeren. Allereerst bevrijdde
Jet automatisch, Hilary van verdenking,
«aar vervolgens: als Bayard reeds dood
toen Adela dien middag het huis ver-
en zij had die list met de telefoon uit-
wat beteekende dat? Ik liet mijn
wid op mijn hand rusten en staarde
aar de warme kleuren van het kleine
•rzische kleed. Het kleed, dat nog, verbor-
5. be dikke vezels en weggewerkt door
rL afjne geweven figuren, de vlek van
Twf t'oed bewaarde,
w ?le,n Bayard dood was, toen Adela
rein verl'et, dien middag, was het ter-
von verdenking daardoor nog kleiner
AlK n' ^°t mün eigen oogen had ik
en en Dave uit het huis zien gaan.
Bayard had mij naar den boomgaard ge
stuurd. Alleen Janice en Adela waren met
hem in huis. En Florrie. Florrie. Maar
Florrie had het huis verlaten, vóór Janice
er uit kwam, met haar mandjes aan haar
arm, en haar kleine witte hoedje op, en
door Janice's verhaal, dat ik dien avond
gehoord had, had ik een duidelijken indruk
gekregen, dat Janice regelrecht na haar
korte onaangename ontmoeting met
Bayard uit huis gegaan was. den tuin in,
om de bloemen voor Mrs. Steadway te
plukken, en vandaar naar de garage was
gegaan, en weggereden. Als Janice regel
recht van Bayard naar buiten gekomen
was, had zij met hem gepraat, nadat Flor
rie het huis verlaten had.
Dan waren er nog Higby en Emmeline.
Ondanks Hilary's vernuftige verdediging
van zichzelf en beschuldiging van deze
twee, kon ik niet aannemen, dat een van
hen de schuldige was.
Maar, door Florrie, Higby en Emmeline
uit te schakelen, en aan te nemen, wat ten
slotte slechts een vermoeden was. dat de
kwestie van de telefoon zóó was, als ik
meende, bleven alleen Janice en Adela over
als degenen, die verdacht waren. En. terwijl
ik dadelijk kon gelooven, dat Adela bijna
elk middel zou kunnen aangrijpen om haar
familie van verdenking te zuiveren, of elke
mogelijkheid om de belangen van haar
familie te verdedigen, kon ik haar toch niet
verdenken van een met bewustheid uitge-
voerden moord. En in mijn gevoel, was
Janice eveneens niet in staat tot zooiets
Maar wat was nu precies gedaan met dat
stijf-opgevouwen stuk papier, en waarom?
Misschien had Adela gewild, dat het
bleek, dat Bayard gedood was. op het
oogenblik, dat hij aan het telefoneeren was.
Dan zou dit een alibi geweest zijn voor
haar familie.
Maar Bayard was niet gevonden op het
kleed ln de studeerkamer, met den hoorn
van den haak, en deze vlak bij zijn hand.
Hij was in de bibliotheek gevonden, op af
schuwelijke wijze op den grond liggend.
Janice had hem weggesleept. En Evelyn had
Bayard gezien, toen hij dood lag in de stu
deerkamer. En, als mijn vermoeden juist
was, was ook Hilary in Dave's studeerkamer
geweest, toen Bayard daar dood op het
kleed lag. Ieder van hen kon de telefoon
op zijn plaats hebben teruggelegd. En dè
verklaring, welke ik had_gevormd uit dat
dunne stukje papier, kon wel heelemaal
onjuist zijn.
Ik zuchtte zwaar, en hield het papier tus-
schen mijn vingers, en keek er weer naar.
en op datzelfde oogenblik hoorde ik achter
mij geritsel.
Ik kan mijn gevoelens van dat oogenblik
niet precies beschrijven. Het drong tot mij
door, dat iemand mij beloerde. Twee men-
schen hadden reeds hun dood in die kleine
kamer gevonden. De dood komt drie keer
na elkaar. Dat is een oud. onredelijk bijge
loof. Maar- toch had ik het meer dan eens
zien gebeuren.
Wie stond achter mij? Ik kon mij niet
omdraaien. Ik kon niet ademen. Ik voelde
een dreigend gevaar.
Toen was er nogmaals een geluid van be
weging. En een stem zei: „Beweeg u niet. Ik
schiet!"
Het was Hilary's stem. Maar een Hilary,
zooals ik dien tot nog toe niet kende.
Misschien is het onnoodig vast te stel
len, dat ik mij niet bewoog. Ik zat werkelijk
zóó stil. dat zelfs het kloppen van mijn
hart op dat oogenblik scheen opgehouden.
En het was goed. dat ik zoo deed. Want
Hilary kwam, achter mij, te voorschijn,
juist in den lichtkring van de lamp op de
schrijftafel, en ik zag, dat hij een revolver
in zijn hand had. En zijn hand was niet
erg vast. En de revolver werd regelrecht op
mij gericht.
Zijn haar zat verward, zijn oogen waren
rood en met bloed doortrokken, zijn gezicht
was bleek en opgeblazen, en hij droeg een
donkere kamerjapon. Ook zijn stem was
onnatuurlijk, heesch en dreigend.
„Wat doet u hier, terwijl de heele familie
slaapt?"
Zij beviel mij niet, de manier, waarop
zijn zenuwachtige handen met de revolver
draaiden.
„Niets", zei ik. „Niets."
„Geef mij antwoord. U hebt een bedoe
ling. hier."
Het stuk papier viel uit mijn verstijfde
vingers, en dadelijk zag hij het. Vlug be
dacht ik een halve waarheid.
„Ik vond dit stuk opgevouwen papier,
hier op het kleed, dadelijk na Bayard's
dood", zei ik, met een zwakken stem. „Ik
kwam hier. om uit te vinden, of het soms
een middel is, den moordenaar te ont
dekken."
Zijn oogen dwaalden heen en weer. Ik
was er zeker van, dat hij het papier nog
niet gezien had, en geen idee had wat het
misschien beteekende.
„En wat ontdekte u?" vroeg hij, op een
onaangenamen toon.
„Niets." En daar ik vond, dat hij keek,
alsof hij niet wist, of hij mij al dan niet
gelooven moest, voegde ik er, met zenuw
achtige stem, bij: „Zou u de revolver niet
neerleggen? Is het die van Dave?"
Hij keek toen naar de revolver, alsof hij
vergeten was, dat hij haar vasthield, en
toen weer naar mij.
„Ik geloof u niet", zei hij. „Maar als u
u rustig houdt, zal ik met schieten."
Ik had het gevoel, dat hij niet de bedoe
ling had, mij. in koélen bloede, dood te
schieten, maar Hij was in een gemoedstoe
stand, waarin hij niet precies wist, wat hij
deed. Misschien riep mijn nogal duidelijke
en hevige onrust hem tot bezinning. Hij
legde de revolver neer, keek er op een
vreemde manier, naar, en zei, alsof hij niet
heelemaal wist, wat hij zei: „Ja, 't is Dave's
revolver. Het is de eenige, die in huis is",
en toen veranderde opeens zijn toon, en
zei hij:
„Kijk eens, zuster Keate. Ik weet niet,
wat u weet van de kwestie van Bayard's
dood. Maar ik ga open kaart spelen. Ik
ben heeiemaal geen rijken man. Maar ik
wil u vijf en twintig duizend gulden, in
contanten geven, als u morgenvroeg dit
huis verlaat, en vergeten wilt, dat u hier
ooit geweest bent."
Achteraf was ik blij, dat er iets tusschen-
beiden kwam, vóór ik mijn stem terug h'Sd.
Anders zou ik veel te veel gezegd hebben,
en de revolver was nog vlak bij Hilary's
hand. Het was Evelyn, die tusschenbeiden
kwam; zij moet alles gehoord hebben. Zij
zei, op een beslisten toon:
.Hilary, je bent niet goed wijs. Ga weg,
Neem die revolver mee,"
En toen hij weg was' het was toch
geen smadelijke aftocht; in de forsche
lijnen van zijn schouders en van zijn dik
ken rooden nek was er iets dreigends zei
ze tegen mij: „Zuster Keate. als u een
vriendelijke vrouw bent, zult u dit verge
ten deze ongewone geschiedenis."
tWordt vervolgd).
HET HUWELIJK VAN JIIR. A. VAN DER WIJCK MET GRAVIN
BRVDGÏTTE BENTINCK IN LONDEN. Het bruidspaar na de plechtig
heid in de St. Paul's kerk.
koning gustaaf van zweden in
KHLSSEL, De Koning na een bezoek aan
het graf van den Onbekenden Soldaat.
Links Koning Leopold.
DE BEMANNING VAN IIET-NOORSCIIE S.S. „LEBA" GEHULDIGD - in de Noorsche
kerk aan den Westzeedijk te Rotterdam voor haar moedig gedrag bij de redding van de beman
ning van het in nood verkeerende schip ..Karmt". De kapitein Just Olsen wordt bediend door
landgenooten. Links ds. A Salveson, naast dezen burgemeester Droogleever Fortuyn,
DE CARNAVALSFEESTEN IN NICE BEGONNEN. - Een vroolijk
gedeelte uit den traditioneelen optocht. Geïmiteerde brandweer
lieden vormden een kluchtig orkest.
ENGELSC1IE VLOOT IN DEN STORM. Een deel van Engeland's weermacht ter zee
maakt een reis naar Madeira, de Kanarische eilanden en de Middellandsche Zee. De
Resolution" en de ,,Ramilies" tijdens storm in de Golf van Biscaye-
GESCHILDERD PORTRET VAN DE ENGELSCHE FILMSTER MEltLE
OBERON. Elk jaar vervaardigen kunstenaars een portret voor de ten
toonstelling in de Londensche academie. De kunstschilder Gerald Brockhurst
schilderde de filmster Merle Oberon.
