H.M. de Koningin in Igls - Tulpententoonstelling te Sassenheim
Tweede Blad
77ste Jassg^sig
LËiDSCH DAGBLAD
FEUILLETON
Het huis der mysteries
IN „BLOEMLUST" TE SASSENHEIM
werd gisteren een groote tulpen-tentoonstelling geopend. Een hoekje
der tentoonstelling.
H.M. DE KONINGIN IN IGLS.
De Koningin op een wandeling door Igls. H.M. draagt een donkeren bril
tegen de verblinding door de sneeuw.
PRINSES ALEXANDRINE TAN DENE-
MARKEN die Vrijdag a.s. in het
huwelijk zal treden met graaf Luitpold
zu Castell Castell.
DE LAATSTE PETROLEUMLAMP.
Het dorp Brouwhuis bij Deurne heeft electrisch licht gekregen. Burgemeester
van Beek van Deume blaast de laatste petroleumlamp uit.
DE HERTOG VAN KENT
bracht een bezoek aan verschillende kinder-tehuizen. De Hertog in Delgarne Gardens Centre,
North Kensington.
DE DOOR DE NED. SMALFILM-LIGA OPGENOMEN SMALFILM VAN
HET PRINSELIJKE HUWELIJK
wordt in de Haagsche ziekenhuizen vertoond. In het Roode Kruis-ziekenhuis.
Uit het Engelsch door
H. A. C. S.
43)
..Hilary! Gebruik toch niet zulke ruwe
uitdrukkingen." Adela was krijtwit. Zij
zette haar glas voorzichtig op tafel, en
pakte de turkooisen kralen beet. „Dat is
volkomen juist, zuster Keate. Ik vermoed,
dat iedereen in de buurt weet, dat Bayard
een bron van veel zorg en moeilijkheden
Voor ons was. Hij
„Hij was een doortrapte schurk", zei
Hilary, die een kleur kreeg, alsof alleen de
herinnering hem al boos maakte. „Telkens
en telkens gaven wij hem geld, zetten hem
in de een of andere zaak, probeerden hem
een positie te bezorgen. Altijd mislukte hij,
verkwistte hij het geld, en kwam terug om
incer te vragen. En altijd kreeg hij het op
oe een of andere manier van ons los. Als
hij geen beroep kon doen op onze sym
pathie, dan.Hilary hield opeens op. er
kwam een angstige blik in zijn oogen, toen
daze opeens naar Evelyn keken.
i.Misschien weet u niet, zuster Keate",
zei Evelyn, „hoe moeilijk het is zoo iemand
!n de familie te hebben. Wij konden niet
toelaten, dat hij onzen naam te schande
®aakte. Dingen te doen, waarmee hij
dreigde. En bovendien ik geloof dat wij
haar de geheele waarheid kunnen ver-
telleir. Hilary."
„Onzin. Dat is niet noodig."
,.'Jk geloof van wel. U moet weten, zuster
keate, dat Hilary, toen hij een jongen was,
iets erg doms deed. Het was, toen hij en
Dave en Bayard allen op eenzelfde lagere
school waren."
„Geloof je. dat het heusch noodig is, dat
te vertellen, Evelyn?" vroeg Adela, wier ge
zicht er oud en gerimpeld uitzag, terwijl
haar stompe handen steeds maar de kralen
op en neer, op en neer schoven.
„Ja", zei Evelyn, eenigszins aangedaan.
„Het kon ons heelemaal geen kwaad doen.
Wij weten er allemaal van, en Hilary vond
de cheque in Bayard's boeltje, en vernie
tigde haar. En, als wij zuster Keate niet
de Vaarheid vertellen, nu wij al zoo ver
gegaan zijn, dan zal zij denken, dat het
iets veel ergers was dan het is. Het was
alleen maar een jongensmoeilijkheid, zuster
Keate. Hilary moest voor iets wat geld heb
ben voor iets, dat hem toen vreeselijk
dringend leek."
„We hadden kaart gespeeld een beetje
gegokt", zei Hilary, die gewichtig deed en
opsnijderig, en toch bedeesd, alsof hij weer
een opgeschoten jongen was. „Ik verloor,
en de jongen, bij wien ik in de schuld was,
dreigde het aan den baas te vertellen, als
ik hem niet betaalde. Hij dat jong
ging toch van school, zoodat het hem niet
schelen kon. Maar ik wist. dat ik zou wor
den weggestuurd. En ik had geen cent. en
Adela wou nooit cheques sturen behalve
die van onze toelage, tenzij zij wist, waar
voor wij geld noodig hadden en zij het
goedkeurde. Bayard had hoe weet ik niet
wat geld op de bank, en ik nou, ik
vervalschte zijn handteekening op een
cheque." Hij veegde weer zijn gezicht af.
Het was eigenaardig dien man. die eigen
zoons had, zijn jongensstreek te hooren be
kennen. „Het was maar een klein bedrag.
Wij hadden dikwijls voor de aardigheid
u weet, hoe jongens zijn eikaars hand
teekening nagemaakt. Maar Bayard
Bayard hield de cheque. Zij was met inkt
geschreven; hij kraste datum en bedrag
uit, en bewaarde haar al die jaren, en
dreigde haar in te vullen voor een hooger
bedrag, een anderen datum, en mij te ver
volgen. Hij kon er niet veel mee bereikt
hebben toch was ik er niet rustig over
Het zou een vreeselijke herrie gegeven
hebben."
„Hilary!" zei Adela, flauwtjes protestee-
rend.
„Nou, je weet, Adela, er zouden genoeg
menschen geweest zijn, die de kans aan
gegrepen zouden hebben, om mij in dis-
crediet te brengen. Voor een bankier zou
het
„Dus, hij gebruikte die cheque, om dwang
uit te oefenen?" zei ik.
Hilary keek mij onbehagelijk aan.
„Ja. Hij had een groote som gelds noodig.
Grooter dan ik hem kon geven. Hij dacht,
dat het een goede gelegenheid was om af
te persen."
„Maar, Hilary, je had geen ruzie met
hem. Dien laatsten middag."
„Nee. Adela". zei Hilary, zwaarmoedig.
Ik had geen ruzie met hem."
„Jij. jij het was Allen, die aan het
raam stond met zijn rug naar ons toe en
die nogal zachtjes sprak. „Jij schoot niet
op heni. Daarom."
Hilary sprong overeind, zijn grove ge
zicht werd weer purper.
„O. nee! Hij was een schurk. Een schande
voor de familie. Maar ik zou hem niet ver-
„Stil, Alien. De revolver lag op den
moord hebben. Dat zou ik niet hebben
kunnen doen."
■Jij deed hem niets", zei Evelyn snel. „Ik
zag hem Herinner je. Allen, dat ik de laat
ste was, die Bayard in leven zag. Dat was,
nadat Hilary met hem gepraat had."
Allen draaide zich plotseling om, ging
van het raam weg, liep op Evelyn toe, en
legde zijn hand onder haar kin. en keek
in haar gezicht, dat naar hem opkeek, en
glimlachte even tegen de kalme donker
blauwe oogen, die zoo op de zijne leken. De
twee heldere kronen glansden boven de
twee bruine gezichten.
„Dat is dus in orde", zei hij. „Wij weten
allen, dat jij hem niet doodschoot."
„Dus", zei Hilary, „Bayard was in leven
toen Evelyn van hem wegging. Dood. toen
Emmeline hem vond, geen uur later. Nie
mand van de familie zag hem gedurende
dien tijd
„Jé vergist je, Hilary", zei Janice. „Ik
heb juist aan Adela verteld, dat, toen ik
van dé boerderij terugkeerde, en in huis
kwam, een oogenblik voor Adela, ik hem
dood vond. Ik zag hem dood, voordat Em
meline hem vond."
„Janice.. Allen was naast haar. Wij
zouden blind geweest zijn, wij allemaal, als
wij niet op zijn gezicht de liefde en angst
hadden gezien. Maar zij duwde hem, met
haar stevige handen, weg.
„Nee, ik schoot hem niet dood. Maar ik
ben blij, dat hij dood is. Ik vind. dat wij
met dit gepraat moeten ophouden. Wij
moesten niet probeeren te ontdekken, wie
het deed. Als het iemand van de familie is,
des te beter niet.
Maar, Janice", zei Adelia, heesch, alsof
haar keel en mond verstijfd waren, „het
was niet iemand van de familie. Het was
de inbreker. Wij zijn alleen maar aan het
bewijzen..
„Je moest dit niet begonnen zijn, Adela".
zei Hilary opgewonden. „Maak liever geen
tapende honden wakker."
„Je moet mij laten doen zooals ik meen.
dat het beste is", zei Adela. „Je was op het
punt, Janice, mij van de revolver te ver
tellen."
„De revolver!" schreeuwde Hilary, die
weer overeind sprong. „Welke revolver?
Wat is dat?"
„Ik ik waarschuwde je, mij niet te
wagen, Adela", zei Janice.. Allen's handen
zochten de hare.
„Praat niet, Janice. Zeg niets
„Stil, Allen. De revolver slag op den
grond naast Bayard. Ik stopte haar. in
het eiermandje om haar te verbergen."
„Het eiermandje", schreeuwde Hilary, die
heelemaal dol van opwinding was. „Waar
over praat je in 's hemelsnaam? Wat be
doel je? Spreek dan toch! Waarom ver
stopte je haar?"
„Waarom ik haar verstopte?" herhaalde
Janice, alsof wij het al wisten. „Nou, jullie
moet weten", zei ze, hulpeloos, ,,'t was
Dave's Dave's revolver. Hij had er al
eens mee op Bayard geschoten."
„Janice Dave doodde Bayard niet."
Adela stond opeens overeind, haar oogen
waren als van ijs, haar ietwat-dikke
lichaam slingerde een beetje. „Je bent
krankzinnig."
.Nee, Adela. wacht even. Het spreekt
vanzelf, dat Janice dachi, dat Dave hem
zou hebben doodgeschoten." Allen sprak
snel, en probeerde Adela te laten luisteren.
„Toen zij binnenkwam, en zag, dat op
Bayard geschoten was, dat hij dood was,
en Dave's revolver zag, toen was natuurlijk
haar eerste gedachte, dat Dave misschien
op hem geschoten had. Zij zegt niet, dat
hij het deed. Zij gelooft niet. dat Dave
Bayard doodde. Zij handelde alleen in een
groote haast. Haar eerste gedachte was, de
revolver te verbergen. Om het feit geheim
te houden. Zij handelde", zei Allen, ernstig
en eenigszins droevig, „zij handelde als een
loyale vrouw. Jullie moesten de laatsten
zijn, om haar dit te verwijten."
(Wordt vervolgd).
