Moerdijk brug door de Koningin geopend - Aankomst mej. Bongertman
T7ste Jaargang LEIPSCH DAGBLADTweede Blad
FEUILLETON
Het huis der mysteries
DE NIEUWE MOERDIJKBRUG WERD DOOR H.M. DE KONINGIN
OOR HET VERKEER OPEN 'ESTELD. H,M. de Koningin en de
minister van Waterstaat, hnnevpns een groep autoriteiten, op de brug.
DE STEWARDESS VAN HET VERONGELUKTE K.L.M.-VLIEGTUIG
„LIJSIER' mej. Bongertman, kwam op Schiphol aan.. Ondersteund
door dr. Slotboom verlaat zij het vliegtuig.
ült het Engelsch door
H. A. c. a
14)
Hij moet naar beneden gekomen zijn".
Wel Hilary in de rede. „Ik ben nieuwsgie-
ng. wie met hem gesproken heeft".
.,0, ik telefoneerde hem", zei Adela. „Ik
was op weg naar de Weldadigheidsver-
eeniging, en ik telefoneerde, van uit de
apotheek. Ik had vergeten aan Emmeline
zeggen, dat er twee extra zouden ko
men eten jij en Evelyn; je weet het,
Hhary; ik wist, dat Emmeline de telefoon
Piet hooren zou, maar ik dacht, dat zuster
Heate misschien wei aan de telefoon zou
"omen. Maar Bayard was beneden- Hij
moet in de buurt van de telefoon geweest
ayn".
..Ik vraag mij af, wat hij hier deed" zei
Hilary, verstrooid, en hij wou juist wat
meer zeggen, toen er hevig aan de bel ge-
Wokken werd.
..Daar is de sheriff", zei dr. Bouiigny.
■f10", één ding is zeker, Jullie hebt alle
maal een alibi".
"Wat. nee, heelemaal niet", zei Evelyn.
schijn er geen te hebben, en ik ben
,,e Wnige, die hem op het laatst zag. Maar
m verzeker jullie, dat ik hem niet Zij
"achtte te zeggen „doodschoot" vermoed-
'K, maar zij keek naar wat onder de
'Jaal lag, en slikte het in.
Allen legde zijn arm beschermend om
haar heen, en Hilary riep: „Wees niet
zoo'n idioot, Evelyn, wij weten allen, dat
jij hem niet gedood hebt", en Emmeline
verscheen op den drempel, met den
sheriff. Hilary en de dokter en de she
riff begonnen allen opeens te praten, en
Evelyn en Janice drongen Adela naar de
deur. Het was het goede oogenblik, dacht
ik bij mij zelf, om naar het ziekenhuis te
telefoneeren, en te vragen om de kleeren,
die ik nu noodig zou hebben, nu ik lan
ger bleef- Ik had gedacht slechts een paar
dagen te zullen blijven en had dienover
eenkomstig mijn toebereidselen gemaakt.
Ik keerde naar de kleine studeerkamer
terug, aan het eind van de bibliotheek. De
stad was trotsch op haar automatische te
lefoon, en ik had eenlge moeite met de
cijfers te draaien, en meer moeite, om aan
de administratie van 't ziekenhuis duidelijk
te maken, wat ik noodig had. Het was erg
stil in het kleine vertrek, en de deur naar
de bibliotheek was dicht: het was stil en
rustig. Het was niet te gelooven. dat in de
kamer ernaast een man lag. die vermoord
was, die daar dood op het kleed lag. de
oogen gesloten, de handen Wacht! Zijn
oogen gesloten!
Zijn oogen gesloten maar de oogeii
van doode menschen gaan niet vanzelf
dicht: Iemand moet ze dicht doen.
.Hallo hallo!" schreeuwde een stern in
mijn oor
Ik gal mijn ooodschap. wat onsamen
hangend en legde de telefoon neer Ver
vuld van hetgeen ik ontdekt had, stond ik
op, en door het opstaan gleed mijn muts
van mijn hoofd, en deed ik een tweede ont
dekking, welke de eerste op den achter
grond schoof.
Ik bukte om mijn muts op te rapen, en
de pen, die er uitgevallen was. De muts was
op het kleed gevallen een mooi kleed,
diep rood, met iets van blauw en goud
er in; ik geloof, dat het een echt-Perzisch
kleed was.
Vreemd, dat het vochtig was. Dat het
plekje, waarop mijn muts gevallen was,
toen ik het aanraakte, vochtig aanvoelde.
Ik raakte met mijn vingers de glanzende
oppervlakte aan en trok ze weer terug.
Er zat bloed aan het kleed. Het was in het
dikke haar getrokken.
Maar het was het verkeerde kleed.
HOOFDSTUK V.
De tragische gestalte lag op een kleed in
de bibliotheek. Indien hij hier doodgescho
ten was, in de kleine studeerkamer, zou hij
onmogelijk naar de bibliotheek geloopen
kunnen zijn vóór hij neerviel. Ik wist, dat
hij opeens dood geweest was. Hoe kwam
het dan. dat er bloed op de Pers zat? En
waarom waren zijn oogen gesloten? Er
was geen enkele verklaring voor deze belde
feiten in het verhaal, zooals ik het gehoord
had; zij waren op geen enkele manier te
verklaren, volgens den loop van de gebeur
tenissen. zooals deze door de Thatchers en
dr. Bouiigny telkens herhaald was gewor
den. Toch zat er bloed op het kleed
Het opengaan van de deur. en een onbe
kende stem die van den sheriff, dacht
ik die zei: ..nu. laten wij eens naar de
brandkast kijken" schrok mij op. Dr.
Bouiigny. Hilary en de sheriff verdrongen
elkaar in de kleine kamer, bij de brandkast.
De sheriff bukte zich, om haar te onder
zoeken, naar het mij voorkwam op de over
dreven manier van een deskundige, en ik
liep kalm weg, de bibliotheek binnen.
Mijn voetstappen waren, door het tapijt,
niet te hooren. Allen Carick keek niet op,
voordat ik opeens stil stond, en toen drong
het tot hem door, dat ik er was. Hij, de
eenige, die achtergebleven was in de ka
mer met het doode lichaam, lag er bij neer
geknield, terwijl hij. vlug feitelijk koorts
achtig snel de zakken van de kamer-
Japon en van de broek doorzocht. En het
wonderlijke was, toen hij mijn verbaasden
blik ontdekte en naar mij opkeek, hij niet
ophield met zoeken. Hij keek alleen met
een soort onwezenlijken en verstoorden blik
naar mij, en vlug even naar de studeer
kamer, en verschoof het lijk een beetje,
zóó, dat hij den anderen zak kon nazoeken.
Daarna kwam hij weer overeind, terwijl hij
zijn voorhoofd fronsde, en snel ademhaal
de, keek mij nog eens gehinderd aan, alsof
hij het niet prettig vond, dat ik getuige
was van hetgeen hij deed, maar, daar hij
door veel benauwender angsten bezwaard
werd, liet hij het zoo blijven, liep snel naar
de deur, de vestibule in, en verdween.
Hij moet tegen iemand zijn aangeloopen
in de vestibule, want ik hoorde een paar
woorden mompelen, en toen verscheen Em
meline op den drempel, en liet een dikken,
blozenden, opgewekt-ultzienden man de
kamer in, die Frank Whiting bleek te zijn,
de begrafenisondernemer.
Ik bleef daar niet, natuurlijk, maar ging
dadelijk naar boven. Echter draaide ik
mij een oogenblik, in de deur om, om een
laatsten blik op Bayard Thatcher te wer
pen. De menschen zeggen, dat een ver
pleegster onaandoenlijk wordt tegenover
de» dood, maar dat is niet waar.
Boven aan de trap, ging ik ineens Bayard
Tharcher's leege kamer binnen. Mijn in-
strumententasch was in de badkamer, waar
enkele verbandscharen en mijn thermo
meter lagen. De kamer was op orde, het
bed gladgestreken, alleen was nog de om
trek zichtbaar van Bayard's lichaam, dat
er, vroeg in den middag, op gelegen had.
Ik had een beetje een misselijk en duizelig
gevoel, toen ik er naar keek, maar toch
was ik zeker, dat de indruk, dien ik van
de kamer kreeg, juist was. Niets was van
zijn gewone plaats.
Ik liep recht door naar de badkamer, om
de verschillende dingen, welke mijn eigen
dom waren, bij elkaar te halen. De kamer
was klein, en toen ik naar mijn tasch ach
ter de deur greep, had ik de deur dicht ge
daan. Het mag twee of drie minuten ge
duurd hebben, om de kleine voorwerken in
hun respectieve zakjes te steken, en ik her
inner mij, dat ik mijn haar glad streek
vóór den spiegel en mijn muts steviger op
mijn hoofd bevestigde. Ik dronk ook wat
water, en liet het wat langer uit de kraan
loopen, zoodat het koud was. Het was mis
schien na vijf of zes minuten, dat ik in de
slaapkamer terug kwam een slaapkamer,
die er thans uitzag, alsof er een orkaan
doorheen was gegaan.
Ik kon mijn oogen niet gelooven. Het
beddegoed was van het bed getrokken, de
kussens uit hun sloopen gehaald. Zelfs de
matras was weggetrokken. De kussens wa
ren van de stoelen af alle laden van de
cuderwetsche kast waren uitgetrokken; wat
er in zat, lag. in wanorde, in het rond, zelfs
de kleedjes waren omgekeerd, en de schil
derijen hingen scheef aan den muur.
u.1 .(Wordt vervolgd).
DE PROCLAMATIE VAJS DEN NIEUWEN KONING.
Volgens oud gebruik vond op drie verschillende plaatsen in Londen de plechtige uitroeping van George VI tot koning van
Engeland plaats.
SKI-CURSUS IN DE DOINEN NABIJ GROET
(BIJ SCHOORL)
vanwege de Nederiandsche Reisvereeniging.
DE NIEUWE KONING. GEORGE VI, DE OPENSTELLING VAN DE NIEUWE MOERDIJKBRUG. Den solda-
vergezeld van Sir Basil Brooke, op weg naar ten, die de eerewaoht vormden, wordt het wachten in den kouden mist ver-
St. James Palace. aangenaamd met een warmen kop koffie.
