Prins Bemhard in de Tweede Kamer - Admiraal Horthy in Italië
LARS HANSEN
Rit» Jaargang IEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON
B-bbbbb ■W™— -aaaH!^
HET SLOOPEN VAX IJMU1DEU TRAWLERS - op een werf te Hendrik
Ido Ambacht. Vijf en twintig vaartuigen worden gesloopt. De machine
wordt met behulp van een kraan uit een trawler gehaald.
DE OPENING VAN HET EGYPTISCHE PARLEMENT werd bijge
woond door de vrouw van den Egyptiscben premier Nahas Pasba.
Zij droeg een sluier.
DUITSCHE MODESHOW IN LONDEN. Oip de Duitsche
mode ook in het buitenland meer bekendheid te geven, wordt in
het Claridge-hotel in de Engelsche hoofdstad een show van
Duitsche modellen gehouden.
OVERWINTERING OP SPITSBERGEN
(I SPITSBERGENS VOLD)
Een schets uit het leven der
IJszee vaarders.
Uit het Noorsch vertaald door
PH. ROOS Mz.
Boven op het heuvelland, stonden Johan
'■ras en zijn beide kameraads. Toen „De
™P de eerste keer in de buurt was ge-
J0'. hadden zij ook gesignaleerd, doch
f a™?nd was te groot om gezien te wor-
i?'zo vreesden niets, doch wachtten ge-
H hun tijd af. Zij hadden thans „De
,.™p gezien en zij hadden gedanst van
2° ze^s toen zij bemerkten dat 't
™P weer verdween. Zij kenden immers
'is te goed en wisten dat dit de reden
«•waardoor- men voorloopig in andere
vJ'Pg moest zeilen.
ton was de verlossing nabij. De drie
Sr," gingen omlaag naar den Inham,
krt 1 viel en Lange Sivert ging het
(j'm de sloep, toen deze gevierd werd.
n(,"?rscbte van weerskanten groote
1556 eerste dag verliep met vragen
"°°tden. Er was heel wat te ver-
w,0'Senden dag werd met alle man ge-
v- hfen de bolden en het spek aan boord
'"te»11, ^at 'n den loop van den win-
en gewonnen was. Toen ein-
n« huis werd gesloten en allen naar
het strand trokken, weigerde het beren-
jong mee te gaan. Vanaf het oogenblik
van aankomst van het schip, scheen het
een hekel te hebben aan al die vreemde
menschen en toen een van hen eens een
hand op Johan's schouder legde, begon
het te brullen en wilde den man aan
vallen. Thans, terwijl de sloep naar het
schip roeide, stond het dier op de ijsbank.
Aan boord gekomen, riep Johan: „Galmi,
kom!" en toen nam het een geweldige
sprong tusschen de ijsschotsen en zwom
naar „De Hoop". Johan hielp het dier aan
boord en van nu af, behoorde het even
goed als de anderen, tot de bemanning
van het schip.
Het anker werd gelicht en Johan zat in
het kraaiennest, terwijl zij Noordwaarts
naar Rodebaai, de sond uitzeilden.
Er waren ook zes kisten ingeladen die
vóór het vertrek, in Danskegat in elkander
waren getimmerd. Lange Sivert met vijf
man trokken over het ijs, ieder een kist
dragende. De zes dooden werden er in ge
legd en een geheelen dag en een gedeelte
van den nacht ging er mee heen, voordat
de begrafenis ten einde was. De kisten
werden in verdiepingen der rotsen ge
plaatst en er werden groote rotsblokken op
gewenteld zoo zwaar als mogelijk om
te voorkomen, dat de beren er bij konden
komen.
Toen de mannen ter begrafenis gingen,
had Sivert een boek onder den arm
„Luthers familie preeken" en met ont
bloot hoofd las hij het „Onze Vader" voor.
Nu moest hij toch erkennen, dat zijn
vrouw gelijk had gehad, ook betreffende
dit boek. Zij had steeds gezegd: „Het kan
ie altijd te nas komen". Nu had hij werke
lijk van beide dingen, die zij hem had mee
gegeven, gebruik gemaakt: dat keer van
zijn mooie linnen hemden, waarvan hfj er
een aLs verband voor zijn hoofdwond had
gebruikt, en nu weer dit boek. Ja, het was
wel waai', dat vrouwen dikwijls een beteren
kijk op de dingen hebben, dan de meeste
mannen.
De naaste tocht gold thans Mosselbaai,
om Jens te begraven en de sloep terug te
halen. Het anker werd gelicht en „De
Hoop" zeilde door de losse ijsschotsen
Rödebaai uit. Dien achtermiddag werd het
windstil en men kwam voorloopig niet ver
der. Intusschen goed weer en losse
schotsen, is juist wat een ijszeevaarder zich
slechts kan wenschen. Johan Troms, die
weer in het kraaiennest zat, riep omlaag,
dat hij heel wat zeeleeuwen op de ijsschot
sen zag.
Zij hadden het geluk, dat gedurende de
volgende acht dagen, het weer goed bleef.
De vangst werd zoo groot, dat het slechts
ééns was gebeurd, dat „De Hoop" met zulk
een zware vracht als thans was thuis ge
komen.
Aangezien zij zoo zwaar waren geladen
en de ijsbank, die nog vast zat, voor hen
nog steeds gevaarlijk kon worden, vond
Sivert het te gewaagd te trachten het ijs
te forceeren om Mosselbaai te bereiken. Hij
besprak de zaak lang en breed met Johan
Troms en het resultaat hiervan was, dat zij
maar besloten, huistoe te gaan. Het was
immers nog zoo vroeg in den zomer dat,
indien de thuisreis gunstig zou verloopen,
„De Hoop" dit jaar nog best een tweede reis
kon maken en dan zouden zij naar Mossel
baai kunnen zeilen om Jens te begraven.
Toen zij het hierover eens waren, werd
dit de bemanning meegedeeld en begon
„De Hoop" de thuisreis naar Noorwegen.
Dien namiddag begon een flinke Noorden
wind de zeilen te bollen. Het schip zette
koers langs de Noorseilandsund, het eiland
Amsterdam werd gepasseerd, tusschen
Deenscheiland en het vaste land bleef de
wind meewerken, zoodat zij weldra voorbij
de Berenbaai zeilden. Deze lag aap stuur
boord en reeds spoedig kregen zij de diepe
inham in het land, de Magdalenabaai. in
zicht. Terwijl zij hier dichter langs de kust
zeilden, vonden zij overal het ijs in schot
sen, zoodat Mikal. die aan het' roer stond,
er gemakkelijk doorheen kon sturen. Als
Mikal aam het roer stond, kon Sivert het
zich veroorloven, om rustig in de kajuit te
zitten, ten minste, als de wind normaal was
en het ijs zich niet samen pakte. Dan kon
hij met Johan Troms rustig zitten praten,
de een over Tromsö, de ander over zijn
overwintering. In het vooronder, het volks
logies, waren Karl en Berner aan het ver
halen van hun wedervaren.
Berner deed zich te goed. Zooals van
Simson in den Bijbel staat: „Zijn haren
waren gegroeid en zijn kracht was terug
gekomen", zoo ging het ook Berner. Hij
vertelde van de overwintering, hoe moedig
en dapper hij was geweest, van alles wat hij
wel had uitgevoerd. Het had er veel van,
alsof Johan en Kari hem dankbaar moch
ten zijn, dat zij nog in leven en hier aan
boord waren. Anders Severinsen vroeg hem,
of hij nooit bang was geweest of zich on
passelijk had gevoeld.
„Ja", zei Berner, „één keer ben ik bang
geweest, dat was toen ik scheurbuik had.
Ik lag in mijn kooi en was bijna dood. Toen
kwam Johan en kommandeerde mij er uit.
Je weet, hij heeft zoo zijn eigen wijze van
doen en hij is niet gemakkelijk. Ik kwam er
dus uit en toen ik op mijn Beenen stond,
moest ik omlaag zien, want Johan zeide,
dat ik scheurbuik in mijn voeten had. Mijn
oogen lagen zoo diep in mijn hoofd dat ik,
toen lk omlaag wilde zien naar mijn voe
ten, die niet bemerkte, doch ik keek recht
omlaag door mijn keel tot in mijn maag,
die er uit zag, als een droge dot rendier-
haar".
Anders stond op, stak zijn pijp aan en
terwijl hij zijn voet op de ladder zette,
wendde hij zloh tot Bera£r ea zeide: Het is
wel jammer, dat de duivel je niet te pak
ken kreeg, terwijl je daar in je kooi lag.
Hij had dan zeker de grootste leugenaar
van de wereld meegenomen!"
Op een mooien dag met schitterenden
zonneschijn en een flinken Noordenwind,
zeilde ,JDe Hoop" de Hammersfjord binnen.
De wind hield aan, ook toen het schip de
Sond tot voorbij Helgöy passeerde en bin
nen vier uren boog men, voorbij het Skat-
eiland, de Langsund in. Als men dan de
Finkrook gepasseerd is, ligt Tromsö in zicht
en men heeft vandaar een vrijen blik op
de stad. Toen zij zoo ver waren gekomen,
klom Johan Troms aan stuurboordzijde in
het want. Hijhad den grooten kijker op zijn
rug hangen. Lange Sivert zag hem gaan.
doch h|j vroeg niets. Hy begreep, wat er
in hem moest omgaan. Johan klom in het
kraaiennest en zette er zich terecht. Hij
trok den idjker open om naar de stad te
zien en hy probeerde, om tusschen de hem
zoo bekende huizen het zyne te zoeken,
waar Marie hem wachtte. Toen hij den ky-
ker gereed had en hem wilde gebruiken,
stonden zyn oogen zoo vol tranen, dat hy
niets kon zien. IBj schoof den kyker maar
weer in elkander en legde hem naast zich
neer en hij dacht:
„O God hoe genadig zyt Ge voor my
geweest, om my zoo iets moois te laten
zien als thans Tromsö, te midden van
groen en bloemen. 1) Ik geloof niet, dat er
op dit oogenblik iemand op aarde bestaat,
die zoo gelukkig is als ik!"
1) De schepen vertrekken vroeg in het
voorjaar en komen in den herfst, terug. In
Noordelijk Noorwegen komt de zomer laat
en het begint er reeds vroegtydig koud te
worden, zoodat de yszeevaarders van den
zojner, als regél, niets te zie» krygea,
(SLOT).
HORTHY BEZOEKT ITALIË. ]>n IJaijgaajrsclien IJijksrgept
Horthy werd te Rome een feestelijke ontvangst bereid. V.l.n.r,
De Koningin van Italië, mevr. Horthy, Horthy en de
Koning van Italië.
DE DUITSCHE PILOOT WILL
HAMPEL die tot chef-vlieger
van den Koning van
Afghanistan is benoemd.
PRINS BERNHARD WOONDE DE VERGADERING BIJ VAN DE
TWEEDE KAMER DER STATEN-GENERAAL. De Prins was vergc-
leld van zijn secretaris jhr. W. G. Röell. Prins Bemhard bij het verlaten
van het Kamergebouw.
„MEISJESPORTRET". Beeldhouw
werk van Tjipke Visser op de jubileum
tentoonstelling m Amsterdam.
