De grootsche huldebetooging aan de Koninklijke Familie
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
77sfe Jaargang
FEUILLETON
Door 't wanhopige heen
HET DEFILE VOOR HET JONGE PAAR.
Wuivend en groetend slaan de jonge verloofden het - uren durende
défilé gade.
HET ENTHOUSIASME DER PADVINDERS. DE VERPLEEGSTERS VAN DE VERSCHILLENDE ZIBKENINRICHTINGEN
Met de hoeden op de stokken juichten zij de namen ook deel aan de grootsche demonstratie van Oranje-trouw voor het
Koninklijke familie toe. Paleis Noordeinde.
Vrij naar het Amerikaansoh van
MARY HASTINGS BRADLEY
door Mr. H. J. P. H.
8)
„Dat wel, maar je weet hoe meisjes zijn.
En er kan haar iets overkomen, net zoo
toed als jou. Ik heb alles al overdacht. Je
zou regelrecht naar New York moeten gaan
tn haar vandaar een telegram sturen.
Schrijven gaat niet, omdat ze een door
Alexander geschreven brief in haar bezit
neeft. Hij schrijft zulke groote krabbels, zoo
heel anders dan jij. Je zöudt er je later in
runnen oefenen, als je eerst maar een
voorbeeld van zijn schrift hebt."
„Pijn idee! Valsohheid in geschrifte odk
aog!"
„Je kunt toch een telegram sturen,"
«rong Nathan aan, „en dan zeggen, dat je
dadelijk kwam, omdat je weer meteen weg
Woest Dat je inderhaast moet trouwen,
omdat je een heel belangrijke zaak onder
handen hebt. Kun je niet wat bedenken in
Afrika? Dat zou heel gewoon klinken. Zou
le zin hebben er weer heen te gaan?"
„Met een half millioen? Dat zal waar
z«n!"
„Nou dan, je kunt toch.
„Neen, niet als Harken.... niet naar de
Kaap. waar ik bekend ben. Ik zou naar
Oost-Afrika moeten gaan en het er dan
op moeten wagen, dat ik geen oude be
tonde uit de goudvelden tegen kwam."
„Je zoudt tegen haar toch altijd kunnen
zeggen, dat je in de goudvelden onder een
aangenomen naam hebt' gewerkt? Daar
kom je wel overheen, als het eenmaal zoo
ver is."
Nathan zat daar niet mee in. Het zou in
geen geval lang duren of Anne kwam er
wel achter, dat de man, met wien ze ge
trouwd was, haar neef niet was. Het kwam
er nu slechts op aan, haar met hem ge
trouwd en het land uit te krijgen.
„Je kunt teruggaan en daar een stuk
land met een huis koopen en als een lord
leven," zei hij. „Afrika zou voor Anne wel
iets aantrekkelijks hebben, ten minste een
toertje er doorheen. Je hoeft er toch niet
te blijven, als je er geen zin in hebt? Je
kunt haar ook wijsmaken, dat je er een
zaak onderhanden hebt, die je aanwezig
heid noodzakelijk vordert, omdat je com
pagnons anders hun centen kwijt zouden
raken. Of dat je in een rechtszaak van be
lang getuigen moet of zooiets, waar ze toch
nooit achter komt. Bestel vast hutten op
de boot en neem haar stormenderhand
mee. Ze zal je niet in den steek laten. Ze
wil dat geld niet verliezen, en ook niet, dat
jij het verliest. Anne is edelmoedig. Maar
dat is de weg. Haar op slag hier vandaan
krijgen. Randall zal je wel helpen en je
het geld achterna sturen."
Farquahr nam hem tijdens dien woor
denvloed steeds aandachtiger op. En den
kelijk begon hij hem hoe langer hoe meer
te wantrouwen, toen hij bemerkte, hoe
gauw hij met zijn verzinsels voor den dag
wist te komen. Dat voelde Nathan, maar
er viel niets aan te doen. Hij vroeg zich
zelfs een oogenblik af, of hij Farquahr er
niet toe zou kunnen bewegen, en Anne ook,
om onder den naam van Conant te trou
wen, door aan Anne te vertellen, dat
Alexander een gewichtige reden had, om
onder een aangenomen naam door te gaan.
En als Alexander dan kwam, kon hij tegen
nem zeggen dat Anne al getrouwd was met
een kennis uit haar jeugd. Neen, dat was
te fantastisch! Als hij het te ingewikkeld
maakte, dan zouden nooh Anne, noch
Farquahr toehappen. Hij zou tegen Alex
ander moeten vertellen, dat hij, net als de
rest, voor den gek gehouden was. Hij zou
het kunnen doen voorkomen of Anne wel
geweten had, wie die man, met wien ze
trouwde, eigenlijk was, maar aan het be
drog had meegedaan. Maar ook dat was te
fantastisch.
Neen, hij zou moeten voorgeven, dat hij
er Anne over schrijven zou. Dat de brie
ven verloren waren gegaan. Hij zou een
verkeerd adres moeten opgeven. Want als
Anne brieven van Alex kreeg en zoo van
het bedrog op de hoogte kwam, dan zou ze
trachten haar huwelijk ongeldig te doen
verklaren, omdat ze bedrogen was. Maar
als de tijd daar te kort voor was en het
jaar verloopen zou, voordat een dergelijk
ingewikkeld proces ten einde gevoerd was,
dan zou Anne er geen baat bij vinden al
herkreeg ze de vrijheid om met Alexander
te trouwen.
Ais ze maar eenmaal in zijn val zat. dan
zou ze heel wat moeite hebben om er uit
te komen. Wat zou ze er dan een spijt van
hebben, dat ze zich van het begin af niet
aan hem had toevertrouwd!
Hij moest Farquahr natuurlijk afbetalen.
Misschien dat de kerel wel genegen zou
zijn hem, Nathan, er buiten te houden. Het
sprak vanzelf, dat Farquard zich schuil
zou moeten houden om een gerechtelijke
vervolging te ontgaan, gesteld dan altijd,
dat Alexander tot een dergelijke vervolging
wilde overgaan. Maar dat waren zorgen
voor de toekomst. Hij zou dat wel weten te
redderenhij zou er wel doorheen
komen.
„Nou, wat denk je er van?" vroeg hij met
heftigheid.
Farquahr begon even te lachen.
„Geef me wat tijd om na te denken. Je
vraagt feitelijk van me dat ik mijn nek in
een strop zal steken. Laat me tenminste
eerst even kijken, hoe die strop er wel
uitziet.
Maar in dat lachje klonk een zekere
roekeloosheid door, die aan Nathan de
overtuiging verschafte, dat hij zich al zoo
goed als gewonnen gaf.
HOOFDSTUK m.
„Het zal een verdraaid moeilijk kar
weitje zijn!"
Dat was het laatste gezegde van Far
quahr geweest. Een moeilijk karwei. Er zou
heel wat takt aan te pas komen. Toen
Nathan het negerkosthuis verliet, toen hij
zijn auto langzaam de stad uitreed langs
den effen weg naar het huis van de Ran
dalls, toen 'hij later slapeloos op zijn met
muskietengaas omhulde bed lag, kon hij
niet anders doen dan alle mogelijkheden
in zijn geest van alle kanten beschouwen
en overdenken. Een voor een woog hij ze
af tegen de kansen van mislukking, welke
er tegenover stonden. Maar geen enkelen
keer dacht hij over het misdadige van het
geen hij zijn nichtje Anne wilde aandoen.
Integendeel overmeesterde hem een soort
bevrediging, dat hij zich nu eens kon wre
ken over al haar minachtende behande
lingen en afwijzingen.
Het meisje had niemand dan zichzelf
er voor te laken. Ze had immers zijn zoo
veilige aanbod afgewezen? Dan moest ze
nu maar voor zichzelf zorgen ook! Hij was
er toch niet verantwoordelijk voor, als ze
zichzelf vergooide aan den eersten den bes
ten avonturier, die bij haar binnendrong
met de bewering, dat hij Alexander Harken
was? En deze man was immers van goede
familie en een oude buur?
In de stervende oogen van zijn oom had
hij een spottenden grijns gezien. Zijn oom
had in stilte een hekel aan hem gehad en
Anne al even erg. Dat had Nathan altijd
gevoeld. Dat gevoel zei hem, dat zij beiden
hem van jongsaf al hadden dwars gezeten.
Hoe grimmig had zijn oom, zelfs nog op zijn
sterfbed, van zijn teleurstelling genoten!
Hij had wel beseft, hoeveel hij er onder te
lijden zou hebben. Hij had met opzet het
zaad der oneenigheid in hun harten uitge
strooid. met de zekerheid, dat er misdaad
en geweldpleging uit moest volgen.
Maar Nathan hield zich zelf voor, dat hij
zich nimmer In dat net zou laten vangen.
Hij was te sluw om tot geweld zijn toe
vlucht te nemen. Maar zelfs als hij zich dat
voorhield, dacht hij aan sommige vage
plannen ten opzichte van Alexander Har
ken en voelde dan maar al te goed, hoe
dicht de mazen van dat net zloh om hem
heen gesloten hadden. Het koude zweet
brak hem dan soms uit. In vergelijking
daarmee was zijn tegenwoordige plan
eigenlijk iets heel onschuldigs. O, zeker,
niemand zou hem ooit als den aanlegger
beschouwen. Als Alexander werkelijk na
het trouwen verscheen, dan zou hü een
verschrikkelijke verbazing voorwenden. En
daarna zou hij er wel voor zorgen, dat de
brieven, die Anne van de waarheid op de
hoogte moesten brengen, niet dan uiterst
langzaam hun bestemming bereikten, als
ze dat ooit al deden. Ze was gelukkig ver
uit de buurt. Hij kon tijd zien te winnen,
treuzelen, tot dat kostbare jaar verloopen
was. En dan zou de erfenis veilig en wel
van hem zijn!
(Wordt vervolgd).
1IET MASSALE DEFILE VOOR DE KONINKLIJKE FAMILIE. Duizenden en duizenden zijn Zaterdagna
middag langs het Paleis Noordeindc getrokken. Ongeveer drie uur hebben H.M. de Koningin, Prinses Juliana,
Prins Bernhard, Prinses Armgard, on Prins Asclrwin van het balcon af het voorbijtrekken gade geslagen.
Meisjes brengen een bloemenhulde.
KERKGANG VAN DE VORSTELIJKE FAMILIE. Zij woonde de godsdienst
oefening in de Bethlehemkerk bij. De aankomst van den Prins en de Prinses
aan het kerkgebouw.
