De Olympische feesten te Berlijn-De heer Delen burgemeester van Eibergen
HET HELSCH COMPLOT
77ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
DB OPMARSCH VAN DE HOLLANDERS IN HET OLYMPISCHE STADION TE BERLIJN. MET DB NEDERLAND-
SCHE DRIEKLEUR VOOROP, MARCHEERDEN ONZE VERTEGENWOORDIGERS BINNEN. ACHTER REIN DE
WAAL (MET DE VLAG) DE HEER LOTSY.
DE FOLKLORISTISCHE FEESTEN TE 8CHE-
VENINGEN. Vrouwen uit Langen Schiltach
(Duitschland) in haar schilderachtigs kleedjj
op het terras van het Kurhaus gedurende de
Zaterdagmiddagvoorstelling.
DE BEKENDE VLIEGER
LOUIS BLERIOT
overleden.
Vrij napr het Engelsch
door ANNIE S. SWAN.
SO)
•■Zeg eens eerlijk, oude heer, als we dit
testament zouden betwisten, denk je dan
dat we een schijntje kans hadden om te
winnen?"
„Ja, als jouw getuigenis tenminste sterk
genoeg is. Daar zpu alles van afhangen. Je
zou bereid moeten zijn alles te zweren. En
Dalgleisch en Meikle zouden toch zeker
achter je staan niet?"
..Ja, die oude tante vooral, want die zal
wel razend zijn. Ze verwachtte duizend
Pond. En ik heb haar nog wel verteld, dat
2e het zeker zou krijgen".
„Dat is onze eenige kans. Maar waar
®oeten we het geld voor de onkosten van
daan halen?"
„Als je denkt, dat we een schijntje kans
nebben, zou ik het 'geld misschien wel
crSens kunnen leenen", zei Pat rustig. „Als
verliezen, moeten wij natuurlijk de on
kosten betalen en die zullen niet malsch
zijn".
„Duizend pond. minstens. Pat. Maar wie
zou voor een dergelijk bedrag borg willen
•taan? Ik wist niet, dat jij rijke vrienden
had".
.Laat dat maar aan mij over, oude heer",
antwoordde Pat met een eenigszins pedant
ur- ..Vijftig ppnd! Hoe durft die oude Kate,
na al de zorgen en moeite, die ik aan haar
gehad heb. Als al het andere mislukt, kan
ik nog een deel van haar bezittingen
eischen voor geneeskundige behandeling
gedurende een periode van vier jaar en dat
zal niet zoo weinig zijn".
„Daar zou ik mijn rekening ook aan toe
kunnen voegen" zei zijn vader. „Dat zou
in de honderden loopen en misschien zou
den we er de helft van krijgen en dan zou
het nog slechts een druppel water in de
zee zijn. Als je iemand kon vinden, die
bereid zou zijn ons financieel met dit
zaakje te helpen kunnen we het haar mis
schien nog betaald zetten".
„Ik zal zien, wat ik doen kan en het je
vanavond misschien laten weten", zei Pat,
in wiens geest een plan aan het rijpen
was.
Hij liep een eind met zijn vader mee in
de richting van het nieuwe gedeelte van
de stad, keerde toen op zijn schreden terug
en zocht den eens zoo bekenden winkel
van den ouden Rossland, in de West Bow,
op. Door het glazen scherm dat om zijn
bureau bij de deur van de achterkamer
stond, kon hij het gebogen hoofd van den
ouden Rossland zien die opschrok, toen Pat
plotseling als een geest naast hem opdook.
„Hallo, ben jij het!" zei hij, niet bijster
beleefd. „Dat is een onverwachte eer. Wat
is er aan de hand?"
Daddy Rossland, zooals hij door de jon
gens die met hem in aanraking kwamen
genoemd werd was een eenigszins goed
aardig uitziend, oudere heer, die heelemaal
niet op den gewonen, geslepen geldschie
ter geleek.
„Ik zou u graag even onder vier oogen
spreken, Daddy", zei Pat Ruthven, terwijl
hij het er op waagde hem bij den ouden
bekenden naam te noemen Rossland kwam
van zijn zetel af en gooide de deur van
de achterkamer open, die als zitkamer in
gericht was en getuige geweest was van
vele belangrijke en enkele stormachtige
tooneeelen.
„Dus de oude dame is het hoekje omge
gaan," merkte hij veelbeteekenend op. „Ik
heb het bericht in de krant gelezen en
Jess heeft me verteld, wat je verwachtte.
Is ze al begraven?"
„Ja, vandaag. We verwachtten, wat we
niet gekregen hebben. Daddy", zei Ruthven
somber. „Het testament, dat vandaag voor
gelezen is, heeft ons jammerlijk in de ooren
geklonken, dat kan ik je wel verzekeren".
„En?" zei Daddy.
„Dat valsche wicht, dat van Colchester
hierheen gekomen is, heeft practisch alles
gekregen. Jess heeft u zeker wel van die
nicht verteld, die een paar weken geleden
straatarm hierheen gekomen is?"
„Ja. daar heeft ze me van verteld. Zoo,
dus zij heeft alles gekregen en jij staat er
naast' Dan moet je toch wel heel stom ge
daan hebben, Pat."
Pat haalde zijn schouders op.
„U, of ieder ander buitenstaander heeft
gemakkelijk praten," zei hij somber.
„En waarom ben je nu eigenlijk hierheen
gekomen? Wat ben je van plan nu te doen
en wat zegt je oude heer er wel van?"
„Mijn oude heer is nauwelijks in staat
iets te zeggen Hij is bijna verlamd van
woede. Het is voor mij ellendig, maar voor
hem nog tien keer zoo erg, Daddy, want
hij is de laatste twintig jaar, practisch ge
sproken. de slaaf van de oude Kate geweest
en heeft er nooit een cent voor gekregen."
„Hoe is het dan gebeurd? Dat jonge
meisje moet wel verduiveld geslepen zijn."
Ruthven vertelde hem het geval in groote
trekken, waarnaar Rossland aandachtig
luisterde.
„Zoo, dus hij wil het testament betwis
ten. Gelooft hij echt, dat hij een schijntje
kans heeft?"
„Ja. Ik kan hem daarbij een heeleboel
helpen. Ik heb achter de schermen dingen
gezien, die ik stil gehouden had, weet u,
als het in mijn voordeel geweest was. Maaf
waarom zou ik dat doen, nu zij ons van
alles beroofd heeft?"
„Ja, waarom? Maar het zal een kostbaar
grapje worden. Je Vader zit er, geloof ik,
niet bepaald goed bij, wel?"
„Hij bezit geen rooie cent, Daddy," ant
woordde Ruthven oprecht. „Kunt u nu
raden, waarvoor ik hier gekomen ben? Ik
kom terwille van Jess, zoowel als van mij
zelf, om u te vragen ons een handje te hel
pen. Kijk niet zoo nijdig, Daddy, maar
luister naar rede en hoor, wat je ermee
verdienen kunt."
Ruthven ging zitten, hoewel hem geen
stoel aangeboden werd en begon op zach-
ten en ernstigen toon te spreken, als
iemand voor wien alles op het spel staat.
Het was een lang onderhoud en toen hij
tenslotte de zaak in de West Bow verliet,
nadat hij eerst voorzichtig om zich heen
gekeken had. of er niemand in de buurt
was. die hem had kunnen herkennen, liep
hij met luchtige, veerkrachtige stappen,
alsof hem een pak van het hart gevallen
was. Inplaats van naar huis te gaan, ging
hij opnieuw naar de St. Andrewstraat,
waar hij om ongeveer zeven uur aankwam.
Hij bezat den huissleutel van zijn vader,
evenals zijn vader de zijne en kwam dus
zonder te bellen binnen. Alles was donker,
klaarblijkelijk was zijn vader nog niet te
ruggekeerd, of weer uitgegaan.
Hij ging het eerst het kantoor binnen,
stak het gas op en zag toen op het bureau
een cederhouten kistje staan. Onmiddellijk
schoot het hem te binnen, dat het in het
testament aan zijn vader vermaakt was.
Iemand moest het hierheen gebracht heb
ben, tenzij zijn vader het zelf was gaan
halen. Ruthven, die van nature nieuws
gierig en bemoeizuchtig was, probeerde,
zonder een oogenblik te aarzelen, of hij
het slot open kon krijgen. Eb- was geen
sleutel bij, maar door zijn zakmes er han
dig in te steken, kon hij het deksel gemak
kelijk oplichten.
Er zat niets in behalve brieven, stapels
brieven, die keurig opgevouwen en met
verschoten lintjes samengebonden waren.
Hij maakte een van de pakjes los en begon
een brief door te lezen. Toen nam zijn ge
zicht een uitdrukking van stomme verba
zing aan. Want het bleek, dat het oude
liefdesbrieven waren, die in lang vervlogen
jaren door de gestorven vrouw en zijn
vader gewisseld waren. Het waren oprechte
liefdesbrieven, zelfs in hartstochtelijke be
woordingen geschreven en er kwam een
eigenaardige uitdrukking op Ruthven's ge
zicht, terwijl hij ze las.
Maar hij was niet zoo fijngevoelig om
het kistje te sluiten en de brieven weg te
bergen, die nooit voor zijn oogen bestemd
geweest waren. Zoo verdiept was hij in zijn
lectuur, dat hij de deur niet hoorde open
gaan en zijn vader was in de kamer voor
dat hij zijn lage handeling had kunnen
verbergen. De oude man keek echter niet
kwaad, hoewel zijn kaken zich vaster op
eenklemden.
(Wordt vervolgd).
WEDSTRIJDEN IN HET HARDZEILEN voor vracht- en beurtschepen
te Grouw. Kijkje tijdens de gisteren gehouden racede schepen
in volle actie.
HET OLYMPISCHE VUUR BEREIKT BERLIJN.
Een van de laatste der drie duizend loopers, die het Olympische Vuur van Athene naar Berlijn gebracht hebben, komt
in den Lustgarlen aan. Een overzicht van de enorme belangstelling.
DE NIEUW BENOEMDE BURGEMEESTER VAN EIBERGEN
de heer J. G, Delen, oud-secretaris van Noordwijk, werd Zaterdag
plechtig geïnstalleerd. De loco-burgemeester de heer C. Th. Beijer,
hangt hem de ambtsketen om.
