Aanslag op den koning aan Engeland-Koninklijk bezoek aan R ijksmuseum
HET HELSCH COMPLOT
77sle Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
DB BADER WORDT DOOR POLITIE-AGENTEN ONMIDDELLIJK EEN BEREDEN POLITIEAGENT HEEFT DE ZEEUWSCUE BOEREN KIJKEN MET BELANGSTELLING DOOR EEN
NA DEN VERIJDELDEN AANSLAG REVOLVER OP DEN WEG GEVONDEN EN AFSTANDSMETER VAN DE KUSTARTtLLERIE ,-J.die in. samenwerking met
WEGGELEID. ONDERZOEKT HEiT WAPEN. marine ep genie oefeningen, op Walcheren hield.
Vrij npar het Engelsoh
door ANNIE S. SWAN.
16)
Rui&ven stelde hem als terloops voor
en meriête tegelijkertijd op, dat dr. Gar
diner's tijd kostbaar was en dat het dus
misschien heter was om direct naar ho
ven te gaan.
Alice knikte en ging hen voor. Ze bleef
ln de kleedkamer, terwijl het onderzoek
verondersteld werd plaats te vinden en
kon den zachten klank van hun stem
men hooren. schijnbaar in een ernstig
gesprek gewikkeld.
Na ongeveer twintig minuten opende
Ruthven de verbindingsdeur en wenkte
haar om binnen te'komen. Toen keek hij
Gardiner aan en zei, dat hij beter deed,
zelf zijn opinie over het geval uiteen te
zetten.
„Ik kan niets anders doen, mijn lieve
jongedame, dan dr. Ruthven's diagnose
en behandeling te bevestigen. De toe
stand van de patiënte ls op 't oogenblik
zeer critiek. Het einde kan bijna elk
oogenblik verwacht worden. Ze heeft geen
organische ziekte, het is slechts een kwes
tie van natuurlijk verval. Ze heeft een
lang en gezond leven achter den rug en
al haar organen zijn volkomen in orde."
„Hoe verklaart u de aanvallen van pijn,
die ze lijdt?" vroeg AJice vlug. „Vgnavow},
kort nadat dr. Ruthven weggegaan was,
heeft ze een heel ergen gehad."
„Zenuwkrampen, miss Harman. De do
sis pijnstillende middelen moet versterkt
worden, voor haar gemak en het uwe,"
antwoordde hij. ,,U kunt al die details ge
rust aan haar dokter overlaten, die een
van de knapsten van onze jongere ge-
neesheeren is."
„O, professor, u bent te goed voor een
ouden leerling!" zei Ruthven vlug, doods
benauwd, dat de namaak professor in de
voor hem nieuwe situatie te veel zou zeg
gen. „We zijn u zeer dankbaar, dat u van
avond hebt willen komen."
„Dat ben ik zeker," zei Alice oprecht en
nadat zij hen goedennacht gezegd had,
gingen ze naar beneden.
„Ik zal professor Gardiner even naar
zijn rijtuig brengen en daarna kom ik
weer terug om miss Dempster voor den
nacht gereed te maken," zei Ruthven.
„Wij hebben nog iets over het geval te
bespreken."
Alice knikte en toen de deur achter
hen dicht ging, naderde zij het bed. Haar
tante was klaar wakker en haar lippen
bewogen zich.
„Wie was dat?" vroeg ze, terwijl er een
volkomen heldere blik in haar oogen lag.
„Professor Gardiner. Dr. Ruthven heeft
hem met zich meegebracht als consultee-
rend geneesheer om te zien of er mis
schien nog iets meer voor u gedaan kon
worden," antwoordde het meisje teeder.
„Gardiner David Gardiner. Ik herinner
me hem heel goed. Hij is erg veranderd.
Haal een kop van mijn eigen goede thee
voor me, Alice, en laat ze me niet meer
van die bedwelmende middelen geven. Ik
zie öiser, dan zij denken."
Er was een tragische, bijna smeekende
klank in haar stem, die het meisje pijn
lijk trof.
„Mijn lieve tante, wat moet ik doen?
Als u die middeltjes niet krijgt, lijdt u
misschien erger pijn en hoe zou ik dat
kunnen verdragen?"
Ze legde haar hand zacht op de arme,,
teere vingers, die zoo wasachtig wit op de
sprei lagen. Ze gaven haar een zwak
drukje terug en twee tranen rolden van
onder de vermoeide oogleden langs haar
uitgeteerde wangen naar omlaag.
„God zegene je, mijn kind. Als Hij zich
maar over mijn verhard gemoed ontfermd
had en jou jaren geleden naar me toe
gezonden had, zou ik misschien nog ver
anderd zijn."
Na een oogenblik gezwegen te hebben,
begon ze weer te spreken en het leèk
Alice, dat ze weer aan het ijlen gesla
gen was.
„In mijn bureau, achterin het vakje,"
mompelde zij. „Zeg aan Patrick Ruthven,
mijn neef, dat hij krijgt, wat hij wil heb
ben, ofschoon het niet zooveel zal zijn,
als hij wel verwacht heeft. Je kunt hem
de sleutels geven. Die heeft hij al langen
tijd gezocht. Alles wat daarin ligt, is
voor hem en hij kan er mee doen, wat
hij wil."
Haar stem stierf weg en haar laatste
heldere moment behoorde tot het ver
leden.
Het kleine tooneeltje en de onverwach
te, waardeerende woorden over haar zelf,
zouden het meisje nog dikwijls in ge
dachten komen en haar een troost zijn in
de donkere, verschrikkelijke dagen, die
haai' te wacjatep sttanjeo.
HOOFDSTUK X.
Gesprekken.
Er lag een blik van voldoening op
Ruthven's gelaat, toen 'hij het ziekenver
trek weer betrad. Het oordeel was veel
beter verloopen, dan hij had durven hoo-
pen. Gardiner had zijn verwachtingen
overtroffen en zich op een manier ge
dragen, die niets te wenschen over liet.
Voor de bewezen diensten had Ruthven
hem een guinea gegeven en hem op het
hart gedrukt aan niemand iets over het
gebeurde te vertellen, wat Gardiner hem
op zijn woord van eer beloofd had.
Een klein incident was echter aan
Ruthven's aandacht ontsnapt. Maar al
zou hij het wel opgemerkt hebben, dan
nog zou hij er zich geen zorgen over ge
maakt hebben. Toen ze de trap afliepen,
ontmoetten zij Ohristina Caldwell, die
naar boven ging om haar avondplichten
in de slaapkamer te vervullen. Ruthven
keek zelfs niet naar haar, ze was zoo ver
beneden zijn waardigheid. Terwijl zij opzij
ging om hen te laten passeeren, keek ze
niet naar hem, maar naar zijn metgezel.
En een vreemde trilling had er op haar
gezicht waargenomen kunnen worden.
Ze had dien heer al eens eerder gezien
en herinnerde zich precies waar.
Dr. Guthrie had Christina uit een van
de nauwe sloppen in de buurt van de
Pleasance wegehaald. In Rankeillour-
straat, daar vlak bij, had dr. Gardiner op
de parterreverdieping een zitkamer ge
huurd, die hij als spreekkamer gebruikte
voor het geval er zich nog patiënten
voordeden. Af en toen waren het er heel
Lwftt, tuaar <jj|j wqr£ jjjj er nipt daar,
want tenzij de menschen hem onmiddel
lijk betaalden, kreeg hij zijn geld meestal
niet. De arme menschen mochten hem
echter graag en de getrouwde vrouwen
van de Pleasance zeiden, dat hij heel
handig was met de dingen, waar zij zich
het meest voor interesseerden. Dat hiji
zelden nuchter was, kon hun niet veel
schelen; dat was een toestand, dien ze
van hun eigen mannen maar al te goed
gewend waren. Gewoonte kan zelfs aan
gevaar zijn verschrikkingen ontnemen.
Christina nu, was, gedurende de periode
van haar leven in de sloppen, met het
Uiterlijk van dr. Gardiner bekend ge
raakt. Zijn verschijnihg was te opvallend
om gauw vergeten te worden. Ze liet ech
ter niet merken, dat zij hem herkend had
en liep door naar boven om aan haar werk
te gaan. terwijl ze deze toevallige samen
loop van omstandigheden in haar geest
bewaarde om er later nog eens over na te
denken en er misschien een verklaring
voor te vinden.
Daar ze verscheidene kleine dingen in
de ziekenkamer te verrichten had, was ze
in de gelegenheid op te merken, dat miss
Alice er meer opgelucht uitzag. De ge
spannen uitdrukking was van haar gelaat
verdwenen en ze zag er, over het geheel
genomen, gelukkiger uit.
„Wat heeft de professor gezegd?" vroeg
ze op zachten toon, toen miss Alice haar
vriendelijk aankeek.
„Niet veel, Christina. Ik vond hem heel
aardig, maar hij heeft me geen hoop kun
nen geven. Hij denkt er precies zoo over
als dr. Ruthven."
„Hm!" liet Ohristina zich ontvallen.
ÜKittdf vewrolfid).
DE ARRESTATIE VAN DEN DADER, DIE
TIJDENS BEN PARADE IN HYDEPARK TE
LONDEN' EEN AANSLAG WILDE PLEGEN OP
KONING EDWARD.
MET BEZOEK VAN DE KONINGIN EN PRINSES AAN HET RIJKSMUSEUM
Tijdeus den rondgang. Rechts van de Koningin de heer Goudstikkor, in. het
midden de Prinses, achter haar de directeur van het museum, de heer Snbjxudt
Degener, rechts van H.K.H. dr. de Vlugt.
HET ERNSTIGE AUTO-ONGELUK NABIJ ASSEN. De burgemeester vajj
Beilen de heer T. Froentjes en de wethouder J. E. Eipvejd, werden op slag ge
dood, twee andere personen werden ernstig gewond. De plaats waar
het ongeluk gebeurde.
