De man met de kap
77tte Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Vrijdag 17 Juli 1936
Vierde Blad
No. 23407
EEN VEILING BIJ CHRISTIE.
PARLEMENTAIR OVERZICHT
SPREEKCEL.
99
99
de collectie oppenheimer.
(Van onzen correspondent.)
Londen 15 Juli.
Langzaam, stuk voor stuk gaat een van
de grootste particuliere kunstverzamelin
gen ter wereld in andere handen over. Het
is de beroemde Londensche „Oppenheimer-
collectle", die bij Christie's onder den
hamer komt.
Het is een wonderlijk soort menschen, de
kunstverzamelaars, waarvan men in het
dagelijksche leven niet veel hoort; de een
beweert, dat het ras uitsterft niet zoo
zeer door economische omstandigheden als
wel door de sterk verstrooide belangstel
ling van onzen tijd een ander wijst op
de reusachtige belangstelling waarin de
kunsthandel staat, niet het minst van de
Amerikanen. Dit zal de oplossing wel zijn,
dat de verzamelaars zich verplaatsen. Hier
in Engeland en Schotland zijn zeer waar
devolle collecties te vinden in de hulzen
der oude families; het aantal hiervan
neemt echter af.
Het collectioneeren is trouwens altijd
select onder het selecte geweest men
moet er niet alleen enkele slordige millioe-
nen voor hebben, maar tevens smaak. En
smaak bezat Oppenheimer in hooge mate.
De honderden die de gelegenheid hebben
aangegrepen om gedurende de kijkdagen
een eersten en laatsten blik op „Londons
leading unofficial museum" te slaan, heb
ben slechts spaarzaam voorwerpen aange
troffen die ongetwijfeld meer kostbaar dan
artistiek waren en die hadden nog recht
op hun belangstelling als curiosa. Een
internationaal publiek bevond zich in de
zalen van Christie's. Engelschen kwamen
op Gainsborough en Reynolds af; druk
ratelende Franschen taxeerden Fousquets
en Wattcaus. Nederlanders, in luimen ge
tale vertegenwoordigd, drukten hun neus
op Rembrandts, Rubens's en van Dijcks.
Rondwandelende komt men kunstwerken
tegen, die reeds lang oude bekenden zijn,
door afbeeldingen in kunstgeschiedenissen
of tijdschriften; die men echter nooit in
een particuliere verzameling gezocht zou
hebben, maar in een of ander roemruchtig
museum. Louvre of Mauritshuis: een
tlrieksche faun, het kleine figuurtje van
een van leven tintelenden Florentijnschen
acrobaat. Of die kleine primitieve Bambino
uit het „Ospedale degli Innocente", door
zijn devotie tot een artistiek evenement
verheven.
Hier liggen op lange tafels zware map
pen met roodkrijtteekeningen en etsen, die
de beroemdste namen dragen, al bladeren
de heeft men werk van Bartolommeo,
Raphael of Leonardo in handen, terwijl
een knecht van de firma aan den anderen
kant van de tafel, verveeld, half slapend
oplet.
ZIJ DURFDE BIJNA NIETS
ETEN.
altijd indigestie totdat zij
een ontdekking deed.
„Ik kan Kruschen Salts niet hoog genoeg
roemen, want ik leed langen tijd aan indi
gestie; op 't laatst durfde ik bijna niets
meer te eten. Eenige maanden geleden be
gon ik Kruschen Salts te nemen, niet meer
dan eiken ochtend een beetje ln mijn
eersten kop thee, en dit bleek werkelijk
een prachtige kuur te zijn. Ik ga door
met Kruschen Salts, en heb nu geen Indi
gestie meer, ik kan weer gewoon mee eten
en voel mij veel beter'. Mej. A. P. te S.
Indien Uw voedsel niet snel en .geregeld
door Uw inwendige organen wordt ver
werkt, begint het te gisten, er ontstaan
gassen en zuren, welke maagpijnen of
onpasselijkheid e.d. veroorzaken, zoodat
elke voeding een bron van ellende wordt.
Bovendien hoopen zich afvalstoffen in Uw
lichaam op, welke de algeheele gezond
heid schaden. De zes minerale zouten, waar
uit Kruschen Salts is samengesteld, hebben
de eigenschap Uw inwendige organen aan
te sporen tot snelle en geregelde werking.
De afvalstoffen zullen zich daardoor niet
meer kunnen ophoopen en worden geregeld
verwijderd. Zoodoende wordt ook de oor
zaak van Uw onpasselijkheid en Uw maag-
bezwaren weggenomen. Slechts de kleine
dagelijksche dosis in Uw eersten kop thee
of koffie op de nuchtere maag, en alle
spijsverteringsklachten behooren tot het
verleden.
Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar
bij alle apothekers en erkende drogisten
a f. 0.40, f. 0.70 en f. 1.60 per flacon, omzet
belasting inbegrepen. Let op, dat op het
etiket op de flesch, zoowel als op de
buitenverpakking de naam Rowntree Han
dels Maatschappij, Amsterdam, voorkomt.
6678 (Insez. Med.)
Een opmerkelijk beeldje.
Tusschen het aardewerk, dat de aan
dacht van niet-gespecialiseerden meestal
niet zoo vermag te trekken als schilder-
of beeldhouwwerk, fascineert de buste van
een oude vrouw. Een klein stukje w"-k,
misschien vijfentwintig centimeter h,_jg,
maar welk een juweeltje. Het gelaat is ver
trokken als door paralyse, ln een grijns,
de rechterschouder komt krampachtig
naar voren, en tusschen de machtelooze
lippen steken een paar brokkelige tanden
naar buiten. Zoo realistisch is 't oude
heksje, vierhonderd jaar geleden door den
Italiaanschen artist weergegeven, dat de
hier rondslenterende 20e eeuwer er op slag
door wordt gebiologeerd; en er half in
adoratie, half in afgrijzen naar staren
moet.
Henry Oppenheimer Esq.
Oppenheimer heeft een collectie teeke-
ningen bijeengebracht, die door weinig
musea wordt geëvenaard. Geboren in
Washington, kwam hij reeds vroeg naar
Europa, ontving zijn financieele opleiding
in Frankfurt, trok hierop naar Londen en
maakte fortuin door de „Underground" te
financieeren. Omstreeks het begin dezer
eeuw begon hij in ernst te verzamelen, wat
een rage van hem werd. Zijn geweldige
huis in Kensington Palace Gardens ver
anderde in een museum, slechts het hoogst
noodzakelijke meubilair was voorradig
de rest was kunst! Kenners en museum
directeuren waren bij hem te gast.
Nu, na zijn dood, spat dit alles uiteen.
Indien hij een museum gesticht had, zou
zijn naam onsterfelijk zijn geworden.
Iedereen kent natuurlijk het flauwe
grapje van den man, die alleen door met
zijn hoofd te knikken tijdens een verkoop
bij Christie's plotseling eigenaar wordt van
een wereldberoemd schilderij voor een
kosmisch bedrog. In werkelijkheid gaat
het natuurlijk niet op en de bezoeker mag
hier even nadrukkelijk knikken als de
Javaan op het bekende zendingsspaarpotje
wanneer men er geld in doet, hij heeft geen
succes zoolang de veilingmeester hem niet
kent. Het wereldje der bona-fide kunst-
koopers is klein; en het puikje hiervan is
in de ongezellige zaal bij Ohristie aan
wezig.
Er wordt een teekening of beeldje op de
tafel voor de tien rijen stoelen gezet en
óp gaat de prijs! Een klem werkje van
Leonardo da Vinei, een ruiterfiguurtje,
vliegt omhoog van tien tot 4300 pond.
Een Hollander, Dirk Bouts, davert met
een prentje van tien centimeter in het
vierkant er achter aan en haalt ongeveer
denzelfden prijs: 4000 guineas.
Rembrandt uit de mode?
Rembrandt blijkt plots uit de mode
echter. ConsternatieDe markt is over
voerd, en een van zijn prenten gaat weg
voor het bagatel van twintig guineas! O
gruwel een Rembrand, een echte origi
neel? Rembrandt voor een prijsje waar men
nog geen behoorlijken tweedehandsch
wagen voor krijgt!
Lord Du veen koopt voor zichzelf.
De sensatie van de veiling brengt lord
Duveen, de cynische oude heer, die na een
wel doorsjacherd leven in de internationale
pers de schandalen van den kunsthandel
openbaart. Tien minuten voor het portret
van Jehap Foucquet of Tours aan de
beurt is slentert hij binnen, neemt losweg
op een tafel tusschen het nieuwsgierige
publiek plaats, jaagt het portret op en
wil niet zeggen, dat men met brutaliteiten
verder komt. Vérre van dat! Maar laat je
niet te- gauw afschrikken! James Cagney
kon een baantje krijgen als figurant. De
balletr?gisseur vroeg hem, of hij dansen
kon. James haastte zich dit te bevestigen,
alhoewel hij geen wals van een foxtrot kon
onderscheiden.
Al Jolson hoorde de roepstem van het
Fortuin op een nacht in San Francisco,
toen ihij in een cabaret werkte. Die roep
stem kwam uit den mond van een ouden
negerbediende, die hem adviseerde, zich
zwart te schminken, indien hij wilde, dat
het publiek meer om hem zou lachen. „De
menschen lachen altijd om negers, waar
om?" ,AI" nam den raad ter harte en
eenige maanden later was hij over heel
Amerika beroemd om zijn „blackface"-
nummer.
Pat O'Brien werd naar Hollywood geroe
pen om de rol van Hildy Johnson, een ver
slaggever, te vervullen, in de film „The
Front Page", Men verkeerde n.l. in de fou
tieve veronderstelling, dat Pat op Broad
way dezelfde rol had gespeeld. Dit was
echter niet waar; Pat had de rol vervuld
van den uitgever, welke ln de film uitge
beeld werd door Adolplie Menjou. Pat
hield echter wijselijk zijn mond en ver
tolkte de ongewone rol zoo goed als hij
kon. Het werd een doorslaand succes en
Pat kreeg dan ook een contract bij Warner
Bros.
Bette Davis stond op het punt naar New.
York terug te keeren, na een mislukte
poging een rol te krijgen in een film.
George Arliss overreedde haar nog eens een
laatste test te nemen voor de vrouwelijke
hoofdrol in de film „The man who played
God". Zij deed het en kreeg de rol. Had zij
dat niet gedaan, dan was er misschien
voor de filmindustrie een groot talent ver
loren gegaan. Wij herinneren u slechts
aan haar brillante vertolking van Joyce
Heath in „Dangerous" (Een fatale vrouw),
een rol, die haar de hoogste onderschei
ding bracht, die een filmster te beurt kan
vallen, n.l. die van de „Acadmy of Motion
Pictures Arts and Sciences".
Honderden jonge menschen komen jaar
lijks naar Hollywood, in de hoop carrière
te maken. Hoevelen van hen slagen echter?
Slechts enkelen. En dit zijn degenen, die
hun kans grijpen, of zichzelf een kans
scheppen en deze dan uitbuiten. Is men
daartoe in staat, dan kan men slagen, al
is de mogelijkheid er altijd, dat gebrek aan
talent nog de oorzaak is van het falen.
Maar vóór alles: „Grijpt uw kans!"
de „vijflingen" op het witte doek.
„In de hoofdrol: Annette. Cecilie, Mary,
Eilie en Yvonne Dionne, de Canadeesche
vijflingen". Dat is een aankondiging, die
zelfs in Amerika een groote sensatie be-
teekent! „The Country Doctor" heet deze
film, waarin weliswaar Harold Hershol de
titelrol speelt, maar waarin de vijf babies,
wier levensgeschiedenis hier. met humor en
roerende episodes vermengd, verteld wordt,
de grootste rol spelen. Men heeft de stof
aan de werkelijkheid ontleend en niet ver
zuimd de geschiedenis te kruiden met veel
sentimentaliteit en er een happy-end aan
te maken. Hoewel sommige scènes voor
onze begrippen veel te sentimenteel zijn,
vergeet men alles, zoodra de vijf aardige,
verwonderde gezichties d-e sprekend op
elkaar gelijken, op het witte doek verschij
nen: men is verrukt over dit wonder dei-
natuur dat de camera met veel technische
handigheid in verschillende situaties heeft
opgenomen.
EERSTE KAMER.
landbouw-crisisfonds
Wij hebben gisteren het een en ander
vermeld over het debat bij de begrooting
van het Landbouwcrisisfonds.
Wij gaven een bloemlezing uit de vele
onderwerpen, die, voor de zooveelste maal,
ook in deze Kamer werden aangeroerd;
gisteren ging het in denzelfden geest
voort.
Minister Deckers heeft getracht zich
door dit bosch een weg te banen en leder
het zijne te geven. Als algemeen doc-1 der
regeerings-po'itiek schetste hij het stre
ven, om land- en tuinbouw voor finaie in
zinking te behoeden. Dit zou voor heel ons
volk een geweldig nadeel zijn en daarom
achtte hij het verantwoord, dat iedereen
tot de bereiking van dat doel zijn deel bij
draagt. In het algemeen was de Minister
van oordeel, dat het crisis-apparaat, het
welk gebezigd wordt, deugdelijk is: er
wordt hard gewerkt, al is er natuurlijk wel
kaf onder het koren De juridische vormen
van de verschillende diensten heeft de
Minister verdedigd; hoe men over dien
vorm ook denke, de verantwoordelijkheid
der Regeering tegenover de Staten-Gene-
raal is onaangetast gebleven. Dat som
mige maatregelen den landbouw in zijn
vrijheid belemmeren, noemde de Minister
niet meer dan natuurlijk. De Minister gaf
toe, dat men, als de lange duur van de
crisis voorzien ware, de organisatie wel
licht anders zou hebben gemaakt. Intus-
schen zal hij er naar blijven streven, den
landbouwer datgene te geven waarop hij
recht heeft. Als er gestreefd wordt naar
vermindering van steun, zal dit geschie
den zonder den landbouw te schaden. De
Minister heeft zijn tevredenheid te ken
nen gegeven over de werking van den cri
sis-accountantsdienst en allerlei klachten
behandeld omtrent het optreden van be-
azijn-extract.
Een lezer dringt met het oog op de onge
vallen die plaats vinden met azijn-extract
er op aan dat de huismoeders het gebruik
daarvan zullen staken om alleen aziin door
reincultuur verkregen, te bezigen.
koopt het voor 10.200 guineas een zachte
78.500 gulden!
„Wat een prachtig stuk", zegt hij naief.
„ik koop het voor mijzelf!"
En hoe beleefd zijn zijn collega's. Zij
doen net of zij hem gelooven!
GERH. VAN EIJSSELSTEYN.
paalde ambtenaren. Breedvoerig besprak
hij ook het bekende ontslag der vier ju
risten, zijn beleid in deze zaak krachtig
verdedigend.
Voorts heeft Zijne Excellentie over ver
schillende bijzondere punten en verlan
gens en wenschen een enkel woord gezegd
Zoo acht hij verplichte veiling van tuin
bouwproducten juist; kon hij geen toezeg
ging doen omtrent afschaffing van de om
zetbelasting op .fruit; verdedigde hij en
kele maatregelen met betrekking tot de
margarine genomen (meedeelend dat er
met dit artikel door enkelen zeer groote
crisis-winsten zijn behaald); achtte hij
geen vrees aanwezig voor een tekort aan
margarine of vet; beloofde hij de belangen
der kleine boeren te zullen behartigen (de
stichting van een afzonderlijken dienst
voor hen is bijna gereed); betoogde hij dat
de gekozen tarwe-richtprijs juist was
(eind September wordt een nieuwe prijs
vastgesteld); enz. enz. enz.
De Minister verklaarde, dat er altijd wel
klachten zullen blijven, maar er is veel te
vredenheid onder de boeren, al doen, als
steeds, de ontevredenen zieh het luidst
hooren. Hij zal in het belang van land
en tuinbouw blijven werken, ook bij de
onderhandelingen met het buitenland.
Men was in de Kamer over 's Ministers
rede zeer voldaan; hij werd zelfs gecom
plimenteerd.
Zij keurde de begrooting goed.
industrie-financiering
De Kamer is voorts het wetsontwerp in
zake de industrie-financiering gaan be
handelen: de oprichting van een naam-
looze vennootschap voor dit doel.
Drie sprekers hebben er het woord over
gevoerd. Van hen verklaarde de sociaal
democraat Danz zich voorstander. Het
ligt op den weg der Overheid, werkgele
genheid te scheppen, maar de uitvoering
van het ontwerp zal eerst dan tot haar
recht kunnen komen, wanneer de Regee
ring inderdaad alle kracht inspant om de
nieuwe instelling groot en krachtig te ma
ken. De christelijk-historische heer ter
Haar en de liberale heer Gelderman spra
ken in anderen geest. Zij voelen er wei
nig voor, hun steun aan het ontwerp te
geven. In de eerste plaats achten zij het
verkeerd, dat het geen tijdelijk karakter
draagt. Vervolgens was de heer ter Haar
van oordeel, dat het niet op den weg van
bank-instellingen ligt, aan de industrie
credieten op langen termijn te verstrek
ken, en betoogde de heer Gelderman, dat
de Overheid zich niet te veel met de uit
breiding der werkgelegenheid moet be
moeien; overigens zouden meende hij
kleine credieten uit het Werkfonds ver
leend kunnen worden en zouden groote
credieten voor industrieën bij het parle
ment kunnen worden aangevraagd.
Intusschen kan men er van op aan, dat
de Kamer heden het ontwerp zal aan
vaarden.
HAGENAAR.
jan kiepura in „triomf der
liefde".
[Vrouwe Fortuna, die hem een kans in den
schoot wierp.
Toen Joe E. Brown voor het eerst in de
1 lilmkolonie kwam. was hij een gevierd ac-
teur op Broadway. Toen na eenige dagen
'de film-aanbiedingen uitbleven, nam Joe
maatregelen. Hij was met de directie van
de F.B.O.-studio's overeengekomen, dat hij
een film zou maken, maar het leed geen
twijfel, of hij zou nog eenige weken of
maanden in zijn hotel moeten blijven
wachten, voordat hij een rol zou krijgen.
[Daarom deed hij de F.B.O.-officials een
voorstel.
„Laat mij een rol in een andere film
spelen", stelde hij voor, „hindert niet
welke."
„Sorry," bromde de directeur, „maar de
eenige film, die nu gedraaid wordt is
„Crooks can't win" en daarin is geen plaats
voor een komiek."
„Er móét een plaats zijn," hield Joe vol,
„zou u geen rol kunnen laten schrijven voor
een verslaggever.een komische verslag
gever?"
„Kost te veel", was het antwoord.
„Maar het kist niet zoo veel," pleitte Joe,
die zijn kans voelde komen. „Ik wil de rol
spelen voor 500 doll., hóé groot zij ook zijn
mag!"
Aldus geschiedde en Joe werkte vier weken
voor 500 doll, en deed de film-ervaring op,
die hij voelde noodig te hebben, voor hij
een belangrijkere rol zou kunnen vervul
len. Zoo begon hij zijn financieele sneeuw
bal en nu is hij een der best betaalde ac
teurs van filmland!
Hierboven de bekende Poolsche tenor
Jan Kiepura als „de zingende visscher" in
zijn nieuwste film „Triomf der Liefde",
waarin hij samen speelt met Gladys
Swarthout.
„Triomf der Liefde" is een mooi voorbeeld
van „componeèren-voor-de-film". De ly
rische nummers zijn doelbewust in het
Z-S- „populaire" genre gehouden, waarbij
echter de platheid die, muzikaal gespro
ten althans, zoo dikwijls dergelijke pogin
gen kenmerkt, op gelukkige wijze is ver
meden. De muziek wordt gedragen door
het talent van een componist (O'Sullivan),
ó'e nieuwe muzikale waarden heeft toege
voegd aan de nieuwe kunst van het
„componeeren-voor-het-witte-doek".
„GRIJPT UW KANS!"
Het motto voor toekomstige filmsterren.
„Iedere soldaat heeft den maarschalk
s-af in zijn ransel!" verklaarde Napoleon.
Met een variatie op dit gezegde kan men
°ok beweren: „Ieder jongmensch kan zich
een succesvolle filmcarrière scheppen". Mits
jjy (Jij) dan ook zijn kans grijpt en goed
oenut. Menig acteur van tegenwoordig
nee?t zijn huidigen roem te danken aan
Toen Dick Powell zijn eerste film maakte,
„Blessed Event", gebruikte hij al zijn
vrijen tijd, om zich zooveel mogelijk vrien
den te verwerven en spoorde hen aan hem
veel z.g. „fan-mail" te sturen, waar hij,
eerlijk gezegd, zelf ook een steentje toe bij
droeg. Hij vond, dat het geen kwaad kon,
dat de studio-leiding zou weten, hoeveel
vrienden en bewonderaars hij had. Hij was
nu eenmaal in Hollywood en wilde er graag
blijven. De stem des volks is de stem der
Goden, dacht Dick en schreef zichzelf nóg
meer „fan-mail". Nu beschouwt hij „Bles
sed Event" nog steeds als een keerpunt in
zijn leven. Als hij niet zoo zijn best had
gedaan zich populair te maken, stond hij
misschien nu nóg door een megafoon in
een of andere nachtclub te zingen....
De belangrijkste dag in Kay Francis' car
rière was misschien wel die, waarop zij de
vrouwelijke hoofdrol vroeg in „Gentleman
of the Press". Zij wist echter, dat de rol
voor een blondine was. Desondanks kréég
zij de rol. Als zij de moed had gemist om
het te vragen, zou zij nu waarschijnlijk
niet de succesvolle actrice geweest zijn,
zooals wij haar' kennen uit zoovele Warner
films.
In de levensgeschiedenissen van de
meeste sterren komen haast altijd zulke
toevalligheden voor: „kansen, die gegrepen
en goed benut werden!" Oók durf speelt
een groote rol. Men moet niet te beschei
den zijn, als men het ver wil brengen; dat
Hierboven twee der hoofdpersonen uit de film „De man met de Kap", spelend in
het vreemdelingenlegioen, n.l. Kaissa Roba en Jean Toulout.
De dorpsdokter is niemand anders dan
dr. Alan Roy Defoe, die immers ook een
onbekende en weinig-vermogende dorps
dokter was. voordat de vijflingen door ziin
hulp het levenslicht aanschouwden De in
houd van de film is natuurlijk niet heele-
maai gelijk aan de werkelijkheid; de film be
gint op het moment dat de dokter een
vertwijfelde strijd voert met het gemeente
bestuur om een verbetering van de hygië
nische toestanden op het platteland. Er
ontbreekt een hospitaal, er ontbreken apo
theken er is gebrek aan geschoolde ver
pleegsters. Een tegenstander van den dokter
maakt bekend, dat de man 35 iaar geleden
practijk heeft uitgeoefend zonder vergun
ning. Men begint tegen hem te procedeeren
en dreigt met de gevangenis. Dan komt als
Deus ex machina de vader van een kinder
rijke familie, wiens vrouw weer de gebooTte
van een baby tegemoet ziet. De vader staat
erop. dat men hun eigen dokter tot hun
beschikking stelt. De dokter wordt vrijge
laten en neemt ziin plichten waar. Hij
helpt echter niet één baby op de wereld,
maar vijf! En dan bemoeit de geheele
wereld zich met het lot van den onrecht
vaardig behandelden dokter: men draagt
hem in triomf door de straten en viert hem
op zoodanige wijze, dat zijn tegenstanders
hem niet meer durven tegen te werken.
Door dit eenvoudig verhaal heeft men
het leven van de viiflingen geweven.: men
ziet hoe zü slapen, hoe zii eten hoe zii
spelen, hoe zii lachen, hoe zii hun eerste
pogingen doen om te loopen. hoe zii krui
pen en gewasschen worden hoe zij ernstige
gezichten zetten en het mondje vertrekken
om te gaan huilen. Er ziin veel aardige
episodes uit het onbekommerde leven van
deze kleine aardbewoners die heel echt en
natuurlijk ..spelen" Daarbii kan hun in
komen zich meten met dat van iederen be
roemden filmster. Dr. Defoe verklaarde, dat
de viiflingen dank zii de voorbeeldige ver
pleging en voeding dikwiils worden gezocht
voor reclame-foto's voor kindervoedsel. Het
inkomen, dat zii hiermede verdienen plus
dat van de film. bedraagt meer dan 60.000
pond. Vorig jaar kwamen er 400.000 men
schen naar Canada om de viiflingen te
zien en zii bezorgden het vreemdelingen
verkeer een ware goudregen.
De maatschappij, die het filmrecht voor
het volgend iaar heeft gekregen, liet het
leven van de vi.tf baby-stars bi.i Lloyds ver
zekeren voor 50.000 pond. De viiflingen zijn
net twee jaar geworden.
De film ,The Country Doctor" heeft in
Amerka veel publiek getrokken; allen wa
ren even verrukt over de kleine .stars".
garbo-populariteit.
De populariteit van Garbo kent geen
grenzen
Uit Cair komt een uitstekende film-
anecdote:
Een Engelschman. die op reis was. en
genoeg had van het Westen, ziin lawaaiige
steden, ziin filmbedrijven en alles, wat
daarmee samenhangt, vluchtte naar het
verre en zonnige Oosten. Maar helaas: ner
gens vond hij volkomen eenzaamheid en de
rust. waarnaar hii zoo verlangde. Overal,
waar menschen woonden, waren ook films,
die hem weer deden herinneren aan het
geroezemoes der groote stad tot zelfs in de
kleinste steden van het mysterieuze Oos
ten. Ten slotte besloot hij. ziin tent midden
in de Sahara op te slaan, want daar waande
hii zich toch wel veilig
En dus besteeg hij een kameel en liet
zich. begeleid door een kameeldrijver naai
de woestijn leiden. Toen ze al een flink stuk
hadden afgelegd, wendde hii zich voor den
eersten keer tot den kameeldrijver:
„En. vertel mij eens. hoe heet die kameel
eigenlijk?"
Waarop de man antwoordde:
„Greta Garbo".
