Herdenking sterfdag generaal van Heutsz - Recordvlucht naar Australië
HET HELSCH COMPLOT
77sle Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
Vrij naar het Engelseh
door AHNXE 6. SWAN.
11)
Miss Dempster voelde de verborgen tee-
derheid van haar stem en blik en het
was, alsof zich iets in haar ontspande. Ze
keek bijna aandoenlijk gretig naar het
meisje op.
„Ik vind het prettig om jou in mijn ka
mer te hebben. Zeg aan miss Alice, dat,
wanneer zij me alleen moet laten, jij bij
me moet blijven inplaats van Dalgleish.
Die moet niet meer bij me komen. Ze past
alleen maar bij gezonde menschen. Zelfs
haar rokken maken geluid."
Het zou niet prettig voor mrs. Dalgleish
geweest zijn. als ze deze woorden, die sta
melend en met lange tusschenpoozen uit
gesproken werden, gehoord had. Maar, of
schoon ze aan den buitenkant van de
deur met haar oor stijf tegen het sleutel
gat gedrukt stond, kon ze wel de stem van
Christina verstaan, maar van miss Demp
ster vernam ze slechts een vaag ge
mompel.
Tot wanhoop gedreven, opende ze haas
tig de deur en ging opnieuw de kamer
binnen. Voor zoover zij wist, was dit de
eerste keer sinds vele dagen, dat haar
meesteres bij het bewustzijn was. Miss
«atman had dienzelfden ochtend nog met
durdqlijike bezorgdheid gezegd, dat die
voortdurende bewusteloosheid haar ern
stig verontrustte. Nu zag ze haar kans
gekomen om haar macht te doen gelden
en Christina Caldwell voorgoed te ver
slaan. Ze had het recht om dat te deen,
want. zooals ze zelf gezegd zou hebben,
had ze miss Dempster de laatste twintig
jaren trouw gediend.
„O, mevrouw, wat doet het me goed, dat
ik zie, dat u weer uzelf bent!" zei ze. „Is
er iets, wat ik voor u kan doen? U weet,
dat u op uw arme, oude Dalgleish kunt
rekenen, die zoo lang bij u gediend heeft.
Het heeft me pijn gedaan, mevrouw, meer
dan ik kan zeggen, om opzij geschoven te
worden door menschen, die op zijn zachtst
gesproken, niet eens mijn meerdere zijn.
Zelfs de kasten worden afgesloten, zoodat
ik nergens meer bij kan."
„Wie heeft de kasten afgesloten?" vroeg
miss Dempster, terwijl er iets, dat veel
van een glimlach weg had, om haar lip
pen speelde.
„Miss Harman en ze laat dat meisje
hier, die nuttelooze, luie meid bij u op
passen, inplaats van mij, Dalgleish, die
hier al in betrekking was, toen zij nog
geboren moest worden. Het is meer dan
een mensch kan verdragen, mevrouw en
lk hoop, dat u haar een goed standje wilt
geven, want dat verdient ze en dan weet
ze meteen haar plaats en kan trachten
zich daar aan te houden."
„Als miss Harman de kast afgesloten
heeft. Dalgleish, dan kun je er zeker van
zijn, dat ze daartoe een reden had," was
het onverwachte antwoord van de oude
vrouw. „Je kunt nu naar beneden gaan.
Dit meisje blijft bij me, tot miss Alice
terug komt."
Voor den tweeden keer, en nog duide
lijker, werd Dalgleish door haar eigen
meesteres opzij geschoven en dat in te
genwoordigheid van een, die ze zoo hart
grondig verachtte.
„Is dat nu de dank, die ik voor al mijn
trouwe diensten krijg, mevrouw?" zei ze
stijfjes. „Dan blijft er me niets anders
over dan mijn koffers te pakken en te
vertrekken."
„Zooals je wilt, Dalgleish, als je het op
die manier opneemt. Miss Harman zal wel
zoo vriendelijk willen zijn je te betalen,
wat ik je nog schuldig ben. Maar ga nu.
Je bent een goede kamenier voor gezonde
menschen, niet voor zieke. Zelfs je kleeren
brengen onrust in de kamer."
Dit deed de deur dicht. Opnieuw storm
de Dalgleish de kamer uit. Zelfs Christina
had met haar te doen en vermeed het
haar aan te zien, toen ze langs haar liep.
Dalgleish durfde de deur niet in het bij
zijn van haar meesteres dicht te slaan,
maar ze ging naar Meikle's provisiekamer
en stortte bij hem haar hart uit.
Toen beklaagden zij zich er samen over,
hoe zij, die door hen de indringster ge
noemd werd, groote veranderingen in het
huis teweeg gebracht had, hoe zij hen
van hun plaats gedrongen had, zichzelf in
de gunst van miss Dempster had weten te
dringen en dat alles met bedoelingen, die
zeker niet goed konden zijn.
Temidden van hun sombere overpein
zingen ging de bel van de voordeur.
„Als dat de dokter is," zei Dalgleish, tot
het uiterste gedreven, „laat hem dan in
de ontbijtkamer, Meikle en zeg hem, wat
wij denken Mischien is hij in staat een
stokje voor de plannen van de juffrouw te
steken."
Meikle knikte en haastte zich naar de
voordeur. De stemmen weerklonken nog
steeds in de eetkamer, zoodat het nu of
nooit voor hen was. Meikle's uiterlijk was
het omgekeerde van dat van mrs. Dal
gleish. Hij was een klein, verschrompeld
mannetje, met een fretachtig gezicht. Zijn
livrei hing slobberig om zijn mager
lichaam en in zijn geheele houding lag
iets kruiperigs, wat een teeken was van
een laag karakter. Dergelijk soort man
nen bezit echter dikwijls een groote vol
harding tot het verkrijgen van dingen, die
ze wenschen te hebbenook zijn ze erken
de grootmeesters in de kunst van het
haten.
Hij liet niet openlijk merken, dat hij
tegen Alice Harman was en daardoor was
hij in werkelijkheid een gevaarlijker
vijand dan Dalgleish, die zich te veel
bloot gaf.
„Dokter, zoudt u misschien een oogen-
blik in de ontbijtkamer willen komen
voordat u naar boven gaat?" vroeg hij
onderdanig, terwijl hij den jongen man
uit zijn jas hielp. „Mrs. Dalgleish zou u
graag even onder vier oogen spreken en
boven is daar nooit kans toe."
Rubhven knikte begrijpend en er lag
een verborgen voldoening in zijn oogen,
toen hij Meikle toestond hem uit zijn jas
te helpen.
Hij was er heelemaal niet afkeerig van
een gesprek met mrs. Dalgleish te heb
ben, want hij wist, wat voor een uiterst
gevaarlijk spelletje er in het huis ge
speeld werd en wilde juist erg graag
weten, wat zijn aandeel erin was.
Hij verkeerde in groote moeilijkheden
en kon zich niet veroorloven eenige hulp,
hoe gering die ook was, van de hand te
wijzen.
Er lag een gretige blik op zijn gezicht,
toen hij de ontbijtkamer binnenging en
haar goedendag zei.
HOOFDSTUK VII.
Beraadslagingen.
„Het gaat over miss Harman, dokter,"
zei mrs. Dalgleish zuur. „Mr. Meikle en ik
hebben met elkaar gesproken en we vin
den dat er in dit huis dingen gebeurëfi,
waarvan u in kennis gesteld moet wor
den."
„Mijn lieve hemel! En wat kunnen die
dingen wel zijn?" vroeg de dokter op den
schertsenden toon, die hij soms aannam,
als hij zijn werkelijke gevoelens wenschta
te verbergen. „Miss Harman schijnt toch
heel welmeenend, ofschoon ik moet toe
geven, dat ze me erg streng lijkt en moei
lijk om mee om te gaan."
„O. dokter, ik geloof dat ze veel kwader
is," riep mrs. Dalgleish opgewonden uit.
„Om mijn arme, lieve mevrouw in haar
klauwen haar klauwen!" herhaalde zij,
terwijl ze haar vuist schudde, „te zien is
meer dan ik verdragen kan. Ik heb ge
zworen dat ik het u vertellen zou en ik
doe het ook."
„Kunt u niet duidelijker zeggen, wat u
bedoelt?" zei Ruthven kalmeerend, terwijl
hij trachtte zijn belangstelling te verber
gen. De twee bedienden voor hem had
den er geen idee van, hoeveel waarde hij
aan hun woorden hechtte en hoe ze hem
in de kaart speelden.
(Wordt vervolgd).
NIEUWE RECORDVLUCHT NAAR AUSTRALIË. Lord Sempill zal trachten den afstand Engeland—Austra
lië door de lucht in recordtijd af. te leggen. De start* te Hanworth van het vliegtuig .,,Monospar Croydon". In 3
dagen zal getracht worden Port Darwin te bereiken.
AMY MOLLISON de eenige vrouwe
lijke deelnemer aan de wedvlucht om den
King's-Cup. In. stroomenden regen op
weg naar het vliegtuig.
DE NIEUWE GROOTE POLDERMOLEN IN DEN
OBDAMMERPOLDER is de eerste molen in ons
land, welke voorzien is van de z.g. Bilan-wieken. Dit
zijn wieken met scharnierende windborden.
DE OPENING VAN HET KANAAL KOLKOM-SGHAGEN- INTERNATIONALE GOLF KAM PIOENSCHAPPEN
STOLPEN. TE VALKENSW7AARD op de banen van de Eind-
i hovensche golfclub. De Kampioen der Baskische kust
De schoolkinderen aan boord van de ,,Stierop vermaken zich best A de Forest aan slag
HERDENKING 10DEN STERFDAG GENERAAL VAN HEUTSZ. Gisteren werd op
de Oosterbegraafplaats te Amsterdam ter gelegenheid van den lOden sterfdag van ge
neraal van Heutsz door de Stichting Fonds Ridderdagen" een krans gelegd op het
graf van den generaal. Luit.-gen. Swart voor 't graf, achter hem de heer L. J. Saron.
AANKOMST AAN HET CENTRAAL STATION VAN
DEN WERELDBEKENDEN BRIDGE-SPELER ELY
CULBERTSON. V.l.n.r. de Leeren Culbertson, Blij-
denstein, mr. Levenhach en Schelfhout.
