TEEKENPLAATJE
Donderdag 9 Juli 1936
No. 28
DE NIEUWE JUFFROUW
door
AMBER.
Juffrouw Baanders, die les gaf in de
klas van Mies, had een betrekking gekre
gen in een andere plaats en het hoofd
der school had toen de meisjes een tijd
lang onderwezen. Maar op den duur moest
er natuurlijk n nieuwe leerkracht komen.
Mies en haar vriendinnetje zaten ge
ducht in spanning. Zoo het net zoo'n
schat zijn als juffrouw Baanders? Dat
kon haast niet, zeiden sommigen. Maar
Mies was daar nog zoo zeker niet van. Z\j
had juffrouw Baanders ook wel erg aar
dig gevonden, maar dat kon de nieuwe
onderwijzeres immers óók best zijn! In
ieder geval redeneerde zij moest je
L: die dingen maar afwachten en zeker niet
uitgaan van de veronderstelling, dat „de
j: nieuwe" wel zou tegenvallen.
Lang zou de spanning nu niet meer
duren, want 's Donderdags had het hoofd
meegedeeld, dat hij van Maandag aan-
staande af geen les meer zou geven in de
klas van Mies.
„Hoe heet de nieuwe juffrouw?" had
Lize Elshout gevraagd, die altijd zoo'n
beetje de woordvoerdster van de klas was.
„Jonker", antwoordde het hoofd, en hij
lachte er zoo'n beetje bij.
Natuurlijk! dacht Mies. Wat had je nu
ook aan zoo'n naam? Zij had veel liever
geweten, of het een aardig iemand was,
zooals juffrouw Baanders. Maar dat dorst
ze niet te vragen. En toch was ze daar
zoo benieuwd naar.
„Vraag eens. of ze aardig is!" fluisterde
zU tegen Lize.
Maar die haalde haar schouders op.
„Ben je nou mal? Zooiets kan ik toch niet
vragen! Doe jij dat maar, als je zin hebt!"
Nu, zin had Mies er wel in, maar ze
durfde het toch niet te doen.
„Heeft ze ook lang haar?" vroeg toen
Jo Bergsma op eens, blijkbaar denkend
aan de algemeen betreurde juffrouw
Baanders.
„Nee, kort haar", zei het hoofd, en
lachte opnieuw.
En hij had alweer gelijk vond Mies. Wat
kwam het er nu op aan, of iemand lang
of kort haar had. Als ze maar aardig was;
dat was de hoofdzaak.
„Zoo, en de rest zullen jullie Maandag
zelf wel zien", sneed het hoofd verdere
vragen naar de uiterlijke verschijning van
de nieuwe onderwijzeres af.
De les ging weer door en hoewel Mies
anders altijd goed oplette, betrapte zij er
zich toch een paar maal op, dat zij er
over zat na te denken, hoe de nieuwe
juffrouw, die Jonker heette en kort haar
droeg, er wel zou uitzien. En daar ergerde
v zij zich over, omdat ze immers juist had
uitgemaakt, dat het uiterlijk er niet veel
toe deed.
Ook Vrijdag, Zaterdag en Zondag hield
Mies zich nog herhaaldelijk met dit pro
bleem bezig. En het was dan toch ten
slotte ook wel iets gewichtigs, als je een
nieuwe juffrouw kreeg, verdedigde Mies
«ichzelf.
Eindelijk was het dan toch Maandag-
naar School V01 verwachtinS stapte Mies
Onderweg haalde zij Jo Bergsma in, die
Met behulp van cirkeltjes kun je dl', aar
dige poesje teekenen. Je begint met twee
cirkels te maken. Het eenvoudigst is: zc om
een paar knoopen van verschillende grootte
te trekken. Daarna maak je het kopje af
en teeken je den staart en de pootjes, kkh
als het voor beeld aangeeft.
Het is niet moeilijk het plaatje nu af te
maken.
(Nadruk verboden),
bijzonder op juffrouw Baanders gesteld
was geweest en daarom voor de zoo veel-
st-e maal betoogde, dat „de nieuwe" wel
lang zoo aardig niet zou wezen.
„Dat is onzin", zei Mies, „je weet nog
niets van haar af! Wacht in ieder geval,
tot je haar gezien hebt".
Jo mompelde nog wat terug, maar ze
voelde toch wel, dat Mies eigenlijk ge
lijk had.
Vóór de school stond de heele klas van
Jo en Mies verzameld en natuurlijk ver
diepten alle meisjes zich in gissingen, hoe
„de nieuwe" zijn zou. Dat de kwestie aller
belangstelling had, bleek wel uit het feit,
dat zelfs de laatkomers nu reeds present
waren.
„Zou ze al binnen zijn?" vroeg één van
de meisjes en Lize Elshout antwoordde:
„Dat denk ik wel. Ik ben hier tenminste
al van kwart vóór negen af en ik heb
geen enkel vreemd gezicht gezien. Mis
schien heeft zij binnen nog wel wat met
de andere juffrouwen te bespreken. Die
zullen haar dan wel uitleggen, dat zij Jo
Bergsma erg in de gaten moet houden, die
nu al het land aan haar heeft omdat zij
haar vriendin Baanders heeft durven op
volgen".
„Dat is flauw!" protesteerde Jo, toen
het gelach der anderen bedaard was. „Als
het blijkt, dat „de nieuwe" net zoo...."
Maar verder kwam zij niet, want de bel
ging en dp schooldeuren werden door een
onderwijzeres geopend. Vooral de meisjes
uit de klas van Mies haastten zich om
binnen te komen.
Mies zelf raakte in het gedrang wat
achteraan, en toen zij nog bezig was haar
muts en mantel op te hangen, waren de
meeste andere meisjes al in het lokaal.
De deur stond open en telkens, als er
iemand binnenging, meenden zij een uiting
van verbazing te hooren. Zou „de nieuwe"
er zoo raar uitzien?
Eindelijk stapte Mies naar binnen en
ook zij kon haar verbazing niet heelemaal
onderdrukken: voor de klas stond het
hoofd en naast hemeen mijnheer. De
nieuwe „juffrouw" was een man!
Daarom had het hoofd dus zoo geheim
zinnig geglimlacht, toen de meisjes vroe
gen, hoe de nieuwe „onderwijzeres" heette
en of „zij" lang haar had!
(Nadruk verboden).
