Zeppelin-bezoek aan ons land - Utrecht in feesttooi
De Chineesche Postzegel
77*te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
Uit het Engelseh
door HERMAN ANTONSEN.
86)
Maar een oogenblik later gebeurde er iets,
dat die richting veranderde. Het touw, dat
van de schacht naar den grendel leidde,
trok strak en hield de pop tegen. Het ding
zwaaide een paar maal heen en weer en
viel stijf voorover op zijn gelaat, evenwij
dig aan de deur. De bocht in het touw
van de schacht naar den grendel werd
minder, totdat het hoofd ongeveer een
voet van den grond was.
En toen gebeurde iets heel merkwaar
digs. Het gewicht van de pop trok het
touw verder aan en daardoor schoof de
goed geoliede grendel denzelfden kant uit
van links naar rechts, totdat hij achter
het lipje op de deurstijl zat!
En terwijl ze als betooverd bleven toe
kijken. geschiedde er iets, dat hun nog
wonderlijker voorkwam, Ze zagen, dat het
korte eind van het touw begon te bewe
gen, alsof er aan de andere zijde uit het
kantoor aan getrokken werd. Heel even
bleef het als het ware haken om den knop
van den grendel. Dan brak het touw op
die plaats door. En omdat er geen knoop
in zat, viel het aan de speer bevestigde
einde in kronkels op den vloer tussohen
de pop en de deur in. Het overblijvende
einde, dat, waaraan getrokken was, ver
dween onder de deur in het kantoor.
Daarna zagen ze, hoe het einde, dat om
de speer gewonden zat, een oogenblik om
de schacht heen vastwrong en dan heel
langzaam ronögleed, toen dezelfde hand,
die ook het andere einde binnengehaald
had, er aan begon te trekken en ook dat
einde door de kier onder de deur heen-
haalde. Het volgend oogenblik verdween
ook de dunne mat geheel uit het gezicht.
De pop lag precies op dezelfde plaats,
waar de doode had gelegen, de deur was
gegrendeld en er bleef niets anders over
dan de verschoven boekenkasten, de twee
speren en de ligging van de pop als
stomme getuigen van de mogelijkheid van
het grendelen eener deur uit een ander
vertrek vandaan, waar de grendel onbe
reikbaar scheen.
Ellery kwam op een holletje uit het
kantoor terug en rende de wachtkamer
binnen. De detectives stonden als ver
steend tegen den muur. De inspecteur had
zijn hand veelbeteekenend in zijn broek
zak gestoken.
Iemand stond op Hij was vaal als het
flauwe ochtendlicht uit den bewolkten
hemel en vroeg op schorren toon: „Maar
Ik snap niet.... hoe u.... dat kon
weten!"
„Dat hebben die speren mij verteld,"
antwoordde Ellery onder verbaasd stil
zwijgen. „En bovendien de stand der beide
boekenkasten. Toen ik alle feiten aan het
verzamelen was, drong de waarheid tot
mij door. Die missionaris werd vermoord,
niet op de plek, waar we hem gevonden
hebben, maar ergens anders in de kamer.
Dat was te zien aan de bloedsporen op
den grond. De vraag rees dus bij mij op:
waarom had de moordenaar het lijk naar
die deur gesleept? Daar moest hij onge
twijfeld een reden voor gehad hebben. De
volgende vraag was: waarom had de
moordenaar de rechter boekenkast langs
den rechter muur verder van de deur af
geschoven? Daarop kon alleen het ant
woord zijn: om ruimte te maken bij de
deur vlak voor den rechter muur. De
derde vraag was: waarom had hij de lin
ker kast tot aan de scharnieren van de
deur geschoven en die kast schuin het
vertrek ingetrokken, zoodat ze een scher
pen hoek met de deur vormde? En daarop
wist ik geen antwoord te vinden, totdat ik
aan die speren dacht.
Die speren waren door de kleeren heen
gestoken van de voeten tot het hoofd. Ze
zijn van stevig, onbuigzaam hout. Ze
maakten het lichaam van den doode zoo
onbuigzaam als dat van een stuk wild,
dat aan het spit gestoken is. Ze veroor
zaakten om zoo te zeggen een kunstmati-
gen rigor mortis. Een mensch, die recht
opstaande, plotseling doodvalt, zakt recht
standig in elkaar. Maar deze doode moest
door die speren languit voorover vallen.
Om rechts van de deur ruimte te maken
was die rechter boekenkast verschoven.
De bedoeling was dus, dat de doode op die
vrijgemaakte ruimte terecht zou komen.
En hij moest evenwijdig met de deur val
len; anders was er geen reden geweest,
om juist daar ruimte te maken door het
verschuiven van die kast. En waarom was
de linker kast juist in zulk een scherpen
hoek geplaatst? Ik zag toen opeens, dat
als de doode rechtop in dien hoek werd
gezet en men hem dan liet vallen, hij wel 1
noodzakelijk moest vallen in de richting j
van die leeggemaakte ruimte naast de
deur... Maar waarvoor had de moorde
naar het noodig, hem juist op die manier
te laten vallen? Waarvoor was dat vallen
op zichzelf genomen, noodig?"
Ellery wachtte even en haalde diep
adem.
„Hoe onlogisch het ook mocht schijnen,
het eenige antwoord, dat ik op die vraag
kon vinden was, dat de misdadiger, die
het lijk van een andere plek in het ver
trek naar de deur gesleept had, den doode
zóó wilde laten omvallen, dat hij in zijn
val iets deedDe rest was een kwestie
van nadenken en proefneming. Het eenige
ding, wat'men met een deur doen kan en
dat voor een misdadiger van eenig belang
kan zijn, is dat men die deur sluit! In
dit geval, dat de grendel er op werd ge
schoven! Maar waartoe diende het,
dien grendel er op te laten sohuiven door
den doode, als de misdadiger zelf dat veel
eenvoudiger had kunnen doen met zijn
hand om daarna door die andere deur
daar te ontsnappen, waarmee hij op de
gang kon komen?
„Ik had nooitgedachtdat
begon dezelfde schorre stem weer.
„Het eenige mogelijke antwoord daarop
was," vervolgde Ellery met groote beslist
heid, „dat de misdadiger dit vertrek niet
kon of niet wilde verlaten door de deur
naar de gang; dat hij dit vertrek moest
verlaten door de deur naar het kantoor.
Maar hij wilde iedereen doen gelooven,
dat hij door de deur naar de gang dit
vertrek verlaten had, dat de deur naar
het kantoor aldoor op den grendel was
geweest, zoodat degene, die in het kantoor
was en zich in het geheel niet had laten
zien op de gang, langs het kantoor, zelfs
den sohijn niet op zich zou laden, de
moordenaar te zijn!"
Plotseling sloeg James Osborne de han
den vqor bet gelaat en kreunde:
„Jaik heb hetgedaanDe
heb hemvermoord!"
„U ziet dus," zei Ellery eenige oogen-
blikken later met een medelijdenden blik
op den schuldige, die door de anderen
met ontzetting aangestaard werd, „het
raadsel heeft zichzelf opgelost door een
gewone logische redeneering. Het gebruik
maken van die speren en het verschuiven
der kasten en het verplaatsen van het
doode lichaam bewezen, dat de moorde
naar de wachtkamer na de misdaad door
de deur naar het kantoor moest verlaten
hebben. De moordenaar was dus onmid
dellijk na zijn misdrijf in het kantoor.
Volgens zijn eigen bewering was Osbome
de eenige, die in het tijdvak, waarin de
misdaad geschiedde, op het kantoor was.
De bezoekers Macgowan, miss Diversey,
miss Sewell, miss Temple kon ik veilig
uitschakelen, omdat, als zij een van allen
den moord hadden bedreven, zij deze
wachtkamer door de deur naar de gang
konden hebben verlaten en den grendel
dus gewoon met de hand op de deur had
den kunnen schuiven, zonder al de hulp
middelen, die daarvoor nu aangewend
waren.
De eenige, die de deur naar de gang
niet kon gebruiken, zonder door mrs.
Shane gezien te worden bij zijn terugkeer
naar het kantoor, was Osbome. Hij was
de eenige, op wien dus verdenking vallen
kónZeg, Orborne waarom ben je
niet van die deur afgeblevenwaarom
heb je die deur niet ongegrendeld ge
laten?"
(Slot volgt).
GISTEREN BRACHT JIET LUCHTSCHIP „HINDENBURG" een
onverwacht bezoek aa^n ons land. De luchtreus
boven Utrecht.
HET VERTREK VAN DEN BEDEVAARTTREIN VAN MAAS
TRICHT UIT NAAR LOURHES. Eep. zieke wordt door het raam
van de coupé in den wagen gebracht.
LUSTRUMFEESTEN TE UTRECHT. Feestelijk© verlichting van een dor oude boogbruggen
bij het stadhuis aan de
Oude Gracht*
DE EX-KROONPRINS VAN DUITSCHLAND TE AMSTERDAM. - In gezelschap van den bur
gemeester van Wieringen, den heer L. C. Kolff bracht de kroonprins een bezoek aan mevr. Kolff
die verpleegd wordt in de Boerhave-Kliniek te Amsterdam.
Foto bij het verlaten der kliniek.
DE JAARLIJKSCHE PROEF MET
ZWEMVESTEN door de havenpolitie
van Londen. Drie bobbies tegelijk te water
HOE LANGER HOE ZOTTER. Men
heeft nu in Amerika ook al 'n koningin
van den glimlach gekozen, Miss Theda
Smith won dezen belangrijken wedstrijd
VOOR DE EERSTE MAAL SEDERT
ZIJN KONINGSCHAP inspecteerde
Koning Edward voor Buckingham Palace
de Yeomen of the Guard.
