hilderstukken voor Rijksmuseum - Jubileum „Drie Octobervereeniging
DIE HOUTEN KLAAS
FEUILLETON.
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
DB TIJD VAN DE SCHOOLREISJES IS WEER AANGEBROKEN.
„Artis" in de hoofdstad wordt niet vergeten en de belangstelling gaat uit naar „Radja",
den olifant.
TALRIJKE VEREENIGINGEN DEFILEERDEN VOOR HET BESTUUR DER JUBILEEBEN-
DE „DRIE OCTOBER VEREENIGING" dat zich voor de sociëteit „de vergulde Turk'*
had opgesteld. De padvinders trekken voorbij.
Naar het Engelsch
vac CHARLOTTE M. YONGE
door J. I. en E. A. H.
61)
HOOFDSTUK LXHI.
De familie bijeen.
Vijf jaar later waren alle leden van de
familie Morton weer voor ééns bij elkaar
in Westhaven.
Ida was langzaam stervende. Ze was al-
lijd wat teer geweest en de wanhoop, die
je over zichzelve had gebracht naar aan
leiding van dat misdadig ondernemen
jegens haar neefje, had allernoodlottigst
gewerkt op haar gestel. Haar moeder had
oeh weer aangesloten bij miss Gattoni en
gezamenlijk hadden ze op het vasteland
verschillende gezondheidsoorden bezocht,
de hoop Ida's lichaam meer kracht te
eenenken en haar geest nieuwe gedachten.
Gedurende eenigen tijd scheen dit wel
eens te lukkende patiënte werd weer wat
opgewekter, maar de geringste overspan-
™ng of opwinding had een terugslag ten
gevolge.
Dan was er nog een leelijk iets, dat haar
neef kwellen: haar oom had den grooten
bladen nu wel het stilzwijgen kunnen op
leggen, maar niet den kleineren en de
kring, waartoe miss Gattoni behoorde,
genoot juist van dergelijk nieuws. Van
daar dat Ida wel degelijk merkte, dat er
af en toe wat over haar gefluisterd werd,
dat ook niet hardop gezegd kon wordén,
en zoo hadden zij bijvoorbeeld in Genua
aan dezelfde table d'hote gezeten met de
zuster van Tom Brady, ja, ze hadden zelfs
de „Morna" in de haven gezien.
Zoo langzamerhand bracht iedere
zomer minder herstel en iedere winter,
waar dan ook doorgebracht, zette haar
verder achteruit, tot ze zich tenslotte zoo
ziek voelde, dat haar moeder dankbaar
het aanbod van Constance aannam om in
Biarritz bij haar te komen.
Constance was in haar vacantie meer
en meer het kind van den huize geworden
op Northmoor en sinds ze het college af-
geloopen had, was zij de rechterhand ge
worden van haar tante, behalve dan, dat
zij Amice muziekles gaf en Michael de
beginselen van het Latijn bijbracht, maar
haar plicht was het nu om haar zuster te
helpen verplegen en haar oom geleidde
haar.
Het was hun een schok, toen ze de ver
andering waarnamen in het ééns 7^0
bloeiende jonge meisje, dat nu als gebro
ken was, blijkbaar niet meer bij machte
ergens belang in te stellen. Ze wilde ln
het eerst haar oom niet bij zich hebben,
maar toen ze tot de ontdekking kwam,1
dat zelfs Constance In volslagen onwe
tendheid verkeerde betreffende haar aan
deel in het verdwijnen van Michael,
voelde zij zich overstelpt door innige
dankbaarheid, geheel onder den indruk,
als zij was, van zulk een verwonder
lijke vergevensgezindheid en verdraag
zaamheid.
Frank wist zelve eigenlijk niet precies
meer, wat hij tegen haar gezegd had,
maar gedurende de twee dagen, dat hij
blijven kon, had ze graag, dat hij zooveel
mogelijk hij haar zat, al was het dan ook
dikwijls zonder een woord te zeggenze
liet hem ook den Engelschen geestelijke
bij zich brengen.
Niemand had gedacht, dat zü het voor
jaar nog halen zou. maar, toen het een
maal zoover was, scheen dit vernieuwend
jaargetijde ook weer eenige herleving te
brengen en daarmede een vurig verlan
gen om Westhaven weer te zien. Het was,
alsof haar oom de stekende wroeging in
zachtmoedig berouw had cmgetooverd en
daardoor kon nu ook de genegenheid voor
het huis van haar kindsheid weer her
leven.
Mr. Rollstone was overleden, maar zijn
vrouw en dochter hadden het pension
aangehouden en waren Innig blij, dat ze
haar oude vriendinnen weerzagen.
Herbert, die nu al twee jaar farmer was
op een eigen landgoed, dat zijn oom voor
hem gekocht had, kwam voor het eerst
over, een forsche, knappe, gebaarde jonge
man, hoffelijk en vriendelijk tegenover de
zieke zuster, die zijn hulp meer op prijs
stelde dan de zorgen van ieder ander.
Mary kwam met haar echtgenoot en
zoontje van Northmoor, ter verwelkoming.
Toen Ida, in tranen, om haar vergiffenis
vroeg, was het leed ook zoo geheel gele
den, dat het haar niet moeilijk viel te
zeggen in den geest van Jozef:
„O. liefste kind, daar moet je niet over
denken. Niemand heeft er zoozeer onder
geleden als jijzelve. Miohaël heeft het in
het geheel geen nadeel gedaan; het heeft
allen een kleine „man" van hem gemaakt
en wat Herbert betreft, dat hij de wereld
is ingegaan, was verreweg het beste voor
hem, edel en edelmoedig' van aard, als hij
is. En, alles welbeschouwd, Ida," voegde
ze er peinzende bij, „geloof ik zeker, dat
je liever bent zooals nu, dan het jonge
meisje, dat je toen was,"
„O, tante Mary, zooals u en oom Frank
zijtDat doet je zoo voelen
Meer kon zij niet zeggen. Ze zag de uit
drukking op Michaels vroolijk gezichtje
en kreeg den kus, die haar vergiffenis hier
op aarde bezegelde, onbewust als hij was
van het slechte, dat zij met hem had
voorgehad. Dit was haar als een belofte,
hoe haar schulden haar zouden vergeven
worden, als zij het tijdelijke met het
eenwige zou verwisseld hebben.
Vóór dit nog plaats had, had Herbert
aan Rose medegedeeld, dat een van zijn
hoofdredenen, om zich in Canada neer te
zetten, was, dat hij haar mee terug wilde
nemen. Zijn oom had hij dit al lang ver
teld en mrs. Adler verlangde er naar om
Rose, als een nichtje, te kunnen verwel
komen.
I
Zelfs mr. Rollstone zou onder deze om
standigheden er zeker geen bezwaar in
hebben gezien om zijn toestemming te
geven; alleen Rose was het niet met zich
zelve eens of ze wel bij haar moeder weg
mocht gaan. Het bleek nu echter, dat mrs.
Morton bij mrs. Rollstone wilde blijven.
Westhaven was haar liever dan eenige
andere plaats en haar ijdelheid was zoo
geheel verdwenen, dat ze nog 't best
troost zou kunnen vinden in het goed
moedig gezelschap van haar oude
vriendin.
Constance had aangeboden, om te blij
ven en te zien, dat zij daar in Westhaven
een betrekking zou krijgen als gouver
nante externe, of aan een meisjesschool,
maar het was haar een verlichting, toen
zij merkte, dat de dames dit werkelijk niet
wenschten. Ze waren ook zoo geheel
anders van gewoonten, manieren en
levensopvatting en haar moeder wilde
haar: „niet in den weg staan," zooals zij
het uitdrukte, en zou zeer tevreden zijn
met een bezoek van haar, af en toe.
Dus, na een uiterst stille huwelijksvol
trekking in de mooie St. James-kerk, sta
ken Herbert en Rose over en vonden een
hartelijk welkom in Winnipeg; en Con
stance keerde terug met haar oom, om een
dochter te zijn voor tante Mary totdat
zij weggehaald werd door den jongen
dominee van Northmoor.
(SLOT).
0U1.3
TER GELEGENHEID VAN HET GOUDEN JUBILEUM VAN DE „DRIE OCTOBER-
VEREENIGING" wordt in de Lakenhal alhier een tentoonstelling gehouden, betrekking
hebbend op de viering van Leiden's ontzet. Tweede van links de heer W. v. d. ?*7aam, voorzit
ter der vereeniging, derde van links de burgemeester, mr. A. v. d. Sonde Bakhuyzen.
Wederom heeft sir Henry Deterding twee meesterwerken aan het Rijksmuseum te Amsterdam geschonken.
Bovenstaande foto is een reproductie van Aert van der Neer: ,,Rivier in maanlicht".
GARBO LAAT ZICH INTERVIEWEN. Op haar terugreis van Zweden naar
Amerika wordt de groote filmactrice Greta Garbo, aan boord van het stoom
schip ,,Gripsholm" bestormd door dagbiad-reporters.
EET TWEEDE SCHILDERSTUK waarmede sir Henry Deterding
bet Rijksmuseum in de hoofdstad verrijkte stelt voor de
„Vischvrouw" van Ostade.
MISS CECELIA
COLLEDGE geeft een de
monstratie met geluidlooze
rolschaatsen.
VORSTELIJK GESCHENK.
