LEIDSCH DAGBLAD - Tweede Blad
Zaterdag 18 April 1936
DE INSTALLATIE VAN
BURGEMEESTER
J. A, BAKHUIZEN.
UIT DE RIJNSTREEK.
IN SCHERVEN.
SASSENHEIM.
Burgorltfke Stand.
Geboren: Elizabeth, d. van G. Kuijlen-
burg en A. G. Bouwmeester Margaretha
Agatha, d. van P. Th. Elstgeest en C. C. v.
Leeuwen Helena Maria Elisabeth, d. van
Y. A. Jorna en H. Wassenaar.
Ondertrouwd: G. van Egmond, 43 j. en
H. M. Voges, 35 j. A. A, M. Kieboom, 32
j. en M. A. D. Gouverneur, 29 j.
Getrouwd: H. J. Beelen, 29 j. en C. L.
Wesseling, 30 J.
Loop der Bevolking.
Gevestigd: S. de Wreede, Hoofdstr. 170,
van Rietveld N. Waasdorp geb. van Tol
Bijdorpstr. 32, van Bussum Ja. Peil
Kerklaan 64, van Amsterdam H. Gra-
dauer, Hoofdstr. 268, van Steljr (Oosten
rijk) Ca. Ma. Burgmeijcr, Bijdorpstraat
18, van Heemstede.
Vertrokken: W. J. Oostra, W. Warnaar-
laan 6, naar Oosterwolde Ca Ha. Am-
merlaan, Hoofdstr. 171, naar Groningen
p. Havenaar, Zullhofstraat 11, naar Lei
den.
o
VEUR-LEIDSCHENDAM.
Inbraak.
Des nachts heeft men zich door verbre
king toegang verschaft tot een tweetal
gereedschaploodsen, staande bij een com
plex in aanbouw zijnde villa's aan den
Veui'sclhesrtraatweg. In de eerste loods be
vond zich het timmermansgereedschap,
dat onaangeroerd is gebleven: in de tweede
loods was geborgen het gereedschap van
den loodgieterspatroon v. K. van de Dam-
laan alhier; hiervan werd voor een waarde
van ruim f. 60 buit gemaakt, De politie
heeft het onderzoek ter hand genomen.
o
VOORSCHOTEN.
Burgerlijke Stand.
Geboren: Johannes Jacobus, Z. van B.
Sollie en A. v. Kalkeren Thomas, Z.
van H. Ravensbergen en P. C. Vis.
Getrouwd: M. G. Romijn 28 j. en M.
M. Prent 23 j. D. J. Knljnenburg 23 j.
en M. J. Meyer 26 j.
Loop der bevolking.
Gevestigd: A. v. d. Marei, Leidscheweg
233, van Leiden G. C. Velthorst, Laan
van Langenhorst 7, van Oosterhesseler
F. H. Langeveld, Hofweg 15, van Den Haag
A. de Zeeuw, Oranjekade 35, van Den
Haag.
Vertrokken: M. W. H. B. Nasveld, naar
Lelden M. v. Dop, naar Nootdorp
G. N. Oudshoorn, naar Leiden J. N.
Vis, naar Den Haag J. P. Casteleln,
naar Alkemade H. E. Beltman naar
TOESPRAKEN EN RECEPTIE.
In vervolg op ons uitvoerig verslag van
gisteren omtrent de installatie van den
heer J, A. Bakhuizen als burgemeester
van Nieuwveen, zij nog gemeld, dat na
mens de R.K. Raadsfractie gesproken is
door den heer D P. Akerboom, die zijn
beste wenschen uitte voor een goede
samenwerking, alsmede door het raadslid
de heer W. Plomp.
De burgemeester zelde getroffen te zijn
door de vele vriendelijke woorden. Spr.
beloofde nogmaals te werken voor het
welzijn der gemeente.
Nadat spr. den secretaris nogmaals
dank had gebracht, sluit hij de raadsver
gadering.
Nadat de eerewijn was rondgediend
sprak ds. Speelman namens den Kerke-
raad der Ger. Kerk, pastoor J. L. Speet
uit Leimuiden wenschte de Nieuwveen-
sche Katholieken geluk, dat zij burge
meester Bakhuizen als hun burgemeester
mogen begroeten. Spr. weet uit ervaring,
dat hil de burgemeester ls van alle Inwo
ners.
De heer Kraak Steeman sprak, gelijk
gemeld, namens den Bond van Autobus
ondernemers uit het geheele land, waarna
burgemeester Hoogenboom uit Ter Aar
zijn gelukwenschen overbracht. De heer
H. Kooistra sprak namens de Joh. Stich
ting, „het zwakke deel der Gemeente".
De heeren P Rietdijk (Leimuiden). A. v.
d. Knijff (Rijnzaterwoude), burgemeester
Kastelljn (Aalsmeer) namens den kring
van burgemeesters in de Haarlemmer
meer de heer J. W. de Ren (Leimuiden).
De heer Compeer (Rijnzaterwoude) be
sloot de rij der vele sprekers. Uitvoerig
dankte burgemeester Bakhuizen hen
allen en waardeerde de aanwezigheid van
oud-burgemeester Jhr. de Muralt van
Ter-Aar.
Ten slotte deed spr. een beroep op den
gemeente-veldwachter, den heer C. Udo
Wassenaar P. C. v. Heusden naar Veur
M. H. M. Domerghi, geb. Smeets, naar
Zuld-Afrika J. C. Dekker naar Den
Haag.
VALKENBURG.
Burgerlijke Stand,
Geboren: Jan en Willem, zoons van C.
Imthorn en P. v. Kralingen
Ondertrouwd: M. van Tol èn A. de Vries
De actie voor „Jong Holland snakt
naar werk" heeft hier opgebracht f. 79.60.
voor de handhaving der orde ln Nieuw
veen.
Behalve de reeds genoemde burgemees
ters, waren nog aanwezig, de burgemees
ters Bocxe (Zevenhoven) en Mumsen
(Woubrugge).
Een woord van lof zij gebracht voor de
schitterende versiering der zaal van Hotel
Schreuder. Hoe smaakvol zag deze er uit,
mede door de tallooze bloemenmanden,
o.a. van de Ooöp. Boerenleenbank „Ter-
Aar" te Nieuwveen. van de Eerw. Zusters
Ursula, de Nieuwveensche Winkelvereeni-
ging. de Burgerli. den gemeente-ontvan
ger. den technisch ambtenaar der Prov.
Waterstaat, de gemeente-ambtenaren, de
drie ieugdvereenigingen op Geref. Grond
slag. de B.V.L. de A]g. Begrafenis Ver., de
Zwemvereenlglng ..De Verbetering", den
Bond van Huiseigenaren, de Nieuwveen
sche IJsclub, de R-K. Tooneelver. „Inter
Nos" enz.
Hiermede besluiten wl.1 ons verslag van
de middagzitting en kwamen op uitnoodi-
glng van het comité des avonds half 8
weer in Hotel Schreuder bijeen om de
receptie bil te wonen waar verschillende
vereenigingen hun opwachting maakten.
De avondrecentie mocht zich ln een
buitengewone belangstelling verheugen.
Aan de voorgevel, van het hotel Schreuder
was een fraaie verlichting aangebracht,
het podium was feestelijk versierd. Toen
de burgemeester met ziin familie binnen
kwam. verhieven alle aanwezigen zich van
hun zetels en zongen het „Wilhelmus". De
heer P. SpreH heette den burgemeester en
ziin familie hartelijk welkom, alsmede de
vele afgevaardigden van diverse vereeni
gingen. Dr. B. Nout opende de lange rii
der sprekers en voerde het woord, namens
de Kerkvoogdij der Ned. Herv. Kerk. de
Zwem- en Wllhelmlnavereenlging. Dan
sprak de heer C. de Vries, namens den
Bond van Huiseigenaren, de Alg. Begrafe
nisver. en het „Groene Kruis". De heer C.
van Dijk voerde het woord namens de
oudercommissie van de O.L. School, res.-
lultenant van Leun. namens de B.V.L.. de
heer A. v. Poelgeest namens de IJsclub. De
lieer M Karsemeifer sprak namens vele
vereenigingen: hil bood den burgemeester
onder geestige bewoordingen een fraaie
voorzittershamer aan namens de voetbal
ver. .Nieuwveen". De heer Douwes. uit
Amsterdam sorak namens de Joh. Stich
ting en hoonte. dat het derde „kind", dat
burgemeester Bakhuizen nu te verzorgen
kriigt. geen „stiefkind" zal zijn. maar een
„nakomertje", waar de andere familie
leden trots op zullen ziin en dat „ver
troeteld" zal worden! De heer C. Bon hield
een gelukwensch in dichtvorm namens de
werkliedenver. „Eigen Hulp".
Vervolgens kwamen nog afgevaardigden
van de „Boerenleenbank", de 3 Jeugdver-
eenlglngen op Geref. Grondslag, de Chr.
Landarbeidersbond, ds. Brink namens de
Ver. voor Vrijz. Hervormden, de Zondags
school, de Vrijz. Jongerenbond, en de
Naai-krans, alsmede van de Jongelingsver.
„Timot/heus" de R.K. Tooneelver. „Inter
Nos", „Onderling Hulpbetoon", „Ons Be
lang", „R.K. Volksbond". R.K. Landarbei
dersbond „St. Deus Dedit", Sportver. Nic.
Boys, Genootschap „Stille Omgang",
Crisiscomité, ds. Speelman namens den
Kerkeraad der Ger. Kerk, de Ohr. Oranje
Vereen, het Nutsdepartement afdeeling
Rijnzaterwoude, de Chr. Boudvakarbei-
ders, de Postduivenvereen. ,De Witpen"
en tot besluit de Nieuwveensche Eiervei-
ling. Men ziet het: een haast niet te
overziene serie!
De burgemeester was zeer getroffen door
deze spontane hulde. Ik heb niet geweten
aldus spr. dat hier zóó veel vereenigingen
waren! Spr. verklaardq, Nieuwveen niet te
zullen vergeten. Allen dankte hij recht
hartelijk, in het bijzonder den voorzitter
van het Comité den heer Sprey.
Deze sloot hierop dezen welgeslaagden
avond, die zeker getoond heeft, met welk
een enthousiasme de heer Bakhuizen in
Nieuwveen ontvangen is!
ALPHEN.
De slapte in de Pannenindustrie.
Wegens slapte in het bedrijf zal het
personeel ongeveer 40 man van de
N.V. Dakpannen- en Kleiwarenfabrieken
voorh. D. van Oordt en Co. alhier met in
gang van 27 April a.s. om de week gaan
werken. Een bijzonderheid kan het zeker
worden genoemd, dat het personeel, dat
een week niet werkt, niet in den steun zal
vervallen, daar voor de gehuwden een
wachtgeldregeling of in het leven is of zal
worden geroepen, welk wachtgeld, bedra
gende f. 10.50 voor man en vrouw en f. 1
toeslag per kind met een maximum van 4
kinderen, zal overeenkomen met de plaat
selijke steunnormen.
Tot ouderling der N. Herv. Kerk Ju-
lianastraat is benoemd de heer A. Maas
kant en tot diaken de heer J. v. d. Velden.
Ten bate van het sanatorium „Zon
negloren" zal alhier op 28 en 29 April a.s.
een bazar worden gehouden.
HAZERSWOUDE.
De Emmabloemcollecte zal hier ge
houden worden op Woensdag 22 April a.s.
De collecte voor het pl. crisis-comité
heeft opgebracht f.79.781/: benevens een
bon voor kruidenierswaren en een voor
manufacturen.
NIEUWKOOP.
Het fanfarecorps „Eensgezind"
met medewerking van de tooneelclub „Tot
aller genoegen" in hotel „Spoorzicht" al
hier een goed geslaagde uitvoering. De
fanfare gaf de nummers: Juliana-marsch,
La fète de fleurs van F. Vivenot, Uit Groot
vaders tijd van F. Jakma, Orchidee van
G. Gesse en IJselmeermarsch. Het tooneel
speelde het blijspel ,JDe nieuwe typiste",
waarmee men veel succes Quad. De zaal
was goed bezet.
-o-
WOUBRUGGE.
Geen verhard wegdek.
De stemgerechtigde ingelanden van den
polder Vierambadht hebben in hun ver
gadering besloten den weg vanaf het
kruispunt Heerenweg tot Langeraar niet
van een verhard wegdek te voorzien. Het
gevolg hiervan is dat dit gedeelte van de
wegen in den polder in een slechten tos
stand blijft verkeeren. Naar wij vernemen
was het Rijk bereid in de loonen 100%
subsidie te verleenen; een mooi werk-
object ontgaat dus de omliggende ge
meenten.
In de vergadering van het Crisis-
comité is besloten de beschikbare gelden
te vecdeelen onder de werkloozen en de
armlastigen. Ondanks Ihet groot aantal
aanvragen (95) heeft het comité zich be
ijverd elk verzoek zooveel mogelijk in te
willigen. In groote lijnen is het systeem
gevolgd, zooals dat vorig jaar is toegepast.
Aan de werkloozen zal een bedrag van
f. 2 worden uitgekeerd en aan de andere
verzoekers f. 1 per gezinslid. Een bon zal
worden verstrekt, waarmede bij de plaat
selijke winkeliers goederen gekocht kun
nen worden. De groote medewerking welke
het comité vorig jaar van de midden
standers mocht ondervinden, heeft haar
doen besluiten thans dezelfde wijze van
distribueering der goederen toe te passen
De goederen zullen dus, met de rekening,
op het gemeentehuis worden bezorgd en
vandaar aan de betrokkenen worden uit
gekeerd.
Het gemeentebestuur is voornemens
medewerking te verleenen aan de oprich
ting van een cursus, volgens het P3.N.A.-
systeem, welke zal worden gegeven te
Leiderdorp aan jeugdige werkloozen in den
leeftijd van 14 tot 24 jaar. Het te geven
onderwijs onwat elk ambacht en daar
naast bok voor opleiding voor politie,
keurmeester, land- en tuinbouw enz. en
wordt gratis gegeven. De cursus zal ver
moedelijk aanvangen 'met 1 Mei en zij die
in aanmerking wenschen te komen kun
nen zich melden ter gemeentesecretarie.
(Nadruk verboden)
Maude Harvey vond voor haar man een
schuilplaats, handelende in het onver
wachte oogenblik met groote preciesheid,
zonder de geringste aandoening te ver
raden. Zij had hem vroeger reeds zoo dik
wijls verstopt, meestal voor de politie. Nu
gold het ditmaal de „geheime" politie.
Enfin, een graadje min of meer omlaag,
wat deed het er eigenlijk nog toe? Maar o,
wat verlangde zij naar haar broer Ray
mond, dien dag zeker wel voor de hon
derdste maal. Niet, dat een man altijd
zooveel beter weet wat te doen, vaak zelfs
minder goed; maar de tegenwoordigheid
van een man versterkt en op Raymond
kon zij, in zaken, die haar golden, zoo
vertrouwen. Inmiddels vermorste zij haar
tijd niet, maar bracht noodzakelijke din
gen in orde en was klaar, toen er aan de
voordeur werd geklopt.
Tot haar verrassing stond er een vrien
delijke jongedame vóór haar. Hoewel zeer
eenvoudig gekleed, was er iets gedistin
geerds aan haar.
Met een kinderlijken glimlach vroeg zij:
„Ben ik terecht bij mevrouw Harvey?
Ik ben Edith Torrance. Ik ben verbonden
aan het „Gemeenebest". De hoofdredac
teur zendt mij."
Zij hield even op, eenigszlns verlegen.
„Meneer shelton hoopt, dat u mij wat
vertellen wilt van uzelf, uw echtgenoot en
het werk, dat hij doet voor de mannen
op de fabrieken. U heeft daar veel mee te
doen, gelooven we, hoewel niemand eigen
lijk veel van u afweet. Meneer Harvey
echter kennen wij allemaal en bewonderen
wij zeer. Maar die staat zoo hoog, dat is
t 'm juist, dien zullen wij niet zoo ge
makkelijk aan het praten over hemzelf
krijgen, en toch zal er zooveel zijn, dat
zoo mooi is, zoo inspireerend en waarvan
11 alleen zoudt kunnen vertellen. Ik vrees,
dat ik niet erg duidelijk ben, maar
daarom ben ik juist hier gekomen."
„Een vrouwelijke detective!" Mevrouw
Harvey's vermoeide hersenen zetten zich
schrap tegenover deze beproeving.
„Wilt u niet binnenkomen?"
Zij was blij, dat haar stem laag en koel
klonk en haar hand rustig was, toen zij
de kamerdeur opende. Zij deed de visite
plaats nemen ln den eenlgen fauteuil. De
rust. waarmee zh gewoon was te praten,
evenals de rust harer bewegingen, schon
ken haar nu kostbare seconden tot na
denken.
„Ik ben nooit geïnterviewd" zei ze kalm,
v Vfees, dat lk er niet zeer geschikt voor
oen. Maar laat lk onder de hand thee
zetten. 't Is hier niet bijzonder gezellig
m zij keek met een goedmoedig glim-
trel-10 ronti 'n lecBe' armoedige ver-
..'•Wc eten en slapen en werken hier.
nnu '^ee brengt nog wel even eenlge
Maar vraagt u intusSchen wat
u wenscht te weten, en als lk u ten dien-
M- ziin
uit s ,Torrance trok de handschoenen
nvT.nu1./}?3106 een taschje potlood en
opschrijfboekje te voorschijn.
vnïü„ uherliefst van u. Ik heb nog on-
,r°utlne om te interviewen. Ik
W, j bekennen, dat, toen ik belde, lk
«Shïuw Was Het l'Jkt ook al te onbe-
zopk- om aan 'e komen met een ver-
tr'eelo r!>.u?n 1ielaas' als een groote indus-
wil ino Uw 'ü*1 ln beslag neemt. Ik
'tel dat miin zeSSen. voordat lk vragen
c'. dat wij menschen van het „Gemee
nebest" van af den drukker tot mr. Fhel-
ton toe, razend geweest zijn over de ver
halen, die er liepen over mr. Harvey. Het
idee, dat hij het geweest zou zijn, die van
alle mannen de plannen voor den bom
aanval van dezen nacht zou hebben ont
worpen! Niemand, die ooit hem heeft, zal
worpen! Niemand, die ooit hem heeft ont
moet, zal die leugen gelooven, mevrouw
Harvey".
Maude Harvey keek op met een lieven,
dankbaren blik, inwendig juichend, dat de
verborgen echtgenoot dit mee aanhoorde.
Die heerlijke spotternij was zijn eigen lip
pen waardig. Maar rustig antwoordde zij:
„Dank u, het doet goed te weten, dat
anderen mijn geloof in meneer Harvey
deelen. In zekeren zin ben lk natuurlijk
gehard tegen den laster, Wij hebben zoo
veel stakingen meegemaakt, zooveel moei
lijkheden. En in tijden als deze zijn er
altijd.... leugens".
Zij liep naar de muurkast, waaruit zij
eenige benoodigdheden voor de thee haalde
en plaatste 't serviesje op de vlerkante ta
fel, waarvan een zwaar, rood tafelkleed
afhing.
„Het ls op thee-tijd, dat ik verlangens
voel naar luxe, naar mooi zilver en naar
bediening. Ik denk, dat de meeste vrou
wen zoo zijn, poesjes ln de zon. Dikwijls
komt mijn Jongere broer hier op het thee
uur. Hij geeft me dan wat toe en dan spe
len wij voor plutocraten. Ik geloof vaak,
dat dit grappiger is dan de werkelijkheid".
Miss Torrance lachte instemmend, Zij
was opgestaan en stond aan het raam ge
leund, terwijl haar oogen rondloerden. Een
opmerking onderdrukkend, babbelde me
vrouw Harvey verder; het was onnoodig,
om het meisje bij haar onderzoek te vol
gen. De kast stond vast aan den muur ge
drukt, een poes had er zich niet tus-
schen kunnen wringen, dus daar geen
man, noch onder het IJzeren bed; verder
stonden er nog eenige stoelen, een buf-
fetje, de tafel, en een groote paktafel, die
beladen met boeken en couranten, dienst
deed als schrijfbureau, alles onbedekt en
doorzichtig, wat stellig een teleurstel
ling inhield. Dunne, versleten gordijnen
hingen voor de vensters, de vloer was on
bekleed.
Martin Harvey had weinig te vreezen,
op dit oogenblik althans, overlegde zijn
vrouw stil bij zichzelf.
Oude beleediglngen had zij ook vroeger
reeds vergeten, om in oogenbllkken van
lafheid hem bij te staan. Zij kende haar
rol; zij wist hoe te handelen.
Miss Torrance kwam in plotselingen
haast op het belangrijke onderwerp terug.
„Ik geloof, dat ik de bron van Martin
Harvey's bezieling gevonden heb Het werk
volk heeft een groote schuld aan u, een,
die zij nooit kunnen terugbetalen".
„Wat ik doe, is al heel weinig", ant
woordde mevrouw Harvey, terwijl zij on
derwijl dacht: de gewone klets! Zou zij
wel weten, hoe oudbakken die is? Maar
wat zij onmogelijk weten kon, ls, dat ik
hem eigenlijk haat, Inmiddels klonk het
opnieuw rustig:
„Een vrouw kan zoo weinig doen. Hoofd
zakelijk aanteekeningen bijhouden, eten
toebereiden, vergeten om te klagen, zuinig
zijn op kleinigheden, alles een negatief
soort van diensten".
Heta water in het pannetje begon hef
tig te pruttelen. Mevrouw Harvey zette
thee on miss Torrance trok den Stoel naar
de tafel en maakte enkele notities.
„Leugens, leugens, niets als leugens",
overpeinsde de andere, terwijl zij de haas
tige potloodkrabbels volgde.
Vriendelijke leugens, gezogen en ver
draaid uit de armzalige, leelljke waar
heid. Als hij in de jaren van dienst slechts
met zijn oogen maar haar had willen
danken, als Slechts voor een oogenblik
zijn lippen hun spot hadden willen ver
liezenwant die hadden immers niet
altijd gespot.
„Hoe lang is u getrouwd?"
Daar hadt je dat zekere uitdagende air
der vastbesloten nieuwelinge met die vraag
wat haar een wreeden lach ontlokte.
„Twintig jaren. Ik was twintig, nu ben
ik veertig; dat is nogal een eenvoudig
sommetje.
„En al dien tijd
„Hebben we andermans strijd mee ge
streden? Ja, bijna al dien tijd. Toen we
elkaar leerden kennen, bezocht lk de Kunst
academie. Hij studeerde Staathuishoud
kunde en geschiedenis. We droomden
grootsche droomen!"
Zij hield even stil en sloeg het pot
lood gade, dat een nieuwen regel begon.
De woorden: „Grootsche droomen" sche
nen de kamer te vullen. Hij moest ze ook
hooren en zou er tevens over spotten.
Maar alles zou hij toch niet vergeten zijn.
In die droomen was geen bitterheid ge
weest, geen geheime hebzucht onder het
masker van altruïsme.
Miss Torrance's stem klonk gretig:
„En toen?
„Toen trouwden we. Ik vergat de kunst
en hij vergat, dat hij een groot rechtsge
leerde moest worden. Wij waren zoo ge
lukkig, dat de heele wereld om. ons ook
gelukkig scheen; althans voor een tijdje.
Doch dat kon niet eeuwig duren. Mar
tin werkte, er kwamen moeilijkheden en
de mannen hadden een leider noodig. Van
dien dag af. bijna zonder onderbreking,
hebben wij de zorgen van anderen op ons
tenomen en getracht ze te verhelpen,
oms is er een tijdelijke kalmte: Martin
wijkt niet af van zijn geloof, dat ten slotte
de overwinning zal komen."
„Hij is een pracht-mensch; de mlllioe-
nen die werken, hebben nooi tzoo'n voor
vechter gehad."
Gramschap ontketende zich in de ziel
der oudere vrouw. „Ja. ja, nooit zoo'n
voorvechter van geweld en oproer, nooit
zoo'n listlgen kweeker van oneenlgheld,
zoo'n bondgenoot in het verraad, in moord
ln het slachten van onschuldigen."
ZIJ schonk de thee in.
Miss Torrance slaakte een gilletje, toen
zh haar theekop en schotel aannam.
„Wat een magnifieke theekop! Ik heb
nog nooit zoo iets beelderigs gezien. Heeft
die een geschiedenis, mevrouw?"
„Ja, daar is een geschiedenis aan ver
bonden". En Maude Harvey onderdrukte
een plotselinge malaise, die dreigde de co-
medle te doen beëindigen. Als Raymond
maar wilde komen met zijn fleurlgen lach,
zijn jeugd, zijn krachtl
Met wanhoop in haar hart speelde zij
de laatste harer charmes uit, ln het ver
haal van den theekop, haar mooiste en
haar ergste vertelling. Slechts zelden deed
zij die; alleen, wanneer de nood het
hoogst was, en nu was de gelegenheid
dair!
„Een kranige, jonge miniatuurschilder,
een vriend van mij in mijn jonge dagen,
gal mij dit als huwelijkscadeau,
Miss Torrance draaide het kopje in
haar hand rond. Twee mooie gezichten,
elk met een fijn gouden lijntje als in
een lijstje gezet, keken elkaar aan.
Het meisje-reporter zag van het be
schilderde kopje naar het gelaat der vrouw
tegenover haar.
„Zijn ditportretten?"
„Ja", antwoordde de andere Zuchtend,
„tenminste aldus bedoeld, hoewel zeer ge
flatteerd. Iemand moet scherpe oogen
hebben, om nog eenige gelijkenis te ont
dekken. Toch ben ik blij met dit als her
innering. Ik heb er heel wat angsten om
gehad; het ls gevallen, zoek geraakt bij
verhuizingen, maar toch behield ik het
gaaf, het is voor mij geworden als een
goede fee. Ik hoop door haar nog eens op
een plaatsje in de zon, waar wij voor op
gevendit alles. En hoe ook, onver
schillig hoe beslist men een dergelijk iets
terzyde schuift, het wacht, is het niet?"
Miss Torrance maakte geen aanteeke
ningen. Stilletjes dronk zij haar thee op.
Mevrouw Harvey achtte het oogenblik
gunstig; met Innerlijke ontroering sprak
zij verder
„Dat is hetgeen het meeste pijn doet,
nl. dat, wanneer een zaak als deze bom»
aanval plaats grijpt, men Martin
verdenkt. In zijn hart is hij als ik,
een kind. dat de wereld gelukkig wil zien,
in. vrede met zichzelf en iedereen. In al
de verschillende kleine oorlogen, waarin
wij dienden, was zijn stem de stem voor
den vrede, mits verkregen met eer. Nooit
heeft hij een gevecht gesteund, dat in
rechten had kunnen vermeden worden. En
dande dood van onschuldige kan
toorlui, meisjes, jongens
Zij hield op, haar stem beefde. Zij
staarde in haar eigen lompen, gebarsten
theekop, niet wagend een vonnis te lezen
in de oogen van het meisje.
In de stilte van 't oogenblik joegen haar
gedachten terug naar haar man en haar
broer. Zij hoopte, als zij tenminste recht
had te hopen, dat de jongen eenmaal deze
angsten zou vergelden met...,
„Ik wou dat u mijn broeder had mogen
ontmoeten" zei ze eindelijk. „Voor Martin
is hij als een zoon; wij hadden zoo graag
zelf kinderen gehad."
Haar stem was, zooals het behoorde, één
en al zachtheid, verdriet en onderwer
pingdoch haar ziel bloedde en wa3
in opstand. Dat had hij Immers haar ont
zegd dat verheven recht in die eer
ste, gelukkige jaren, toen zij hem nog
hoogachtte.
„Hij heeft boven een kamer; toevallig
is hij nu uit, naar de stad. Als u hem
kende, zou u weten, hoe onze liefde voor
vrede geen pose is; hij is zoo vroolljk, hij
is zoo'n goedmoedige jongen nog, even
drie en twintig; hij werkt hard voor geld,
om daarmee zijn studie in de rechten te
kunnen betalen. Later wordt hij de ad
vocaat, die de armen niet zal bedriegen.
Maar zeg van dit alles niets in uw artikel!"
„Neen, neen", echode het meisje.
Plotseling vond Maude Harvey het be
zoek lang genoeg. Reporter of spion, de
vrouwelijke opdracht kon als gedaan be
schouwd worden. Zij voelde zich dood-op
en zij haatte haar man met een gemelij-
ken afkeer. Vechtende voor zijn slechte
zaak, had zij nog moeten waken, dat haar
jonge broer niet besmet werd met het gif
cler klasseverbittering, dat haar eigen le
ven had genekt. Zij voelde zich jammer
lijk vernederd.
Miss Torrance stond langzaam op. Als
geboeid door de associatie tusschsn het
stukje porselein met het leven, waarvan
ren tipje haar was geopenbaard, hield zij
het theekopje en schoteltje nog even in
de handen vast. Toen, verlegen, reikte zij
het de gastvrouw.
Mevrouw Harvey hervatte haar zake
lijke manier van praten.
„En wat ls 't laatste nieuws uit de fa
briek? Heeft de politie iets nieuws ont
dekt?"
„Neen, ik geloof van niet. Er zijn extra
officieren, er is nog meer politie. Voor een
uur hebben zij opnieuw een lijk gevonden,
dat is al het twintigste. Het was van een
zekeren RolandRaymond Warren".
„Werkelijk?" Mevrouw Harvey -hoorde
zichzelf dat woord uitspreken, doodbe
daard, met de noodige sympathie. Haar
handen waren koud, moeilijk viel het ade
men. Maar in dit oogenblik was er alles
aan gelegen beheerscht te blijven. Zij
ontworstelde zich aan elke ontroering en
dwong haar hersenen, de jagende gedach
ten bijeen te houden.
Haar broier was dood.... Wist dit
meisje, dat Raymond Warren haar broer
was? Was zij een spion, dan buiten twij
fel. Maar kon dit alles de waarheid zijn?
Lag hierin de oorzaak van zijn afwezig
heid?
Om twaalf uur wist zij, dat hij niet
door de politie was aangehouden. Niemand
had hem sedert den bomaanslag meer ge
zien. Hield deze troef, die het meisje op
't laatst uitspeelde, een leugen in?
Zij begreep, dat haar vorschende blik
gevaarlijk kon worden; miss Torrance
echter trok bedaard haar gesleten hand
schoenen aan en hield één vinger met
een gaatje in de lucht.
„Niemand zal mij houden voor een ka
pitalist, gelooft u wel? Soms zou ik wen
schen, dat wij, schrijvers, ook de voor-
deelen van een staking plukten. Dat zou
voor de meesten van ons verbetering be-
teekenen".
Mevrouw Harvey luisterde nauwelijks.
Een troef.,., ja, het meisje was helder
genoeg en ook meedoogenlooseen
leugen was het niet
Den dag opnieuw doorlevend, herin
nerde zij zich, als in een vlaag van hel
derziendheid, het gekwelde gezicht van
een boodschapper, zijn onhandige uit
vluchten op haar angstig vragen.
Zij liet alle hoop schieten, zij wist nu
wel genoeg, dit beteekende het einde van
alles. Straf, straf was het voor het in
verkeerde richting geleid begrip van
plicht, voor het hardnekkig geloof, dat
haar, de beste jaren van haar-leven door.
had bedrogen.
En in plaats van de hoop groeide er in
haar een langzame, onweerstaanbare
overtuiging, die elke andere gedachte ter
zijde schoof, die pijnstillend werkte, ver
nietigend alle geloof in partijleuzen; een
overtuiging zóó sterk, alsof zij de boete
doening was voor heel een verleden.
Plotseling was. er een gerinkel van por
selein dat brak en viel over den grond.
„Uw kostbare kop!" Onwillekeurig
bukte miss Torrance bil de tafel neer om
de scherven op te rapen. Toen zij opstond,
keek zij verschrikt.
„Ik kan het mijzelf niet vergeven, had
:k u nu maar niet zoo vermoeid met...."
Maar mevrouw Harvey glimlachte droe
vig. Op dat oogenblik leek zij sterk op
het eigen miniatuurtje van vóór twintig
jaren.
„U kunt .er niets aan doen, en u moet
uzelf niets verwijten. Ik had het kopje
vast en eens zou het toch gebeuren."
Miss Torrance, bedremmeld, hervond
haar kalmte eerst bij de voordeur.
„Wat een prachtige vrouw bent u toch!"
zei ze.
Maud Harvey kromp inéén. Het mede
lijden en de bewondering klonken oprecht.
„O, u overschat me; wij allen hebben
onzen plicht te doen, zooals wij meenen,
dat die voor ons ligt".
De voordeur viel dicht; Maud liep naar
het raam. Haar hart klopte zóó hevig, dat
zij dacht te zullen stikken. Zij zag hoe
miss Torrance bijna onmerkbaar twee
mannen bij den hoek der straat een tee-
ken gaf. Wraak, zoo begreep zij, zou vlug
en volledig plaats kunnen vinden.
Zij riep haar echtgenoot toe zijn schuil
plaats te verlaten. Zij begreep, dat het
meisje, bukkende naar de scherven, onder
het zware, afhangende tafelkleed, toch
misschien ontdekt had een voet of een
stuk van da broekspijp van een man.
3—2
