De oorlog in Abessynië
DUITSCHLAND EN ITALIË
LEIDSCH DAGBLAD Derde Blad
Zaterdag 18 April 1936
De verzoeningspoging der
Commissie van Dertien mislukt
Maandag zitting van den Volkenbondsraad.
RECHTZAKEN.
Politieke lotgenooten in heden en verleden.
FAILLISSEMENTEN.
UIT DE BONTE WAERELD
Gistermiddag heeft de Abessijnsche
vertegenwoordiger te Genève medege
deeld. dat de Abessijnsche delegatie ook
de gewijzigde Itallaansche voorstellen ver
werpt. Zij blijft er op staan, dat de on
derhandelingen worden gevoerd in het
kader van den Volkenbond en in den geest
van het Handvest.
Daarmede was het pleit beslecht en
de Madariaga kon als voorzitter der
commissie van dertien niet anders
doen dan vaststellen, dat onder deze
omstandigheden de verzoeningspoging
als mislukt was te beschouwen.
De Volkenbondsraad is tegen Maandag
morgen bijeengeroepen.
Den Volkenbondsraad zal alsdan een
ontwerp-resolutie worden voorgelegd, die
vervolgens met het verzoek om advies, aan
de regeeringen zal worden gezonden.
De commissie van dertien zal vanmid
dag haar laatste zitting houden, om ken
nis te nemen van het rapport van de
Madariaga aan den Volkenbondsraad.
Nader wordt hierover nog gemeld:
De mislukking der verzoeningspoging ln
het Itallaansch-Abessljnsche conflict is
gekomen na een dag van pogingen om ze
te voorkomen. Paul Boncour vernam des
middags, dat Rome het dringende verzoek
niet kon inwilligen, dat Aloisi des och
tends had gedaan om de vijandelijkheden
stop te zetten. Vervolgens had Vascon-
cellos een onderhoud met Boncour, waar
bij hij toegaf, dat men zoolang mogelijk
op het terrein der verzoening blijven
moest.
Later op den dag, nadat de commissie
van 13 acte genomen had van het échec,
moest men vernemefi, dat de leden der
commissie, met inbegrip van Eden, het
eens waren om zoolang mogelijk en, in
dien het kan, tot na de Fransche ver
kiezingen, de bijeenkomst uit te stellen
der commissie voor de sancties. Vascon-
cellos zal er zich toe bepalen aan zijn col
lega's der commissie van achttien een
schriftelijk rapport toe te zenden over de
ontwikkeling van het conflict en de vol
gende week zullen de sub-commissies van
deskundigen de werking en de gevolgen
der bestaande sancties bespreken. Zoo is
voorloopig geen sprake van om de sanc
ties op te heffen noch om ze te verscher
pen.
Het resultaat is grootendeels toe te
schrijven aan de besprekingen van Eden
en Boncour.
Eden verklaarde des avonds aan de
pers, dat Boncour hem groote diensten
had bewezen en de Fraiïsche vertegen
woordiger bracht zijnerzijds hulde aan
den begrijpenden geest van Eden.
De commissie van 18 had in de middag
vergadering een zeer duidelijk gevoel van
deze ontspanning.
Wat de zitting van den Volkenbonds
raad op Maandag betreft ,in deze bijeen
komst. welke volkomen openbaar zal zijn,
zal de Raad eerst het rapport hooren van
den voorzitter der commissie van 13.
Daarna zal het woord worden verleend
aan de partijen. Indien ze het woord wil
len voeren. Eindelijk zullen de leden de
houding van hun regeeringen kunnen om
schrijven.
Vervolgens zal een ontwerp-resolutie ter
stemming worden voorgelegd aan den
raad. Deze ontwerp-resolutie zou zich
kunnen beperken, zooals de commissie van
dertien gistermiddag scheen te wenschen,
tot het vaststellen der mislukking om een
verzoening te bewerken; het betuigen van
spijt en een nieuw beroep op de oorlog
voerenden en eindelijk elk debat over de
sancties uitstellen. De zitting van den
Raad op Maandag zou dan in een paar
uur afgeloopen zijn.
Misschien ook zullen zekere leden van
den Raad hun regeeringen willen raad
plegen met het oog op nieuwe initiatieven,
in dit tweede geval zouden nieuwe moei
lijkheden te vreezen zijn en de raad zou
ongetwijfeld eenlgen tijd verdaagd wor
den om aan de ministers van buitenland-
sche zaken toe te staan opnieuw naar
Genève te gaan.
In gezaghebbende Itallaansche kringen
weigert men zich uit te laten over het
échec van Genève. De openbare meening
van Italië toont zich echter niet verbaasd
over deze mislukking, wijl zij nimmer
eenig vertrouwen had in de Geneefsche
vredespoging.
Het standpunt van Italië bleef en blijft
ongewijzigd en alles doet voorzien, dat de
fascistische regeering den veldtocht in
Ethiopië tot het einde toe zal voortzetten
en eerlang den troepen bevel zal geven,
Addis Abeba binnen te rukken.
De mogelijk ernstige gevolgen, waartoe
de gebeurtenissen van Genève kunnen
leiden, zullen Italië niet onvoorbereid vin
den. Al weken lang heeft de Itallaansche
pers erop gewezen, dat Italië niemand uit
daagt. maar dat het gereed is, om zich,
desnoods met de wapenen, te verdedigen.
Noch te land. noch ter zee zijn voor
Italië verrassingen mogelijk, want het
trof tijdig zijn maatregelen, om op alle
gebeurlijkheden voorbereid te zijn.
OP WEG NAAR ADDIS ABEBA.
Nog steeds geen tegenstand;
regen in Ogaden.
De Italianen zijn bezig zich soliede in
Dessie te nestelen waar nieuwe afdeelin
een infanterie en artillerie zijn aange
komen. Volgens berichten uit Erythreesche
bïcn ziin vooruitgeschoven Itallaansche
aldce ineen reeds op een veertieta! kilo
meters ten zuiden van Dessie aangekomen.
Zij vormen dè voorhoede voor den op-
marsch naar Addis Abeba en hebben
dezen afstand afgelegd zonder tegenstand
te ontmoeten en zonder iets te hebben
gemerkt van de aanwezigheid van eeniger-
lei Abessijnsche troepenconcentratie.
Vermoedelijk zal binnen vier en twintig
uur het Italiaansche hoofdkwartier in
Dessie aankomen De voorbereidingen voor
het oprukken van een gemotoriseerde
colonne naar Addis Abeba zullen dan snel
bespoedigd worden.
Verschillende geruchten doen de ronde
omtrent den Negus, die naar onder meer
gezegd wordt, het voornemen zou koeste
ren afstand te doen. ten behoeve van den
kroonprins, wanneer Abessynië niet bin
nenkort doelmatigen bijstand van den
Volkenbond krijgt, doch deze geruchten
verdienen nog weinig aandacht.
In Ogaden schijnen verbitterde gevech
ten aan den gang te ziin. Graziani zou
reeds verscheidene van zijn doeleinden
bereikt hebben en een belangrijken sprong
vooruit hebben gedaan. Hiermede is ln
striid de omstandigheid, dat. zooals In
Addis Abeba wordt medegedeeld, zware
regens Ogaden in een grooten modderpoel
hebben herschapen, waardoor de Italianen
tot bewegingloosheid ziin veroordeeld.
In den sector van het Tsanameer heb
ben de Itallaansche troepen thans de
streek ten westen van het meer bezet.
De oorlogscorrespondent van Reuter-
A.N.P te Addis Abeba meldt, dat het in
derdaad luist is. dat zware regens den
Italiaansche opmarsch in Ogaden tot
staan hebben gebracht en dat de nieuwe
wegen, die ten behoeve van de gemotori
seerde strijdkrachten zijn aangelegd zijn
herschapen in modderstroomen. die leder
verkeer van tanks en zware vrachtwagens
onmogelijk maken. Desondanks schijnen
de Abessiinen. die nu zijn overgegaan tot
de tactiek der guerilla, talrijke aanvallen
te hebben gericht oo afzonderlijke Itali
aansche afdeelingen.
De Italiaansche luchtmacht blijft de
streek van Harrar met bommen bestoken
en werpt er vlugschriften neer. waarin de
bevolking met klem wordt aangeraden in
opstand te komen tegen den keizer.
In een tweede telegram seint de corres
pondent van Reuter-A.N.P. uit Addis
Abeba, dat de Britsche Roode Kruis-een-
heid in allerijl vertrokken is in de richting
van Dessie. teneinde medische hulp te ver-
leenen aan de gewonden en zieken van
uit die stad terugtrekkende Abessijnsche
troepen.
Gisteren is een vrachtauto vol vluchte
lingen uit» Dessie te Addis Abeba aange
komen. Het was de laatste, die uit deze
stad vertrok voor de Italianen er binnen
rukten. Onder de vluchtelingen bevond zich
majoor Bentink. oud-attaché van de
Britsche legatie te Addis Abeba benevens
twee Amerikaansche missionarissen en die
Belgische commandant Denorman. Zij ven-
telden. dat zij uit Dessie waren vertrokken,
juist op het oogenblik. toen opstandise
bandieten arriveerden in de practlsch ge
heel leege stad. De Inwoners waren den
avond tevoren reeds vertrokken. De ban
dieten renden door de straten, schoten in
de leege huizen en plunderden deze.
Addis Abeba toch beschoten?
De Abessijnsche minister van buiten-
landsche zaken, Heróey, heeft gisteren
aan den secretaris-generaal van den Vol
kenbond het volgende telegram gezonden:
Hedenmorgen omstreeks 8 uur hebben
twee Italiaansche bombardementsvliegtui
gen langen tijd boven de open stad Addis
Abeba gevlogen en met mitrailleurs ge
vuurd en vuurpijlen afgeschoten.
De Abessijnsche regeering verwacht, dat
de vijand nu zal beweren, dat bij dezen
aanval de vliegtuigen beschoten zijn, met
het doel. een leugenachtig voorwendsel te
fabriceeren, om de stad te kunnen bom
bardeeren.
De Abessijnsche regeering verklaart, dat
bij dezen aanval, van Abessijnsche zijde,
geen enkel schot op de vliegtuigen is ge
lost. Het feit dat de Italiaansche vlieg
tuigen tot vier maal toe boven de stad
hebben gevlogen, en het feit, dat bij deze
aanvallen uit mitrailleurs is geschoten en
vuurpijlen zijn afgeschoten, toonen dui
delijk de bedoeling van den vijand, om
deze open stad te gaan bombardeeren.
Egypte verzacht de sancties.
Een gevolgtrekking makend uit de er
varing sedert verscheidene maanden op
gedaan met de toepassing van sancties,
heeft de Egyptische regeering door een
beschikking van den minister van Finan
ciën besloten, de sanctiemaatregelen soe
peler te maken, ten einde ze aan te pas
sen aan de huidige behoeften. Het besluit
staat den invoer van producten en ar
tikelen toe. die uitsluitend door Italië wor
den geleverd: drukwerk, boeken, genees
middelen, wetenschappelijke instrumen
ten, onderdeelen van motoren, machines
en hulpmiddelen voor den landbouw en
staat den invoer toe van goederen, aan
gekocht voor rekening van den Staat of
betaald vóór de afkondiging der sancties.
Nieuw protcsttelegram van
Negus aan den Volkenbond.
den
De Negus heeft den Volkenbond een
nieuw protestelegram doen toekomen,
waarin gezegd wordt, dat Italië indertijd
heeft toegestemd in het voorstel van de
Commissie van Dertien om te onderhan
delen binnen het kader van den Volken
bond, doch thans deze verplichting niet
meer erkent.
Ondanks het Volkenbondsproces zet
Italië zijn aanval voort, ondanks den goe
den wil van de Volkenbondsleden is ech
ter niet besloten tot aanvullende sancties
In het telegram wordt Italië verder ver
weten zijn aanval voort te zetten met
schending van het gëheele oorlogsrecht.
Na lang wachten veroorlooft Abessynië
zich te vragen of de principes der collec
tieve veiligheid niet meer dan een doode
letter zijn. Sedert zeven maanden weer
staat Abessynië met zijn eigen middelen
de aanvallen die steeds sterker worden,
Abessynië houdt zich aan zijn verplich
tingen uit het Volkenbondspact. Aan den
anderen kant is de Volkenbond thans ver
plicht aan de Italiaansche aanvallen een
einde te maken. Ten slotte roept de Negus
de Volkenbondsleden op, stappen te doen
om het Italiaansche optreden tot staan
te brengen.
Witboek over de bombardementen
van het Britsche Roode Kruis.
In den vorm van een Witboek is de
correspondentie tussöhen Engeland en
Italië betreffende het bombardeeren door
Italiaansche luchtstrijdkrachten van En-
gelsche Roode Kruis-eenheden gepubli
ceerd. Het Witboek bestaat uit een Ita-
liaansch memorandum met begeleidend
schrijven van Suvich, van 12 Maart en de
Engelsdhe antwoordnota van 10 April. De
Itallaansche nota geeft een beschrijving
van de omstandigheden, die geleid heb
ben tot de opvatting bij de luchtmacht,
dat de Roode Kruis-eenheden een mili
tair kamp vormden, weshalve de Italiaan
sche regeering moet protesteeren tegen
schending van de conventie van Genève.
Het Britsche atwoord verwerpt de Itali
aansche lezing der feiten als in geen enkel
verband staande met wat in werkelijkheid
gebeurd is. De antwoordnota geeft dan een
opsomming van de voorzorgsmaatregelen,
die door het Roode Kruis-personeel geno-
nomen zijn ter kenbaarmaking van den
aard der kampementen. De Italiaansche
rechtvaardiging op grond van artikel 7
van de Roode Kruis-Conventie wordt in de
Engelsche nota verworpen, aangezien de
feiten, die ter staving aangehaald zijn,
onjuist zijn en zelfs, wanneer zij Juist
geweest waren, geen voldoende reden zou
den hebben gevormd voor de actie der
Italiaansche vliegers.
De nota elscht de categorische verzeke
ring, dat duidelijke instructies ter voor
koming van aanvallen op Britsche Roode
Kruis-eenheden aan de militaire Italiaan
sche autoriteiten zullen worden gegeven
en behoudt het recht der Engelsche re
geering voor, te zijner tijd schadevergoe
ding te eischen voor de zware materieele
verliezen, die door den Brltschen ambu
lancedienst ln Abessynië zijn geleden.
Het Britsche Roode Kruis heeft voorts
het rapport ontvangen van dr. Melly, den
leider der ambulance No. 1, welke op 4 en
6 MaaTt werd gebombardeerd. In het rap
port wordt een beschrijving gegeven van
de omstandigheden, waaronder de ambu
lance twee maal werd gebombardeerd,
terwijl de Roode Kruls-vlaggen duidelijk
zichtbaar waren op het kampement. Op de
Italiaansche vliegtuigen werd noch tijdens,
noch na het bombardement een enkel
schot gelost. Het rapport voegt er verder
aan toe, dat verschillende gevallen van de
meest ernstige brandwonden door mos
terdgas sedert Februari door de ambulance
werden behandeld. Een groot aantal der
slachtoffers was tijdelijk verblind. In het
rapport wordt verklaard, dat gedurende
deze periode bommen met mosterdgas
geregeld in die streek werden omlaag ge
worpen en dat de veroorzaakte wonden
dikwijls verschrikkelijk waren.
Door Guglielmo Ferrero, hoogleeraar aan
de Universiteit van Genève.
Karakteristiek voor den huidlgen toe
stand is de steun dien Italië en Duitsch-
land elkaar buiten ieder van te voren be
raamd overleg om, verleenen. Door zijn
veroveringsactie in Ethiopië heeft Italië
Duitschland's inbreuk op het Rijnpact
vergemakkelijkt; de daardoor teweegge
brachte onrust verminderde, voor het
oogenblik althans, de vijandige stemming
in Europa tegen Italië. Die uitwisseling
van diensten is niet anders dan het jong
ste bewijs van de overeenkomstigheden in
beider lotsbeschikking, welke reeds datee
ren uit 't begin van de negentiende eeuw.
In 1815, aan het einde van de groote
revolutionaire beroering in Europa, waren
Italië en Duitschland beide geruïneerd en
in een toestand van overeenkomstige po
litieke zwakte. De revolutionaire invasies
hadden in beide landen het oude regee-
ringsstelsel ten zeerste verzwakt, doch te
gelijkertijd de ideëen der revolutie volko
men in dlscrediet gebracht. Bijgevolg was
zoowel ln Italië als in Duitschland het
vroegere systeem niet sterk genoeg meer
om het land te regeeren, maar wel bezat
het nog voldoende kracht om de toekomst
van een liberaal regime met een volks
vertegenwoordiging te verhinderen: van
daar dat men naar de onmogelijkste com
binaties tusschen beide stelsels is gaan
zoeken.
Het tijdvak 18151848 was een periode
van economische ellende en politieke de
pressie, voor Italië zoowel als voor Duitsch
land. Hoewel de regeeringen trouw blijven
aan de verdragen van 1815 vallen beide
landen ten prooi aan binnenlandsche gis
tingen, die bij herhaling onrust stichten
in Europa, omdat zij de orde binnen de
grenzen van eiken staat en van Europa,
gevestigd bij het Congres van Weenen,
dreigen te verstoren. De revolutie van
1848 breekt uitZij is voor Frankrijk
slechts een binnenlandsche crisis geweest.
Maar zij heeft het uiterlijk van Europa
gewijzigd, omdat zij een gelijktijdige op
lossing van het Itallaansche en Duitsche
vraagstuk mogelijk heeft gemaakt.
Italië neemt het Initiatief en opent den
weg voor Duitschland. Gebruik makend
var. het feit. dat in Frankrijk wederom
het Bonapartisme aan de macht was ge
komen, dat er zich, in strijd met de ver
dragen van 1815, sinds 1830 toe gezet had
de Italiaansche kwestie op te lossen,
slaagde Italië er in een combinatie te vin
den van het oude systeem en de Revolutie,
de monarchie en het democratische stel
sel; en wel door de schepping van het
koninkrijk Italië, dat slechts de toepas
sing van het regime van Louis Philippe op
het vereenigd Italië beteekende. Frankrijk
en Engeland hebben nooit iets van Italië
en zijn geschiedenis sinds 1860 begrepen,
omdat zij nooit iets begrepen hebben van
het regime, dat daar van 1860 tot 1922 ge-
heerscht heeft. Wil men het voorbeeld
van de door het koninkrijk gevolgde poli
tiek en den sleutel van zijn geschiedenis
vinden, dan dient men te Parijs in de
monarchie van Juli, en niet te Londen, in
het Engelsche parlementaire stelsel te
zoeken.
Eenlge jaren later vond bok Duitsch
land een combinatie van de monarchie en
de democratie, maar die droeg een ander
karakter. Men hoort steeds zeggen, dat
Blsmarch Duitschland tot een eenheid ge
maakt heeft door Oostenrijk van de Duit
sche gemeenschap uit te sluiten, ln feite
heeft Bismarck de nationale eenheid van
Duitschland gebroken, nadat zij op het
congres van Weenen in de Confederatie
van 1815 volkomen verwezenlijkt was. Bis
marck deed datgene, wat het congres van
Weenen juist had weten te vermijden; hij
schiep met eer. deel van Duitschland een
enorme militaire Duitsche macht, die niet
alleen ln staat was het land te verdedigen
maar ook zijn buren aan te vallen. Doch
de schepping van deze militaire macht
had een binnenlandsch politiek doel; zij
moest in Duitschland als steun fungee-
ren van een regeeringsstelsel, dat een
combinatie vormde van een monarchie en
een democratie, gelijk Lodewijk XVIII
met zijn grondwet in Frankrijk gepoogd
had in te voeren.
De politieke combinaties, waartoe Italië
en Duitschland hun toevlucht hadden ge
nomen om uit de benarde situatie van de
eerste helft der negentiende eeuw te ge
raken, droegen bij belde landen een sterk
kunstmatig karakter. Zij hebben niette
min ongeveer een halve eeuw geduurd; en
zij boden de twee landen de mogelijkheid
tot aanzienlijke ontwikkeling. Na 1870
consolideerden het koninkrijk Italië en 't
keizerrijk Duitschland zich. Zij sloten een
verbond met elkaar en stegen gezamen
lijk tot welvaart. De donkere jaren van
het begin der eeuw hadden afgedaanl Te
gen 1900 kon men gelooven, dat het Ita
liaansche vraagstuk en het Duitsche
vraagstuk definitief tot oplossing waren
gebracht.
Illusies! De wereldoorlog heeft alles ver
nietigd. In den wereldoorlog stonden Ita
lië en Duitschland als vijanden tegenover
elkaar; maar dit heeft niet verhinderd,
dat het resultaat van den oorlog voor
beide landen hetzelfde is geweest: een
nieuw bewijs, dat het dikwijls moeilijk is
onderscheid te maken tusschen de over
winning en de nederlaag. De beide landen
zijn volkomen geruïneerd door den we
reldoorlog, d.w.z. min of meer teruggeleid
naar hun economischen toestand van de
eerste helft der negentiende eeuw. En de
regeeringsstelsels, waarmede de twee lan
den na 1848 gepoogd hadden hun poli
tiek probleem op te lossen, zijn gevallen.
Zoo neemt Italië dus, precies als na
1848, het initiatief en wijst het Duitsch
land den weg aan. Het vervangt de mo
narchie a la Louis Philippe, die tot 1922
over Italië geheerscht had, door een regi
me, dat een navolging van het tweede
Fransche Keizerrijk is. Duitschland, dat
gedurende veertien jaar gepoogd had een
democratische republiek te stichten, volgt
het Italiaansche voorbeeld en treedt
eveneens in een fase van zijn geschiede
nis, welke overeenkomt met de Bonapar-
tlstlsche Deriode in de Fransche historie.
Het aan de macht komen van het natio-
naal-sociallsme ls het gevolg van den
Italiaanschen staatsgreep van 1922: zon
der het een zou het ander niet mogelijk
geweest zijn.
Het is het zeer vereenvoudigde schema
van een lang en ingewikkeld plan, dat ik
u hier voorleg. Maar ik geloof, dat de
mannen, die op het oogenblik Europa re
geeren, goed zullen doen dit schema altijd
voor oogen te houden. Dit vluchtige over
zicht van een eeuw historie bevat mijns
inziens twee practische conclusies van
eenig belang.
De eerste is dat men er nooit ln slagen
zal op beslissende wijze het fascistische
Italië en het nationaal-sociallstlsche
Duitschland te weerstaan. Welke ook de
verschillen zijn, die hen gescheiden hou
den, zij bevinden zich naar binnen en
naar bulten ln denzelfden toestand van
tegenstellingen tegenover 't overige, betrek
kelijk welvarende en vrije Europa. Zij zijn
thans meer nog door een gemeenschap
pelijk lot dan door bepaalde belangen aan
elkaar verbonden. Elke politiek, die meent
deze gemeenschap op grond van een kort
stondige rivaliteit te kunnen uitschakelen,
is voorbestemd slechts tot précaire resiil-
taten te leiden, zoo niet ernstige verwik
kelingen te scheppen. De gebeurtenissen,
die elkaar sinds het begin van 1935 op
volgen, zijn er het bewijs van.
De tweede conclusie is. dat de toekomst
van Europa, zijn behoud of zijn onder
gang. de vrede of de oorlog, ten nauwste
verbonden zijn met de binnenlandsche
crises van Italië en Duitschland.
.(Nadruk Verboden)',
KANTONGERECHT ALPHEN.
Th. Z„ visscher te Nieuwerbrug, was ten
laste gelegd overtreding van de Visscherij-
wet, n.l. het vlsschen of vangen van paling
met een z.g. „aal of palingschaar". Ver
dachte ontkende, doch beweerde te hebben
willen doen voorstellen, alsof hij vischte
om den landbouwer S. eens bij den neus
te nemen. De ambtenaar vond de houding
van verdachte zeer kinderachtig en vor
derde tegen hem een geldboete van f. 10
subs. .10 d. Veroordeeling f. 8 subs. 4 dagen.
J. V., expediteur te Alphen had onder de
gemeente Koudekerk met een vrachtauto
een aanrijding veroorzaakt en was hierbij
ln botsing gekomen met een auto van den
bloemenkoopman M. uit Ter-Aar. Tegen
den niet verschenen verdachte werd ver
stek verleend. Na het hooren van getuigen
werd V. veroordeeld tot f.20 subs. 15 d.
G. de H. uit Bodegraven die eveneens een
aanrijding had veroorzaakt, werd veroor
deeld tot f. 10 subs. 10 d.
S. N. O. uit Alphen had als bestuurder
van een vrachtauto op den hoek Heeren-
weg onder Alphen geen voorrang verleend
aan het verkeer van rechts, waardoor op
23 Januari een autobus van de N.A.L. ko
mende van Leiden in de flank werd aan
gereden en tegen een boom terecht kwam.
Verdachte beweerde de autobus niet te
hebben zien aankomen, daar hij eerst zijn
aandacht op een wielrijdster had gevestigd
Bovendien had hij naar zijn meening niet
snel gereden n.l. 25 K.M., wat ambtenaar
en kantonrechter veel te snel vonden. Na
het hooren van getuige L„ bestuurder der
autobus, waarbij bleek dat de schade aan
de autobus niet minder dan f. 140 be
droeg, werd verdachte veroordeeld tot f. 20
subs. 15 dagen.
Mejuffrouw N. H„ afkomstig uit Gouda
bleek te Bodegraven op het kruispunt
Bruggestraat-Wllhelmlnastraat met haar
motor 's morgens een wielrijdster te heb
ben aangereden, waarna zij was doorgere-
reden en te Alphen was aangehouden,
waar toen bleek dat zij een llohte hersen
schudding had bekomen. De wielrijdster,
die geen loon had ontvangen en boven
dien door haar verwondingen dokters
kosten had gehad, werd ln overweging ge
geven, een en ander door haar vader te
laten vorderen van haar werkgever en ver
dachte, die tevens werd veroordeeld tot
f.20 subs. 15 dagen.
Uitgesproken
J. de Lange, garageh. te Noordwljk, Mo-
lenstr. 20. R.-c. mr. J. H. van Laer, cur.
mr. M. T. Moolenburgh.
A. M. van Winden J.Mzn., landb. te
Noortdorp. R.-c. mr. A. J. Paulus, cur. mr.
J. P. Ohardon te Delft.
OpgehcTen
J. de Rujrter Jzn., te Noordwljk.
CALIFORNIA - EEN PARADIJS,
DAT NIET BESTAAT.
In de Vereenigde Staten heerscht rij
velen de meening, dat Galifomlë het
paradijs op Amerikaanschen bodem is.
Daar groeit alles in overvloed, daar vindt
men nog goud, men kan daar rijk worden,
terwijl de werkloosheid er ten einde ge
komen is.
Daar deze meening, zooals gezegd, bij
velen heeft post gevat, pakten op zekeren
dag een aantal hun boeltje bij elkaar en
gingen, wanneer zij van het Oosten kwa
men, dwars door het Oontinent West
waarts, of wanneer zij langen tijd in
Nevada of in Nebraska gewoond hadden,
naar het Zuiden.
Volgens de jongste ramingen komen
maandelijks twee i drieduizend werkloozen
over de Callfomiscihe grens, afkomstig uit
alle deelen van de Vereenigde Staten.
Geen weg is hun te lang, geen ontbering
te groot. Hét wonderland trekt de lieden
aan als een magneet, om ze daarna te
ontgoochelen. Want het CaUfornische
wonder bestaat in werkelijkheid niet.
„Ten Zuid-Oosten van Los Angeles"
aldus een Qalifornische journalist, die in
opdracht van zijn blad door het land
reisde, „trof ik een familie aan, bestaande
uit zeventien personen, te weten de
ouders, dertien kinderen en grootvader en
grootmoeder. De menschen waren gepakt
op een oude automobiel, waaraan een
aanhangwagentje bevestigd was. De auto
was niet meer in het bezit van portier
raampjes, zoodat weer en wind vrij spel
hadden. Zevenentwintig dagen was de
familie onderweg geweest. En wat nu?
Een ander maal trof ik twee-en-twintlg
werkloozen uit Arkansas aan. Vol trotJ
vertelden zij mij, dat zij viermaal van
goederentrein verwisseld hadden. Slechts
zeer langzaam naderden zij hun doel, doch
ze waren allemaal bij elkaar gebleven.
Thans wisten zij niet meer wat te begin
nen. Aan de Mexicaansche grens vindt
men tal van jonge-meisjes-kampen. Tal
van werkloozen hebben hun laatste bezit
tingen verkocht om hiervoor spaden en
houweelen te koopen, want „men" had
verteld, dat in Oalifornië nog goud ge
vonden wordt."
De Federale regeering heeft eenmaal
getracht deze ongewenschte gasten over de
grens te zetten. Dit experiment kostte de
regeering tienduizend dollar. Het geld
bleek echter tevergeefs uitgegeven, want
eenige dagen later kwamen de tramps op
een andere plaats weer over de grens in
Califomië terug.
STATISTIEK DER HYGIENE.
In het Jaar 1789 bezat Parijs, de zieken
huizen uitgezonderd, niet meer dan drie
honderd badkuipen. In 1816 was het aan
tal tot vijfhonderd gestegen. Volgens een
niet offlcieele telling, ln het begin van dB
jaar gehouden, bezat Parijs ruim een nul-
hoen badkuipen.
33
