De boilerwelden - Voetbal H voor veteranen
DIE HOUTEN KLAAS
77ste Jaargang
LCIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
VOETBALWEDSTRIJD TUSSCHEN NEDERLANDSCHE EN
BELGISCHE VETE!' ANEN op het Sparta-terrein te Rotterdam.,
Een aanval op het Belgische doel. Dr. Jan Thomee in actie.
DE BOLLENVELDEN. Reeds staan vele velden in de omgeving van Haarlem,
Hillegom, Lisse enz. in bloei, zoodat er met Paschen reeds van de
bloemenpracht genoten kan worden.
TIJDENS DE ELECTROCUTIE VAN HAUPTMANN.
Politiemannen bewaken het doodenhuis van de
Yefrsey State-gevangenis.
DE STRIJD IN ABESSYNIE.
De Italiaansche artillerie in actie in da omgeving van Amba Aradanu
GISTERAVOND ARRIVEERDE TE VLISSINGEN
met de Harwichboot de bekende tennisspeler Fred. Perry en zijn echtgenoote,
de filmactrice Helen Winson.
DEMONSTRATIE VAN VERDEDIGING TEGEN AANVALLEN UIT DE LUCHT
door soldaten van het 27e Londensche regiment te Rochester Row, in verband met de werving van recruten voor
dit regiment.
Naar het Engelsch
van CHARLOTTE M. YONGE
door J. I. en E. A. H.
34)
„Och, moeder, hoe komt u toch zoo
groen! „Verplichtingen"!Ja wel!
't Is alles maar een excuus, om te zeggen,
dat er voor ons geen plaats ls ln dat
groote huis. Ik doorzie ze! Ze moeten
voorkomen, dat wij lastige vragen doen
aan de Duitsche min en aan mrs. Bury."
„Kom, Ida, ik wilde wel, dat je je dit
idee nu eens uit het hoofd zette. Je oom
en tante waren altijd zulke goede men
schen. En mrs. Bury en
„Och, moeder, u zult nooit verstaan: „de
wraak van lage zielen," zei Ida tragisch,
daarmede een aanhaling gebruikend uit:
„De onbewuste bedrieger."
„Wraak? Wat bedoel je daarmee?"
„U weet toch, dat mrs. Bury t Herbert
nooit heeft kunnen vergeven, dat hij
,voor een landloopster hield en u
weet. hoe verontwaardigd oom was over
de witte raaf en over het wedden. O, het
is zoo duidelijk als wat: hij moest berooid
worden van zijn rechten, dus werd die reis
ff °P bedacht en gingen ze naar die afge-
rfifen' moellÜk te bereiken plaats, zonden
me arme Conny weg en er was geen dok-
mL!nv,geei! verpleegster bij, zooals de
?f rfn dan altijd doen!"
„o, Ida, alleen maar in verhalen gaat
het zoo! Door die romans, die je leest,
haal je je van allerlei malligheid in het
hoofd."
.Romans zijn copieën naar het leven,"
zei Ida bijna plechtig.
„En toch geloof ik het niet," hield moe
der vol. „Ze hebben Herbert nogal ge
vraagd om peet te zijn. Dat ls dus een
heel compliment."
„Een hol compliment, zegt u maar lie
ver, om ons en dien armen jongen zand
ln de oogen te strooien! Neen, neen, ma,
dat ze u zoo trachten weg te houden, doet
mij nog vaster staan in mijn overtuiging
en ik zal het mij tot levenstaak stellen,
ze te ontmaskeren."
Zoo sprak Ida en beschouwde zich als
de toekomstige heldin.
Het was waar, dat Herbert gevraagd
was om peet te zijn bij de doopplechtig
heid van zijn neefje in de kerk, nadat hij
een zeer goed rapport had gekregen van
zijn gouverneur: „Je bent de naaste
bloedverwant van den kleinen vent,"
schreef lord Northmoor, „en ik vertrouw,
dat je je invloed ten goede op hem zult
uitoefenen."
Herbert kreeg een kleur, trok een gek
gezicht, dacht, dat hij het heel vervelend
vond, was blij, dat het geschreven in-
plaats van gezegd was, maar voelde er
zich in waarheid door gevleid.
Zijn oom had zeer juist gemeend, dat
verantwoordelijkheidsbesef heilzaam voor
hem zou zijn; bovendien vertegenwoordig
de Herbert voor hem zijn broer, voor wien
hij groote teederheid had gevoeld.
Het was een waarheid, dat Northmoor
geheel vol was. De oudste dochter van
mrs. Bury ging naar Indië en een andere
had een echtgenoot, die bij het civiel be
stuur was; de derde woonde in Ierland,
en de eenige manier, om de beele familie
bijeen te hebben voor die laatste veertien
dagen was, om ze allen op Northmoor te
logeeren, zoodra de heer en de vrouw des
huizes terug waren, want zij waren begin
Mei uit de Dolomieten weergekeerd: de
wegen waren steeds gevaarlijk, dikwijls
onbegaanbaar geweest, zoodat ze in we
ken zelfs geen post hadden gehad en ook
moeilijkheden hadden ondervonden met
voedsel en brandstof.
Het had hun echter geen kwaad gedaan
en dikwijls hadden ze er op teruggezien
als op den aardigsten tijd huns levens.
Frank had gewandeld en bergen beklom
men in gezelschap van en zonder mrs.
Bury; hij had genoten van de schoonheid
van den winter in de bergen en van de
fantastische pracht van sneeuw en ijs op
die verwonderlijke schoone plekken. En
met die nieuwe vreugde en verkwikking' in
de eenvoudige houten wieg ging zijn hart
uit in juichende dankbaarheid naar den
grooten Witten Troon.
Nooit had hij zulk een langdurige rust
van werk en zorgen gehad, als gedurende
die maanden in de opwekkende, verster
kende berglucht en er werd algemeen op
gemerkt, dat lord Northmoor tien jaar
jonger teruggekomen was, met een leven
digheid en een ondernemingsgeest, waar
aan het hem vroeger altijd ontbroken
had, terwijl zijn vrouwtje minder sterk
was dan vroeger, maar er een uitdrukking
van vredig geluk lag verspreid over haar
lief gelaat.
Het kind was een aardig, mollig ventje,
oud genoeg om te lachen en te reageeren
op vriendelijkheid, die hij ondervond.
Mary was bang geweest, dat het zien van
den kleinen Michael lady Adela pijnlijk
zou hebben aangedaan en het was haar
een heele verlichting, toen ze rrjerfcte, dat
haar ladyschap al even dol was op den
baby als Constance.
Misschien hadden de jong-gehuwden
nog nooit zooveel huislijke gezelligheid
meegemaakt als gedurende die veertien
dagen. Bertha logeerde bij lady Adela en
de intimiteit en de vertrouwelijkheid,
waarin Frank en Mary hadden verkeerd
tot mrs. Bury, had hen veel van hun
schuchterheid doen verliezen en hen tot
een gastheer en gastvrouw gemaakt, die
één konden zijn met hun gasten gas
ten, wien de schaduw van de scheiding
dezen laatsten zonneschijn nog helderder
maakte.
„Ik wist niet, wat ik je op den hals had
gehaald!" zei Bertha verontschuldigend
tot mrs. Bury.
„Lieve kind, ik zou niet graag die erva
ring gemist hebben. Als je eens wist hoe
verfrisschend die menschen op mij werk
ten."
„Je bedoelt zeker: hoe geweldig saai het
was?"
„Ik geloof, dat je gebrek aan spraak
zaamheid verwart met gebrek aan ziel
Birdie! Toen wij maar eenmaal intiem
genoeg waren, om te zwijgen, als we niets
te zeggen hadden, gingen we uitstekend
met elkander om."
„Jullie spraken zeker uitsluitend van
master Michael?"
„Niet uitsluitend; ofschoon de eerbied
en de belangstelling, waarmee ze het
kleine monster beschouwen en hun eigen
vrees, om hem niet behoorlijk op te voe
den, een zeer interessante studie vorm
den."
„Interessanter dan die van je sneeuw
en ijs-pieken?"
„In ieder geval was het een studie, die
veel voldoening schonk. En laat ik je eens
even vertellen, miss Birdle, dat het een
met recht loonend iets is, om een paar
maanden aangewezen te zijn op het ge
zelschap van enkele goede boeken en een
paar eenvoudige, brave menschen, die
veel hebben gedacht."
„Zeg, Lettice, je zult wel opvoedend op
hen gewerkt hebben?"
„Ik hoop, dat zij opvoedend werkten
op mij!"
„Ik hoop, dat je geweten niet zoo'n las
tig en belemmerend ding wordt, als zij
schijnen te bezitten."
„Was het maar altijd zoo lastig en be
lemmerend geweest!" zei mrs. Bury
hoogst ernstig.
„In ieder geval heeft die doeds-leven-
dige tijd je heelemaal opgekwikt," zei
Bertha lachend.
Als Constance gedurende den Zaterdag
en Zondag over was, had zij heel wat op
te merken. Zij hoorde feitelijk tot geen
enkelen groep. De kinderen waren allen
nog zoo jong, dat ze haar meer als vol
wassene beschouwden, ofschoon ze dol
graag hadden dat zij met hen meespeel
de; zij stond ook in een andere verhouding
dan de jonggehuwden, maar wèl vond zij,
dat er een gezellige toon heerschte, iets
wat haar een soort openbaring was. Zij
had nooit te voren andere dan school-
meisjes-vroolijkheid gezien en die haar
nog dikwijls ergerde, als zij alleen maar
dacht aan het gegiechel en het gegier van
Ida, en dat vergeleek met het zachte wel
luidende lachen van deze jonge vrouwtjes.
Toch vond ze kleinen Michael altijd nog
het aardigst; ze kon zich haast niet van
hem losmaken. Ze haalde haar Duitsch
(of liever Oostenrijksch) op, met zijn
kinderjuffrouw, die altijd vervuld was
van de goedheid van die gnadigen
Frauen.
XWordt vervolgd).
