De Oxford-Cambridge bootrace - H. B. S.Ajax
DIE HOUTEN KLAAS
77»te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
PALM-PAASCH-OPTO CHTEN IX DE
HOOFDSTAD. Na afloop eventjes
proeven
HET TERTREK VAN MR. G. H. C. HART
VAN SCHIPHOL. De „Oeverzwaluw" zal den
directeur van het departement van Economische
Zaken naar Batavia brengen.
DE TRADITI0NEELE BOOT
RACE TUSSCHEN OXFORD
EN CAMBRIDGE. De
Oxford-ploeg ïeidt met onge
veer een halve bootlengte nabij
Hammersmith Bridge om later
weer met 5 lengten achter
te geraken.
MEVR. ANNIE VAN DER LUGT MELSERT—VAN EES DEED DEN AFTRAP
in den voetbalwedstrijd, gespeeld tusschen leerlingen van de H.B.S. Raam-
straat in de residentie en Athenaeïsten uit Antwerpen.
DOLORES DEL RIO vertoeft
momenteel in Londen, waar zij
de hoofdrol zal spelen in de
film Accused".
MUL HEEFT NAKIJKEN in den wedstrijd om het afdeelingskampioenschap tusschen H.B.S. en Ajax. Duizen
den woonden den titanenkamp bij, welke eindigde met een 52 overwinning
voor de Amsterdammers.
PRINSES JULIANA (GEHEEL LINKS), DE GROOTHERTOGIN VAN OLDENBURG EN DB
PRINSES VON ERBACH SCHöNBERG woonden j.l. Zaterdagavond in het Gebouw
voor K. en W. in de residentie de opvoering bij van de opera,,,Boris Godounow".
-
- <-jöt
Naar het Engelsch
van CHARLOTTE M. YONGE
door J. L en E. A. H.
30)
Het ls een geluk, dat Northmoor een
geboren verpleger ls, want de angst van
de vrouwen, om het kind te breken, ls on
gelooflijk en toch verschoonbaar, 'daar ze
nooit Iets anders hebben gehanteerd dan
een soort mummie. Bovendien willen ze
maar ledereen boven bij Mary op de ka
mer laten, om de curiositeit te zien! Zoo
kwam ik den geestelijke ook tegen, op weg
daarheen, maar ik heb hem afgescheept.
Ik sta dus vTijwel alleen voor het ver
plegen; gelukkig gaat het alles nogal heel
goed. Het eenlge bezwaar is, dat wij de
diensten van de ,3alia" moeten inroepen;
aan den anderen kant stelden we ook
weer allen zoozeer belang in een arm
weeuwtje, Hedwig Grantzen, wier man
verleden voorjaar is omgekomen in een
sneeuwstorm, dat we blij zijn, hoe we nu
eenig werk voor haar hebben. Er ls zich
ook een groot, grof. maar toch niet on
knap meisje komen aanbieden, in een
nieuw, opzichtig costuum van Zwitsersche
™"e, niet lange linten op den rug, maar
ik ben naar Botzen gereden en heb daar
j Prlester naar haar ondervraagd en
de berichten, die ik van haar inwon, wa
ren nigj van dien aard, om haar te enga-
PPATOn a
Iedereen slaapt nu behalve ik en Mary's
gezichtje is één glimlach in haar droom.
Deze brief wordt gepost door den laat-
sten tourist van het seizoen, gelukkig een
dominee, dien wij verzocht hebben, den
jongen te doopen, daar er mogelijkheid
bestaat, dat we d'oor de sneeuw ingeslo
ten zullen worden.
Dus wordt hij genoemd: Michael Ken-
ton, deels naar mijn besten broer, zoowel
als naar den ouden grondvester van het
geslacht, deels ter eere van den dag,
waarop hij geboren werd, en dan naar sir
Edward Kenton, die, naar de ouders zeg
gen, een heel goed vriend voor hen is ge
weest.
Het is waarlijk een feest, om de men-
schen zoo verwonderlijk en dankbaar te
zien. Het wichtje heeft dl de bekoring
van het nieuwe voor hen en ze verbazen
er zich over in volslagen gelukzaligheid.
Wanneer je voorgesteld zult worden aan
den held, daar heb ik nog geen ver
moeden van, want, ofschoon hij vroeger
zijn intrede heeft gedaan, dan zijn moe
der in haar onervarenheid verwachtte,
betwijfel ik het wel zeer, of zij in staat
zal zijn, hier weg te gaan, zoolang het pad
naar Botzen nog begaanbaar zal wezen
volgens de uitspraak van hen, die het
weten kunnen. Wat een prachtige studies
van ijsbergen zal ik kunnen maken!
Je toegenegen
L. Bury."
Een telegram was aan den brief voor
afgegaan; toen volgde het beloofde
briefje aan Constance, vervolgens een,
waardoor de kerk te Northmoor ging lui
den en Best er zich ln verheugde, dat dit
een heele streep door de rekening zou zijn
bij dien onuitstaanbaren „Harbut", een
gevoelen, waarin lady Adela slechts dee-
len kon, ofschoon ze er niets van toonde
aan Constance.
Al heel gauw kreeg het jonge meisje een
scherpen brief van haar moeder, waarin
die haar vroeg, wat zij er al van geweten
had. Mrs. Morton toch was geheel onvoor
bereid geweest op wat voor haar een zware
slag beduidde. Toch was het heel be
grijpelijk, dat lord Northmoor, in zijn
schuchterheid, het van den eenen dag op
den anderen had uitgesteld, om haar te
schrijven van de blijde verwachting, waar
in Mary verkeerde, tot deze al tot wer
kelijkheid was geworden.
Uit dien brief bleek Constance voor het
eerst, dat haar familie zich lang niet zoo
zeer verheugde over die gebeurtenis als zij.
Ze antwoordde, dat ze het had geweten,
en hoorde toen niets meer: over het ge
heel schreven ze niet zoo druk van huis.
Miss Morton echter had aan haar
schoonzuster geschreven:
„Arme Herbert!!! Het spijt mij voor
hém, al denk jij er nu ook zeker niet zoo
over. Hij vat het heel verstandig op; is
een goede Jongen in den grond van zijn
hart; maar het is ook waarlijk het beste
voor hem, zooals ik hem trachtte te over
tuigen."
Er kwam herhaaldelijk een bulletin uit
Ratzes met goede berichten van moeder
en kind en een haarfijne beschrijving van
de bekoorlijkheden van den kleinen Mi
chael Maar heel gauw daarop begon de
sneeuw te vallen, vandaar dat er een brief
volgde, die zei, dat de onderhandelingen
met de knapste autoriteiten op weerkun
dig gebied aanleiding hadden gegeven, °nj
te besluiten, dat lady Northmoor met zulk
een jong kind de reis van het jaar niet
meer moest ondernemen. Er konden zich
gevaren opdoen voor iedereen: de post
boden en de gidsen; want in het eene dal
kon het immers wel heel zacht zijn, ter
wijl het in het volgende gevaarlijk was.
Mrs. Bury, die een ondernemende en er
varen bergbeklimster was, kon het nu* nog
geprobeerd hebben; maar, ofschoon Mary
goed vooruitgaande was, en de taal haar
ook niet langfer een geheim mocht heeten,
wilde zij toch de Northmoors niet in den
steek laten, want in geval van ziekte zou
den ze zich wel heel ongelukkig voelen;
dus zou ze zich verder aan hen wijden en
aan haar studiën van sneeuw en ijs, en
schreef aan haar familie, dat ze in Ratzes
bleef overwinteren en waarschijnlijk niet
vóór Paschen of Pinksteren weer thuis
zou zijn.
HOOFDSTUK XXII.
De Streep door de Rekening.
Constance moest natuurlijk haar Kerst-
vacantie thuis doorbrengen; ze was daar
dan ook in geen negen maanden geweest.
Haar broer kwam haar halen aan het
eindstation in Londen en tot haar groote
vreugde zag ze Rose Rollstone ook op het
perron. Herbert, die het zich eerst aan
zijn waardigheid verplicht had geacht, om
een coupé „rooken" te nemen, dus niet bij
zijn zusje te gaan zitten, besloot nu maar
bij de meisjes plaats te nemen, ofschoon
hij eenigszins minachtend neerkeek op al
die vurige omhelzingen:
„Toe, Conny, miss Rollstone heeft er nu
genoeg van. En vlug maar wat! Want er
komen er nu ineens zooveel, dat ik anders
toch nog in een coupé „rooken" moet
gaan!"
„Wel neen, er is plaats genoeg tegen
over ons."
Toen volgde er een uitwisseling van
nieuws en vroeg Constance:
„Je hebt het toch natuurlijk gehoord.
Rosy?"
„O ja!" Dit met een bezorgden blik
naar Herbert, die antwoordde:
„Ja, Moeder en Ida hebben zich de ha
ren uit het hoofd getrokken. Maar wat
geeft dat nu nóg! Laat oom zich maar
verheugen in dat kleine mormel!"
„Heel edelmoedig van je, Herbert!" zei
den ze beiden in één adem.
„Wel ja! Oom Frank kan nog wel een
dertig a veertig jaar leven en wat heb je
al dien tijd aan het wachten! Beter er
maar ineens mee afgerekend te hebben!
Hij heeft een alleraardigsten brief ge
schreven; dat moet ik zeggen."
„Dat dacht ik wel," zei Constance.
„Ik moet precies met 'tzelfde doorgaan
en hij zal niets van mijn maandgeld
korten."
,,'t Is toch net, als papa zegt," bracht
Rose in het midden. „Lord Northmoor is
altijd een gentleman! Word je nu toch
officier?"
„Als ik door mijn examens kom; maar
die zijn niet voor de poes, miss Rose; dat
wil ik Je wel vertellen! Conny houdt nu
eenmaal van blokken. Wat heb jij alle
maal weer uitgevoerd, kindje?"
„Ik weet nog niet precies, maar Miss
Astley denkt, dat ik wel naar de hoogste
klas zal gaan. In Ratzes ben ik vooruit
gegaan met mijn Duitsch, omdat ik Oooj
Frank heb les gegeven."
IWordt vervolgd).
