Tram-ontsporing bij Veghel - Detachement politietroepen naar Curacao
DIE HOUTEN KLAAS
77"< Jaargang LE1D5CH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON.
HET VERTREK MET HET S.S. „S1M0N ROEI VAR" VAN EEN DETA
CHEMENT POLITIETROEPEN NAAR CCRACAO. Kapitein van der
Scbrieck sprak namens den eorpscommandant de vertrekken.den toe. Na de
toespraak wordt een driewerf hoera uitgebracht.
COR WALS IS IJVERIG IN TRAINING VOOR DEN ZESDAAGSCHEN TE AMSTERDAM.
Maar behalve de noodzakelijke training weet hij ook voor de noodige ontspanning te zorgen.
Wals (links) neemt een hindernis te paard.
IN DE RESIDENTIE HOUDEN OP
HET OOGENRLIK VERRLIJF DE
ALBANEESCHE PRINSESSEN
Maxhide Zogu en Ruhye Zogu.
Naar het Engelsch
van CHARLOTTE M. YONGE
door J. I. en E. A. H.
17)
Dit bracht den dominee uit de plooi.
„Het zal een heele troost zijn, mylord,
als er van hieruit wat belangstelling wordt
getoond in het welvaren van de gemeente.
Tot nog toe liet die veel te wenschen over,
miss Morton is den laatsten tijd wel
maar het moge hier gezegd worden ze
is wat grillig, wat onberekenbaar, wat
trouwens geen wonder is
Op dit oogenblik werd lady Adela het
vertrek binnengelaten en de dominee keek
of hij verraad had gepleegd, terwijl het
heele gezelschapje weer als bevroren was.
Niet dat haar ladyschap niet op zeer goe
den voet verkeerde met den dominee, dien
zij inderdaad dagelijks raadpleegde over
gemeentebelangen en bovendien had zij de
bevallige hoffelijkheid, die haar aangebo
ren was, maar deze salon had altijd zoo'n
bevriezenden invloed op haar en dan was
zij overtuigd, dat iedere poging tot toena
dering harerzijds zou leiden tot iets, wat
aanstoot kon geven van den kant van de
nieuwaangekomenen, zoodat de ware ver
houdingen, haars inziens, enkel konden
bewaard worden door een oordeelkundige
verschansing van die hoffelijkheid.
Toch was het meer het optreden van
den dominee dan zijzelve, die den indrnk
gaf, dat zij zulk een geweldige autocrate
zou wezen. Nadat de vorst nog eens, wei
nig geanimeerd, besproken was, waagde
mr. Woodman het er op:
„Zijn lordschap vroeg was wel zoo
goed te vragen hoe hij de gemeente kon
steunen."
Lady Adela wist, hoe krap hij er vóór
moest zitten; dus aarzelde zij er mee, om
inteekeningen te berde te brengen en zei
enkel
„Dank u. Heel vriendelijk van u!"
„Is er soms iemand, wien ik zou kunnen
voorlezen?" kwam Mary te voorschijn.
„Is u dit gewend?" vroeg lady Adela
niet onvriendelijk, maar blijkbaar het ta
lent toch in twijfel trekkend.
„Neen, Ik heb het nooit te voren gedaan,
maar ik zou toch zoo graag iets doen!"
De oprechte nederigheid van den toon
was aandoenlijk. De dominee en de auto
crate keken elkaar aan en Zijn Eerwaarde
stelde voor: den ouden Swan.
„Ja." zei lady Adela, „die oude Swan
woont op Linghill, een halve mijl van dit
huis af. maar te ver van mij, om hem nu
zoo aanhoudend te bezoeken. Het zou mij
zeer aangenaam wezen, als u de huisjes
daar in dien hoek voor uw rekening wilde
nemen."
„Dank u," zei Mary en voelde zich zoo
gelukkig, of ze een opdracht had gekregen
van den bisschop in hoogst-eigen persoon.
„Heeft miss Morton niet gesproken van
een Zondagsschoolklasse voor de jon
gens?" vroeg Flank. „Ik ben wel gewoon,
om er zoo een te leiden."
Dominee Woodman scheen zóó verbaasd,
of hij gezegd had, dat hij gewoon was aan
het werk in een kolenmijn en lady Adela
zei allerbeminnelijkst:
„De meesten zijn van het najaar onder
dienst gegaan, maar het zou ongetwijfeld
mr. Woodman zeer aangenaam zijn, als u
op deze wijze zijn taak wat kon ver
lichten."
Dit was het in hoofdzaak verhandelde
op die eerste beide ochtendbezoeken en er
volgden nog vele van dergeiyke kwellin
gen, want het was hun dikwijls een ware
inspanning, om het gesprek gaande te
houden, daar vele van de bezoekers al
zoozeer onder den indruk waren van het
feit, dat zij zich in zulk een voornaam huis
bevonden, dat ze nagenoeg niets konden
zeggen; anderen weer hielden hun eigen
schuchterheid voor trots. Degenen, met
wie zij het makkelijkst omgingen, was een
goedhartige, opgewekte oude hertogin, een
douairière, en een luidruchtige oude
Squire, die zich opwierp als leidsman van
lord Northmoor in zaken betreffende het
graafschap, en ook een levendige maar
overdreven dame, die hun zelfs te véél
praatte, althans na haar vertrek waar-
sohuwde Frank zijn vrouwtje:
„Wij moeten oppassen, dat wij geen ge
babbel aanmoedigen* over de familie, die
hier vóór ons was!"
„O, ik wilde wel, dat ik de menschen
ook zoo mooi op hun plaats wist te zetten,
als ze iets min-wenschelijks zeggen, zoo
als miss Lang of lady Adela!" zuchtte
Mary.
„Stel je dan maar voor, dat je met je
schoolmeisjes bezig was." raadde hij aan.
Het terugbrengen van de bezoeken was
haast nog grooter corvée en een heele uit
komst was het, als de menschen niet thuis
bleken te zijn. En toch was het in het ge
heel lang niet zoo erg om ontvangen te
worden, als om zelf te ontvangen!
HOOFDSTUK XIII.
Het Weduwen-Huis.
Bij den haard in den salon op het
Weduwen-Huis, in het gezellige schemer
licht, dat volgde op het theeuurtje, zaten
drie dames, want lady Adela en miss Mor
ton hadden juist mrs. Bury verwelkomd,
die, ofschoon ze haar hoofdkwartier had
in Londen, gewoonlijk haar tijd verdeelde
tusschen bezoeken aan getrouwde doch
ters en reizen buitenslands.
Amice had juist haar pop laten zien, het
laatste cadeau van Elmira, en een laden-
kastje, opgebouwd uit lucifersdoosjes en
knoopjes, dat Constance Morton haar had
leeren maken en toen werd zij naar bed
gebracht, nadat zij eerst met grooten
ernst had betuigd, dat lady Northmoor een
heele aanwinst was.
„Zoo? Vind je dat?" vroeg mrs. Bury
lachend. „Nu, dan zal het wel zoo zijn,
hoor
„Het kind heeft gelijk," zei lady Adela.
„Mary is heel aardig en ze zal van haar
geen kwaad leeren."
„Ze is eenmaal onderwijzeres geweest,"
bracht Bertha in herinnering; „dus kan
ze wel met kinderen omgaan. Hoe bevallen
de Northmoors je over het geheel?"
,,'t Kón erger! Ik zie tenminste geen
reden, om hier niet te blijven wonen. En
jij. Birdie?"
„Neen, ik zou het niet kunnen! Ik heb
er al zeven jaar naar verlangd, om weg te
gaan en nu Northmoor in staat schijnt te
zijn, om mijn jongensklasse te nemen, is
mijn laatste band verbroken. Ik hoop al
leen, dat hij ze niet kwellen zal met al te
veel Sabbathsviering of geheelonthou
ding. Want het zijn alle twee zulke innig-
brave menschen, vervelend van braafheid
en stijf van welgemanierdheid! Ik zou veel
liever hebben, dat ze zich niet zoo behoor
lijk gedroegen; dat ze bij voorbeeld aten
met hun messen, of dronken uit hun scho
teltjes; of dat ze eens een eigenaardige
uitdrukking gebruikten, waarom je lachen
kon. Maar neen, ze spreken zelfs een
Fransch woord niet slechter uit dan de
meeste Engelschen."
„En zijn ze niet aanmatigend?"
„O, neen! Als dat zoo was, zou je er nog
eens pret om kunnen hebben. Maar er valt
niets op hen aan te merken; het zijn net
alle twee zoo'n paar houten KlazenAls ik
Addle was, zou ik niet zoo'n paar levende
dooden zoo dicht in de buurt kunnen heb
ben. Het zou mij van hier verdrijven."
„Wel neen! Je raakt wel gewoon aan
dergelijke onuitgesprokenheidAls lady
Northmoor zoo was als haar schoonzuster,
dan zou ik mij zeker geweld moeten aan
doen, om hier te blijven."
„En dat zou het nu tegenover mij juist
draaglijk hebben gemaakt. Ik zou die mrs.
Morton wel aan het praten krijgen! Ze
werd al heel vertrouwelijk met mij en zei,
hoeveel beter figuur als lord haar geliefde
echtgenoot zou hebben geslagen. Ze wilde
wel, dat: „haar zwager, lord Northmoor",
(je moest eens hooren den toon waarop ze
dit zei), meer wereldschgezind was en ze
verzocht mij, of lk hem toch vooral goed
doordringen wilde van zijn plicht, om alles
te doen voor haar zoon Herbert, die. zoo
als vanzelf spreekt, immers erfgenaam van
titel en landgoed zal worden."
(Wordt vervolgd).
INSTALLATIE VAN DEN HE En H. J. M. KEIJZER ALS BURGEMEES
TER VAN DE GEMEENTEN OPMEER EN SPANBROEK. - Voorafge
gaan door de gymnastiekvereeniging rijdt; de nieuwe
burgervader zijn gemeente binnen.
TRAMONGELUK BIJ VEGHEL.
Een der wagens van de Brabantsche
tram kwam in aanraking met een
boom, waardoor vrijwel alle wagens
uit de rails vlogen. Het verkeer was
gestremd.
HET SLEEPEN VAN HET FRANSCHE STOOMSCHIP VILLE D'ARRAS" DOOR DE
SLEEPBOOT „GANGES". De sleep op den Nieuwen Waterweg bij Hoek van Holland.
De „Ville d'Arras" zal worden gesloopt.
