Grenadiers en Jagers en 4e reg. Infanterie voor de Koningin
DIE HOUTEN KLAAS
77ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
Naar het Engelsch
van CHARLOTTE M. YONGE
door J. I. $n E. A. H.
Toen de bezoekster in de andere kamer
afscheid nam, werden duidelijk de woor
den gehoord:
„Jou sluw, listig schepsel, dat je bent!
Je schijnt er op uit te zijn om hem tot
den ondergang te brengen!"
HOOFDSTUK VII.
De Mortons en hun manieren.
„Onzin!" riep mrs. Charles Morton, toen
ze den brief van haar zwager gelezen had.
„Denkt hij, dat een moeder zich zoo mak
kelijk laat afschepen?"
Dus kleedde zij zich in het zwart met
schitterende gitten en wuivende veeren en
reisde per trein naar Hurminster, om haar
rechten te verdedigen en die van de kin
deren, gewapend met een zwarte parasol
en drie zakdoeken. Ze droeg niet altijd
rouw, maar dit was een soort „adellijk"
vertoon.
Op haar verschijnen kwam Frank Mor
ton in zijn zitkamer in een oud kantoor
jasje, er bleek en vermoeid uitziend. Ze
begroette hem met een kus ter geluk-
wenschlng.
„Ik kon mijn oogen haast niet gelooven,
toen ik het nieuws las!"
„Ik evenmin."
„En de kinderen dan!O, als je beste
broer nu nog eens in leven was!.We
verlangden er zoo naar om er eens alles
van te hooren," zei ze en nam plaats in
den ouden armstoel, die nog een aanden
ken aan zijn moeder was.
Hij herhaalde wat hij Mary had ver
teld van de familie, het park en het huis
in Londen.
„Er zijn zeker heel wat bedienden en
rijtuigen?"
„De bedienden zullen weggestuurd wor
den. Wat de rijtuigen en de rest van het
persoonlijk bezit betreft, dit vervalt alles
aan mrs. Morton, maar de executeurs zul
len het zoo schikken, dat ik het meubilair,
dat ik graag zou hebben, weer zal kunnen
koopen."
„En de juweelen?"
„Er zijn enkele familiestukken, maar ik
heb ze niet gezien. Hoe maken de kinde
ren het?"
„Best. Ze zijn ook heel blij voor je. Her-
bert is toch zoo'n flinke jongen!Hij was
nu klaar om de volgende drie maanden
zijn studies aan de Zeevaartschool te be
ginnen, maar nu hoeft dit natuurlijk niet
meer."
,,'t Is jammer voor hem, omdat hij toch
zoo graag naar zee gaat, dat hij te oud is
om cadet bij de marine te worden."
„Als hij over het geheel een betrekking
moet hebben, dan moet hij bij de land
macht dienen; dit is de aangewezen weg
voor een edelman."
„Ik moet er in de eerste plaats op be
dacht zijn, wat het beste is voor hem."
„Ja, mylord." (Dit met grooten nadruk).
„Ik hoop, dat ik eens van je hooren mag
wat je van plan bent te doen voor de wee
zen van je geliefden broer." Reeds bracht
zij den zakdoek naar de oogen.
„In ieder geval hoop ik Herbert een
eerste-klas opvoeding te geven en zijn
zusjes naar goede scholen te sturen. Hoe
maken die het?"
„Ida is al zoo knap, dat zij enkel Fran-
sche lessen en muzieklessen noodig heeft.
Bovendien is zij heel teer van gestel.
Conny zit altijd in de boeken; zij wil vast
nog eens een examen doen. Maar ik zou
haar liever onmiddellijk afnemen van
zoo'n doodgewone inrichting."
„Het is een goede school en zij zal er
degelijk onderlegd worden. Ik zal wel eens
overdenken, wat het beste is voor hen
alle drie."
„En Je zult toch de familie van je ge
liefden broer in staat stellen haar stand
op te houden?"
„Ik ben van plan te doen, wat in mijn
vermogen is, daar kan je zeker van zijn,
maar het is mij nog onmogelijk eenig be
drag te noemen. Ik weet op het oogenblik
niet, welk inkomen ik zelve zal hebben,
zoomin als ik weet, wat mijn uitgaven
zullen zijn. Ik was van plan bij je te ko
men, zoodra ik je iets bepaalds kon mede-
deelen, maar gedurende dit eerste jaar zal
ik zelf minder ontvangen dan later."
„Nu, in dien tusschentijd kan ik mij ook
wel met wat minder behelpen, maar de
weduwe en de kinderen van je geliefden
broer zullen toch wel allereerst in aan
merking komen. Zelfs een ongetrouwd
edelman kan toch niet zooveel uitgaven
hebben."
„Ik zal niet lang ongetrouwd blijven,"
antwoordde hij met schuchtere vastbera
denheid.
„Mgar, lord NorthmoorüJe bent
toch hiet van plan om dat belachelijk en
gagement voort te zetten? Als je over het
geheel al trouwt, moet dit toch wezen met
iemand, die aardig wat inbrengt."
„Eens en vooral, Emma, wil ik je dit
wel zeggen, dat ik van dit onderwerp nooit
meer iets verlang te hooren. Een verlo
ving, die al twintig jaar is voortgezet,
wordt niet lichtvaardig verbroken."
„Zoo'n ongelukkig onderwijzeresje!" be
gon ze, maar haar werd het stilzwijgen
opgelegd:
„Houd nu goed in het oog, dat ik hier
niet meer van hooren wil; dat het in je
eigen belang is, om van verdere beleedi-
gingen van mijn aanstaande vrouw en mij
af te zien."
Toch kon ze niet nalaten te prevelen:
„Wel hard voor ons! En ze is niet eens
knap van uiterlijk!"
„Dat is een zaak van smaak," zei hij, bij
zichzelven een vergelijking makend tus-
schen de opzichtige verschijning daar voor
hem en het bescheiden, totaal niet in het
oog vallende persoontje, dat hij boven
alles lief had, en toen hij iets hoorde, dat
het midden hield tusschen een minach
tend neusophalen en een snik, voegde hij
er bij„Ze hebben mij op het kantoor noo
dig, dus als je mij niets van belang meer
te zeggen hebt, dan moet ik gaan. Hannah
zal je thee geven."
„O! O! Dat je de weduwe van je armen
broer nu zóó achterlaat!" En ze barstte
in tranen en snikken uit.
„Ik kan er niets aan doen, Emma," zei
hij, versteld en verbaasd. „Ze hebben mijn
aanwijzingen noodig betreffende een zaak
van mr. Claugton en ik kan ze niet langer
laten wachten. Dit zijn kantooruren, zie
je. Drink nu eerst wat thee en dan zal ik
bij je terugkomen."
Zoodra hij weg was, hield mrs. Emma
op met snikken en in plaats van op de
thee te wachten, begaf ze zich naar miss
Lang. Daar vroeg ze naar miss Marshall
en werd in den salon gelaten, waar, na
een paar minuten wachten, terwijl zij
haar best deed haar verontwaardiging
warm te houden het tengere per
soontje verscheen, dat ze onverwijld aan
sprak op deze minvriendelijke wijze:
„Als ik het wel heb, miss Marshall, dan
is u dus van plan zich in te dringen in de
familie van zijn lordschap."
Overrompeld als Mary zich voelde, ant
woordde ze toch heel politiek:
„Ik kan niet anders doen dan wat hij-
verlangt."
„Dat is een uitvlucht van niets! Het ver
wondert mij, dat u zich niet schaamt om
zoo te speculeeren op zijn eenmaal gege
ven woord, nu u weet, dat alles veranderd
is en dat het belachelijk, ja zelfs ontee-
rend zou zijn voor een Pair van Engeland
om een arm onderwijzeresje tot zijn echt-
genoote te maken!"
„Dat is het ook," gaf Mary toe en keerde
toen terug tot haar vorige uitspraak:
„maar ik kan niet anders doen dan wat hij
verlangt."
„Als hij nu zoo dwaas op u gesteld is,
om vol te houden, dat het zijn verlangen
is, dan kan ik u wel vertellen, dat het
eenvoudig uw plicht is om hem zijn vrij
heid terug te geven."
(Wordt vervolgd).
H.M. DE KONINGIN WOONDE GISTE
REN IN HET KAMP WAAESDORP DE
OEFENINGEN BIJ van de eerste in-
fanterie-brigade, bestaande uit de regi
menten Grenadiers en Jagers, en het 4e
reg. infanterie uit onze stad. H.M. slaat
met belangstelling het verloop gade.
WE8ER, VERDEDIGT ZIJN HEILIGDOM in den wedstrijd tusschen het voor-
loopig Nederlandsche elftal en Nottingham Forest, gisteren op het Sparta-terreig
te Rotterdam gespeeld en door de Engelschen met 10 gewonnen'.
HOE LONDEN O.A. GEALARMEERD
WORDT BIJ EEN GASAANVAL. De
man met gasmasker op, op de fiets, waar
schuwt den Londenaren door middel van
een luidspreker voor dreigend gevaar.
MET DE „DEMPO" VAN DEN ROTTERDA MSCHEN LLOÏÜ ZAL HET 01 DE ZES-
METERJACHT „DE RLYTER", in plaats van de nieuwe ,,de Ruyter", welke bij storm
weer vernield werd, deelnemen aan de wedstrijden te Marseille. Het transport naar
het mailschip.
HET DEFILE VOOR H.M. DE KONINGIN DOOR DE REGIMENTEN GRE
NADIERS EN JAGERS EN HET 4e REGIMENT INFANTERIE,
na afloop der oefeningen in het kamp
van Waalsdorp.
MINISTER SLOTEMAKER DE BRUiNE OPENDE DE NIEUWE HUISHOUD-
SCHOOL TE SNEEK. Leerlingen' bieden
thee en gebak aan.
