Soldaten in het Rijnland
LEIDSCH DAGBLAD - Derde Blad
Macndag 9 Maart 1936
lnstantine
Feestvreugde alom.
VON BLOMBERG SPREEKT.
In aanwezigheid van Hitler is gistermid
dag naar aanleiding van den ..Heldenge-
denktag" in de Berltjnsche Staatsopera
een plechtigheid gehouden, waarbij -de
Rijksminister van oorlog, generaal von
Blomberg, een redevoering heeft uitge
sproken. waarin hij o.m zelde:
In onvergankelijke dankbaarheid her
denken wij vandaag den offerdood van
onze gesneuvelde vaders en broers. Wij
brengen ons dankbetoon aan de dappere
soldaten van onze vroegere bondgenooten
en de betuiging van ons respect aan de
niet minder dappere tegenstanders van
den wereldoorlog De stroomen van hun
bloed vermanen de geheele menschheid
den haat en de leugen te vergeten en een
vrede van wederztjdsehe eerbied en recht
vaardigheid te dienen. Dezen geest van
ware ridderlijkheid hebben wij, Duitschers.
ook gezien in den eersten soldaat van dat
groote wereldrijk, wiens overlijden kort
geleden de Britsche natie in diepen rouw
dompelde. Wij herdenken op dit uur ook
Z.M.. den overleden Koning George V van
Groot-Britannië. Met gelijke deelneming
herinneren wij ons, vandaag, den dood
van een anderen grooten soldaat, maar
schalk Pilsudski. wiens verscheiden verle
den jaar het naburige Poolse he volk be
treuren moest, en in wien wij Duitschers
niet alleen een heldhaftig strijder, maar
ook een baanbreker van de internationale
verzoening zien.
De schuld voor den algemeenen bewa
peningswedloop ligt dus waarachtig niet
bij ons Wij hebben in het tegenwoordige
Duitschland geen anonieme krachten, die
eens en vandaag nog in de wereld oorlogen
ontketenen of niet betrokken volkeren
daarin kunnen sleepen. Wij willen geen
wereldrevolutie en geen oorlogswinsten
voor kapitalistische raddraaiers. Wij heb
ben het eenige doel: in veiligheid en rust
te kunnen werken aan den vreedzamen
opbouw van het nieuwe rijk. Temidden
van dit werk staat de opvoeding tot den
fatsoenlijken, zuiveren, vlijtigen en dap
peren mensch. Wij eischen van de ons
omringende wereld niets anders dan raar j
dezen maatstaf gewaardeerd te worden.
Wij eischen dat. met het zelfvertrouwen
ven het goede geweten en met een gela
tenheid. die zich niet bekommert om on
verdienden smaad. Of ln de wereld oorlog
heerscht of vrede hangt niet af van
Duitschland. Dat hebben het jongste vel
leden en de tegenwoordige tijd duidelijk
geleerd Wel echter is van onze kracht de
Duitsche vrede afhankelijk.
DF. ONTVANGST IN ENGELAND
Minister-president Balduin werd telefo
nisch te Chequers, waar hij het weekend
doorbracht, op de hoogte gesteld van de
Duitsche nota en had daarop een lang
durig onderhoud met Eden.
Heden wordt ministerraad gehouden.
Tooals men zich zal herinneren, was
deze ministerraad juist bijeen geroepen
om het antwoord van Eden op de vragen
"n Flandin op te stellen inzake de hou
ding van Engeland in het geval, d^t
Duitschland een einde zou maken aan de
(fcniiïitarisaffe* der Rvinlahdzone.
De beslissing van Hitier zal aan dit
antwoord een buitengewone beteekenis
geven. f
Voor zijn vertrek naar Chequers heeft
Fd°n besprekingen gevoerd met de diplo
matieke vertegenwoordigers van Italië, -
Frankrijk en België, dus van alle landen,
die het Locarno-pact hebben ondertee
kend. met uitzondering van Duitschland
De Duitsche gezant von Hoesch werd
poart ontvangen en Eden heeft hem met
klem er op gewezen, dat het hier geldt
een eenzijdige schending, door Duitsch
land gepleegd, van een verdrag, dat dit
land vrij heeft aangegaan: een schending,
die bovendien in volkomen tegenspraak
staat tot alle officieele Duitsche verkla
ringen van de laatste maanden tot de
verzekeringen, nog onlangs door Von Neu-
rath aan Londen gegeven.
Naar thans wordt vernomen had Eden
toevalligerwijs Vriidag d°n Duitschen am-
bp pudeur medegedeeld, dat Engeland zeer
verlangend is besprekingen te opener» met
betrekking tot het sluiten van ren Weste.
lub luchtoact. Deze .stap is gedaan met
volledig medeweten van de Fransche rc-
peering en vóórdat te Londen nog iets be
kend was omtrent d° verklaringen van
Hitler van Zaterdag. De Duitsche amba,s.
saöeur heeft geen enkele aanwiizing ge
geven ten aanzien van de houding van
Duitschland met betrekking tot het voor
st °1 en zich er toe beperkt van de Brit
sche suggestie kennis te nemen.
Heden zal Faen een verklaring afleggen.
In diplomatieke kringen verwacht rnrn,
zooals Reuter npd°r verneemt. d°f Fd°n
zal beginnen met dp Duitsche methode te
veroordeelen. Hij zal vermoedelijk betreu
ren. dat Duitsche voorspellen gepaard ziin
gegaan met een op7eg«ring van bestaand0
verdragen, doch tevens vaststellen, dat de
denkbeelden van Hitler indien zij op an
dere wijze waren geformuleerd dus
zonder opzegging mef instemming te
I-onden zouden zijn ontvangenD° Fn-
gelsche diplomaten zouden trachten een
zekere wijziging te verkriigpn van de uni-
lat^riale procedure der bermllitariseering.
Sommigen beweren, dat ook Londen een
terugtrekken der Duitsche troenen zal
eischen. De richtlijnen der Britsche poli
tiek zullen morgen worden vastgesteld,
doch dit. zal zoodanig gec-rbieden. dat voor
de biieenknmst. van den Volkenbondsraad
een accoord tusschen Frankriik en Enge
land tot stand zal kunnen kom po.
UIT ITALIË.
Er is geen enkel betrouwbaar element,
dat het mogelijk maakt, zich een beeld te
vormen van de reactie in verantwoorde
lijke Italiaansche kringen op de rede van
Hitler en op de voorstellen die zij bevat.
De Italiaansche houding is meer dan ooit
een van toezien.
Men is echter algemeen van meening.
dat de voorstellen van Hitler in geen
enkel opzicht in overeenstemming zijn met.
de denkbeelden, die sedert het Pact van
Vier in Italië zijn erkend
Men'houdt zich vöo* olie gebeurlijkhe
den gereed In het hu vonder kan gpmeld
worden, d^f instructie* gegeven zijn aan
de vër<?chJi*«b'*~ fascistische organen on
der wie de burgerlijke mobilisatie ressor
teert.
PERSCOMMENTAREN.
In Engeland.
De meeningen over de door Engeland te
volgen politiek, nu de Duitsche soldaten
weer aan den Rijn staan, loopen uiteen.
Lloyd George zeide: „Ik hoop. dat wij
ons hoofd zullen bewaren". Snowden was
van meening. dat terstond een conferentie
van Europeesche staten dient te worden
hiieenceroeDen. Hij drong eT op aan. dat
H'rier's initiatief niet zou worden miskend
of verworpen Lansbury is voorstander
van het denkbeeld eener nieuwe vredes
conferentie
Het blad de ..Observer" zegt: Het eerste
wat Engeland moet doen is, zijn verdedi
ging herzien, en het tweede. Hitler's voor
stellen overwegen in een geest van sym
pathie en goeden wil. Er bestaat geen
prootere reden waarom het Duitsche
"rondgeb'ed zou worden gedemilitariseerd,
dan het Fransche. Belgische of Britsche.
De ..Sunday Dispatch" zegt. dat de we
reldvrede op het oogenblik op het spel
slaat. De eerste plicht van Engeland is
trachten den vrede te handhaven, maar
tevens zich tot de tanden te waoenen.
voor het geval de 'Tede mocht verbroken
worden. Volgens de ..Sunday Express" is
er geen nieuwe toestand ontstaan Het
blad dringt er op aan. dat Engeland geen
waarborgen meer geeft voor den vrede in
Europa.
Het officieuze Reuterbureau bepaalt
zich, in afwachting van Eden's rede, tot
de volgende mededeeling: „Niet-offlclecle
waarnemers te Londen vTagen zich af wat
precies de waarde kan zijn van den terug
keer naar den Volkenbond van 'n Duitsch
land. dat nas opnieuw een verdrag heeft
verscheurd waardoor het was gebonden."
..Door zich op te werpen tot zijn eigen
rechter, laat Duitschland twijfel ontstaan
ever zijn bereidheid zich te houdeh aan
plechtige verbintenissen Deze ziide van de
situatie veroorzaakt ernstige ongerustheid
zelfs bii diegenen, die svmnethi'eeren met
Dultschlands houding inzal-e de strafbe
palingen van het verdrag van Versailles".
In Frankrijk.
Met diepe en eenstemmige verontwaar
diging ontvangt de Fransche pers de een
zijdige opzegging van het verdrag van
Locarno door Duitschland en de nieuwe
schending van het verdrag van Versailles.
De bladen wijzen categorisch de argumen
tatie van de hand. waarbil de verantwoor
delijkheid voor dit Duitsche gebaar ge
worpen wordt op het militaire pact tus
schen Frankrijk en de Sovjet-Unie.
De bladen verklaren met nadruk, dat
Duitschland's optreden niet aanvaardbaar
is en geven uiting aan hun vrees over de I
mogelijke gevolgen van de houding van 1
Berlijn, terwijl zij een beroep doen op het
gezond verstand der openbare meening. 1
De houding van de Fransche regeering,
die zich gewend heeft tot de staten, die
liet Locarno pact onderteekend hebben en
tot den Volkenbondsraad, wordt zonder
reserve goedgekeurd.
In Amerika.
De „New York Times" schrijft, dat de
militaire bezetting van het Rijnland niet
tgn doel heeft de, waarborgen van den
vrede, welke aan de Westelijke grens van
Duitschland waren opgericht, in gevaar
te brengen. Duitschland. aldus schrijft de
New-York Herald Tribune" heeft thans
het stelsel van Versailles op zij gezet. Het
staat thans aan de andere landen, om te
vechten, indien zij Duitschland's macht en
bedoelingen vreezen, of het onvermijde
lijke te aanvaarden en de oprechte reor
ganisatie aanvaarden, welke Duitschland
hun aanbiedt.
De „New York Daily News" zegt dat
Engeland wel niet zoo gek zal zijn om te- j
zamen met Frankrijk tegen Hitier een
oorlog te beginnen over het Rijnland. Wij
hopdft, dat Frankrijk de waoenen niet zal
opnemen. Per saldo bezet Hitler ziin eigen
grondgebied en niet dat van een ander, i
In Duitschland.
De Duitsche bladen leggen den nadruk
op het herstel der volledige Duitsche sou-
vereiniteit en op het feit, dat de Duksche
vredelievendheid ln de afgeloopen jaren
beproefd is gebleken, en nog steeds on
aangetast bestaat Rosenberg schrijft in
den „Voelkischen Beobachter" om „Het
is nle' de schuld van Duitschland. dat het
zoo geloopen is. De stap van den Leider
is dus niet een bedreiging naar eenigen
kant. welken ook. maar Is na de beveili
ging tegen het Sovjet-Russische pact, de
onmiddellijke actieve inleiding tot nieuwe
vreedzame onderhandelingen.
Het Duitsche Ni°uwst-reau schrijft:
Alles, wat tot dusverre van Duitsche
zijde Frankrijk is aangeboden, hebben de
Franschen steeds onaanvaardbaar ge
noemd en afgewezen:
1. Iedere ontwapening, welke ook, was
voor de Franschen onaanvaardbaar.
2. Een leger van tweehonderdduizend I
man was voor de Franschen onaanvaard
baar
3. Een leger van 300.000 man was voor
de Franschen onaanvaardbaar.
4. Het. vlootverdrag met Engeland het
eenige beperkende accoord was voor de
Fia:w=chen onaanvaardbaar.
5. De voorstellen betreffende een lucht.-
pact heeft Frankrijk niet aanvaard; zij
wa"en voor de Franschen onaanvaardbaar.
6. En het kwalitatieve vlootaccoord
Ook hier heeft Frankriik zich ter zijde
gesteld en geweigerd met Duitschland te
onderhandelen.
7. Op 7 Maart heeft de Leider nieuwe,
vèr-gaande voorstellen gedaan ter pacifi
catie van Furore. Frankrijk heft tot dus-
Vr-» st^-d- rfaewe7er.
Zal het ook ditmaal de kans voorbij laten
gaan?
In Rusland.
Radek schrijft in de „Iswestya": Nadat
Hitier het verdrag van Locarno in stukken
heeft gescheurd en de gedemilitariseerde
zóne heeft bezet, stelt het Frankrijk ln de
piaats van een geannuleerd vrijwillig ver
drag een ander verdrag voor. dat ln de toe
komst, eveneens zal worden geannuleerd.
Indien Frankrijk daar niet op ingaat,
zal Hitier tal van troependeelen naar de
gedemilitariseerde zóne zenden en Frank
rijk rechtstreeks bedreigen.
Het. Duitsche imperialisme, aldus schrijft
Radek voorts, beweegt zich reeds van het
Oosten naar het. Westen.
Het zal afhangen van de wijze, waarop I
Frankrijk, Engeland en België op deze
actie van het Duitsche Imperialisme zullen
reageeren, wat dit verder zal doen.
Indien de Westersche mogendheden vol
doende krachten op de been zuilen brengen
voor de snelle uitwerking van beschermen
de tegenmaatregelen, zal Hitier nog hon
derdmaal overwegen aleer hij zal begin
nen met zijn hoofd te spelen als met een
voetbal.
De Prawda schrijft: Het Duitsche fas
cisme dekt iederen agressieven stap on
verwijld met een serie voorstellen over
pacten en verdragen, waaraan het geen
waarde toekent en die het, zooals het lot
van Locarno laat zien. zal verscheuren op
het oogenblik. dat het zal besluiten den
oorlog te beginnen.
In Polen.
De geheele pers levert commentaar op
de laatste besluiten van de Duitsche re
geering en constateert, dat de nieuw-ge-
schapen toestand niet van Invloed is op de
Dultsch-Poolsche betrekkingen. welke
rechtstreeks geregeld zijn. Men eischt van
Polen tegelijkertijd kalmte en waakzaam
heid.
De bladen wijzen er eveneens op, dat het
Poolsch-Fransche bondgenootschap, een
der fundamenten van de Poolsche politiek,
intact blijft. De bladen herinneren er aan.
c!at de verdragen Van Locarno de grenzen
in het Westen regelen, doch de Dultsch-
Poolsche grens aan haar lot overlaat.
Stresemann' heeft in 1925 categorisch
geweigerd de Westgrens van Polen te ga
randeeren.
De regeeringsgezlnde „Kurjer Porsnny"
schrijft, dat behalve het negatieve aspect,
de laatste Initiatieven van Hitier ook een
positieve zijde bevatten, n.l. het voorstel
tot terugkeer naar den Volkenbond en de
afsluiting yah,, non-agressiepacten met
alle buurstaten.
De politiek van Polen, welke de richt
lijnen volgt, .welke zijn vastgesteld door
den grooten maarschalk, zal zich niet ver
liezen in den doolhof van formules en
procedures, maar zal een positieve houding
aannemen jegens ieder initiatief, dat den
vrede werkelijk zal dienen.
In de Kleine Entente.
De pers der Kleine Entente stelt zich
unaniem achter Frankrijk.
DE BEPALINGEN VAN
LOCARNO.
Het verdrag van Locarno bespreekt in
art. 8 de kwestie van den geldigheidsduur.
Daarin en ingewikkelde procedure vastge
legd, die moet worden gevolgd om het
verdrag te doen beëindigen Opzegging
door een der partijen zonder meer is vol
gens het verdrag niet mogelijk.
Art. 8 zegt:
Dit Verdrag zal bij den Volkenbond
overeenkomstig het Volkenbondsverdrag
geregistreerd worden. Het zal van kracht
blijven, totdat op verzoek van ëén d%r
Hooge Verdragsluitende Partijen, welk
verzoek drie maanden van te voren ter
kennis moet zijn gebracht van de andere
Mogendheden, die dit Vèrdrag ondertee
kenen, de Raad. beslissende met een meer
derheid van minstens twee derden der
stemmen, vaststelt, dat de Volkenbond
aan de Hoog«- Verdrgsluitende Par
tijen voldoende waarborgen verzekert,
en het Verdrag zal alsdan zijn uitwerking
verliezen na afloop v.an een tijdsverloop
van ëén jaar!
Wat de militaire bezetting betreft zegt
art. 1:
De Hooge Verdragsluitende Partijen
waarborgen ieder voor zich en gezamen
lijk, gelijk in de navolgende artikelen is
vastgesteld, de handhaving van den ter-
ritorialen status quo, welke voortvloeit
uit de grenzen tusschen Duitschland .en
België en tusschen Duitschland en
Frankrijk, en de onschendbaarheid van
genoemde grenzen, zooals deze zijn vast
gesteld door of in uitvoering van het Vre
desverdrag, dat op 28 Juni 1919 te Versail
les geteekend is, evenals de nakoming van
de bepalingen van de art. 42 en 43 van
genoemd Verdrag nopens de gedemilitari
seerde zone.
Deze artikelen van het Verdrag van
Versailles zijn:
Art. 52: Het is Duitschland verboden,
hetzij op dan linker Rijnoever, hetzij op
den rechter, versterkingen te onderhou
den of aan te leggen, ten Westen van de
linie, getrokken op 50 km Oostelijk van
deze rivier.
Art. 43: Het is eveneens verboden in de
zone, bedoeld iji art. 42. gewapende troe
pen in gariïizcen te hebben of samen te
trekken, hetzij-voor langen duur. hetzij
tijdelijk, evenals het houden van alle mi
litaire manoeuvres van welke soort ook.
en het onderhouden van alle faciliteiten
voor mobilisatie.
Art. 4 van het verdrag van Locarno
dat als een van de contracteerende par
tijen meent, dat een schending van art. 2
van het verdrag zelf of een overtreding
van de art. 42 of 43 van het verdrag van
Versailles heeft plaats gehad of plaats
heeft, zij de.kwestie onmiddellijk voor den
Volkenbond brengt
Het artikel vervolgt, dal als de Vol
kenbondsraad 'geconstateerd heeft, dat
een dergelijke schending of overtreding is
geschied hij (jaarvan zonder uitstel mede
deeling doet aan de onderteekenaars van
het verdrag en dat elk daarvan verplicht
is, cm in een dergelijk geval onverwijld
zijn bijstand te verleenen aan de mogend
heid, tegen welke de geïncrimineerde
handeling gerièht is.
In het geval van flagrante schending
van art. 2 van het verdrag van Locarno of
san flagrante overtreding van de artike
len 42 of 43 van het verdrag van Versail
les, door een van de contracteerende par
tijen. verplicht elk van de anderen zich
onverwijld zijn bijstand te verleenen, van
het oogenblik af dat zij zich er rekenschap
van heeft kunnen geven, dat deze schen
ding een niet uitgelokte aanvalshandellng
vormt en dat hetzij vanwege de over
schrijding van de grens, hetzij vanwege de
opening van vijandelijkheden of van de
verzameling van strijdkrachten ln de ge
demilitariseerde zone, een onverwijlde ac
tie noodzakelijk is. Ook in dat. geval zal de
Volkenbondsraad. overeenkomstig de eer
ste alinea van dit artikel op de hoogte
gebracht worden en mededeeling doen van
het resultaat van zijn bevindingen. De
contracteerende partijen verbinden zien
in een dergelijk geval te handelen over
eenkomstig de aanbevelingen van den
raad. die eenoarlc aangenomen zijn. met
uitzondering van de stemmen van de ver
tegenwoordigers van de partijen, die bij de
yij andelij kheden betrokken zijn.
RECLAME.
097»
Het leven komt ons onaangenaam,
zelfs ondragelijk voor. Slechls één
wensch bezielt ons: de pijnen kwijt
te raken
Inslantine vervult snel en zeker
dezen wensch zonder de minste
schadelijke nevenwerkingen
stilt en voorkomt
pijnen!
Met bloemen en jubel zijn de
troepen ingehaald.
OUOE HERINNERINGEN.
(Van onzen reis-redacteuri.
Keulen, 8 Maart.
Vlaggen waaien boven Duitschland.
Vlaggen van Oost-Pruisen tot ln het
Saargebied: rood met zwarte haken
kruisen in het witte middenveld. Vlag
gen waaien vooral boven het Rijnland,
waar het heden feest ls als nooit te
voren. Van de hulzen, van de kerken,
van de fabrleksschoorsteenen, overal
wappert het rood met het zwart en
wit als een trotsche juichkreet tegen
den hemel. Het Rijnland heeft zijn
leger terug en het is met bloemen en
met gejubel binnengehaald!
Het jongste besluit van Adolf Hitler moge
het buitenland hebben verrast, het Rijn
land zelf was wellicht nog meer onvoor
bereid op de komst van het leger. En plot
seling kwamen de soldaten aangemar- j
cheerd, alsof er geen Locarno bestond, dat
nog niet zoo heel lang geleden door den
Fuehrer uitdrukkelijk was bevestigd
Misschien heeft Hitier sedert zijn optreden
als leider van het Duitsche volk nog nim
mer op het Rijnland meer indruk gemaakt
dan thans, nu het zich weer vrij kan voe
len zonder den Idruk van iets, wat het
steeds als een smaad jegens het land ls
blijven beschouwen.
Terwijl de Fuehrer zijn rede in den
Rijksdag hield, zouden de troepen het
Rijnland binnentrekken, als om daarmee
zijn woorden te onderstrepen. Niettemin
waren in Keulen de militairen al eerder
binnen de verboden zóne. Daaruit is waar
schijnlijk te verklaren de aanvankelijke
tegenspraak uit Berlijn van de eerste be
richten omtrent de troepenverplaatsingen,
omdat deze blijkbaar niet geheel volgens
het programma waren uitgevoerd. Het ver
klaart echter ook de bijzondere verrassing,
die de stad als een siddering doorvoer, toen
met de snelheid van een electrlsche vonk
zich het gerucht door de stad verspreidde,
dat de soldaten kwamen. Het gerucht werd
een roep en de roep werd een juichkreet,
toen de eerste troepen zich vertoonden.
Waren de menschen zich bewust van de
mogelijke politieke gevolgen van deze ge
beurtenis? Zonder twijfel niet. ZIJ dach
ten er niet aan. dat hier een plechtige be
lofte was geschonden en dat het buiteh-
land daarin een oorlogsdaad mocht zien.
In dat opzicht waren ze bezield met een
algeheel vertrouwen in den leider, die hen
naar hun meening in zijn politiek ten op
zichte van het buitenland nog nimmer had
teleurgesteld.
Geestdrift maakte zich van allen
meester. Spontaan werden de vlaggen
uitgestoken, reeds lang voor het bevel
daartoe uit Berlijn werd bekend ge
maakt en overal zag men stralende
gezichten. Van Keulen werd de radio,
die Hitler's lange rede uitzond, ln
den steek gelaten om van de glorie
rijke intocht der weermacht getuige
te zijn, in de andere plaatsen van het
Rijnland kwam de vreugde tijdens het
beluisteren van de met spanning ver
wachte redevoering, die spoedig ook
daar werd onderstreept door ratelende
wielen en dreunende soldatenpassen.
De eerste berichten omtrent de gebeur
tenissen in het Rijnland waren voor ons
aanleiding om erheen te gaan, ten einde
getuige te kunnen zijn van wat zich daar
ln deze historische dagen afspeelde. Het
was een en al geestdrift, die we daar ont
moetten. geestdrift over het terugzien van
,.das Militar", dat men vooral immers in
Duitschland zoo vereert, geestdrift ook om
een daad van de regeering, waarmee deze
aan het buitenland wederom toonde, baas
ln eigen huis te willen zijn.
..Nu is alles weer net als vroeger." oor
deelde de kellner in een café, die uit lou
ter vreugde een praatje begon te maken.
„Nu hebben we onze soldaten weer."
„Ja, nu zijn jullie weer gelukkig," ant
woordden we.
„Nou. gelukkig, gelukkig, dat zeg ik niet,
maar ze kunnen nu tenminste weer zien
dat we doen. wat we zelf willen, en niet
wat zij willen."
Zoo was het algemeen gevoelen, en dat
uitte zich in de houding van allen, van
Jong tot oud, met, of zonder uniform. De
krantenjongens riepen het des avonds uit
aan de uitgangen der stations en op de
hoeken der straten. Het was overal leven
dig in cie stad en er was een stemming als
op een overwinningsfeest.
Over de machtige Hohenzollernbrug
waren de soldaten gekomen, na op het
station Deutz aan de rechteroever van
den Rijn te zijn afgestapt, Hoevelen van de
juichende belangstellenden aan den kant
van den weg zullen zich hebben herinnerd,
dat ruim zeventien jaar geleden voor het
laatst ook Duitsche troepen deze brug
waren gepasseerd!
Welk een verschil met die dagen, de
laatste van den grooten oorlog, toen
het Duitsche leger na een strijd tot het
uiterste tot den terugtocht werd ge
dwongen en uit het eens bezette land
moe en ondervoed, gedemoraliseerd en
toch zich trachtend goed te houden,
zijn trage schreden zette op den weg
terug. Daarna waren het jaren lang
andere soldaten, die den „Wacht am
Rhein" betrokken: Engelsehe, Fran
sche en Belgische, die jarenlang het
Rijnland hielden bezet.
Waai- nu de Duitsche soldaten mar
cheerden. hebben we ruim tien jaar gele
den de bruine uniformen van het Engel
sehe bezettingsleger gezien. De bevolking
aanvaardde den nederlaag en zij verdroeg
de vreemdelingen, wier aanwezigheid zij
als een smaad bleef voelen. Het bezettings
leger verdween en het Rijnland was bui
ten de politie zonder uniformen, totdat er
eenige jaren geleden weer bruine unifor
men waren gezien: de S.A. en de arbeids
dienst deden er hun intrede en beheerseh-
ten er tenslotte de straat. Nu is het weer
de grijze uniform van de Duitsche weer
macht, die er voor het eerst na zeventien
jaar naast de partij-uniform zich aan de
gelukkige Rijnlanders vertoont.
Zaterdag en Zondag heeft liet er ge
dreund van den intocht der militairen en
misschien zal dat de volgende dagen ook
nog wel zoo zijn. In Diisseldorf, in Keu
len, in Mainz, in Aken, in Trier en in.
Saarbrücken, overal zijn Zaterdag de sol
daten met open armen ontvangen. Het
oude ceremonieel is er meteen weer in eere
hersteld, doordat in Aken bij dë „Eisen-
brunnen" reeds Zaterdag de parade werd
afgenomen, zooals dat er voor den oorlog
gebruikelijk was. Was het wonder, dat
sommigen daarbij tranen in de oogen kre
gen. naar ons later is verzekerd? Infante
rie, artillerie, wielrijders, calavalerie, mo
torrijders en het vliegercorps waren alle
van de partij ln den stralenden zonne
schijn. Militaire Jagervliegtuigen ronkten
ln de blauwe lucht cn waren op sommige
plaatsen de voorboden van de troepen.
Met één slag ls aan de demilltarisatle een
krachtig einde gemaakt en daarmee heeft
Duitschland zijn oude rechten hernomen.
Zoo plotseling is alles in zijn werk
gegaan, dat hier en daar een onderdak
voor de militairen moest worden ge
ïmproviseerd. De officieren kregen een
verblijf in hotels, doch niet overal kon,
zooals in Trier, de vroegere kazerne
weer worden betrokken. De Keulsche
kazerne in de voorstad Riehl bijvoor
beeld is thans in gebruik bij de S.S.,
zoodat de soldaten in eenige scholen
tijdelijk zijn ondergebracht. Van daar
uit zullen ze over eenigen tijd naar
andere verblijfplaatsen worden gediri
geerd.
Dat er voor alle plaatsen, waar nu sol
daten zijn gelegerd, veel belangstelling be
staat, spreekt vanzelf. Maar nog grootere
belangstelling was er Zaterdagavond voor
de fakkeloptochten, die in bijna alle plaat
sen gehouden werden. Feestelijk flakker
den de vlammen, beschijnend de vroolijke
gezichten der kijkers langs den weg met
daarboven de huizen, die als een donkere
massa boven het lichtfestijn zich verhie
ven. Overal was er vroolijkheid en gejuich,
dat zloh ook voortzette in de café's, die
dezen Zaterdagavond extra vol waren.
Zondag hebben we op een tocht langs
verschillende plaatsen in het Rijnland kun
nen constateeren, hoezeer de bevolking
overal meeleeft met de nieuwe, eigen be
zettingstroepen. Het was een rouwdag, ge
wijd aan de in den oorlog gevallenen, doch
de droefenis heeft door het geheele land
plaats gemaakt voor blijdschap en van de
talrijke vlaggen, die de straten bescha
duwden, hing er maar een heel enkele
halfstok. Waar we ook kwamen, waren er
vroolijke gezichten en als er ergens een
gerucht vernomen werd, dat op de komst
van nieuwe troepen duldde, stroomde het
publiek weer tezaam. Een ouderwetsche
„Pickelhaube", blinkend ln de zon, zagen
we voor het eerst in Aken. waar een der
officieren blijkbaar in groot tenu in het
openbaar paradeerde. Het succes, dat hij
ermee bereikte, overtrof wellicht nog zijn
stoutste verwachtingen.
Voor het overige was alles grijs. Grijs
de uniformen van soldaten en officieren,
grijs de doffe martiale helmen van het
veldtenu, grijs ook de auto's, de vracht
wagens en de kanonnen, voor zoover ze
niet hier en daar met. bruine tinten wa
ren gecamoufleerd. Alles zag er zoo wel
verzorgd uit. alsof het gloednieuw was;
van de paardentuigen tot de keukenwa
gens blonk alles in den ochtendzonne-
schijn.
De intocht der troepen is Zondag vrijwel
den geheelen dag voortgezet. In Frankfort
kwamen de soldaten Zondag voor het
eerst, doch de feestvreugde kon er niet
grooter zijn dan overal elders, waar dezen
tweeden dag het nieuwe voor velen er toch
al af was. In Keulen, waar verscheidene
auto's met Berlijnsche nummerborden
talrijke hooge nationaal-socialistische per
soonlijkheden hadden samengebracht,
werd een defile van artillerie, dat langs
den statigen Dom optrok, van alle kanten
toegejubeld. De soldaten droegen bloemen
en steeds -weer werden uit sommige huizen
nieuwe bloemen naar beneden geworpen.
Het zijn feestelijke dagen, die aan glorie
rijke tijden herinneren.
2—3
