De nieuwe Chaplin-film Modern Times' - Carnaval in het Zuiden
TESSA
76ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
CHARLIE CHAPLIN Els' PAULETTE GODDARD
mière bij van de nieuwe Chaplin-film „Modem Times'
voor het theater in Hollywood.
woonden de pre-
De beide stars
HET FEEST VAN BONTE ZOTHEID.
Ook in Venlo werd een Carnavalsoptocht gehouden
„Moeder en kroost" in den stoet.
VRIJLATING SPAANSCHE GEVANGENEN. Aan 30.000 politieke
gevangenen werd bij Regeeringsdecreet amnestie verleend. Een ge
vangene wuift bij het verlaten van de gevangenis te
Barcelona de menigte toe.
ZOO DE OUDEN ZONGEN
Ook kinderen deelen in Maastricht in de Carnavalspret en hebben hun
eagen optocht. Het défilé voor de jury.
KROONPRINSES INGRID VAN DENEMARKEN IN PAD-
VIND STERSUNIFORM. Te Kopenhagen woonde zij eejj
bijeenkomst van padvindsters bij. De prinses (links)
bij aankomst.
MARLENE DIETRICH EN HAAR DOCHTER ware»
eveneens tegenwoordig bij de première van de filjft
Modern Times" igi Hollywood.
door RICHARD STARR.
Vertaald door a. riewerd.
61)
„Dus je geeft den mantel als een lief
meisje terug?"
„Goed. Ik zie niet ln, waarom ik het zou
doen, maar ik wil niet onvriendelijk zijn."
„Dat is de ware geest. En op mijn woord,
als ik Lallie niet had ontmoet, zou ik ge
neigd zijn een huwelijk met jou te over
wegen."
„Maak u niet bezorgd," zei Tessa, terwijl
zij den hermelijnen mantel begon uit te
trekken. „Ik kijk niet uit naar een man."
Zij werden gestoord door het overgaan
van den huisdeurbel. Tessa's hart klopte
blijde. Jimmy! Kon het zoo gauw Jimmy
zijn? Het scheen te mooi, om op te durven
hopen maar wie kon het anders zijn?
Stringer's gezicht werd bleek. Tessa zag
zijn vingers zenuwachtig trekken en hij
bleef besluiteloos staan.
„Wie voor den duivel is dat?" fluisterde
hij heesch.
Weer klonk de bel luid en aanhoudend.
„Is het niet beter eens te gaan zien?"
zei Tessa, haar eigen belangstelling ver
bergend.
„Er is niemand die om dezen tijd van
den nacht op mijn kamers zou komen."
„Zal ik gaan," antwoordde Tessa, toen
de bel weer rinkelde. „Neen, ik zal gaan."
Hij ging de kamer uit en sloot de deur
zorgvuldig achter zich. Niet zoodra was hij
de kamer uit of Tessa sprong naar de
tafel, waar op een hoek een bos sleu
tels lag.
HOOFDSTUK XL.
Snel werk.
Stringer's sleutels! Nadat hij de deur
had opengemaakt en zij binnen waren
getreden, had lui de sleutels mee naar
binnen genomen en ze op tafel neerge
worpen. in plaats van ze weer in den zak
te steken.
Een er van was een lang. dun sleuteltje
van samengestelden vorm. Het zag er uit
als een safe-sleutel, en met bevende vin
gers paste zii het in het sleutelgat in het
uitgesneden houtwerk van den schoor
steenmantel.
Het kleine houten paneeltje ging gemak
kelijk open en daar achter was de blin
kende metalen deur van een kleine, in
den muur gebouwde safe.
Zii uitte een kreet van teleurstelling.
Het was een letterslot. De sleutels waren
van geen nut. Zii had de overtuiging, dat
in deze safe Luella's brieven lagen. Zij
waren een paar duim van haar vinger af.
maar als zij de samenstelling van het
letterslot niet wist. ty>n zi1 niets doen.
Zij stond op het punt het paneeltje te
sluiten en het op te geven toen een naam
haar te binnen schoot en als vuur in haar
hersens brandde. Het was. alsof iets of
iemand van buitenaf hem in haar geest
had overgeseind. Een naam van zes let
ters Lallie.
Vlug en handig draaide zii de letters en
spelde ze een voor een. Haar voorgevoel
had haar niet bedrogen. Bü den laatsten
letter ging de deur open.
Zij hoorde nu stemmen buiten de deur
en wist. dat zij niet veel tiid meer had.
Maar er werd geredetwist, waarnaar zii
geen tiid had te luisteren. Zii hoopte, dat
Stringer er voor het bereiken van haaT
doei lang genoeg door zou worden opge
houden. Zii moest het er op wagen.
Brina het allereerste, wat zii zag. was
een enveloppe. Zij greep er naar. Buitenon
stond de naam: „Luella Turner".
De enveloppe was niet goed dichtge
maakt. Toen zii haar vinger onder het
overslag stak. ging het los, daar het groot
ste deel van de liim niet plakte.
De enveloppe was vol brieven, die op
klein formaat blauw napier geschreven
waren en een zwakken geur afgaven.
Tessa schudde ze er uit en stopte ze in
haar jurk, ze zoo schikkend om haar mid
del. dat ze geen bult vormde. Toen keek zij
om zieh heen om iets te vinden, wat zij
in de enveloppe kon stoppen.
Stringer was nog aan het praten aan de
voordeur. Er klonk een zwak geluid van
stemmen. Zijn overjas lag over een stoel
en een krant stak uit een van de zakken.
Tessa sprong de kamer door en rukte
ze er uit. Het was het werk van een oogen-
blik, de krant stijf op te vouwen en in de
enveloppe te doen. Die was nu ongeveer
even dik als tevoren.
Er was nog genoeg liim op het overslag.
Zii maakte ze dicht, deed de enveloppe
weer in de safe. sloot de deur en draaide
het letterslot. Daarna sloot zii het buiten-
deurtie en legde de sleutels weer op hun
Plaats op den hoek van de tafel
Zit was nu buiten adem. haar gezicht
was vuurrood en haar hart klopte als een
stoommachine. Maar zii was buiten zich
zelf van vreugde. Zij had gewonnen. Zii
had een hotelrat op zijn eigen veld versla
gen, en zii was in het bezit van Luella's
brieven.
Het geheele werk had misschien twee en
een halve minuut geduurd. Maar Tessa
leek het meer dan een half uur.
Nog steeds klonk het gemurmel der
stemmen. Toen zij weer wat tot zichzelf
was gekomen, luisterde Tessa. De voordeur
was nu blijkbaar gesloten en de bezoeker,
wie het dan ook mocht zijn, was binnen
gekomen.
Plotseling werden de stemmen veel har
der. Zü hoorde een vrouwestem zeggen:
„Ik wil naar binnen. Ik geloof, dat daar
iemand zit: maak die deur open".
Bijna tegelijkertijd vloog de deur open.
maar niet door mr. Stringer's hand.
De vrouw, die binnentrad, was Lallie
Mulvaney.
Tessa stond op om haar te begroeten.
Zij droeg nog den hermelijnen mantel.
Nadat zii begonnen was hem uit te trek
ken. had zij hem weer aangedaan. Lallie
Mulvaney stond als aan den grond gena
geld. Haar woede haar stem had buiten
ongetwijfeld boos geklonken bedaarde.
„O. ben jij het. liefje! Wel. dat had ik
kunnen raden. Je hebt me een zenuwschok
bezorgd, moet ik zeggen. Ik dacht, dat
deze ionge man van mij dubbel spel
speelde. Maar wat doe je hier, liefje?"
Mr, Stringer bood den aanblik van een
man die geheel versteld staat. Hii zeide
niets daar hii blijkbaar tot het besluit
was gekomen, dat zwiigen in de gegeven
omstandigheden maar het beste voor hem
was.
„Mr. Stringer bracht mii hier", zei
Tessa.
Tessa was nu zeer verheugd. Zii had
haar doel bereikt. De brieven waren in
haar bezit en dank zij de aanwezigheid van
Lallie zag het er veel beter voor haar uit.
„Maar waarom bracht hij je hier, liefje,
en waarom ging je met hem mee?" vroeg
Lallie klagend.
Mr. Stringer kwam ongeloovig tusschen-
beide.
.Bedoel je. dat je dit meisje kent,
Lallie?"
..Natuurlijk ken ik haar. Ik ken haar al
jaren. Val niet in de rede. Chester!"
„M-maar zij draagt jouw mantel".
„Ik weet wel, dat zü mün mantel aan
heeft. Ik leende hem haar".
„Je leende hem haar! Maar lieveling
„Alsjeblieft. Chester spreek niet tegen,
anders word ik driftig. Nu liefje vertel me
nu alles. Het bevalt me niet erg. maar ik
weet zeker, dat het niet aan jou ligt".
..Dank u, miss Mulvaney". zei Tessa.
„Wilt u alles weten?"
„Ja. als je blieft, liefje. Alles, ik voel,
dat er iets niet in orde is. Een geheim. En
ik houd niet van geheimen. Die zün niet
goed voor mijn kunst".
Is dit de man. waarvan u mü vertelde,
dat u met hem trouwen zoudt, miss Mul
vaney?"
„Ja liefje. Ik was van plan met hem te
trouwen, maar dat ben ik nu niet meer".
„Heila. wat is dat. Lallie? Wat ben je
„Spreek alsjeblieft niet tegen. Chester.
Het maakt mii driftig. Ik zal niet met ie
trouwen en ik kwam vannacht op het bal,
om .ie dat te zeggen. Maar toen ik daar
kwam, vertelde de vestiaire-juffrouw me.
dat ie luist was weggegaan. Zii zei. dat ie
niet mü was weggegaan, en natuurlük
wist ik. dat dat niet zoo was. Daarom
reed ik regelrecht naar ie kamers om te
zien. wat er was. Ik haat geheimzinnig
heden. Zü zijn niet goed voor mü".
.(Wordt vervolgdj.
