Het slot der Olympische winterspelen - Toorop-monument in de residentie
TESSA
76«'e Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON.
sa
dOOT RICHARD STARR.
Vertaald door A. RH5WERD.
55)
„Maar lady Betty verwacht het ook. Het
wordt beschouwd als iets, dat vaststaat.
Iedereen weet het. Is het gepast tegenover
lady Betty om mij te zeggen, dat je mij
lief hebt, Jimmy? En is het gepast te
genover mij, in aanmerking genomen, dat
je op een dag met haar zult trouwen?"
„Ik merk het wel," zei Jimmy, „Zus
Luella heeft je blijkbaar goed op de
hoogte gebracht."
Hij bleef staan om een cigaret aan te
steken en nam haar arm niet meer. Tessa
voelde zich vreeselijk ongelukkig en barst
te bijna in schreien uit.
„Je bedoelt dus, dat je mij niet lief
hebt?"
Tessa antwqordde niet. Zij betwijfelde
het, of ze zou kunnen spreken, als zij het
probeerde. Weer rolde een traan over
haar wang en smaakte zout op haar lip
pen. Als zij maar wist, wat zij doen moest.
Zij wilde netjes blijven tegenover lady
Betty en ook tegenover Jimmy en zich
zelf. Als zij, maar kon denken!
Maar haar hoofd scheen op hol te zijn.
Al, wat het deed, was in het oneindige
herhalen: „Hoe zal ik hier morgen over
denken?"
En zij wist niet, hoe zij er den volgen
den dag over zou denken. Waarschijnlijk
zou zij denken, dat zij een dwaas was ge
weest.
Als zij maar wist of Jimmy in ernst was.
Zij geloofde, dat hij de waarheid had ge
sproken, toen hij zei, dat hij haar lief had.
Maar volgens Luella had hij ook andere
meisjes lief gehad vele andere. En mis
schien was hij met ieder van haar op haar
beurt in ernst geweest. Sommige mannen,
die zij kende, waren zoo, net zooals vele
meisjes. Zij geloofden, dat elke volgende
liefde de groote passie was, die eeuwig zou
duren. Maar ze duurde slechts tot de vol
gende boven den horizon kwam.
Wat dus zoo glorierijk was begonnen
met droomkussen in dat van mist door
trokken stadsplaatsje, eindigde domweg
met lang uitgehaald gekibbel, vervelend
door de vruchtelooze herhalingen. Juist
datgene, wat Tessa zichzelf beloofd had,
nooit de herinnering aan haar liefde voor
Jimmy Turner te zullen vertroebelen.
Tessa dacht, dat haar liefde voor Jimmy
uit moest zijn, en zij wilde, dat er een
glorierijk eind aan zou komen, op het
hoogtepunt van haar glans, zoodat zij
later iets moois zou hebben, om aan te
denken voor de rest van haar leven; niet,
dat ze langzaam zou verdwijnen in kleine
twisten en verkeerd begrepen dingen.
Jimmy vergat voor dezen keer zijn hou
ding en verloor den zin voor humor, die
hem gewoonlijk zoo goed te pas kwam.
Hoewel hij haar lief had, zei hij nu allerlei
dingen om haar te kwetsen, wetend, dat
zij haar zouden kwetsen.
De moeilijkheid was, dat hij niet in het
reine was met zijn geweten. Hij had
andere meisjes lief gehad, maar niet zoo
als Tessa. Hij wist, dat zijn liefde voor
Tessa echt was en zou blijven. Maar met
zijn record van vele meisjes te hebben be
mind, was het moeilijk een manier te vin
den haar hiervan te overtuigen.
En hij kon er niet toe komen bewijzen
aan te voeren. Hij wilde, dat Tessa enkel
op zijn woord in zijn liefde zou gelooven.
Hij voelde, dat, als zij hem lief had, zij
geen overtuiging behoefde. Zij behoorde te
weten, evengoed als hij het wist, dat zijn
liefde van blijvenden aard en oprecht was.
Ook had hij het onbehagelijke gevoel,
dat hij niet eerlijk was, wat hem of zijn
zaak niet ten goede kwam. In zijn hart
wist hij, dat het waar was, wat Tessa ge
zegd had. Hij had niet het recht haar
zijn liefde te bekennen.
Er stonden enkele dingen op de lei, die
eerst behoorden te worden uitgewischt,
eer hij dat recht zou hebben. En nu waren
zij nog niet uitgewischt. Dat zou niet zoo
gemakkelijk gaan. Voordat hij een
schoone lei had, kon hij haar niet ten
huwelijk vragen.
Hij was boos op zichzelf, omdat hij
wist, dat hij in het ongelijk was, en hij
koelde zijn boosheid op Tessa, zooals man
nen soms doen.
Dus stemde hij er eindelijk plotseling in
toe haar niet meer te zien, „daar jij er zoo
op schijnt te staan." En met die afspraak
scheidden zij.
En een Tessa met een geheel gebroken
hart ging huiswaarts naar het huls van
Potts, en ontmoette op weg naar haar
kamer mr. Banks, den kapper.
Mr. Banks was kleinzielig en kon een
nederlaag niet goed verdragen. Hij koes
terde een wrok tegen Tessa, omdat zij zijn
huwelijksaanzoek had afgewezen en hij
had er zich toe gezet, den naam en stand
van den man, die zoo dikwijls bij haar
thuis kwam, om haar in zijn auto mee te
nemen, uit te vinden.
Bij de badkamer begroette Banks haar
met een grijnslach.
„Goeden avond, miss Fisher. Hebt u het
gehoord van uw vriend, mr. Turner?"
Tessa keek hem koel aan. Haar oogen
waren rood, en dat wist zij, iraaj zij
hoopte, dat hij het aan de mist toe zou
schrijven.
„Wat weet u van mr. Turner?"
„O. ik ken hem wel," antwoordde Banks
luchtig. „Het is mijn zaak, society-
menschen te kennen. Ik heb hem gescho
ren en zijn zuster komt geregeld in onze
zaak voor de permanent."
„Nu, wat is er met mr. Turner?"
„Hier staat iets, wat ik dacht, dat u wel
zoudt willen zien."
Hij duwde haar een krant in de hand.
Een oogenblik later, in haar eigen kamer,
las Tessa het volgende:
„Het gerucht gaat, dat de veelzijdige en
steeds beminnelijke miss Lallie Mulvaney
verloofd is met mr. James Turner, zoon
van mr. Lancelot Turner, de stichter van
de bekende firma de „Vereenlgde Café's."
Er stond nog veel meer. allerlei over
Lallie Mulvaney. Tessa geloofde alles zon
der bedenken, want zij geloofde altijd
onvoorwaardelijk wat zij gedrukt zag.
Het was een weekblad, welks verklarin
gen in het geheel geen gewicht in de
schaal legden. Maar dat wist Tessa niet.
In het nummer van de volgende week
werd het bericht herroepen, en nederig
verontschuldigingen aangeboden aan al
len, die er bij betrokken waren. Maar rhr.
Banks bracht Tessa het volgende num
mer niet.
Feitelijk wist iedereen, dat berichten
over verlovingen van Lallie Mulvaney be
stemd waren, telkens te verschijnen, en
dat ze op gelijke waarde werden geschat.
Het was algemeen bekend, dat de mooie
Lallie nooit een gelegenheid verzuimde
reclame voor zichzelf te maken, en men
geloofde, waarschijnlijk terecht, dat zijzelf
het er op aanlegde die geruchten te ver
spreiden, waardoor zij de dubbele reclame
verwierf van de aankondiging an de ont
kenning.
Bij deze gelegenheid had zij het bericht)
verspreid om een zekeren man, met wien
zij verloofd wilde geraken, te prikkelen,
HOOFDSTUK XXXVI.
Een nare tijd voor Tessa.
Er verliepen weer drie weken. Jimmy
hield zijn woord en kwam niet in Tessa's
nabijheid.
Het was een akelige tijd voor Tessa,
omdat zij wist, dat de scheiding van
Jimmy onherroepelijk was. Dat er nooit
meer kussen zouden worden gegeven in
den mist, of prettige, vriendschappelijke
avonden met elkaar.
Het onherroepelijke van de zaak was
vreeselijk. Hoewel zij zichzelf al eerder
had voorgehouden dat het uit was, was er
toch altijd nog een inwendige stem ge
weest, „hoop" geheeten. die gefluisterd
had, dat het misschien niet zoo was. Mis
schien zou de verwarde streng zich nog
op geheimzinnige wijze ontwarren, en zou
de rijke man het arme, werkende meisje
trouwen, en de wereld in een schouwtoo-
neel veranderen.
Nu wist zij, dat dat nooit zou gebeuren.
Want niet alleen was Jimmy verloofd met
Lallie Mulvaney, maar hij was al met haar
verloofd geweest, toen hij Tessa in den
mist kuste en haar zei, dat hij haar lief
had. Luella had tenslotte gelijk gehad.
Jimmy was er de man niet naar voor een
meisje, om zich aan toe te vertrouwen,
als zij geen schipbreuk wilde lijden en
ongelukkig worden. Dat hield zij zichzelf
voor, daar zij de tegenspraak van het ge
rucht over Lallie Mulvaney niet gezien
had,
(Wordt vervolgd).
HET TOOROPMONUMENT dat gisteren in den tuin van het
gemeentemuseum in de residentie werd
geplaatst.
DE VERKIEZINGEN7 IN SPANJE. Verkiezingsaffiche met
de beeltenis van Gil Robles, de leider der xechterpartijen in een
der straten van Madrid.
IE ZWOLLE SLIPTE EEN AUTOBUS
en geraakte bijna te water. Het
voorstuk van den bus door de
brugleuning.
DE NIAGARA-WATERVALLEN BEVROREN.
De anders zoo woeste waterstroomen door Koning .Winter in een grillige
ijsmassa veranderd.
HET INDRUKWEKKENDE SLOT
FEEST van de Olympische winter
spelen. In het felle licht der schijnwer
pers op den voorgrond de Olympische
f/lag, gedragen door zes skiloopers. Op
den achtergrond de' winnaars der
diverse sporten.
