//e/ Elstree-filmbedrijf door brand verwoest - Olympische Winterspelen
TESSA
76sle Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON.
door RICHARD STARR.
Vertaald door A. RIEWERD.
49)
Tessa staarde naar het aardige meisje
met de levendige oogen, zonder er iets
van te begrijpen. Luella had iets over zich,
dat haar deed denken aan een kat op een
fluweelen kussen. Wat had zij met Luella's
verleden te maken?
„Er was eens een tijd," begon Luella,
„toen ik nog verschrikkelijk jong was, dat
ik vreeselijk verliefd was op een man. Ik
geloof, dat ik iets jonger dan achttien was,
hoewel ik er ouder uitzag. En ik was niet
alleen verliefd op dien man, maar ik was
stapelgek op hem. Hij beteekende alles
voor mij en ik zag geen enkelen anderen
man op de heele wereld. Het was iets s»e-
hëims. Clandestien, zie je. Ik wil je niet
vertellen, wie hij was, want je kent hem
toch niet. Ik durfde er thuis niets van te
zeggen, want ik wist wel, dat ik nog te
jong was en dat die man heel wat ouder
was dan ik, waardoor ik hem nog heviger
beminde. Ik weet niet waarom. Zoo zijn
we, als we kinderen zijn. Daar wij elkaar
niet dikwijls konden ontmoeten, en dan
nog met de grootste voorzorgen, schreef ik
hem brieven hoopen brieven. Lieve
kind, maanden en maanden lang schreef
ik dien man eiken dag een brief, en soms
twee. Als ik hem ontmoette, had ik ge
woonlijk een brief voor hem klaar, dien ik
hem gaf, behalve de brieven, die ik postte.
„En nu zal ik mijn ziel eenigszins bloot
leggen. Die brieven, lieve kind! Zie je, ik
was erg Jong, en dat was mijn eerste lief
desgeschiedenis. En ik dacht, dat niemand
anders ter wereld werkelijk iets van liefde
wist, en dat ik die alleen ontdekt had als
het ware. Dat wil zeggen, ik was er
enthousiast over, en liet mij gaan. Ik
zwelgde er in. Dat wil zeggen in mijn
brieven.
„Wel, zooals ik al zei, ik was erg jong,
Er zat bij mij heelemaal geen kwaad bij.
Als wij elkaar ontmoetten, was ik feitelijk
erg preutsch. Ook in de brieven zat geen
werkelijk kwaad. Het waren alleen maar
de ontboezemingen van een dwaas, ver
liefd meisje, dat toen haar geestelijk
evenwicht kwijt was door een gevoel, dat
te groot voor haar was om te verwerken.
„Ik had op dien leeftijd nooit liefdes
brieven moeten schrijven. Als wij een jaar
of twee ouder zijn, zijn we een beetje meer
bedreven in het uitdrukken van onze ge
voelens. Wij leeren ze beter bedwingen en
ze niet allen prijs te geven. Maar ik was
verkwistend. Als ik aan enkele van die
brieven terugdenk, wordt ik dol.
„Nu komen we aan de ontknooping. Ik
vond uit, dat die man getrouwd was. Al
dien tijd, dat hij mij het hof maakte, en
mij lief tegen hem liet doen, was hij een
getrouwd man.
„Ik hield er mee op. Gelukkig had ik
daar nog genoeg verstand voor. Mijn lief
de voor hem verdween even vlug. als ze
was opgekomen. Ik ontmoette of schreef
hem nooit weer. Nu heb ik een anderen
man lief, en hij wil zich met me verloven.
Maar ik wil niet, voordat ik die brieven
terug heb."
„Waarom vraag je er dien man niet
om?" vroeg Tessa.
„Ik vertelde er Jimmy alles van. Jimmy
is een goede ziel. Hij snauwde een poosje
tegen me en zei allerlei vreeselijke din
gen, totdat ik in tranen zwom. Toen zoen
de hij mij op mijn linkeroor en ging naar
dien man toe."
„En kreeg hij de brieven?" vroeg Tessa
opgewonden.
„Ja. Die man was geen ellendeling of
zooiets. Hij was een aantrekkelijke kerel,
en op alle manieren goed, behalve dat hij
getrouwd was. Hij gaf de brieven onmid
dellijk. Dat was dien avond, toen Jimmy
en ik in het Majestic Hotel sliepen. Ik was
op een danspartij, en Jimmy op een diner,
daarom sliepen wij in de stad.
„Nu, zooals je je zult herinneren, was
dat de nacht, toen er een dief in Jimmy's
kamer kwam en jou vastbond, terwijl hij
Jimmy's koffertje plunderde."
„Ja, ja, natuurlijk herinner ik me dat."
.Jimmy had mijn brieven in zijn kof
fertje, en toen wij er naar zochten, nadat
wij jou weg hadden gestuurd, waren ze
verdwenen."
HOODSTUK XXXII.
Luella's onbescheidenheid.
Tessa zat in Luella Turners auto, en
reed langzaam langs het Embankment.
Nu bereikten zij Westminster Bridge.
Luella beval den chauffeur om te keeren
en naar West Ham te rijden.
„People's Palace," zei ze door de spreek
buis. „Je woont bij People's Palace, niet
waar, Tessa? Dat. vertelde Jimmy mij. Ik
zal je naar huis brengen."
Tessa was stil na de geschiedenis, die zij
van Luella had gehoord. Zij was meer
nieuwsgierig dan verontrust. De lieddes-
brieven, die Luella, geheel onwetend, aan
een getrouwd man had geschreven, waren
dien nacht in het Majestic Hotel uit
Jimmy's valies gestolen! Gestolen door
den vreemden man, die de kamer was
binnengeslopen
Als de brieven verdwenen waren, zooals
Luella zei, moest die man ze meegenomen
hebben. Tessa voelde, dat zij in zeker op
zicht hierbij betrokken was, omdat zij toe
vallig in Jimmy's kamer was geweest, toen
de dief kwam. Maar met geen mogelijk
heid kon zij de zaak zoo ernstig opne
men, als Luella scheen te doen.
„Je ziet dus, Tessa," zei Luella tragisch,
„in wat een vreeselijken toestand ik ver
keer."
„Maar is het ook niet grappig?" opperde
Tessa, die de zuster van Jimmy Turner
graag wilde bemoedigen.
„Grappig!" antwoorde Luella, haar ver
bluft aankijkend. „Neen, ik zie er niets
grappigs in!"
„Wel, ik wed, dat de man dacht, dat hij
iets waardevols had. Een bundel bank
papier misschien of obligaties. Er bestaan
toch obligaties, nietwaar? Ik heb er van
gelezen, en ik geloof, dat ze van papier
gemaakt zijn. En toen hij thuis kwam en
zag, dat hij alleen maar een bundel lief
desbrieven had, die niemand van nut
waren, moet hij vreeselijk woest zijn ge
weest. Ik vind het om te gillen."
„Ja? Wel, het is niet zoo grapDig als je
schijnt te denken, jongedame. In handen
van een gewetenloos man en het was
ongetwijfeld een gewetenloos man zijn
die brieven evenveel waard als een dikke
bundel bankpapier, van zijn oogpunt be
zien."
„Maar hoe dan?"
„Afpersing. Ik heb er nog heelemaal
niets van gehoord en ik hoop, dat de man
ze in het vuur gegooid heeft en er niet
meer aan gedacht heeft. Als dat zoo is, zou
ik hem graag de hand drukken en hem
een cadeau geven. Maar ik geloof niet,
dat ik er zoo gelukkig zal afkomen. De in
sluipers. die hotelkamers plunderen, zijn
gewoonlijk niet traag van begrip.
Ik denk, dat het volgende zal gebeu
ren; vroeg of laat zal ik een brief ontvan
gen, met de medeedeling, dat ik een zekere
som moet betalen voor het teTugbekomen
van mijn brieven. En ik denk, dat het een
aardig flinke som zal zijn."
„Maar waarom zou je er voor moeten
betalen?"
„Als ik het niet doe, zullen ze naar den
man gestuurd worden, dien ik lief heb. En
dezen keer heb ik heusch lief, Tessa. Ik
denk, dat de insluiper zal wachten tot
mijn verloving publiek is, om te handelen.
Die brieven zijn geen prettig geschenk aan
een man, die een lief meisje wenscht te
trouwen, dat hij zoo onschuldig en rein
gelooft als een lelie.
„Het zou een vreeselijke schok voor hem
zijn. Tessa, en dat zou ik niet kunnen
verdragen. Dus, voordat die brieven in
mijn handen terug zijn, of dat ik zeker
weet, dat ze vernietigd zijn, zal ik mü niet
verloven."
„Waarom vertel je het hem niet?" op
perde Tessa ernstig. „Het zou op den lan
gen duur het beste zijn."
„Nooit." zei Luella met nadruk. „Wij
kunnen niet helpen, dat mannen denken,
dat wij lelies zijn. Dat is zoo de manier
van aardige mannen. Zij beschouwen ons
als engelen, omdat zij idealistischer zijn
dan wij. En dat vinden wij prettig. Als je
een man zijn idealen ontneemt, verlies je
het grootste deel van zijn liefde.
.(Wordt vervolgd).
IN HET OOSTEN BES LANDS WORDT REEDS GEREDEN. De uiterwaar
den aan den IJsel bij Zwolle zijn voor de schaatsen lief Hebbers opengesteld.
Op den achtergrond de nieuwe IJselbrug.
HOE KOLDER HET WORDTHOE TAMMER
DE MEELW'EN. Zij eten uit de. handen
der vogelvrienden.
DE OLYMPISCHE WINTERSPELEN IN GARMISCH PARTEN-
KIRCHEN. De slal om voor dames. Liesl Resch .(Duitschland).
gooit een vlag om.
DE TWEEDE DUITSCHE KAMPIOEN IN DE OLYMPISCHE WINTERSPELEN, FRANZ PFNüR.
Hij werd kampioen in de combinatie afdaling-slalom. De
Olympische kampioen tijdens zijn loop.
HET ENGELSCHE HOLLYWOOD VRIJWEL GEHEEL DQOR BRAND VER
WOEST. In den nacht van Saterdag op Zondag heeft een geweldige brand ge
woed in de studio's van de British- en Dominionfilmmaatschappijen te Elstree. De
schade bedroeg meer dan 350.000 pond sterling. Tijdens het blusschingswerk.
DE „KERKPLEIN" WORDT IN DOK GESLEEPT, Te Rotter
dam wordt de „Kerkplein",, die geruimen tijd op het strand bij
Egmond heeft [vastgezeten, in het dok gebracht om. de daarbij opge-
loopen schade op te nemen en eventueel te hei-stellen.
