Het echtpaar Lindbergh in Engeland - De Zweedsche ambulance
TESSA
768te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
NA HET WERELDKAMPIOENSCHAP SCHAKEN IS IN
AMSTERDAM DE STRIJD BEGONNEN OM DEN W E
RELDTITEL DAMMEN tusschen Raichenbach en Vos.
Euwe doet den eersten zet.
DE BOMAANVAL OP DE ZWEEDSCHE AMBULANCE DOOR ITALIANEN. Volgens de laatste berichten zouden slechts twee leden EEN FELLE BRAND VERWOESTTE TE AVRECCLESHAM, BIJ FARNHAM
der expeditie zijn gewond. Deze foto werd genomen tijdens een ontvangst der leden voor hun vertrek naar Abessynië door pons Karei van (ENG.) een carosseriefabriek. Vrijwel niets bleef er over. De brand ontstond
Zweden. V.l.n.r. zittend dr. Jozef Svensson, dr. Fride Hylander, prins Karei, dr. Gunnar Agge, dr. Erik Bison, Norup. Staand: med.
cand. Rorgny Bjoerk, dr. Erik Smith, E. Stjernstedt, med. cand. Aeke Holm, Ander Joelsson, K. M. Johansson en Carl-Ivar Thoren. door een acetyleen-ontploffing.
DE AANKOMST VAN HET ECHTPAAR LINDBERGH IN LIVERPOOL-met zijn 3-jarigen zoon John Lindbergh, zou
Amerika hebben verlaten uit angst voor ontvoering van zijn tweede kind. Waar kolonel Lindbergh zich in Engeland zal
vestigen, is niet bekend.
DE DUITSCHE GE- EEN DER REUSACHTIG E SCHROEVEN, BESTEMD
ZANT IN PARIJS- y00R HET ENGELSCHE STOOMSCHIP „QUEEN
dr. Koster is TT
gestorven. MART". - Het transport.
door RICHARD STARR.
Vertaald door A. RIEWERD.
15)
„Ik heb u alles gezegd, wat er te zeggen
valt", antwoordde Tessa trotsch. „Als u
hier niet weg bent, voordat mijn broer
terug komt, beloof ik u, dat u ontslagen
zult worden. En wel zoo gauw, dat u er
verbaasd over zult staan".
„Wel, we zullen zien", mompelde het
kamermeisje. Waarna ze vlug de deur
opende en naar buiten ging.
„Ik geef dat wurm dertig seconden, om
van deze verdieping weg te komen", mom
pelde Tessa, „en dan ga ik er vandoor.
En ik denk, dat ik niet zal ophouden met
rennen, voordat ik in West Ham ben. Ik
laat mijn hoed en mantel schieten. Ik
ga naar huis, zooals ik ben. Ik kan mijn
schortje en muts afdoen, als ik op straat
ben. En ik hoop, dat dit een les voor je
zal zijn. mijn kind. Als een man je weer
eens vraagt, naar zijn kamer te gaan om
zijn sigarenkoker te halen, weet je pre
cies. wat je hem zult zeggen".
Zij gaf het kamermeisje dertig tellen
tijd. Liep toen naar de deur. Maar die kon
niet open
HOOFDSTUK XI.
Mr. Turner's zuster.
Zij was in de kamer opgesloten! De sleu
tel stak aan de buitenzijde in het slot. Zij
zag een stuk ervan door het sleutelgat
steken. Maar wat gaf dat, als zij hem niet
kon omdraaien!
Dat kamermeisje was een echte kat!
Het was nu heel duidelijk, hoe zij die arme
Tessa handig die poets had gebakken.
Terwijl zij met den rug tegen de deur had
gestaan, had zij stilletjes den sleutel er uit
gehaald. En toen had zij er hem aan de
buitenzijde weer ingestoken en omgedraaid
Nu was zij natuurlijk op weg naar den
chef. En dadelijk zou die hier boven zijn
en en „o hemeltje, wat moet ik
doen?" klaagde Tessa.
Er viel niets te doen. Eenvoudig niets.
Er zou een vreeselijk schandaal zijn. Jim
my Turner zou onteerd zijn, misschien wel
gevangen geitomen worden. Tessa wist
r.iet precies, wat er gebeurde met een
man, in wiens kamer een tearoom-meisje
werd gevonden, maar zij twijfelde er in 't
geheel niet aan, dat het iets onaange
naams moest zijn. Iedereen en alles, de
v;et incluis, scheen erg hard te zijn voor
tearoom-meisjes, alsof hun leven al niet
hard genoeg was. Haar leven bij voorbeeld.
Om te beginnen zou zij natuurlijk haar
ontslag krijgen. Dat was het eenige ze
kere in een wereld vol onzekerheden Het
scheen van het begin van dezen avon
tuurlijken dag af voorbeschikt, dat zij
haar ontslag zou krijgen.
Zij keek uit het raam. Naar haar schat
ting was het wel duizend meter boven de
straat. Dat bood dus ook geen oplossing.
Zelfs een in ongenade gevallen en ont
slagen tearoom-meisje is beter dan een
dood. Evenzoo had het geen nut, zich in
de badkamer te verstoppen, of in de kast
of onder het bed. De kamers zouden zeker
doorzocht worden, waarschijnlijk met
bloedhonden. Zij zou te voorschijn wor
den gesleept en aan de politie overgele
verd worden. Zij was er heel zeker van,
dat zij den nacht in het politiebureau zou
doorbrengen, en 's morgens voor een ma
gistraat zou worden gesleurd, misschien
we! bij de haren.
Zij hoorde een lichten voetstap. Die hield
bij haar deur op. Er werd snel geklopt.
Wie was het? De chef met het kamer
meisje of Jimmy? Als Jimmy toch maar
eerst kwam! Zij gaf geen kik, maar bleef
luisterend bij de deur staan.
Zij hoorde de stem van een meisje:
„Niemand thuis! Hm! En de sleutel aan
den buitenkant van de deur! Ik denk, dat
ik maar naar binnen zal gaan en zal
wachten".
Tessa stond nu tusschen de open deur
er, den muur. De deur week terug en werd
gesloten. Tessa zag tot haar groote ver
bazing geen ander kamermeisje, waarvoor
zij haar bezoekster had gehouden, maar
een aardig meisje, even jong als zijzelf
schitterend gekleed in een verrukkelijk
dun avondtoiletje met een hermelijnen
mantel, die van haar schouders tot op
haar knieën neerviel.
Op hetzelfde oogenblik bemerkte zij
Tessa. In wederkeerige verbazing staarden
de twee elkaar aan. Een oogenblik vergat
Tessa al haar moeilijkheden bij het reus
achtige probleem, dat plotseling was ver
rezen. De eenige gedachte, die haar door
het hoofd dreunde, was: „Wie is dit
meisje?"
Zij vergat haar neteligen toestand, ver
gat alles, en wist alleen, dat dit meisje
snoezig lief was, en heerlijk jong, en dat
zij in dezelfde wereld verkeerde als Jimmy
Turner. Wie was zij, en met welk recht
liep zij Jimmy's kamer binnen, bijna alsof
die haar behoorde?
Tessa wist, dat niet alle meisjes, die her
melijnen mantels dragen, daarom noodza
kelijk dames zijn. Maar zij wist met één
oogopslag, dat dit meisje een dame was.
Toch was zij niet het meisje van de foto
in Jimmy's valies. Wie was zij?
Tessa was zoo opgewonden, dat zij juist
een antwoord hierop wilde vragen, toen de
nieuw gekomene haar voorkwam.
„Is dit mr. Turner's kamer, of heb ik mij
vergist?"
Zij deed niet hoogmoedig. Zij sprak rus
tig en op een toon, die bijna vriendschap
pelijk was. Maar zij glimlachte niet.
„Ja", stamelde Tessa. „Ik bedoel neen.
Het is mr. Turner's kamer."
„Wie bent u dan, als ik vragen mag?"
Tessa zat nu te diep in haar warnet van
leugens verwikkeld, om er zich nog veel
om te bekommeren, wat er van haar zou
worden. Zij had nu eenmaal een verhaal
tje opgedischt en moest zich daaraan hou
den. Het was nergens goed voor, nu iets
anders te vertellen. Zij moest op Jimmy
vertrouwen, om haar, als het noodig was,
tc helpen hoewel zij niet de geringste
hoop had. dat hij dat doen zou, zelfs al
zou hij daartoe in staat zijn.
„Ik ben zijn zuster", zei ze.
„O", mompelde het meisje in den her
melijnen mantel. „Dat is grappig! Ik be
doel, dat het vreemd is, dat wij elkaar
nooit eerder hebben ontmoet. Want, ziet
u, ik ben ook zijn zuster, en daar ik altijd
thuis gewoond heb, hadden we elkaar moe
ten ontmoeten. Mijn naam is Luella Tur
ner".
Tessa zonk in elkaar. Dat was te veel.
De heele wereld was tegen haar. Zij be
dekte haar gelaat met de handen, leunde
haar roodharig hoofd tegen den muur en
snikte vrijuit. Zij had gedacht, dat zij
geen tranen meer te vergieten had, maar
zij had ongelijk gehad.
Luella Turner ging naar de deur, stak
den sleutel aan den binnenkant en deed
de deur op slot. Tessa voelde een lichte en
niet onvriendelijke aanraking op den
schouder.
„Hoe is uw naam?"
„Tessa Fisher", snikte Tessa. „Het spijt
mij, dat ik ddien leugen heb verteld,
miss Turner".
„In orde. Dat heb ik zelf ook wel eens
gedaan, als ik in den put zat. Wat bent
u? Kamermeisje?"
„Neen. Ik ben een tearoom-meisje. Ik
heb beneden bij 't diner helpen bedienen"
„O! Tessa van den Vliegenden Troep,
hè? Wel. je ziet er aardig uit, Tessa, en ik
kan mijn broer eenigszins begrijpen
.(Wordt vervolgd).
