De Italiaansch-Abessynische
oorlog.
HONIG'S BOUILLONBLOKJES 6 voor lOct.
Een uiteenzetting van Mussolini
LEIDSCH DAGBLAD - Vierde Blad
Dinsdag 31 December 1935
„Kosten van den oorlog niet
te schatten".
UIT DE BONTE WAERELD
HISTORISCHE FIGUREN.
UIT RUSLAND.
In zijn verdere uiteenzetting ln het
kabinet gaf Mussolini gisteren een. uitvoe
rig en gedocumenteerd overzicht van den
militairen toestand in Oost-Afrika en met
name in Eritrea, waar Italiaanse he troepen
rteh verzameld hebben en zich hebben
versterkt in de bereikte posities, waarvan
enkele op meer dan 170 K.M. van de vroe-
?;ere grens afliggend. De snelle sprong, die
n de eerste 30 dagen van den veldtocht
Is gemaakt, verplicht de Italianen thans
tot een ingewikkeld en grootsch werk, ter
regeling van de diensten achter de linie,
die moeten zorgen, dat de veiligheid wordt
gewaarborgd, de voedselvoorziening wordt
verzekerd en een latere opmarsch wordt
vereenvoudigd van de hoofdmacht soldaten
en werklieden, die thans ecnlge honderd
duizenden bedraagt.
Elke oorlog, maar vooial een koloniale
oorlog, heeft tijden van stiletand. die on
misbaar zijn. vooral, wanneer men moet
zorgen voor het organiseeren van de Inten
dance ln een moeilijk en bergachtig gebied
als Tigré, welks oppervlakte een zevende
van de totale oppervlakte van Italië be-
slaat en die op 400 K.M. afstand Is gelegen
van de haven Massawa
Bij de Jongste gevechten hebben de Ita
liaansche en Eritreesche troepen schitte
rende blijken van durf en moed gegeven.
Het moreel en de gezondheid van de troe
pen zijn zeer bevredigend.
Voortgaand besprek Mussolini het zg.
goudplebisciet ln Italië, waarbij hij een
uiteenzetting gaf van den strijd van het
land tegen de economische belegering. Hij
deed daarbij uitkomen, dat deze strijd
vurig gevoerd wordt door alle productie-
en ruilhandelsfactoren, die een maximale
exploitatie voorbereiden of verwerkelijken
van alle hulpbronnen der natie, terwijl de
Italiaansche wetenschap en chemie ver-
vrangmlddelen vinden voor vele grond
stoffen.
Gezien 't groote gevoel van verantwoor
delijkheid ln landbouw, industrie en han
del zijn speciale wetgevende maatregelen
niet noodig geworden Ook in de toekomst
zullen die niet worden vereischt.
Aan het slot van zijn redevoering deed
Mussolini den raad nog mededeeiing van
zekere maatregelen van militairen aard.
Het corporatieve werk wordt voortgezet en
zal zijn hoogtepunt bereiken met de groote
bijeenkomst van den Raad der Corpora
ties aan het einde van Februari 1936.
De ministerraad heeft de begrooting voor
1936/37 die een totaal aanwijst van onge
veer 20 milliard lire ontvangsten en uit
gaven en een actief saldo van 20 millioen
lire. goedgekeurd. De uitgaven voor de
militaire actie in Oost-Afrlka zijn daarin
niet opgenomen.
VAN HET FRONT.
De toestand op het plateau van
Tembien.
DESSIE, 30 Dec. i Reuter-A.N.P.) In zijn
hoofdkwartier te Dessie heeft de Negus
zijn troepen thans bevel gegeven, tot het
offensief over te gaan. Men verwacht dan
ook. dat de volgende week belangrijke
gevechten zullen plaats hebben.
Men beweert hier, dat Abbi Addi in
handen van Abessijnsche stammen is. die
zich op deze wijze hebben verzekerd van
een goede basis, van waaruit zij de Ita
liaansche verbindingslijnen naar Makalle
zouden kunnen bedreigen.
Zal de spoorweg gebombardeerd
worden?
Fransche ambtenaren van den spoorweg
Addis Abeba-Dzjiboeti zijn eenlgszins on
gerust ln verband met de rriogelijkheld.
dat de spoorweg door de Italianen ge
bombardeerd zal worden, omdat het ver
luidt, dat groote hoeveelheden munitie en
ander oorlogstuig van Dzjiboeti naar Ad
dis Abeba vervoerd zullen worden. Indien
dat inderdaad het geval zal zijn, zal het
vervoer waarschijnlijk des nachts plaats
hebben.
De bewegingen van Ras Desta.
De correspondent van Reuter-A.N.P.
meldt, dat men reeds sedert weken in het
onzekere is over de ontwikkeling van den
toestand ln het Zuiden. Niettemin is het
bekend, dat Ras Desta voorbereidselen
treft om een Inval te doen ln Italiaansch
Somaliland in de nabijheid van Dolo. Door
een dergelijke manoeuvre zouden de rech
tervleugel en het centrum van het Ita
liaansche leger in gevaar gebracht kun
nen worden en dit zou voor een deel kun
nen verklaren, waarom de Italianen se
dert een maand niet zijn opgerukt in dit
gebied.
Overigens schijnt het leger van Ras
Desta geen enkel belangrijk gevecht te
hebben geleverd, hoewel de Itailanen be
weren, dat hun vliegtuigen met succes
verschillende afdeelingen hebben gebom
bardeerd. Inderdaad is de activiteit der
luchtmacht weer toegenomen. De vlieg
tuigen zijn ook gezien boven Aisja aan
den spoorweg; zij hebben echter geen
bommen geworpen.
De Negus heeft vanmorgen te Dessie
eer. Britsche ambulance-afdeeling, die
juist was aangekomen, geïnspecteerd. Hij
verklaarde zich zeer voldaan over de
goede Inrichting.
(Copyright Reuter-A. N. P.)
Van Italiaansche zijde wordt het voor
gesteld. zij het niet met zooveel woorden,
dat Abbi Addi nog in Italiaansch bezit is
of weer in Italiaansch bezit is. De oude
onzekerheid!
De Britsche voorzorgsmaat
regelen in Egypte.
Volgens de Egyptische bladen ziin den
laatsten tild talrijke Britsche scheeos-
ladingen prikkeldraad vrachtauto'; spe
ciaal geschikt voor het verkeer in de
woestijn, vliegtuigen en reserve-— ateriaal
aaneekamen. Bii ""en Siwe Favaem.
Wadi Natroen in de westelUkp woestijn
worden uiteebrp'de verdedipiweswerken
tot stand gebracht. Te Siwe Solloem »n
Mersamatroe zijn groote kampementen en
vliegtuigbases aangelegd terwül hier ook
prikkeldraad- en tankstellingen ln gereed
heid zijn gebracht. Het aantal Britsche
vliegtuigen ln de westelijke woestijn wordt
geschat op 600. het aantal vliegvelden
od 30
De bladen melden verder dat het Brit-
i sche legercommando 200 telefoon-Installa
ties voor Solloem en Mersamatroe heeft
besteld. Binnen zes maanden zou een weg
tusschen Fokan en Mersamatroe worden
aangelegd. De kosten van dit werk zouden
40.000 bond sterling bedragen.
De Italiaansche kabinetsraad
Een exposé van Mussolini.
(Van onzen specialen correspondent).
ROME. Maandag Het waas van mys
terie. dat over den Italiaanschen flnan-
cleelen toestand hing, ls ook na de heden
gehouden bijeenkomst van het kabinet
niet opgetrokken. Het kabinet heeft niet
alleen de begrootlng besproken, maar ook
een exposé van den Duce over de Inter
nationale situatie aangehoord en niet
minder dan 49 wetten ontworpen.
Volgens de begrooting voor 1936/37 zou
er een overschot van 21 millioen lire zijn.
Maar de kosten van den oorlog ln Abes-
synië staan hier geheel bulten. Het com
muniqué. dat na den kabinetsraad ls uit
gegeven. zegt zeer naief. dat de kosten van
den oorlog niet te berekenen zijn, „omdat
zij niet voor de toekomst geschat kunnen
worden".
Als men bedenkt, dat in betrouwbare
kringen de kosten van den oorlog per dog
worden geschat op 18 tot 24 millioen lire,
dan ls het begrootingsoverschot niet meer
dan een druppel op een gloelenden steen.
Geen enkele mededeeiing wordt gedaan
over het bedrag, dat de strijd tot dusverre
heeft verslonden en de begroot ing over het
afgeloopen jaar sluit met een tekort van
ruim 2000 millioen, waarvan 800 millioen
voor buitengewone uitgaven in Oost-
Afrlka werd gebruikt en 725 millioen als
subsidie aan de spoorwegen werd gegeven,
zoodat volgens deze cijfers de spoorwegen
bijna evenveel geld zouden kosten als de
oorlog. In sommige Italiaansche kringen
weet men dan ook niet, wat men moet
denken van het buitengewoon opwekkende
beeld, dat de heden gepubliceerde cijfers
geven: men staat er sceptisch tegenover.
In zijn uitvoerige analyse van den ihter-
nationalen toestand roerde de Duce aller
eerst de pijnlijke kwestie van het onfor
tuinlijke vredesplan van Parijs aan. Sinds
het vroegtijdig overlijden van het plan
heeft Mussolini geen officieele verklaring
aan Londen of Parijs doen toekomen en ln
het communiqué van vandaag wordt ver
klaard. dat de Duce zijn ministers heeft
medegedeeld, dat de voorstellen niet aan
vaardbaar geweest zouden zijn, omdat zij
geen rekening hielden met de minimum-
eischen van Italië, speciaal ten aanzien
van de veiligheid der grenzen. Bij velen
heeft deze verklaring verbazing gewekt,
omdat men zich herinnert, dat de Duce
had verklaard, de voorstellen als basis van
onderhandeling te kunnen aanvaarden,
nog vóór hij de voorstellen officieel had
ontvangen.
De Duee heeft overigens den toestand
aan het front in gloedvolle bewoordingen
geschetst. „In een oorlog, en speciaal in
een kolonialen oorlog" aldus zeide hij
„is een pauze absoluut onvermijdelijk De
pauze is noodig om de verworven posities
te consolideeren." Geen enkel woord wordt
gezegd over de plannen van maarschalk
Badogllo. Tusschen de regels van het com
muniqué door kan men lezen, dat de Duce
er bij den maarschalk op aandringt, dat
de opmarsch zal worden begonnen, omdat
het Italiaansche volk oneeduldie zou
kunnen worden, nu het geen mededeclin-
gen omtrent Italiaansche overwinningen
meer ontvangt.
De Duce heeft verder den strijd te
gen de sancties besproken en gezegd, dat
er aanleiding tot tevredenheid is. Hij legde
den nadruk op de efficiency der wapen
fabrieken, die onder zijn toezicht werken
en onder leiding staan van den soeciaal
daarvoor benoemden „m'nlster van mu
nitie". generaal Dallolio-
Het kabinet heeft het heden, ook moge
lijk gemaakt, dat. officieren, die ln Oost-
Afrika dienen, bij volmacht trouwen. Deze
mogelijkheid bestond tot dusverre alleen
voor gewone manschappen.
Het voor onbepaalden tijd opheffen van
de belasting op openbare motorvoertuigen
wordt door de taxi-ondernemers, die ern
stig getroffen zijn door de buitengewone
stijging der benzineprijzen, zeer toege
juicht.
(Auteursrecht News Chronicle-A.N.P.)
RECLAME
634#
DE SCHOENMAKER MET DEN
BEROEMDEN NAAM.
In een klein stadje dn Beieren woont
'n schoenmaker genaamd Richard Wagner.
Onlangs kwam een vreemdeling, die
zich eenige dagen in de stad ophield, in
de genoemde schoenmakerij, teneinde de
noodlge reparatie te laten verrichten. De
klant, die reeds met eenige verwondering
naar het uithangbord gekeken had, waar
de naam van den schoenmaker op ge
schilderd stond, zeld" tenslotte' „U hebi
een beroemden naam mijnheer V/agner!"
„Ja", antwoordde de brave schoenmaker,
„dat ls zoo, maar Hat kan bijna niet
anders, want lk ben hier reeds meer dan
dertig Jaar gevestigdI"
DE HELD ONZER JEUGD EN ZIJN
GEESTELIJKE VADER.
Kennen de tegenwoordige jongens nog
den held onzer jeugd? Den man, met wlen
wij dweepten? Welk een man was hij! Hij
hield mijn gedachten des daags en mijn
droomen 's nachts bezig.
Ongeveer twintig jaar geleden, toen ik
nog te Oosterbeek woonde, heb lk zijn le
ven naverteld aan mijn kleinen jongen en
zijn vriendjes en vriendinnetjes. We zaten
aan een groote tafel, dat gebeurde 's Za
terdags na etenstijd en het behoorde tot
de prettigste uren van de week of liever,
dat leesuur, begonnen met Nils Holgerssons
wonderbare reis, was het prettigste van de
week, waarnaar wij, voorlezer en toehoor
ders, met verlangen uitzagen. Toen lk met
mijn held begon, had ik het werk over hem
ir. mijn handen, maar de inkleeding was
zóó verouderd, hier en daar zóó opgevuld
met gemoraliseer, dat lk de bladzijden vlug
voorbij liet glijden en er slechts een paar
zinnetjes uit meedeelde. Toch viel het ver
haal ln den smaak van mijn onbevangen
klein publiekje, al was er niet het enthou
siasme. de bewondering en het gedweep,
die lk zelf vroeger bad gehad, voordat Coo
per en Aymard mijn hoofd vol propten met
den laatsten der Mohlcanen of de Pelsjager
van den Arkansas. Mijn ernstig gehoor had
belangstelling en waardeeringniet
meer. De tijden waren veranderd. Wij,
ouderen van toen, werden ln het verre ver
leden opgevoed met sabeltjes en geweer
tjes, met avontuurlijke roovergeschlede-
nlssen, waarbij pijl en boog en pistolen
zeer natuurlijke attributen waren en vech
ten. vechten, dat was onze lust en ln het
middenpunt van onze vereering stond,
naast onze groote zeehelden, hij, hij. de
onvergelijkelijke, de kranige, de nobele, de
vindingrijke Robinson Crusoë het ver
heven voorbeeld, dat wij allen ln het klein
wilden copieeren.
Het is ruim twee eeuwen geleden, dat de
man stierf, die hem schiep. „Robinson"
was toen twaalf jaar oud. want ln 1719 had
Daniël Defoe hem uit zijn brein getooverd,
zooals Zeus Minerva, en hem de wereld
ingezonden en de wereld ontving hem. Ro-
I binson. met wijd geopende armen. Doch
zijn schepper stierf arm. verlaten, na veel
ellende, waarschijnlijk krank van geest.
Arme Defoe! Hij had heel wat geschreven:
I zijn boeken hadden hem den roem van een
tweede-rangs schrijver bezorgd, maar zijn
Robinson Crusoë maakte hem eensklaps
wereldberoemd. Het boek vloog in allerlei
talen over da wereld-. Men sprak er van als
over „een meesterwerk", en „boek van een
man van genie". Deloe verdiende er tien
pond sterling aaii. honderd en twintig
gulden! Genialiteit wordt niet altijd hoog
betaald. (Troost u met,,dit voorbeeld van
Defoe. geachte collega's, die schrijft en u
genieën waant, of het misschien ook wel
of bijna zij f
Een prachtig boek voor die dagen, deze
Robinson Crusoë; voor die dagen, toen er
voor de jeugd zoo belachelijk zwaarzwich-
tig gesproken werd. Opvoedkundig was het
zeker, maar in welk een opvoedenden,
practischen vorm! Rousseau geeft het als
eerste leesboek in handen van zijn Emile,
als amusementsboek en als boek van on
derrichting. Ieder kende het vroeger; nóg
kennen velen het, zij het ook niet onder
de jeugd.
Maar wrat weet men van Defoe? Weet
men, dat hij veel aan politiek deed en kou
sen verkocht? Dat hij naast enkele verha
lende werken meer dan 250 brochures en
vlugschriften publiceerde over politiek,
aesthetiek en meer onderwerpen? Alles
was onderwerp voor zijn pen. Eigenlijk
was hij een geboren journalist. Toen de
Turken Weenen belegerden, wendde hij
zich tegen hen; toen de schatkist geld noo
dig had, ontwierp Ijij belasting-voorstellen
Hij gaf een handleiding uit voor ,,de(n)
volmaakte(n) Engelschem) handelsman"
en hij schreef satyrische verzen.
In 1092 was hij geruïneerd als koopman
wat op zich zelf al. na zijn handlei
ding. sa*yrisch klonk, maar hij herstelt
zich spoedig, is met lijf en ziel „Klne Wil-
1 am" toegedaan en exploiteert een ple
zierboot op de Theems. Gewikkeld in ge
loofstwisten moet hij vluchten, maar hij
vindt dit niet „fair", komt terug en le
vert zich uit aan de justitie. Zijn pamflet
wordt verbrand, hij zelf aan de kaak ge
steld en met geldboete gestraft. Even later
staat hij in den geheimen dienst van ko
ningin Anna. Hij geeft een „Review" uit,
waarin een schandaalkroniek de lezers
aantrok, streed voor den vrede en voor de
toenadering van Engeland en Schotland.
Om een concurrent beentje te lichten pu
bliceert hij een blad met denzelfden naam
als dien van het concurreerende blad, in
terviewt misdadigers, schildert de begane
misdaden zóó, dat de menschen er van
griezelen en. snakken naar het vervolg
van het verhaal, en schrijft biografieën,
zoowel van vorsten als van buitengewone
schavuiten. Totdat hij eindelijk de geschie
denis beschrijft van Alexander Selkirk, die
vier jaren alleen op een eiland van de
Juan-Fernandezgroep heeft, gewoond en.,
dit is zijn Robinson Crusoë
't Was de 25e April 1719: Defoe was toen
58 jaar. Groot, overweldigend succes! Vier
uitgaven binnen een jaar. Vertalingen in
het Fransch, Duitsch, Nederlandsch,
Finsch, Hebreeuwsch, Arabisch, Perzisch,
Kymrisch, Armeensch en Bengaleesch.
Ieder vond het prachtig. Tal van schrijvers
wilden het nadoen. Tusschen 1729 en 1760
komen er alleen in Duitschland zestig
„nieuwe" Robinsons. Men zelrle dat do
Bijbel, de Imitatie en Robinson Crusoë de
meest gelezen boeken waren.
Waaraan was dat succes te danken? Aan
,het op waarheid lijkende liegen van den
schrijver", zegt een van Defoe's biografen
het „lying like truth". De basis van het
verba'»!, de schlnbreuk en wat er op vo'°
is zóó nuchter beschreven, dat het „we
'mlijk "-beurd bad kunnen zijn.
Maar daarna en daarb'j blijft de voor
stelling der dingen en der gebeurtenls°en
zoo eenvoudig mogelijk daarna wordt
Robinson de man, die zich onder alle
DE MILITAIRE HERVORMINGEN
IN RUSLAND.
(Nadruk verboden).
De mededeeiing van 't Sovjet-Telegraaf-
Agentschap. dat de sovjet-regeerlng de
militaire titels weer ln eere heeft hersteld,
zal op vele Westerlingen een eenigszins
vreemden indruk hebben gemaakt. Vóór
alles wisten natuurlijk slechts weinigen ln
het Westen, dat die titels afgeschaft wa
ren, dat het Roode Leger geen luitenants,
kapiteins, kolonels enz, kende, dat alle
officieren met het nietszeggende woord
van „ohef", dat bovendien uit de eerste
lettergrepen van twee woorden samen
gesteld was. waardoor het een echte bols-
Jewistiche bastaarduitdrukking werd, aan
geduid werden (de bolsjewikl beschouwden
vroeger de afschaffing van die titels Juist
als een teeken van den revolutlonnalren
geest; hun bewonderaars ln het buiten
land vertelden met extase, dat er nu in
Rusland geen luitenants waren, dat de
Russen daardoor een hoogeren vorm van
legerorganlsatle hebben verkregen enz.;
wat zullen zij nu verkondigen?). Ten twee
de, de meesten zullen niet begrijpen,
waarom de regeering nu plotseling die
oude titels weer ln eere heeft' hersteld.
Welk doel heeft dat?
Het antwoord is tamelijk eenvoudig: het
z.g. Roode Leger maakt geleidelijk een
evolutie door, welke het van een burger
oorlog-leger, bestemd voor de bestrijding
van de tegenstanders van het regime, dat
de overhand behaald heeft, tot een leger
van hel gewone „kapitalistische" type,
maakt. Het proces ls al jaren geleden be
gonnen in den tijd toen de „vrienden van
USSR" nog de oude organisatie van het
Roode Leger bezongen De eerste „pjatl-
letka" (het bekende vijfjarenplan) droeg
reeds een uitgesproken militair kajakter.
De bewonderaars van de bolsjewikl ont
kenden dit toen schuimbekkend van
woede, maar nu is dat een algemeen be
kend feit, dat door de bolsjewistische lei
ders toegegeven wordt. Sterker: alleen het
militaire gedeelte van beide pjatiletka's
kan als min of meer gelukt beschouwd
worden. De Industrialisatie van Rusland
draagt een uitgesproken militair karak
ter. zij ls vóór alles bedoeld als een mid
del om het land in staat te stellen een
modernen oorlog te voeren, die een In
spanning van alle economische krachten
eischt en hooge eischen aan de industrie
stelt. Daarom hebben de leiders van het
Roode Leger geëischt, dat de „zware indus
trie" (machinebouw. metaalindustrie,
Ijzergieterijen, hoogovens enz.) voorging,
terwijl de lichte" industrie, d.w.z. de pro
ductie van voorwerpen van dagelijksch
gebruik, verwaarloosd werd. Dit bracht
voor het volk groote ontberingen mee,
maar het leger kreeg alles, of bijna alles,
wat het noodig had. In zooverre zijn die
pjatiletka's wellicht gerechtvaardigd, al
leen niet ln de beteekenis. welke de vrien
den van de bolsjewikl ln het Westen er
aan gehecht hebben.
De sovjet-regeerlng was overtuigd, dat
een wereldoorlog onafwendbaar was. Het
liefst zouden de bolsje-'ikl zich bulten het
gewoel willen houden om daarna de uit
geputte wereld het sovjet-regime op te
dringen. Een tijd lang hebben de bolsje-
wiki gedacht, dat dit hun inderdaad zou
lukken; zij bouwden toen al hun plannen
op deze veronderstelling. De laatste Jaren
omstandigheden en bij alle moeilijkheden
en bezwaren weet te helpen. Hij is gedul
dig, hij ls practisch, hij ls doorzettend,
het verkort begrip van een Engelschman.
„Zoodra ik zag, dat iets kon nagemaakt
worden," zegt Robinson, „liet ik het niet
weer los." En Defoe zelf stoorde er zich
■niet aan, dat zijn benijders hem door hun
ironie trachtten te vernietigen en zelfs
tegen hem een parodistisch geschrift pu
bliceerden onder den titel:
Het leven en de zeldzame avonturen
van Daniël Defoe.
die geheel alleen op het eenzame
eiland Groot-Brittannië leefde.
Defoe glimlachte en haalde er zijn schou
ders over op. Men mocht zooveel tegen
hem schrijven als men maar wilde, zijn
boek werd gelezen en ging de wereld rond.
Europa, Azië, Amerika verslonden Robin
son Crusoe's wonderbare avonturen.
Toen zette hij zich tot het schrijven van
een vervolg op zijn Robinson, waarin hij
een tweede bezoek van zijn held aan zijn
eiland beschreef. En dat bracht hem, den
inmiddels zoo beroemd geworden auteur,
een aardig kapitaaltje op. Couranten
vochten om zijn medewerking (de geluk
kige!): vier bladen hadden hem in vasten
dienst. Hij kocht een groot huis, deed veel
aan tulnieren en bereidde een nieuw werk
voor: Leven, Avonturen en Plratenstreken
van den beroemden kapitein Singleton;
andere publicaties volgden, maar in 1729
breekt hij plotseling zijn arbeid af; hij
vlucht uit zijn huls; hij verbergt zich zoo
goed, dat niemand hem kan vinden. Ein
delijk komt er een brief bij zijn schoon
zoon Baker, waaruit deze de gevolgtrek
king moet maken, dat Defoe aan vervol
gingswaanzin lijdende is. Daarna sleept
zich het leven van dezen eens zoo bezigen
man ln onafgebroken, doch rustelooze le
digheid voort en den 26en April 1731 sterft
hij ln een arm herbergje, waar hij onder
dak had gezocht.
Maar zijn kind, zijn schepping, zijn
Robinson Crusoë bleef leven, leeft nog in
de herinnering van ons. ouderen, en zal
ln de wereldletterkunde blijven genoemd
tot in lengte van dagen als een voor dlèn
tijd buitengewoon sprekend voorbeeld
van natuurlijke opvoeding van den mensch,
die de tegenspoeden bekampt en de stoffe
lijke moeilijkheden bedwingt door zijn
nuchteren, practischen zin, zijn geduld en
voortzettingsvermogen, zijn handigheid en
zijn wil om te slagen; Robinson Crusoë.
Defoe's werk, is een les voor de mensch-
held. Ir» de eenvoudigste termen gegeven,
hoe Zij zich zou kunnen stellen tegenover
He harde slagen van het lot.
A. J. BOTHENIUS BROUWER.
The Life and Strange Adventures of
Robinson Crusoe of York, mariner (1719).
hebben zij echter ingezien, dat dit hun
niet zou lukken. Na de overwinning van
de nationaal-socialisten werd duidelijk, dat
de nieuwe oorlog voor een groot gedeelte
op de Russische vlakte uitgevoóhten zal
worden, dat hij misschien zelfs als een
Dultsch-Russische oorlog zal beginnen.
Sindsdien wordt dit vermoeden steeds
sterker.
Er tó niets wat de bolsjewikl zoo vreezen
als een oorlog. Stalin ls bereid groote of
fers te brengen om den vrede te bewaren.
Daarom heeft hij Litwinow naar Genève
gestuurd, daarom heeft hij den Volken
bond, dien hij vroeger als een bende mo
vers betitelde, erkend, daarom sloot USSR
zich bij de „kapitalistische haaien" aan,
daarom sloot Moskou een bondgenootschap
met Frankrijk, Tsjecho-Slowakije, Roe
menië (hiervoor moest Moskou zijn aan
spraken op Bessarablë prijsgeven), daar
om zoekt Moskou overal bondgenooten en
vrienden. Stalin was bereid met het natlo-
naal-soclallstische Duitschland te onder
handelen. op zeer veel punten toe te ge
ven. als de kans op vrede daardoor maar
grooter zou kunnen worden. Niet dat do
bolsjewikl bijzonder vredelievend zouden
zijn of dat de gedachte aan de ontzettin
gen van den oorlog, aan die bergen van
lijken, aan al die gruwelen hun afschuw
zou Inboezemen. De bolsjewikl lachen om
dergelijke „burgerlijke" gevoelens. De zaak
is deze: de kansen op een Russische over
winning zijn gering en een nederlaag zou
veel gevaar voor het bolsjewistische re
gime meebrengen: de Russische geschie
denis kent veel voorbeelden, dat een mis
lukte oorlog tot een verandering van
regime heeft geleid. En de bolsjewiki wil
len de macht behouden, al moesten zU
daarvoor groote offers brengen. Bovendien
kan een oorlog makkelijk tot een militaire
dictatuur lelden, tot het zoo door Stalin
gevreesde „bonapartlsme", dat eveneens
het einde van de heerschappij van Stalin
cs. zou beteekenen.
Het liefst zouden de bolajewistische lei
ders den vrede willen koopen, al zouden
zij daarvoor het volk nog zwaardere las
ten moeten opleggen dan het nu reeds
torst. Deze mogelijkheid ls hun echter niet
gegeven. Alles wijst er op, dat Duitschland
zich koortsachtig tot den aanval op Rus
land voorbereidt. Stalin begrijpt het en
een nuchtere man als hü ls, heeft hij be
sloten de weerbaarheid van het land op
te voeren. Hiervoor zijn vooral twee din
gen noodig: opvoering van de bewapening
van het leger tot een peil, dat eenigszins
met dat in Duitschland vergeleken zou
kunnen worden (de nederlaag van Rusland
in den Wereldoorlog was Juist veroorzaakt
door de geringe ontwikkeling van de Rus
sische industrie, waardoor het legeT slechts
één geweer op tien soldaten had, soms
nog minder), verbetering van den geest
van dat leger. Het eerste doel wordt be
reikt door de vijfjarenplannen, die de
naïevelingen in het Westen als een middel
tot de verwezenlijking van het socialisme
beschouwden. Voor het tweede doel is een
gebiedende vereischte, dat de geest van
den burgeroorlog, 'de tradities van de
guerrilla, van het bendewezen verdwijnt.
Het leger kan natuurlijk de benam'rg
„Rood" behouden, in wezen moet het ech
ter een leger worden naar het model van
de Westersche „burgerlijke" legers
Dit laatste is veel moeilijker dan men ge
woonlijk denkt. De mannen, die de sovjet-
legers aanvoeren, zijn geen militairen, zij
hebben geen militaire (de meesten ock
geen gewone) opleiding, iemand dus. die
niets van strategie en tactiek afweet. De
eenige verdienste van al die mannen is, c -t
zij tijdens den burgeroorlog benden aan
voerden, een guerilla leidden. De traditie
van den binneniandschen oorlog wordt
door die menschen hoog gehouden, en
daarin schuilt een der grootste gevaren
voor Rusland: Duitschland en Japan zijn
geen „witte" benden, ln den strijd met hun
legers de beste ln de wereld zal de
tactiek van den burgeroorlog slechts tot
een debacle moeten leiden.
De hervormingen eischen daarom veel
tijd. Een der belangrijke mijlpalen op den
weg naar de reorganisatie van het Roode
Leger naar het gewone model was de in
voering van de titels. De „Prawda" en
„Izwestla" schrijven nu In een geest, dien
zij vroeger als reactionnair bestempelden.
Sommige citaten uit die twee belangrijk
ste bolsjewistische bladen vertoonen merk
waardige overeenkomsten met passages in
militaire bladen ln de „kapitalistische"
landen. De „Prawda" heeft bev. „Amerika
ontdekt", het blad schrijft n.l., dat een
leger zonder officieren volkomen waarde
loos is, dat officieren die geen macht heb
ben niets waard zijn. De titulatuur zal den
officieren een andere positie verleenen.
Luitenants, majoors, kolonels, generaals
hebben meer gezag dan menschen met de
niets zeggende aanduiding van „chef". De
wederinvoering van de titels was een veel
grootere revolutie dan de meesten ver
moedden. De bolsjewiki hadden in vroegere
jaren zoo hartstochtelijk op al die luite
nants gescholden, dat het moeite heeft
gekost om ze nu ln eere te herstellen.
De wederinvoering van de titulatuur zal
natuurlijk door andere stappen moeten op
gevolgd worden. De belangrijkste zal daar
in bestaan, dat al die Worosjilow's, Jego-
row's, Boedjonnyj's enz., generaals zonder
eenige opleiding, door echte legeraanvoer
ders vervangen worden of althans zulke
„raadgevers" krijgen. Op den duur zal dit
ook komen. Het. Roode Leger wordt gelei
delijk een gewoon leger, het Russische
leger van vroeger.
Dr. BORIS RAPTSCHINSKY.
7? Woes t Autorhobitis t.
is eèn gevaarlijk Optimist
