Het spoorweg-ongeluk in Thüringen - Parade te Balikpapan
TESSA
76ste Jaargang
LE1DSCH DAGBLAD
Tweede Blad
r FEUILLETON.
DE PARADE TE BALIKPAPAN ter gelegenheid van het 105-jarig bestaan van het bataljon infanterie. Nadat aan het jubileerende DE FILMACTEUR DOUGLAS FAIRBANKS IN ST. M0R1TZ vergezeld
corps het vaandel was uitgereikt, vond een groot défilé der aanwezige troepen plaats. van Lady Ashley (links) en mrs. Basil Bleek, haar zuster.
De treinramp in Thüringen.
Een ernstige treinbotsing vond op den vooravond van Kerstmis plaats op de brug over de Saaie bij Gross-Heringen. Negen en dertig
personen kwamen bij deze treinbotsing om het leven. De plaats van de ramp.
EEN CONTINGENT MARINIERS WORDT GEREED GEHOUDEN om naar
Curasao te vertrekken, indien de ontwikkeling van den toestand in Venezuela
daartoe aanleiding mocht geven.
DOOR DE BURGERIJ VAN ROTTERDAM WERD EEN PORTRET VAN
H.M. DE KONINGIN geschilderd door Herman Mees, aan het Gemeente
bestuur aangeboden. Tijdens de overdracht in het stadhuis,
links de directeur van het Boymans-museum.
door RICHARD STARR.
Vertaald door A, RIEWERD.
12)
Zij voelde zich niet op haar gemak,
maar deed haar best, het niet te toonen.
Plotseling vond zij een verklaring: het was
een van Jimmy's vrienden, die iets ver
moed had, en teruggekomen was om een
onderzoek in te stellen. Zij verlangde vurig
Jimmy voor een onaangename verdenking
te behoeden. Haarzelf ook. Maar hoe moest
zij dat aanleggen?
„Geen kamermeisje?" zei de bezoeker.
„Dat heb ik al gezegd", antwoordde Tessa
„Is het in dat geval veroorloofd te vra
gen wat u in mijn kamer doet?''
„Uw kamer?" hijgde Tessa, „uw kamer?
Heb lk ooit, dit is uw kamer niet en ik
zou wel eens willen weten wat u hier doet?"
Gedurende eenige seconden, die Tessa
een eeuwigheid leken, keek de man haar
scherp aan. Terwijl hij zoo keek, werd
zijn gezicht hoe langer hoe onaangenamer.
Tessa had het gevoel, of zij moest schreeu
wen. Bij Jimmy Turner had zij heelemaal
niet het gevoel gehad dat er onraad
dreigde. Bij dezen man voelde zij een
vage vrees, maar zij deed haar best het
met te laten merken Kwam Jimmv maar
terug!
„Ik heb je nog niet heelemaal door!"
zei de man langzaam. „Wat is je doel?"
„Ik heb geen doel", zei Tessa. „Ik be
grijp niet, waar u het over hebt!"
.Waarom ben je in deze kamer?"
„Wat hebt u daarmee te maken?"
De man liep naar de deur, draaide die
op slot, haalde den sleutel er uit en stak
hem in zijn zak.
„Wat doet u?" vroeg Tessa.
„Ik sluit de deur. Iets op tegen?"
„Jazeker. Maak die deur open, of lk bel
om hulp".
„Uitstekend! Bel maar. Daar is de bel".
De man keek haar doordringend aan.
Hij had iets katachtigs. Halverwege de
bel bleef Tessa staan. Wat zou er gebeu
ren, als zij om hulp belde? Ongetwijfeld
allerlei dingen, en al die dingen zouden
zoowel voor Jimmy als voor haar onaan
genaam zijn. Zij durfde niet te bellen.
De man glimlachte.
„Ik dacht wel, dat je je zoudt bedenken.
Luister nou eens, schatje. Ik geloof, dat we
in hetzelfde schuitje varen. Jij bent een
van de kellnerinnen, die beneden bij het
diner bedienden, is het niet?"
„Ja", stemde zij toe.
..Nou, jij bent een gladde, en ik geloof,
dat je goede hersens hebt. Prachtidee van
je om je bij die kellnerinnen aan te slui
ten. Je hebt er sterke zenuwen voor noo-
dlg. maar daar schijnt het je niet aan te
mankeeren".
Tessa luisterde toe, zonder in het minst
te begrijpen, waar hij het over had. Zij
dacht nog altijd, dat deze man een vriend
van Jimmy Turner was.
„Je bent een verstandig meisje en het is
heelemaal mijn bedoeling niet je in je
werk te hinderen. Ik zal je zeggen, wat ik
zal doen. Jij en ik zullen dit karweitje
half om half deelen. Zeg maar. of je er in
toestemt".
„Ik weet niet waar u over spreekt", zei
Tessa. „Bent u een vriend van mr.
Turner?"
„Ik sta niet op zijn bezoekerslijst", zei
de man met een grijns. „Maar ik ken hem
van aanzien. Hij zit nu beneden in de
rookkamer met een half dozijn vroolijke
Jongelui. Het ziet er naar uit, of ze er nog
wel een uurtje zullen blijven, maar we
hoeven geen onnoodlg risico te loopen.
In ons vak is vlugheid nummer één".
„Als u mij zegt, wat u bedoelt, zou ik u
misschien beginnen te begrijpen", zei
Tessa.
„Hou nou op met dat onnoozele gedoe,
meisje. Dat heeft bij mij geen succes.
Laten we tot de zaken overgaan. Heb jij
dat valies onderzocht of zal ik het doen?"
Pas op dit oogenblik, toen de man op
zijn knieën ging liggen en vrijmoedig
Jimmy Turners valies opende en de foto
van het mooie meisje door de kamer slin
gerde, begreep Tessa alles.
Deze man was een dief. Een typische
hotelrat, die. vermomd-in de voorgeschre
ven avondkleeding, een slaapkamer bin
nen sluipt, die hij toevallig ongesloten
vindt, of waarop een looper past. Hij was
gekomen om Jimmy Turner te bestelen,
en hij dacht, dat zij hier voor hetzelfde
doel was.
Tessa sprong van het bed en vloog naar
de bel. Maar hoe vlug zij ook was, de man
was vlugger. Met een uitroep van schrik
greep hij haar bij den enkel, toen zij hem
voorbij liep, zoodat zij met een hevigen
smak op den grond terecht kwam.
In een seconde lag hij bij haar neerge
knield. Tessa begon te schreeuwen, maar
hij smoorde haar kreten, door een hand op
haar mond te drukken. Zij worstelde,
maar zijn kracht werkte verlammend. Zij
was als een vogeltje in zijn greep. Met
zijn vrije hand woelde hij in het open
valies op den grond en vond een lange
zijden halsdoek.
Voordat Tessa zich goed en wel reken
schap kon geven van wat er gebeurde,
was die doek eenige keeren om haar ge
zicht gewonden en stijf dicht geknoopt.
Haar was krachtdadig het zwijgen opge
legd, alleen haar oogen waren onbedekt.
Toen rolde hij haar om op haar gezicht
en bond haar handen met een van Jim
my's dassen op haar rug vast. Met een
andere das bond hij haar enkels. Toen hij
haar op die manier volslagen hulpeloos
en zwijgend had gemaakt, stond hij, zwaar
ademend, op.
„Dat zal je wel vasthouden, denk ik",
bromde hij. „Je bent slim, meisje. Zoo
slim als een vos. Je hadt me bijna te pak
ken gekregen, maar bijna is nog niet half.
Ik vergiste me in je. Een vriendinnetje
van mr. Turner, hè? Heel goed, hij zal je
vinden wachten als hij boven komt. Zeg
hem. dat ik niet kon helpen, dat ik wat
met je moest sollen, maar je ziet er zoo
ook nog niet zoo kwaad uit".
Tessa keek hem woedend aan, en hij
lachte haar uit.
Hij trok de dekens naar beneden, pakte
haar als een baby op en wierp haar op
het bed. Toen trok hij de dekens over
haar heen.
Tessa draaide net zoo lang, tot haar
hoofd er onder uit was De man lag op
zijn knieën aan het voeteneind van het
bed op den grond. Zij kon niet zien, wat
hij uitvoerde, maar raadde, dat hij Jim
my's valies doorzocht.
Zij worstelde tevergeefs om haar mond
vrij te krijgen, om weer te kunnen
schreeuwen, maar het hielp niets. De man
was blijkbaar een baas in die dingen en
had haar stevig vastgebonden.
Hij was niet langer dan drie of vier mi
nuten met het valies bezig. Toen zag zij
hem naar de toilettafel gaan. Hij trok de
laden een voor een open en rommelde er
in. Hij stond met zijn rug naar haar toe,
en zij kon niet zien of hij iets wegnam of
niet. Daarna ging hij naar de kleerkast.
Ook nu kon zij niet zien, wat hij daar
deed.
In het geheel was hij niet langer dan
vijf minuten bezig. Toen liep hij naar het
bed en keek grijnzend op haar neer.
„Goeden nacht, schatje", zei hij. „Ik
hoop, dat hij niet lang meer zal weg
blijven".
Zij hoorde de klik van het electrisch
knopje. De kamer was in donker gehuld.
De deur werd heel- zacht gesloten.
Weer stilte. De vreeselijkste stilte, die de
arme Tessa ooit in haar leven had mee
gemaakt.
Het was niet veel meer dan een half
uur geleden, dat zij in deze ongelukkge
kamer was gekomen. Minder dan een uur
geleden had zij nog met den goed gedres-
seerden Vliegenden Troep de dmerzaal in
en uit geloopen en Jimmy Turner be
diend. Toen had het haar- toegeschenen,
of het leven een nieuwe bladzijde voor
haar had opgeslagen, en of de toekomst
schitterend en vol licht en kleuren beloof
de te worden.
En nu dit!
Zij bevond zich in de slaapkamer van
een man. Niet alleen in zijn slaapkamer,
maar zelfs in zijn bed, aan handen en
voeten gebonden en gekneveld. En de ka
mer was door een dief geplunderd. En
dadelijk zou Jimmy naar bed gaan en haar
vinden. Misschien zouden een paar van
zijn vrienden met hem meekomen Dat
zou het toppunt zijn!
(Wordt vervolgd).
