Felle brand in Amsterdam - Bombardement van Dessié
TESSA
76*le Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
De D. H. G Kerstveldloop in de omgeving van Delft.
Marken in sneeuwtooi.
FEUILLETON.
- - - - n _in - - - - - - - - -
Niet altijd vielen de hindernissen mee en zelfs aan een koud bad ontkwam men veelal niet.
HET BOMBARDEMENT VAN DESSIE door Italiaansohe vliegtuigen. Een der
vele reusachtige gaten, welke na een bom-ontploffing in den grond ontstonden;
ZWARE BRAND IN DE HOOFDSTAD. Niet zonder levensgevaar wist de
brandweer een dame te redden uit het perceel aan de Prinsengracht 1037 in
Amsterdam, waar in den nacht van Dinsdag op Woensdag j.l. een felle brand
heeft gewoed. Brandweerlieden met gasmaskers voor het brandende perceel.
Pantoffelparade der eilandbewoners.
HET TRADITIONEELE KERSTFEEST DER ARMEN VAN HET LEGER DES DEN DAG VOOR KERSTMIS werd te Apel-
HEILS in het Concertgebouw in Amsterdam. Commandant Bouwe Vlas reikt doorn een groote pluimveetentoonstelling ge-
een der kinderen een geschenk uit. houden. Een der vele fraaie inzendingen.
door RICHARD STARR.
Vertaald door A. RIEWERD.
11)
„O. wat moet ik doen, wat moet ik
doen?" fluisterde Tessa wanhopig. „Zij
zullen binnen komen. Zij zullen mij hier
vinden".
„Het is in orde", fluisterde Jimmy. „Ver
duivelde lui. Laat ze hun gang maar gaan
met die deur. Ze kunnen er toch niet in,
voordat ik ze binnen laat. Vlug. Hierheen".
Hij opende een andere deur en drong er
haar nog in het donker door.
„Luister, legde hij uit. „Dit is de bad
kamer. Die komt alleen op mijn kamer
uit. Als ik de deur heb dicht gedaan,
schuif er dan aan jouw kant den grendel
op. Begrepen?"
„Ja, ja. M-maar moet ik hier den heelen
nacht blijven of totdat die i.—inner, weg
zijn?"
„Natuurlijk niet. Ik zal die kerels bin
nen moeten laten, anders zullen ze ieder
een wakker maken. Maar zij zullen niet
langer dan een paar minuten blijven. Zij
willen mij mee hebben naar de rook
kamer, denk ik, om nog wat te drinken,
en ik zal met hen meegaan"
„Mr. Turner Jimmy, je zult vannacht
toch geen champagne meer drinken? Je
hebt het beloofd en en ik heb mijn be
lofte ook gehouden".
„Op mijn woord van eer niet. Ik zal
0
gemberbier drinken. En als die lui weg
zijn, geef ze dan nog een paar minuten
tijd en sluip weg".
„Ja, ja. Ik zal doen, wat je zegt. Ga
maar en laat ze binnen".
„Goeden nacht dan. Vergeet den gren
del niet, ingeval een van hen hier binnen
probeert te dringen".
Hij sloot de deur. Tessa tastte naar den
grendel en schoof dien er voor. Zij zag een
lichtstreep en wist, dat Jimmy het licht in
de andere kamer had opgestoken. Toen
werd de buitendeur geopend en hoorde zij
een levendig gesprek.
„Wat was jij aan het doen, oude duivel?
Je lag toch niet in bed? Denk je ons te
kunnen wijsmaken dat je hier in het don
ker hebt gezeten?"
„Ik heb me wat opgefrischt", zei Jimmy.
„Wat willen jullie, jongens? Is het be
neden al afgeloopen?"
„Afgeloopen? We wilden juist tot besluit
naar de bar gaan. Kom mee".
Zij hoorde een getrappel en geschuifel
van voeten. De jongelui waren vroolijk en
duwden mekaar. Toen verdween de licht
straal en hoorde zij de deur hard dicht
slaan.
„Dat was Jimmy, die schat", mompelde
zij Hij sloeg de deur zoo hard dicht, om
mij te laten hooren, dat alles in orde was.
Nu, Tessa Fisher, moet je hier uit zien te
komen, terwijl de kans gunstig is. Maar
wees voorzichtig. Gebruik je hersens. Je
moet zorgen, dat mr Turner niet in on
gelegenheid komt En jijzelf ook niet. Je
hebt deze baan bij den Vliegenden Troep
juist gekregen, en als ze je op dit uur van
den nacht uit de kamer van een jong-
mensch zouden zien komen, zou je 'm kwijt
raken".
Omzichtig kwam zij uit de badkamer te
voorschijn en vond op den tast den weg
naar den lichtschakelaar. De kamer stond
vol rook. Jimmy's sigarenkoker lag nog op
het bed, waar zij hem neergeworpen had.
Maar hij was nu open en half leeg. De jon
gelui hadden zich klaarblijkelijk van zijn
sigaren bediend.
„Je moet nog even wachten, lieve kind",
zei ze. „Jimmy zei, dat je dat doen moest,
omdat je anders op de jongelui zou kun
nen stuiten. Ik ben benieuwd, of hij zijn
woord zal houden met die champagne. Na
tuurlijk wel. Daarover hoef je je niet on
gerust te maken, lieveling".
Zij dacht weer aan het andere meisje.
Degeen, wier foto in het valies lag. Ze had
die niet erg goed bekeken.
Om een of andere reden achtte zij het
haar plicht den sigarenkoker op te ber
gen, daar zij er hem had uitgehaald. Daar
voor was het noodig het valies te openen
en natuurlijk lag daar de foto.
Zij nam er het portret voorzichtig uit;
haar groote oogen keken bijna droevig. Zij
hield het bij het licht en tuurde er naar.
„Ach hemeltje!" fluisterde zij. „Zij is
gewoonweg snoezig!"
De foto was geteekend: „Betty". Het was
het beeld van een heel mooi meisje, waar
schijnlijk niet veel ouder dan Tessa zelf,
maar, naar zij dacht, grooter. En zij be-
g-eep dadelijk dat dit meisje, dat zich
3etty teekende, in die andere wereld ver
keerde, waartoe ook Jimmy Turner be
hoorde. en waarin tearoom-meisjes niet
voorkomen.
Het gezicht was mooi en het lachte.
Maar er was iets hoogmoedigs in en
iets minachtends. Wie was zij, en wat was
zij voor Jimmy Turner?
„O", zuchtte Tessa, terwijl zij de foto
voorzichtig teruglegde, „zag ik er maar
zoo uit!"
Met een harden klap sloot zij het valies.
„Nou is het genoeg kind, je wordt maan
ziek. Het is tijd om weg te gaan. Ik weet
niet, hoe lang je hier al bent, maar het
lijken wel uren".
Inderdaad was het in het geheel niet
meer dan twintig minuten geleden, dat
zij de kamer had betreden, hoewel er in
dien tijd heel wat gebeurd was. Zij ging
naar de deur en hield er haar oor tegen.
„Daar!" zei ze, terwijl ze het licht uit
deed. „Daar komt weer iemand. Gaan die
menschen dan nooit naar bed? Het heeft
er veel van dat ik hier den heelen nacht
zal moeten blijven!"
Zij wachtte in het donker, op den rand
van Jimmy's bed gezeten. Om haar ge
dachten er voor te behoeden, af te dwalen
naar het mooie meisje, wier beeltenis in
Jimmy's valies zat, zong zij onhoorbaar in
zichzelf
„Wie zal er zorgen voor de dochter van
den huisbewaarder,
Terwijl de huisbewaarder bezig is, het
huis te bewaren?"
Plotseling werd de deur geopend. Zij had
•'ergeten ze op slot te doen, hoewel de
sieutel nog aan den binnenkant zat, waar
Jimmy hem had laten zitten Ze werd
met verbazingwekkende snelheid in een
ommezien geopend en gesloten
Maar hoe snel ook, een lichtstraal was
van de gang naar binnen gedrongen, en
zij wist, dat een man de kamer was bin
nen gekomen met haar in de kamer
was.
HOOFDSTUK IX.
Van den wal in de sloot.
„Bent u het, mr. Turner?" fluisterde
Tessa.
Er kwam geen antwoord. Maar ln de
stilte, die op haar vraag volgde, hoorde zij
duidelijk iemand zwaar ademhalen, alsof
hij hard geloopen had.
„Wie is daar?" vroeg zij, zonder van het
bed op te staan, maar wat achteruit schui
vend. Toch was zij niet angstig.
Zij geloofde zeker, dat het Jimmy was,
en dat hij haar voor den gek hield. Het
was gemeen van hem op die manier terug
te komen sluipen, want hij was niet langer
dan drie of vier minuten weg. Als hij was
teruggekeerd in de verwachting, haar weer
te kunnen kussen, zou zij hem precies ver
tellen, hoe zij over hem dacht.
Het licht werd plotseling aangedraaid.
Het, was Jimmy Turner niet!
Zij bevond zich tegenover een man, dien
zij nog nooit gezien had. Hij was in avond-
kleeding, zonder hoed of overjas, en had
een jeugdig en vrij onaangenaam uiterlijk.
Hij lachte zacht, eigenlijk was het meer
een zucht van verlichting.
„O zoo", zei hij kalm, en haalde een ci-
garet uit den mond. „Het kamermeisje!"
Tessa was natuurlijk in haar uniform
„Ik ben geen kamermeisje", zei ze stijf.
Als lid van den beroemden Vliegenden
Troep beschouwde zij kamermeisjes als
ver beneden haar.
(Wordt vervolgd).
