Halle en Anderiesen gehuldigd - D wereldkampioen schaken
TESSA
76,te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
Dr. MAX EUWE WERELDKAMPIOEN SCHAKEN,
in ,,Bellevue" in Amsterdam vond gisteravond de laatste partij in den
titanenkamp plaats, welke in remise eindigde. Links de nieuwe wereldkampioen,
rechts dr. Aljech'in.
MOÏOItWEDSTRIJDEN IN DE SNEEUW. Op het landgoed
„Duynrell" in de omgeving van do residentie werden de kampioen
schappen van Zuid-Holland verreden, georganiseerd door de
K.N.M.V. Jan Bosman op Royal Enfield.
LEO HALLE EN" ANDERIESEN werden voor hun kranige prestaties tijdens den
wedstrijd IerlandNederland, vóór den aanvang van den wedstrijd Ajax-Go-Ahead
gehuldigd. Voor muzikale opluistering zorgde de mondharmonicaclub „Tubantia".
DE JEUGD VAN VOLEX- PROF. J. HUIZIN.GA hield voor
DAM - beproeft de sterkte den Nederlandsehen Journalistenkring
in Hotel Wittebrug jn de residentie, n
van het ijs. causerie over ,,de taak van de pers".
door RICHARD STARR.
Vertaald door A. RIEWERD.
Ji
HOOFDSTUK II.
Zij staat op.
Met de medewerking van een wekker
utwaakte Tessa om half zeven. Daar het
snd November was, was het pikdonker. Zij
s'ak haar kaars aan en bleef nog een paar
®'-nuten nadenkend in bed liggen.
Haar gedachten schenen plezierig te zijn,
®aar niemand weet ze. Waaraan denken
'-aroom-meisjes, als zij nog tien minuten
ia bed liggen?
hezen morgen was het schoonmaaktijd
'a den winkel, en zij moest om acht uur
"Peewekt en flink en vol ijver op haar
*_etk zijn. Er was niemand om Tessa op
«d een kop thee te brengen, om haar te
aelpen wakker worden. Zij moest zichzelf
takker maken en zonder ontbijt op weg
taan. Dat kreeg zij in den winkel. Zij
sprong uit bed en gaf zichzelf de hand.
■Vooruit mijn kind, je moet voortmaken,
heve help, ik wou, dat ik een markiezin of
^O'rts was. Maar ik denk, dat er ook tea-
rtommeisjes moeten zijn".
nam haar spons en handdoek en haar
'aars en opende de deur heel zacht, om
4e ander slapers niet te storen.
Het was erg koud, maar hoe tenger zij
ook was. scheen Tessa het toch niet te
voelen. In nachtgewaad en pantoffels sloop
zij naar beneden, naar de volgende ver
dieping, waar de badkamer was, en haastte
zich voorbij mr. Banks' deur.
Mr. Banks behoefde op dit uur niet op te
staan, en deed het in den regel ook niet.
Maar nu en dan had hij een hatelijke ma
nier zijn deur juist te openen, als zij voor
bij kwam. Tessa wist, dat hij dat met op
zet deed.
Zij bezat geen ochtendjapon en haar
mouwloos nachtcostuum was er niet op be
rekend warm te maken. Men had het in
een enveloppe van gewone grootte kunnen
stoppen, en dan zou het voor zeven en een
halven cent of uiterlijk tien cents per post
verzonden hebben kunnen worden.
Natuurlijk had zij haar ouden regenman
tel om kunnen slaan. Maar meestal deed
zij dat niet. Tijd is gemaakt voor slaven
en tearoom-meisjes, en je kunt je des
morgens niet veroorloven dien te verkwis
ten. Dezen keer verscheen mr. Banks niet
in zijn geliefkoosde rol van loervogel. Tessa
bereikte de badkamer, zette de warmwa
terkraan open, tot zij er zoo goed als zeker
van was, dat het water daaruit niet zoo
koud was als dat uit de andere kraan en
sponste zich toen af.
Verschillende menschen hebben ver
schillende gedachten over luxe. Wa' ge
schikt is voor een tearoom-meisje, be
hoeft niet noodzakelijk geschikt te zijn voor
laten we zeggen een markiezin. Tessa
waschte zich met water, dat bijna ijskoud
was. en droogde zich toen hard af. De
weelde komt, als men klaar is. Het is iets,
dat sterke zenuwen vereischt.
Midden in de afdroog-bewerking werd
het kleine stukje kaars, waarmede Tessa
vurig gehoopt nad, te zullen toekomen,
plotseling een brandende fakkel.
Het was in papier gestoken. Was en pa
pier brandden tezamen, en Tessa, die dat
zag, wist, dat de minuten van het kaars
leven geteld waren
Er was geen gas in het dakkamertje, en
bovendien draaide mrs. Potts den gas
meter 's nachts altijd dicht om die akelige
gewoonte van huurders, in bed te lezen,
te voorkomen.
Op den terugtocht naar haar kamer
ging de kaars met een vreeselijken stank
uit. Het was haar laatste, en zij had het
vooruitzicht zich in het donker te moeten
aankleeden. Dat ontmoedigde haar echter
niet. Haar kamer was klein en zij wist,
waar alles lag.
Toen zij uit haar dunne nachtjapon
slipte, werd er zacht op de deur geklopt.
„Bent u dat, mrs. Potts?" vroeg Tessa.
„Neen, ik ben het Banks".
„Lieve help! Wat is er, mr. Banks?"
„Kan ik u even spreken?"
„Neen! Zeker niet! Wat is er?"
„Ik dacht, dat u het misschien wel pret
tig zoudt vinden, met mij naar een voor
stelling te gaan. Theater; het is een goede
voorstelling. Ik heb twee kaarten voor
morgenavond".
„Ik weet nog niet, wat ik morgenavond
zal doen, mr. Banks, dank u. Ik zal het u
nog wel zeggen".
Banks droop af onder het mompelen
van onverstaanbare klanken. „Ik zal heel
voorzichtig met dien man moeten zijn"
mompelde Tessa, terwijl zij voortging zich
in het donker te kleeden. „Ik geloof, dat
hij al diep tijd. op de loer beeft gelegen.
Het was misschien wel goed, dat de kaars
uitging".
Toch voelde zij zich licht opgewonden.
Zij mocht mr. Banks niet. Hli was klein,
kleiner dan zijzelf, en zag er heelemaal
niet uit om over te roepen. Zijn boorden
waren altijd gekreukt en niet al te schoon.
Maar het feit, dat hij haar naar een
schouwburg wilde meenemen geen sim
pele bioscoop en er toe over was ge
gaan kaarten te koopen vooropge
steld, dat hij ze had gekocht gaf te ken
nen, dat zij er nog niet zoo kwaad uitzag.
Dat was opbeurend
„Er moet toch wel iets aantrekkelijks
aan mij zijn", vertelde zij zichzelf.
Tessa woonde in West Ham en zwoer bij
People's Palace. Het filiaal van de uit vele
winkels bestaande zaak. waarin zij werk
zaam was, lag in het Fleetstraat gedeelte.
Eens in de week moesten de meisjes om
acht uur 's morgens in den winkel zijn,
om dien schoon te maken, koper te poet
sen, en zoo voort. De winkel werd om
negen uur geopend.
Toen zij buiten kwam, regende het. Dit
ontmoedigde haar niet erg. maar toen zij
aan het eind van de straat kwam en een
blik wierp op de klok bij den juweliers
winkel, die de Greenwichtijd aangaf, uitte
zij een kreet van schrik. Het was half
acht!
„Oh!" mompelde zij. „Ik ben er bij!
Dat horloge van mij heeft wel meer lage
streken uitgehaald. Het moet twintig mi
nuten achter zijn. Ik kom minstens een
kwartier te laat. Dit is mijn ongeluksdag.
Ik zal dat horloge weggeven aan iemand
dien ik niet kan uitstaan Ze moesten
zulke horloges niet verkoopen. Ze zijn ge
vaarlijk".
Het geluk diepde haai' plet. Toen zij den
hoek bereikte, waar zij gewoonlijk haar
bus naar de stad pakte, stond er een
groote en vastbesloten menigte met pre
cies hetzelfde doel ais Tessa.
Twee bussen gingen voorbij, van binnen
en buiten vol. En ander, zonder zit
plaatsen bovenop, was buitenop betrekke
lijk leeg. Maar in dien regen buitenop te
zitten was ondenkbaar. Tessa wachtte met
een hart, dat haar in de schoenen zonk.
Weer kwam er een bus in het gezicht. Zij
deed mee aan het gedrang en werd, daar
zij licht en tenger gebouwd was, door
zwaarder gewicht en aantal weggeduwd.
Tweemaal probeerde zij opnieuw voor
uit te dringen, maar moest voor haar
eigen bestwil terug trekken.
„Dit is het begin", bromde zij. .Lieve
ling, als je miss Lightfoot ontmoet, ga
je hoep de laan uit".
Tegen den trottoirband, aan den over
kant van den weg, en iets verder dan
waar zij stond, wachtte een auto. Een
jonge man, die gestopt had, om zijn rul-
tenwisscher na te zien, had met de groot
ste belangstelling Tessa's moedige pogin
gen gadegeslagen. Zijn auto stond met
den kop van de stad af. Hij reed een
meter of vijftig voort, draaide om en reed
weer naar den trottoirband, juist toen
Tessa op het punt stond een nieuwen aan
val te wagen.
Zij keek recht in een glimlachend ge
zicht, een heel prettig gezicht. Een van die
jonge mannen, waaraan zij soms dacht,
als zij haar gedachten den vrijen loop liet.
Die jongelieden, die tot een ahdere wereld
behoorden dan zij Deze jonge man nam
tot haar onuitsprekelijke verbazing den
hoed af en sprak haar aan, alsof dat iets
heel gewoons was.
Wordt vervolgd).
IN TEGENWOORDIGHEID VAN PRINSES JULIANA werd het 25-jarjg bestaan van de afdeelmg Hilversum van het Nederlandsche Roode Kruis her
dacht. In de raadszaal van het gemeentehuis wordt de Prinses toegesproken
door den burgemeester.
