Het huwelijk Van den Hertog van Gloucester en Lady Alice Scott
DE ONBUIGZAMEN
76ste Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON.
GISTERAVOND BRACHT PRINSES JULIANA
een bezoek aan het Amsterdamsche Lyceum, om
de opvoering bij te wonen van het leekenspel
,,Elckerlijck". De aankomst van de Prinses.
taar het Engelsch van J. S. FLETCHER
door mr. H. J. H.
|21)
Hoyland schudde het hoofd en
I;,™1® een uitdrukking van verbolgen-
I Md op zijn gezicht.
Jk verlang geen vrije woning van wien
lh» 00'i' mcneer Carsdale!" antwoordde
I ani "Als vad€r en moeder ergens
I f"0® heen wilde brengen, dan kon ik ze
I SF™ mooiste huis van Halfirth zetten...
Inet> nog wel wat geld. En al hebben we
lêralLmeer dan een vormelijke huur aan
IE™!* voor deze woning betaald, dan
I i omdat het een oude, vast-
13, Sdwoonte waser bestaan
I ^™te'aties tusschen ons en de Scar-
on"'. er z'in huwelijken tusschen de
'hands en de Scarpes geweest, zooals u
I stm« kerkarchief kunt zien. Het is een
I ditk' lage streek van Scarpe om ons
I "oven ons hoofd te verkoopen
I nSjhew Scarpe had recht om met zijn
I oS™!1? de doen wat hij verkoos", viel
1 U-in k geen z'n had te redetwisten,
I na „em uit. „En ik heb recht om met
111 Jmi"? 'e doen wat 'k Wil. Al dit land
I te, °"et mijne en ik zeg je. dat ik over
1 dia, jaan<3en dit huisje noodig heb En
te ,e Been zin schijnt te hebben om
li m °P vriendschappelijken voet
me al te handelen, zal lk er verder
over zwijgen. Als Je er nog eens over na
gedacht hebt en dan tot redelijker inzich
ten komt, nou, dan kun je het tegen mijn
zaakwaarnemer Hargreaves gaan vertel
len. Hij heeft volmacht om een schikking
met je te treffen, zooals je maar wilt".
Hij keerde zich om en liep naar het
hek. Toen hij reeds eenige schreden ver
was, kwam Hoyland hem achterop.
„Meneer Carsdale", zei hij. „Ik vraag
niets voor mezelf en zal dat nooit doen
van wien ook. Maar mijn oude vader en
moederik zeg u, dat die het niet
overleven zullen, als ze hier vandaan moe
ten. Heb met hen een beetje medelijden.
Laat hen hier hun dagen eindigen. Het
zal werkelijk niet zoo lang meer duren.
Ze gaan allebei hard achteruit. Geef hun
uitstel tottot het zoover isen
dannou dan zal ik zelf hier vandaan
gaan, zoodra ze begraven zijn. Kijk nu
toch naar mijn ouden vader daar!
zijn eenige plezier is nog te zitten kijken
naar de dingen, die hem van ouds zoo be
kend zijn.wat zou het voor hem zijn,
bedenkt u dat toch eens, als hij ergens
anders heen moest!"
„Het zou anders heel wat beter voor
hem zijn als hij niet langer in zoo'n dom
pig en vochtig huis behoefde te wonen, als
het hier is", zei Oliver, doorloopend, zon
der zich te laten vermurven. „Hij zou een
heel nieuw leven beginnen, als je mijn
voorstel wilde opnemen volgens de vrien
delijke bedoeling, waarmee het gedaan is
en als je hem zijn laatste dagen liet slij
ten in een keurig, nieuw huis. Maar er zijn
r.u eenmaal menschen op de wereld, die
niet weten, wat het woord dankbaarheid
beteekent!"
Hoylands gezicht betrok en het had er
allen schijn van, dat hij in een vlaag van
woede zou uitbarsten. Maar hij bedwong
zich plotseling en keek Carsdale recht in
de oogen.
„Best, meneer Carsdale!" zei hij. „Ik zal
het goed onthouden. Niets vergeten!"
Oliver gaf er geen antwoord op. Hij ging
het bosch weer door, uit zijn humeur en
spijtig gestemd. Wat had zoo'n kerel als
die Hoyland sentimenteel te zijn? Senti
menteel zijn was een weelde voor hen, die
het betalen konden.Abe Hoyland deed
beter op zijn eigen zaak te letten en te
werken. Kwestie van gevoel!er was al
veel te veel gevoel aan die paar bunders
land verknoeidMatthew Scarpe was
ook al met gevoelskwesties aangekomen!
En die ouwe heks, die Miriam, zou er ook
zeker mee komen aandragenen
En juist op dat oogenblik trad Miriam
hem van achter een boschje kreupelhout
tegemoet. Oliver deed een stap achteruit,
toen hij haar zag.
De vrouw was doodsbleek van woede,
haar oogen schoten vuur en haar vale lip
pen waren opgetrokken als die van een
nijdigen hond. En even onverwachts als
ze verschenen was, begon ze ook te spre
ken, terwijl ze haar verweerde werkhan
den tegen den verleider van haar zoon
ophield.
„Zoo, ben je bezie het stukje land te
bekijken, dat je mijn zoon afgetroggeld
hebt?" vroeg ze met een grijnslach, die
Oliver haar bijna ontsteld deed aanzien.
„Ga je gang! Kijk goed uit je oogen!
Geniet er van! Maar kijk mij ook eens
aan! Ik heb je wat te vertellen! Ik weet,
wat je denkt ik kan in je gemeene
hersens en in je valsche hart zien. Ik
weet, als had je het me zelt verteld, wat je
plannen zijn,ik snap ze volkomen.
plannen voor de toekomsten Je bent
al een man van zestig jaar. Luister
eens!bouw maarje zult toch
nooit wonen in wat je gebouwd hebt!
Voer je plannen uiten je zult ze in
duigen zien vallen! Verbeeld je, dat je
hier leven brengten je brengt niets
anders dan den doodZoo zeker dat
water daar stroomt, Carsdale, zoo zeker
komt dood en teleurstelling en de misluk
king van de plannen op je af!"
Oliver had onder haar woorden zijn
hoofd hoog opgericht en toen hij sprak,
was zijn stem droog en zakelijk.
„Ik zal je eens vertellen, hoe de zaak
staat, vrouw Scarpe. Ik zal ditmaal je drei
gementen over het hoofd zienmaar
ik zal je ook iets vertellen. Jij loopt op
mijn grond, maak dat je er af komt!"
Maar voordat hij uitgesproken was, had
Miriam zich al omgedraaid. Ze keek snel
om zich heen, liep dwars door de weiden
heen en klauterde vlug tegen den omrin
genden rotswand op. De ochtend was nog
niet voorbij, toen zij haar huiskamer bin
nen trad en haar zoon met zijn derde
kruik bier voor zich zag zitten. Matthew
had zich bar terneergeslagen gevoeld en
had zijn troost bij het biervat gezocht.
„Ik heb gehoord, dat je een boerderij
ergens in het laagland wilt hebben", zei
Miriam alsof ze tot een vreemde sprak.
„En als dat eens zoo was?" bromde
Matthew.
„Ga dan maar! Ga er een zoeken!
Neem je geld mee.... het is bloedgeld!
Ga wanneer je maar wilt Ik blijf
hier waar ik getrouwd ben! Er zal wel
iemand gevonden worden, die me begra
ven zal, als het zoover is. Maar jijder
uit! Weg met je.... ik wil je nooit meer
zien, hoor je!"
HOOFDSTUK XI.
Vóór wat, hoort wat!
Gedurende de week, die volgde op hun
vrij gemoedelijke scheiding, deed Oliver
geen enkele poging om met zijn zoon in
verbinding te komen. Als Louis het dan
het beste gevonden-had om van elkaar te
gaan, dan moest het maar zoo zijn! Oli
ver was er de man niet naar om zich op
te dringen aan menschen, die een anderen
weg wilden gaan dan hijzelf. Hij gaf geen
antwoord op den brief van Louis en, om
dat hij, na zijn ruzie met Bickerdyke, niet
meer in de club kwam, was er ook niet
veel kans, dat ze elkander zouden ont
moeten. De werkplaats, waar Louis zich
met zijn uitvinding bezig hield, lag aan
het andere einde der stad, ver van de fa
briek van zijn vader en hij was niet ge
wend, zich evenals zijn vader, veel op
straat te laten zien. Als die twee elkander
trouwens op straat of op de Markt zou
den ontmoet hebben, dan zouden ze elkaar
volstrekt niet onaangenaam bejegend
hebbenze zouden heel vriendschap
pelijk een paar woorden hebben gewisseld
en even koeltjes afscheid hebben geno
men, als ze elkaar hadden begroet. Louis
begreep zijn vader en Oliver, al begreep
hij zijn zoon dan ook niet volkomen, had
toch een zeker ontzag voor hem en be
schouwde hem als een verstandig jong-
rnensch. En Oliver had eerbied voor
iedereen, die zich van de gewone massa
wist te onderscheiden, al was het ln nog
zoo'n onbeteekenend ding.
(Wordt vervolgd).
BE GELUKKIGE BRUID. Lady Alioe Scott rijdt in
do glazen koets van haar huis naar het Buckinghampaleis
yoor de huwelijksvoltrekking.
GROOT WAS DE BELANGSTELLING VOOR HET PRINSELIJK HUWELIJK. MINISTER SLINGENBERG BEZOCHT te Rumpen het
De menigte voor het Buckinghampaleis, toen het bruidspaar op het R.K. en Christelijk werkkamp voor jeugdige werkloozen.
balcon verscheen. De minister bij een der werkobjecten.
GISTEREN WERD HET HUWELIJK VOLTROKKEN Tl SSCHEN DEN HERTOG
VAN GLOUCESTER, den derden zoon van den Engelschen koning en lady Alice
Scott. Men ziet het bruidspaar op het bah-nn van he Euckuighampaleis, dankend vooi
de enthousiaste toejuichingen van de samengestroomde menigte. Naast hen de Konim
en de Koningin, prinses Mary, en de kleine prinsessen aiizabeth en Margaret Ros-
