Stranding motorschoener „Kalba'' - Engelsche troepen naar Egypte
GEVAARLIJK SPEL
76ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
DE STORM heeft ook in Engeland flink
huis gehouden. De oude promenade te Har
rison door de golven geheel yerniéld.
PRINSES ILEANA de gemalin van
aartshertog Anton van Habsburg in
boerinnekleeding bij de opening van
een landbouwtentoonstelling.
DE HULDIGING VAN COR BLEKEMOLEN
in het Stadion te Amsterdam ter gelegen
heid van zijn 25-jarige wieler-loopbaan. De
heer Strengholt spreekt den jubilaris toe.
AAN' DE TE VELDE STAANDE KOOL worden groote verwoestingen aange
richt door de z.g. luizenplaag. De oogst is op de meeste plaatsen voor 80 pCfc.
vernield. Totaal kaal gevreten kool planten te Langendijk.
Uit het Engelsch van PAUL TRENT
door ADA VAN ARKEL
67)
HOOFDSTUK XL.
In de aangrenzende kamer luisterden
de prins en de baron door zorgvuldig aan
gebrachte kijkgaten en hun gezichten
drukten groote voldoening uit, want ze
waren beiden overtuigd, dat Hallam hun
werktuig was en dat zij er in zouden sla
gen hem te behouden.
„Het is een handige kleine duivel",
Luisterde de baron goedkeurend.
„Maar de baron zegt, dat hij je kan
rumeeren. Is dat waar?" zei Valda.
„Ja. Als ze me bij de admiraliteit ver
raden zou ik voor de rest van mijn leven
de gevangenis ingaan of gefusilleerd wor
den", zei Guy.
„Dan moet je toegeven. Je bent in ge
vaar. Ik ben bang", riep ze.
„Ik ben zoo beu van de heele geschie
denis".
„En ik dan? Guy. Niets anders komt er
op aan zoolang wij maar samen zijn. Bo
vendien zal er geen gevaar bij zijn. Het is
heel natuurlijk dat jij me schrijft. De ba
ton heeft de code uitgelegd. Lieveling, ik
smeek je. doe wat ik vraag".
Ze kuste hem telkens weer en slaakte
ten kreet van vreugde toen hij scheen te
tullen toegeven.
„Ik wist wel, dat je verstandig zoudt
zijn. Zeg dat je het doet en dan zal lk hen
terug roepen".
„Neen", zei hij heftig.
„Het zijn er de mannen niet naar om
zich te laten voor den gek houden. Ze zul
len je verraden en wat moet ik dan be
ginnen?"
Ze speelde uitstekend comedie en zij
verborg haar gezicht aan zijn borst, hef
tig snikkend.
,,Er is aan haar een groot actrice voor
de wereld verloren gegaan", fluisterde de
prins.
„Ze zal het wel winnen", antwoordde de
baron op denzelfden zachten toon.
„O, Guy. Wat zou mijn leven zijn als ik
jou niet had. Mijn hart zou breken. Ik zou
sterven Wees lief voor me. Vraag lk nu
zooveel?"
„Alleen maar mijn eer".
„Maar ik geef jou mezelf".
Ze kuste hem weer en haar oogen
waren vol van wilde smeeking.
„Prachtig", mompelde de prins.
Guy vond dat hij nu wel beginnen kon
toe te geven. De spanning was hevig ge
weest, zijn slapen klopten, maar haar
armen hielden hem stevig vast.
„Ik kan je niet opgeven", riep hij.
Terstond was ze opgesprongen en liep
naar de deur.
„Baron", riep ze triomfantelijk, en ging
toen weer naar Guy toe om hun terug
keer af te wachten.
En toen zij binnen kwamen, had ze
haar arm door die van Guy gestoken en
keek hen aan.
„Mijnheer Hallam zal verstandig zijn",
kondigde ze aan.
„Goed", zei de prins. „En nu uw beloo
ning".
Hij haalde uit zijn vestzak een ring met
een grooten diamant.
„Geef me uw hand", zei hij en zij
slaakte een kreet toen ze het magnifieke
kleinood zag schitteren.
„Een vorstelijke gift", zei ze dankbaar.
„Nu nog een glas wijn tot besluit",
stelde de prins glimlachend voor en toen
de glazen gevuld waren, hief hij het zijne
op en zei plechtig: „Op den dag", en keek
Guy strak aan.
„Op den Dag", antwoordde deze.
„Bedoelt u onzen trouwdag?" vroeg
Valda luchtig. „Die zal gauw zijn'".
Ze deed haar mantel dicht.
„Ik ben moe. Je kunt me naar huis
brengen, Guy. Goeden nacht, prins. Goe
den nacht, baron".
„Goeden nacht", zeiden de Duitschers
en eenige oogenblikken later zaten Valda
en Guy In de auto van den baron.
.Dat zou ik niet graag nog eens door
maken", zei hij heesch en veegde zijn
voorhoofd met zijn zakdoek af.
Haar hand lag op de zijne en hij voelde
hoe heftig die beefde.
„Je was bewonderenswaardig. Engeland
heeft je veel te danken", zei hij ernstig.
„Geloof je dat we er hem van overtuigd
hebben dat je een landverrader bent?"
vroeg zij.
„Ja", zei hij vol vertrouwen.
„Wat een dwazen! Wat een groote dwa
zen! En dat zijn nu mannen, die zich zelf
geluk wenschen met hun intelligentie Om
te denken dat jij Engeland zou kunnen
verraden! De idioten!" riep ze min
achtend.
„Zullen ze ons vertrouwen?"
„Ja, en zul jij me mooie minnebrie
ven schrijven?"
„Het is niet goed om jou dat te laten
doen. Je bent een jong meisje. Je moeder
was wat anders".
„Ik ben bereid het voor jou te doen".
„Je zult er niet veel gevaar bij loopen
tenslotte. Misschien komt er geen oorlog".
„Twijfel jij daar nog aan?" vroeg ze
heel ernstig.
„Zelfs als de oorlog uitbreekt zul jij
geen gevaar loopen. Niemand in dit land
zal jou straffen".
„Gelukkig dat je aan mij gedacht hebt.
Dat zal ik nooit vergeten".
De auto stopte voor de deur.
„Ik vraag je niet om nog boven te ko
men. Ik ben erg moe. Dag liefste!" zei ze
teeder.
„Dag Valda. Je hebt je kranig gehou
den, ik zal het den admiraal vertellen".
„Het was voor jou, alleen voor jou", zei
ze vurig.
Hij trok haar naar zich toe en kuste
haar teeder op de wang.
„Goeden nacht. Je bent dapper ge
weest".
Valda keerde zich bij de deur om en
wuifde hem na. Ze dacht pas aan Stella
toen zij den sleutel in het slot stak. De
opwinding was voorbij en ze voelde zich
afgemat. En toch moest ze sterk zijn,
want de strijd was nog niet ten einde.
Stella was in de zitkamer en stond met
°en booze uitdrukking op haar gezicht op
toen ze binnen kwam.
„Je bent me een verklaring schuldig",
begon ze opgewonden.
Ze had al den tijd, dat Valda weg was,
over de woorden, die ze gehoord had, na
gedacht. Ze konden maar één beteekenis
hebben dat Guy een spion was, en toch
zei haar instinct haar dat zooiets onmo
gelijk was. Eén ding was zeker Valda
was in den Geheimen Duitschen Dienst.
Er was ergens een geheim en dat zou ze
oplossen.
„Met wat voor recht vraag je me dat?"
vroeg Valda bedaard.
„Met het recht van mijn liefde voor Guy
Hallam".
„Dat recht erken ik niet. Ik kan je geen
uitleg geven".
„Dan moet ik naar mijnheer Hallam
gaan".
„Dat kan ik je niet beletten. Maar ik
waarschuw je vooruit, je zult hem alleen
hinderen".
„Daar kan ik niets aan doen. Ik voel dat
hij in groot gevaar verkeert. Jij bent een
spion en je hebt een val voor hem uitgezet"
„Dat is niet waar. Maar ik kan je niets
zeggen. Hei is heel jammer dat je gehoord
hebt wat niet voor jouw ooren bestemd
was".
„Ik begrijp dat je dat vindt ik heb
je ontmaskerd en ik herinner me nu zoo
veel dingen".
„Ik wou dat je weg wilde gaan", zei
Valda afgemat.
Stella ging terstond en keerde naar haar
hotel terug. Het was reeds laat en tot haar
verbazing werd ze in de hall aangehouden
door een bediende.
„Mevrouw Cameron is gekomen, juf
frouw. Ze is in haar oude zitkamer en
heeft de boodschap gegeven, dat u bij haar
moest komen zoodra u terug kwam".
(Wordt vervolgd).
