Auto onder trein - Huldiging van een honderd-jarige
GEVAARLIJK SPEL
76sle Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Tweede Blad
FEUILLETON.
EEN REUS ONDER DE ZEEHONDEN. Een enorme DE RONDE VAN EYGELSHOVEN. De start der profs voor de HET VOOR REKENING VAN DE K.P.M. op de werf van de machinefabriek en
ïeekond in den ,,Zoo" van de Brusselsche wereldtentoon- ronde van Eygelshoven, die Zaterdag onder groote scheepswerf P.. Smit jr. N.Y., gebouwde nieuwe schip Ja-nssens", maakt
stelling. Het dier weegt 3000 K.G. belangstelling verreden werd. een proefvaart. De „Janssens" verlaat IJmuiden.
Ongeluk op bewaakten spoorwegovergang.
Op den bewaakten spoorwegovergang bij Meppel is een auto door een rangeerlocomotief
gegrepen, doordat de boomen nog openstonden. De beide inzittenden kregen slechts lichte
verwondingen. De ruïne.
DE DERDE DAMESRIT van de
Kon. Ned. Motorrijders Vereeniging
bij den Haag. Mej. v. Hattum werd
winnares van den gouden motor
rijwiel armband.
DE AUTO DIE BIJ MEPPEL op den bewaakten
overweg onder een trein kwam. De totaal vernielde
wagen onder den locomotief.
WEDSTRIJDEN OM DEN A.R.O.L.-BEKER TE AMSTERDAM.
den strijd tusschen U.V.-V. en H.B.S.
Moment uit
DE HONDERDSTE VERJAARDAG VAN DE WEDUWE HENDRIKS-
T00RENS TE MAASTRICHT werd onder groote belangstelling ge
vierd. Het krasse oudje op haar rijtoer door de stad.
Vit het Engelsch van PAUL TRENT
door ADA VAN ARKEL
I!)
.Ze riep Marie en gaf haar orders voor
ju diner. De eerstvolgende uren konden
har lot beslissen en ze moest al haar best
om te slagen. Nog nooit had ze zich
£"eel moeite gegeven om mooi te zijn.
zwarte japon was laag aan den hals
toonde de schoonheid van hals en
«ouders. Haar eenige sieraad was een
paarlen ze droeg geen ringen
"aar handen behoefden ook geen ver
eng. De bleekheid van haar wangen
«hoogde nog het schitteren van haar
Haar lippen waren rood door ge-
"Mrood bloed en goede gezondheid.
«Mademoiselle ziet er lief uit van-
liu 261 Marie bewonderend. Maar
uioa dacht nog diep na. Over een paar
"JMeri zou Guy hier zijn en ze moest op
ïj? zijn voorbereid. Hij moest in ieder
•hal nooit weten, dat ze in relatie had
S?an tot den Duitschen Geheimen
ff. Wanneer ze terug zag op de vele
■«sten, die ze aan den grootsten vijand
t; Engeland had bewezen, begreep ze
hi) haar zou veroordeelen om wat ze
waan had. In haar verbeelding zag ze
r^de afkeuring en verachting in zijn
BjEhtolijk besloot ze om Sylvester's aan-
aan te nemen, wanneer haar schoon
heid Guy vanavond niet veroverde. Er
werd gebeld en haar hart begon luider te
kloppen. Marie bracht een prachtig bou-
o.uet bloemen. Er hing een kaartje aan
graaf Feldenstein en zij wendde zich af.
„Zet ze maar in de keuken", zei ze tegen
de dienstbode.
„Maar
„Ik wil ze hier niet hebben. Neem ze
dadelijk mee", zei Valda bevelend.
Eenige minuten later weerklonk de bel
weer en ze sprong op. De deur ging open
en Guy kwam binnen.
„Trek je mantel aan. Ik heb de taxi
aangehouden. Waar zullen we dineeren?"
vroeg hij toen hij haar de hand gaf.
„Hier. Ik heb niets geen lust om uit te
gaan. De portier zal de taxi wei weg
zenden".
Guy keek in de kamer rond. Zij ademde
rust en gezelligheid en met een zucht
zonk hij in een leunstoel neer. Het was
prettig om in gezelschap van 'n sympa
thieke vrouw te zijn, een paar uur zou hij
zijn verdriet kunnen vergeten. Ja, Valda
was een goede kameraad en misschien
had ze wel nieuws van Stella.
„Ik heb een cocktail voor je klaar ge
maakt", zei ze opgewekt en bracht twee
glazen op een blaadje.
„Je verwent me", antwoordde hij
lachend.
„Ik hoop dat je het prettig vindt om
hier te zijn, vriend Guy", zei ze.
„Je geeft me zoo'n rust. Ik ben blij, dat
we hier blijven dineeren".
„Het eten is bijna klaar en Marie zal
zichzelf vandaag overtreffen".
Inderdaad was het diner voortreffelijk
en Valda gaf er een goede oude Bourgogne
bij, een echte mannenwijn. Ze had genoeg
wereldkennis, om te begrijpen, dat een
man, die goed gedineerd heeft, tevreden is.
Ze had zelfs de moeite genomen naar een
sigarenwinkel te gaan en een kistje fijne
sigaren te koopen. Ze reikte hem zelf de
lucifer en keek toe hoe hij een diepe rook
wolk inhaalde.
„Dat is de gemakkelijkste stoel leg je
voeten op een andere, als je wilt. Ik zie
een man graag op zijn gemak".
„Je verwent me heusch, Valda. Je weet
hoe het een man naar den zin te maken".
„Ik heb in de wereld geleefd".
„Maar je hebt niet het gewone leventje
geleid van een jong meisje. Ik heb me dik
wijls over je verwonderd. Was je vader bij
de marine?"
„Ja. Hoe weet je dat?" vroeg ze zacht.
„Admiraal Langton heeft het me verteld.
Hij was een vriend van je vader".
„Weet je hoe mijn vader gestorven is?"
„Ja. De admiraal gelooft niet dat hij
schuldig was".
„Ik zou admiraal Langton wel eens wil
len ontmoeten". Haar oogen waren zacht
geworden en hij meende er tranen in te
zien.
„Je hebt me je vriendschap aangebo
den vrienden moeten altijd heel op
recht tegen elkaar zijn. Vertel me wat je
weet over baron Branden".
„Laat mij nu eens gebruik maken van
mijn vrouwelijk privilege eerst de da
mes. Waarom heb je toegestaan, dat
iemand zich vermomde als je vader?"
„Hoe weet je dat?" vroeg hij ontsteld.
„Vrouwenoogen zien dikwijls scherper
dan die van mannen".
„Ik kan het je niet zeggen", zei hij na
een stilte. Hij was even in de verzoeking
gekomen haar in zijn vertrouwen te ne
men, maar herinnerde zich zijn belofte
aan den admiraal.
„Dan kan ik jouw vraag ook niet beant
woorden. Toch vind ik dat je me eenigen
uitleg schuldig bent".
„Dat ben ik met je eens, maar het ge
heim is niet het mijne".
„Ik ken je geheim", zei ze bedaard, maar
hij lachte ongeloovig.
„Zal ik het je vertellen?" vroeg ze en
hij knikte toestemmend.
Langzaam stak ze een sigaret aan en
haar oogen waren op hem gevestigd.
„Je moet niet vragen hoe ik het te we
ten ben gekomen dat spreken we af.
Baron Branden is het hoofd van den Ge
heimen Duitschen Dienst in dit land".
„Ik denk dat je moeder je dat verteld
heeft."
Ze vond het prachtig dat hij dat ver
onderstelde, en eigenlijk was het ook de
waarheid.
„Mijn moeder heeft het me lang geleden
verteld. Je bent in de macht van den ba
ron. Hij denkt dat je voor hem werkt".
Guy was te verontrust over haar be
kendheid met de feiten om een opmer
king te maken.
„Hij vergist zich, want in werkelijkheid
werk je voor je eigen Geheimen Dienst".
„Hoe weet je dat?" vroeg hij streng.
„Door mijn gezond verstand en intuïtie.
Om te beginnen herkende ik Sylvester. Je
zult je herinneren dat ik hem op jouw
kamers ontmoette dien dag, dat je zoo in
de narigheid zat. Ik had alleen maar de
dingen te combineeren."
„Je bent heel slim. Niet dat ik toegeef,
dat je gelijk hebt", voegde hij er met
plotselinge energie bij, toen hij begreep
hoe gevaarlijk die wetenschap van haar
kon zijn.
„Ik verwonder me, dat de baron je ver
trouwt, maar misschien kan ik dat ook
verklaren. Je hebt hem bezocht in ver
band met dienstneming in de Zuid-Ame-
rikaansche Republiek. Hij heeft een val
voor je uitgezet en daar ben je ingeloo-
pen. Hij meende tenminste, dat hij je ge
vangen had. Dat verklaart alles".
Guy was hoe langer hoe minder op zijn
gemak geworden, terwijl hij luisterde.
„Ik denk daar juist aan iets, admiraal
Langton zei, dat hij je graag zou ontmoe
ten de dochter van zijn ouden vriend".
„Ik begrijp je, Guy. Je bent bang voor
wat ik weet. Je wilt de verantwoordelijk
heid op de schouders van den admiraal
schuiven. Denk je dat ik je zou willen
benadeelen?" vroeg ze heftig.
„Ik ben niet ongerust over mijzelf. Er
staan grooter belangen op het spel".
„De belangen van je land. Je bent bang,
dat als ik alles aan den baron vertel, je
spel bedorven zal zijn. Is het niet zoo?"
„Ik moet alle mogelijkheden in aanmer
king nemen".
„Ik zal je admiraal opzoeken. Je kunt
afspreken voor een uur zoo vroeg als je
zelf wilt, morgenochtend. Is dat goed?"
„Valda, het was lief van je om me alles
te zeggen. Maar als jij de vermomming
van Sylvester doorzien hebt, hoe staat het
dan met den baron? Hij heeft mijn vader
ook ontmoet".
(Wordt vervolgd), j
