GEVAARLIJK SPEL
768,e Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
TENNISWEDSTRIJDEN HOLLAND—FRANK-
RIJK TE NOORDWIJK Vines in actie.
DE JAARLIJKSCHE WEDSTRIJDEN IN HET Z.G. VOGELSCHIETEN DER GELDERSCHE SCHUTTERSGILDEN
te Arnhem. R. Hokfoortvan de Stokkumsche gilde werd Koningschutter 1935. Hij wordt door zijn gildebroeders triom
fantelijk rondgedragen.
De nationale zilvertentoonstelling in De Lakenhal alhier.
Links. De opening der tentoonstelling. Tijdens de rede van burgemeester v. d. Sande. Bakhuyzen. Rechts: Inzending van H. M. de Koningin, betreffende zilver
werk van wijlen H. M. de Koningin-Moeder.
DE TWEEDE NEDERLAND8CHE SCHELDE-
VLUCHT voor sport vliegtuigen. De burge
meester van Vlissingen (links) reikt aan den heer
Tjalling Visser, de zilveren Soheldemeeuw uit.
NATIONALE ROEIKAMPIO ENSCHAPPEN TE SLOTEN. Overzicht finish achtriemsgieken tusschcn ,,Triton-
Njord"-combinatie (Olympische ploeg) en Laga. De Olympische ploeg won met een halve lengte voorsprong op Laga.
DE NIEUWGEBOUWDE JACHTHAVEN
te Oegstgeest is officieel geopend. Een die bij
den straffen wind op alles was voorbereid,.
Dit het Engelsch van PAUL TRENT
door ADA VAN ARKEL
22)
„Goed. Je kunt in eens beginnen. We
verlangen er naar den baron in handen te
krijgen. Misschien zal het nog een goed
duig voor het land blijken te zijn. dat u
verdacht is geworden. Waarschijnlijk zal
"ij u geld aanbieden. U heeft mijn toe
stemming om het aan te nemen. U moet
bij voorkeur wat hebzuchtig doen. U moet
alles in het werk stellen om zijn argwaan
in slaap te sussen. Het zal niet zoo gemak
kelijk zijn".
„Ik heb één verzoek. Mag ik juffrouw
Cameron alles vertellen".
„Neen, dat verbied Ik absoluut. In zulke
saken kan geen enkele vrouw vertrouwd
Worden, vooral niet als ze verliefd is".
„Het zal mijn positie zeer moeilijk ma
ken mijnheer", protesteerde Guy.
„Daar is niets aan te doen".
„Wat moet ik aan mijn vriendeij, mijn
collega's zeggen?"
„U kunt hen zeggen, dat u bij mijn staf
benoemd is, als dat beslist noodlg is. Het
«ou mogelijk goed zijn den baron te laten
"anken dat je uit den dienst bent. Maar
wacht eens. Waarom zoudt u het aanbod
^'enstnemen bij de Zuid-Amerlkaan-
scne marine niet aannemen? maar
cnim, doet wat u het beste vindt. U moet
zich laten leiden door de omstandigheden.
Ik dring alleen op spoed aan. Het Is
mogelijk dat alles in een maand afgeloo-
pen zal zijn".
„Ik begrijp u niet, mijnheer".
„Misschien is het maar het beste dat u
dat niet doet. Ga nu aan het werk en laat
me zoo gauw mogelijk van u hooren".
De admiraal stak zijn hand uit en Guy
vatte die.
„Nog één woord Hallam persoonlijk
Ik vertrouw je".
„Ik ben u zeer dankbaar, mijnheer".
Guy verliet de admiraliteit met gemeng
de gevoelens. Het ergste was niet gebeurd,
maar toch was zijn toestand treurig ge
noeg. Vóór hij zijn gedachten ten volle
aan zijn werk kon geven, moest hij eerst
Stella zien. Hij moest noodzakelijk eerst
nadenken over wat hij zou vertellen.
Daarom keerde hij naar Ryderstraat terug
om een uurtje rustig alleen te kunnen
zijn. Tot zijn verrassing vond hij daar
Stella.
„Ik voelde dat Ik Je moest zien, daarom
zond lk Valda naar het hotel terug. Je
kunt mij niet om den tuin leiden, Guy,
lieveling. Ik weet dat er iets niet in orde
is. Ga zitten, liefste, en vertel het me",
zei ze innig.
En dat was nu juist dat hij niet kon
doen. Hij wilde niet gaan zitten, maar
bleef naar haar staan kijken en ze ont
roerde bij het zien van het verdriet in zijn
oogen.
„Guy zei ze smeekend. „ik dacht dat je
zoo gelukkig zoudt zijn. Sir George is zoo
goed voor je geweest. Al je zorgen zijn nu
toch voorbij. Je kunt in dienst blijven".
„Liefste, ik weet niet wat ik zeggen
moet. Ik kan het niet uitleggen; ik kan
alleen zeggen
Hij hield op en wendde zich af. Zijn ge
zicht vertrok pijnlijk.
„Stella, je moet weggaan. Wij moeten
elkaar niet weerzien", zei hij met inspan
ning.
Eerst begreep ze hem niet en lachte.
„Je praat onzin, Guy. Ga zitten en wees
verstandig. Moeder zal blij genoeg zijn,
als ze hoort dat je geld krijgt".
„Onze verloving is verbroken".
Hij sprak bijna koel en toch verlangde
hij al dien tijd om haar in zijn armen te
nemen en de tranen uit haar oogen te
kussen.
„Heb je genoeg van me?" vroeg ze be
droefd.
„Ik moet afstand van je doen. Er is geen
andere weg", antwoordde hij dof.
Stella uitte een kreet, die uit haar hart
kwam. Ze wilde niet gelooven wat hij zei
en sloeg haar armen om zijn hals.
„Zoo wreed kun je niet zijn. Ben ik on
aardig tegen je geweest? Moeder houdt
van me en toch was ik bereid tegen haar
wenschen in te gaan. Ik heb je lief, Guy.
Ik zou met je willen trouwen, ook al had
je geen cent in de wereld. Als je onteerd
was, zou lk aan je zijde staan. Ik weet dat
je moeilijkheden hebt. Vertel me ze. lief
ste. Ik houd van je, door dik en dun Ik
verlang er naar je te troosten. Wat er
ook gebeurd is of wat er ook gebeuren zal,
ik ben toch van jou".
„Je maakt het me zoo moeilijk", ant
woordde hij en zijn stem beefde.
Maar hij werd niet vermurwd, want hij
wist dat het laf zou zijn haar vast te hou
den, terwijl er zoo'n zware verdenking op
hem rustte. Het is waar, admiraal Lang
ton had gezegd, dat hij in zijn onschuld
geloofde, maar bij de admiraliteit waren
de bezwarende bewijzen en eer die waren
opgehelderd, had hij geen recht de aan
staande echtgenoot van een vrouw te zijn.
Hij verhardde zichzelf voor de taak, die
hem wachtte. Plotseling veranderde haar
stemming.
„Je geeft niets meer ora me", riep ze uit.
Mocht hij haar dat laten denken? HIJ
kende haar trots en hij wist dat ze hem
zonder een woord zou veriaten, maar haar
hart zou gebroken zijn.
„Ik heb je met hart en ziel lief", en zijn
stem was vol hartstocht.
„Dan komt de rest er niet op aan", riep
ze verheugd en trachtte hem opnieuw te
omhelzen. Maar Guy bedwong zichzelf en
maakte vriendelijk maar beslist haar
armen los. Hun oogen ontmoetten elkan
der en ze zag, dat zijn besluit vast stond,
dat hij niet was over te halen.
„Je zegt dat je me lief hebt en je kunt
me toch zoo'n verdriet doen?" riep ze
boos, „een raar soort liefde".
„Ik doe mijn plicht".
„Plicht", herhaalde zij minachtend, „is
het je plicht om mij ellendig te maken?
Als je me aan den dijk zet, zweer lk je,
dat ik den eersten den besten man, die om
me komt, zal trouwen".
„Zoo dom zul je wel niet zijn".
„Het moet dus een afscheid zijn?"
„Ja", zei hij dof.
Ze liep naar de deur en er was ge
wonde trots in elk harer bewegingen.
Natuurlijk zou hij haar volgen hij
kon het niet meenen. Haar stap werd
langzamer toen ze de gang bereikte en
tenslotte stond ze stil.
Ze liep gebogen en weifelde. Met een
snik, die ze tevergeefs trachtte In te hou
den. keerde ze naar de zitkamer terug.
Guy zat in een leunstoel, het gelaat be
dekt met de handen.
„Mijn arme jongen, het is alles een booze
droom. Daar hadden we bijna onze eerste
ruzie. Hoe belachelijk om te denken dat
wij ooit van elkaar zouden kunnen gaan."
Ze ging op de leuning van zijn stoel
zitten en streek zacht over zijn haar.
„Jij en ik zijn een deel van elkander.
Ik weiger gewoon om je af te staan. Ik zal
me aan je blijven vastklemmen, wat je
ook zegt. Kijk me aan, liefste. Natuurlijk
weet ik, dat je van me houdt. Ik zou je
eenvoudig niet gelooven als je zei, dat je
het niet deed. Je hoeft me niets te ver
tellen. Ik ben bereid je absoluut te ver
trouwen. Meer kan ik toch al niet zeggen,
hè lieveling?"
..Stella, wat maak je het me moeilijk",
kreunde hij.
„Hoe moeilijker, hoe beter. Ik zal het
je onmogelijk maken me aan den dijk te
zetten. Ik zal je zelfs aanklagen wegens
het verbreken van trouwbelofte", zei ze
vroolijk, maar die vroolijkheid klonk ge
forceerd en er stonden tranen in haar
oogen.
Guy stond op en deed een stap terug.
De aanraking van haar hand gaf hem een
wild verlangen en hij was in de verzoe
king alles te zeggen, maar hij dacht bij
tijds aan zijn belofte en kneep zijn lippen
stevig tezamen. .(Wordt vervolgd).
