Het Huisgesprek met den commandant van de K XVIII
GEVAARLIJK SPEL
76ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
DE AANKOMST V AN DE K XVIII IX SOERABAIA. Het
kruisgesprek tusschen den minister van Defensie en comman
dant Hettersohey in het gebouw van de P.T.T. Zittend minis
ter Deckers en ir. Damine, dir.-gen. der P.T.T.staand vice-
admiraal de Graaff en luitenant ter ree Post Uiterweer.
ONTHULLING VAN HET NATIONAAL HULDEBLIJK ter her
innering aan de wereldreis van Hr. Ms. K XVIII een vijftal gedenk
ramen, aangebracht in een der gebouwen van de Onderzeedienst-
kazerne te Willemsoord.
LANDBOUW DAG TE AXEL georganiseerd door
de Paardenfokkersvereeniging „Arbeid Adelt"
aldaar. Zeeuwsche boerin met haar koe.
DE ENGELSCHE FILMACTEUR
HARRY TATE in de film
„Midshipman Easy".
OP HET TERREIN VAN EE»N VOORMALIGE MEEL-
FABRIEK TE ROTTERDAM heeft men een groot»
fabrieksschoorsteen door middel van ondergraving
doen omvallen.
DE COMMANDANT DER MARINE SCHOUT BIJ NACHT
T. L. KRUYS aanvaardt het nationaal huldebiijk namens
het Nederlandsche volk door het oomité „Onze Marine"
aangeboden. De plechtigheid! te Willemsoord.
VERMOEDELIJK TENGEVOLGE VAN
VUl RTJESTOKEN DOOR JONGENS is
op den Amsteldijk te Amsterdam een per
ceel gedeeltelijk uitgebrand.
OVERZICHT TIJDENS I)E PLECHTIGHEID BIJ DE ONTHULLING VAN HET MONUMENT
TE ETTEN-LEUR ter herinnering aan den 25sten verjaardag
van de eerste viiegdemonstratie
in Nederland.
Uit het Engelsch van PAUL TRENT
door ADA VAN ARKEL
8)
Ze waren bij de piketboot aangekomen
en wisselden geen woord meer tot dat ze
de Drietand bereikt hadden. Haliam
haastte zich naar zijn hut en ging aan
tafel zitten. Hij haalde papieren uit zijn
bureau en toen Furber eenige minuten
later voorbij kwam, was hij bezig het lap-
port voor den admiraal over te schrijven.
Hun hutten grensden aan elkaar en de
laatste wachtte geduldig tot Hallam naar
buiten kwam met een enveloppe In zijn
hand.
Furber keek de gang door, zag dat die
leeg was en ging naar Hallam's hut. Het
geluk diende hem, want de papieren lagen
nog op tafel. Hij doorliep ze snel en nam
den Inhoud in zich op. Zijn kennis van
de draadlooze telegrafie deed hem inzien
hoe belangrijk deze ontdekking was.
Enkele vlugge potloodaanteekeningen en
het zoo zorgvuldig bewaarde geheim was
het zijne. Toen keek hij rond om te zien
of alles was als te voren en stapte brutaal
de gang op. Een zucht van verlichting
toen hij het terrein veilig zag en hij keer
de terug naar de longroom. De kapelaan,
gewoonlijk de „padre" genoemd, zat daar
over politiek te praten met den comman
dant. Een paar luitenants van de wacht
•peelden poker, terwijl de scheepsdokter
een boek las. Deze laatste keek op, knikte
en legde zijn boek neer.
„Een koele dronk, Furber?"
Hij was een Ier, Mahony geheeten, met
een gezicht dat straalde van goedgehu
meurdheid.
„Best Paddy, ik verveel me dood. Wey-
port is taai. Het schip lijkt wel een be
graafplaats. Ik ga 14 dagen verlof
vragen".
„Ik hoop voor je, dat je ze krijgt".
„Is de oude in zijn humeur?"
„Ga 't zelf maar uitvinden. Waar ga je
naar toe? Stad?"
„Ja Als ik verlof kan krijgen. Ik ga het
dadelijk probeeren".
„Veel succes Ik wou dat ik mee kon.
Maar ik ben blut".
De commandant was goed geluimd en
stond het verlof toe. De officieren hebben
weinig te doen als het schip in een haven
ligt, maar des te meer op zee en bij de
manoeuvres.
Furber kwam terug, dronk zijn glas leeg
en beval zijn oppasser zijn valies te
pakken.
Tegen elf uur 's avonds was hij in Lon
den en nadat hij zijn valies in een hotel
had achter gelaten, ging hij naar een
restaurant in Soho, waar hij een avond
maal bestelde. Even later kwam een kleine
man bij hem zitten en ze praatten eenigen
tijd samen. Daarna keerde hij naar zijn
hotel terug, trok zijn avondcostuum aan
en ging er op uit om zich te amuseeren.
Het tegenwoordige Londen heeft prach
tige nachtclubs, die kort na twaalven open
gaan en waar luchthartige vrouwen en
mannen gaan dansen en soupeeren. Hij
koos het Elysian en ging aan een tafeltje
in een rustigen hoek zitten.
Alle soorten en standen waren aan
wezig. Mannen en vrouwen, wel bekend in
de gezelschapskringen, actrices, wier ge
zichten steeds voorkwamen in de geïllu
streerde bladen. Een beroemd politicus
danste met een van hen en scheen zich
kostelijk te vermaken.
Furber bestelde een whisky soda. Er was
iets afwachtends in zijn houding en hij
keek voortdurend naar den ingang, maar
het was niet voor na eenen, toen de vroo-
lijkheid op zijn hoogst was, dat zijn ge
duld beloond werd.
Een lange man, onberispelijk gekleed,
met een witte snor en puntbaard, die hem
iets voornaams gaven, kwam binnen en
keek langzaam rond. Zijn blik bleef even
rusten op Furber, maar hij gaf geen tee-
ken van herkenning. Integendeel, hij liep
de tegenovergestelde richting uit. nu en
dan een woord wisselend met een bekende.
Een vrouw alleen klampte hem aan. Hij
ging aan haar tafeltje zitten en bestelde
een flesch champagne, waarvan hij alleen
maar proefde en eenige minuten later
stak hij naar Furber over.
„Mag ik hier gaan zitten", vroeg hij be
leefd. „De andere tafels schijnen overvol
te zijn".
„Zeker, het is hier vanavond verbazend
druk".
„Dat is het hier bijna altijd. Deze ge
legenheid is erg in trek".
Er was een eenigszins vreemd accent in
zijn spraak, maar het was moeilijk uit te
maken tot welk land hij behoorde.
„Heeft u juffrouw Glyn gezien?"
„Ja, baron. Ik heb de inlichtingen, die u
verlangt", antwoordde Furber.
„Prachtig, jonge vriend, je hebt goed
werk verricht en we zullen ons niet on
dankbaar toonen. Het was van belang om
onze inlichtingen spoedig te krijgen.
Eenige weken later zou het te laat zijn
geweest".
„Waarom zegt u dat?"
„U heeft bewezen dat we u kunnen ver
trouwen. U heeft jarenlang goed werk ge
daan. Reeds als adelborst heeft u ons al
goede diensten bewezen. Ik durf u het
groote geheim wel vertellen. De dag is
nabij".
„Oorlog?"
„Sst." De baron keek snel rond. Er was
niemand in de buurt en hij ging gerust
gesteld voort: „Niemand kan precies zeg
gen wanneer de dag daar zal zijn. We
weten alleen dat het zeer spoedig zal
wezen. Verdenkt iemand u? Denk goed na
vóór u antwoord".
„Niemand. U moet bedenken, dat ik al
jaren bij de marine ben. Ik ken honderden
officieren. Misschien ben ik niet populair,
maar ik heb getracht geen vijanden te
maken. Tenzij ik een groote stommiteit
uithaal, zal niemand mij verdenken".
„Goed. Ik zal u nu instructies geven. Is
het zeker, dat u op de Drietand zult blij
ven als de dag komt?"
„Niets is zeker. Wij jonge officieren
weten niets van de oorlogsplannen".
„De Britsche admiraliteit moet altijd
voorzichtig zijn. Wat zouden wij niet wil
len geven om hun plannen te weten. Als
het zoover is. moet u onvoorwaardelijk
elke order, u door juffrouw Glyn gegeven,
opvolgen. U moet met haar een middel
vmden hoe u met haar in verbinding zult
blijven. U zult mij onvoorwaardelijk ge
hoorzamen. nietwaar?'
De vraag werd scherp gesteld en Furber
antwoordde vast: „Ja".
„Zelfs als de dood daarmede gemoeid is?
Stel u voor, dat u bevel kreeg de „Drie
tand" met één van uw torpedo's op te
blazen".
Dan zou ik gehoorzamen. Maar ik zou
trachten het zóó te doen, dat ik mezelf
tegelijkertijd kon redden".
„En als dat onmogelijk was?"
„Dan zou ik toch gehoorzamen", zei
Furber kalm.
„Ik geloof u. Ga mee naar de vestiaire.
Als ik weg ga. zullen we van enveloppe
ruilen. Heeft u het rapport hij u?"
„Ja".
,.En ik heb geld. Jonge menschen kun
nen dat altijd goed gebruiken, is 't niet?"
HOOFDSTUK VI.
Toen Hallam zijn rapport naar het
vlaggeschip had verzonden, keerde hij
naar zijn hut terug. Het zien van de pa
pieren op zijn tafel deed hem schrikken
en hij ergerde zich over zijn eigen zorge
loosheid. Hij sloot ze secuur weg en ging
zitten om na te denken. Zijn gezicht ver
zachtte merkbaar toen hij er aan dacht,
hoe flink Stella geweigerd had hem vrij
te laten. Het maakte zooveel goed te we
ten dat ze hem zoo innig lief had. Ten
slotte hangt geluk niet altijd van geld af.
Had hij haar niet even eerlijk tegemoet
moeten komen als zij hem genaderd was
en moeten weigeren toe te staan dat iets
zich stelde tusschen hun liefdeEr
waren getrouwde zeeofficieren, die leefden
van niets anders dan van hun tractement.
Het is waar, je moest op elke cènt let
ten. Je moest, je elk genoegen, dat geld
kostte, ontzeggen, maar was het leven,
met de vrouw die je lief had, dat niet
waard? En bovendien, er waren manieren
genoeg om geld te verdienen. De gebrui
kelijke toelage voor lucht- en onderzee
dienst zou hem in staat stellen behoorlijk
te leven.
(Wordt vervolgd).
