Het spoorweg-ongeluk bij Nijmegen - Proefvaart m.s. „Rotula
LIEFDE EN POUTIEK
76»te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
HET SPOORWEGONGELUK BU NIJMEGEN. Twee sneltreinen reden elkaar in de flank
op ongeveer 300 nieter van het station. De materieele schade was groot.
Het opruimingswefk.
EEN' KAPITALE BOERDERIJ VAX DEN HEMWEG TE AMSTERDAM brandde tot den
grond toe af. De brandweer bezig het vuur te blusschen.
AGA KHAN'S PAARD „BAURAM'
won 'de „Twee duizend guinea's-race" te Newmarket.
„Bahrain" aan de finish.
door WILLIAM LE QUEUX.
Vertaling W. H. C. B.
«Paul en ik waren het er over eens, dat
'f2® waarde koning niet zoo openhartig is
I «s hij moest zijn".
I 'Ainie man, hij is gebroken, zijn zenu-
IWn waren nooit sterk", merkte zij toe-
I ;?yend op. „Hij bemint de prinses en aan-
I "Ut de gravin. Hem moet veel vergeven
'orden"
..Heeft hij jou verzocht om in Vanina te
"hjven?" vroeg Paul.
'n 2lin eerste opwelling van dank-
rm maakte hij er toespelingen op
IJ® voor mij een betrekking te scheppen
net een zeer behoorlijk salaris. Je begrijpt
I'Wijn antwooi'd was. Beter vijf minuten
pwijs dan gedurende vele jaren in Va-
De knappe Fransche haalde veel-
«Wekenend haar schouders op.
'5ee'c Danecourt aan en hoe-
I. jjj'aj ernstig sprak, was er toch een tinte-
™S van humor in haar donkere, ondeu-
Bende oogen.
1 _.,paul Loven en ik gaan spoedig van hier.
hoon is nu vrij veilig voor de eerste
waalf maanden. Ik geloof dat jij spoedig
.volgen, nietwaar?"
..Ja binnen eenige dagen", antwoordde
„Geloof jij niet, dat je hier een toekomst
wacht? De staatszorgen zijn te zwaar voor
den koning. Ik geloof zeker dat jij in de
schoenen van Miranoff zoudt kunnen stap
pen. Jij met de prinses, dat zou best samen
gaan".
Danecourt keek haar strak aan en zij
sloeg haar oogen neer.
„Dolores", zei hij rustig, „wij zijn altijd
goede vrienden geweest en ik weet, dat wij
dat altijd zullen blijven. Maar je bent nu
te ver gegaan".
„Vergeef mij, mijn vriend. Ik weet dat
ik dat niet had moeten zeggen. Ik zeg dik
wijls woorden, die ongesproken hadden
moeten blijven; de fout van mijn opvoe
ding; ik ben niet meer dan een kind uit
het volk".
Met tranen in de oogen verliet zij de
kamer. Na eenige oogenblikken begon Lo
ven over algemeene zaken te praten. Hij
begreep de ooreaak van haar verdriet. Zij
was verliefd op Danecourt en misgunde
hem de prinses.
En Gerald dacht er ernstig over om Va
nina te verlaten, hoewel de koning hem
gaarne wilde houden.
Zijn betrekking wachtte hem. De beken
tenis van zijn knecht zou zijn eigen depar
tement overtuigen, indien dat nog noodlg
mocht blijken.
Waarop wachtte hij? De kansen 0111 de
prinses te ontmoeten! Haar lieve blikken,
haar aanvallige lach deden zijn bloed snel
ler vloeien. Hij moest van zijn liefde schei
den. Eerzucht en ijver moesten voortaan
zijn meesteressen zijn.
Het eerst deelde hij zijn plannen aan
koning Nicolaas mede.
„Het spijt mij, mijnheer Danecourt. U is
zulk een groot vriend voor ons geweest. Ik
geloof, dat mijn dochter en ik niet in ge
breke zijn gebleven u onze dankbaarheid
te toonen?"
Gerald verzekerde hem, dat hij ruim be
loond was. Hij kon niet klagen over
's konings edelmoedigheidhij was gedeco
reerd met de hoogste orde, die de koning
kon geven.
En Zita had hem den dag na de revolu
tie een prachtig miniatuur met diamanten
geschonken. Dat zou een prachtig erfstuk
zijn in de volgende geslachten der Dane-
courts.
„Mijn betrekking wacht mij, uwe majes
teit", antwoordde Gerald in antwoord op
zijn vraag.
De koning zuchtte. „Ik begrijp het".
Het gesprek werd afgebroken door het
binnentreden van de prinses. Zij zag er
zeer vermoeid uit; zij bloosde echter licht
toen zij hem de hand toestak.
„Ik heb u schandelijk verwaarloosd", zei
zij. „Het is echter buiten mijn schuld. De
lieve Nada wil mij steeds bij zich zien".
Haar oogen vulden zich met tranen. „Hoe
kan ik haar vergelden, dat zij zich vóór mij
wierp om mij van den dood te redden?"
„Zij vraagt u geen terugbetaling, prinses.
Zij zou even gaarne in uw dienst zijn ge
storven als andere uwer vrienden", zei Da
necourt ernstig.
„Wat is er in mij, dat zulk een vriend
schap, zulk een toewijding kan opwek
ken?"
En Gerald gaf het grootste en meest op
rechte compliment dat hij ooit aan een
vrouw had gegeven.
„Tot een andere, gewone vrouw, prinses,
zou ik zeggen: kijk in uw spiegel en gij
zult het antwoord vinden".
„Maar ik ben geen gewone vrouw", zei
zij zachtjes, „en aan mij zegt u dus iets
anders".
„Ik zou tot. u zeggen: kijk in uw eigen
prachtige ziel en wacht het antwoord".
Koning Nicolaas viel in de rede: „Zita,
mijnheer Danecourt heeft mij gezegd, dat
hij ons spoedig gaat verlaten. Hoe wij dat
ook betreuren, wij moeten ons niet be
klagen".
„Dat is juist en onvermijdelijk", zei zij.
„Maar wij zijn zoo aan u gewend, het
schijnt mij toe, dat u tot ons hof behoort.
Wanneer denkt u te vertrekken?"
„Binnen een week, uwe koninklijke hoog
heid".
Zij stak haar hand uit. „Ik moet terug
naar Nada. U komt mij in een particuliere
audiëntie vaarwel zeggen. Dan moet zij mij
even missen".
HOOFDSTUK XXVIII.
Drie dagen later was hij reisvaardig. Hij
zou hedenavond vertrekken. Hij had den
koning en de leden van de hofhouding
vaarwel gezegd. Van de prinses nam hij
het laatste afscheid. Zij ontving hem in
haar boudoir. Hier had hij ook afscheid ge
nomen van haar toen hij naar Weenen
vertrok.
Het afscheid bij die gelegenheid was wel
eenigszins droevig, doch zij wisten dat zij
elkaar zouden terugzien. Nu was het een
werkelijk afscheid.
Zij was zeer bleek, toen zij hem verzocht
plaats te nemen en zij begon dadelijk een
gesprek om haar aandoening te verbergen.
„Ik heb vandaag zeer goede berichten
van Nada, dat zal u wel genoegen doen.
De doktoren zeggen dat zij nu spoedig ge
heel beter zal zijn".
„Geen wonder dat u veel geleden heeft,
door alles wat u heeft doorgemaakt",
zei hij.
„Ja", zei zij met een droeven glimlach.
„Ik wil echter niet langer huichelen. Ik
lijd niet alleen om Nada en waarom zou
ik tegenover u mijn gevoelens verbergen?
Waarom zou ik u niet eerlijk zeggen, dat
er nog iets anders is dat mij zeer van
streek maakt? Dat is omdat u ons zoo
spoedig gaat verlaten. Ik hoop toch niet
dat wij daartoe eenige aanleiding hebben
gegeven?"
Danecourt keek verbaasd op.
„Neen prinses, volstrekt niet".
Er was een lange pauze. Beiden waren
niet op hun gemak, het spreken ging
moeilijk.
Zij leunde voorover en keek hem strak
aan. „Waarom wilt u ons zoo spoedig ver
laten, mijnheer Danecourt?" vroeg zij
zacht.
„Ik moet toch eenmaal vertrekken, uwe
koninklijke hoogheid", stamelde hij. „En
mijn werk is hier afgeloopen".
Het duurde weer eenigen tijd voor zij
sprak.
„Ben ik het, die u wegjaagt?"
Zij wendde eenigszins beschaamd het
hoofd af.
Hij had moeite zich te bedwingen. „Het
is niet juist om te zeggen dat u mij weg
jaagt, het is beter dat ik ga".
(Wordt vervolgd).
HET VERTREK VAN HET U.S. „ROTULA" van de Ned. Scheepsbouw
Mij. te Amsterdam voor zijn proefvaart op de Noordzee. Het schip js
officieel aan de nieuwe eigenares, de Kon. Sheli-groep, overgedragen.
HET EERSTE CONCERT VAN HET NEDERLANDSCH MUZIEKFEEST in het Concert-
I gebouw te Amsterdam onder leiding van prof. dr. Willem Mengelberg. Minister Marchaut
flinks) en jhr. mr. dr. A. Röell, commissaris der Koningin in Noord-Holland.
MADAME STAVISKY bekend uit HEZOEK VAN MINISTER SLOTKMAKER DE BRUïNE AAN ZEEUWSCH-
de Stavisky-affhire, is dezer dagen VLAANDEREN. Tijdens het aanbieden van de thee te Othene,
op vrije voeten gesteld. nabij de gemeente Zaamslag.
